ἔμφρενος

Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut

Menander, Monostichoi, 234

Greek (Liddell-Scott)

ἔμφρενος: ὁ, = ἔμφρων, Ἰω. Μαλαλ. σ. 120. 13.

-ον
sensato, razonable μηδὲν ἔμφρενον λογιζόμενοι de los enamorados, Io.Mal.Chron.5.120.