ἀναφυρμός

Greek (Liddell-Scott)

ἀναφυρμός: -οῦ, ὁ, σύγχυσις, «τὸν τοῦδε τοῦ βίου ἀναφυρμόν» Κύριλλ. Ἀλεξ. τόμ. Β΄, σ. 489, λη΄.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
confusión, alboroto πικρὰν ἀνάχυσιν καὶ ἀ. Cyr.Al.M.68.925C.