diple
From LSJ
Τὶ δὲ σὺ διά τὸν Θεὸν δύνασαι ἀρνηθῆναι; Οἷον δὲ μέτρον ἀγάπης τῶν ἀγαπώντων σε ἐστί; (Χρύσανθος Καταπόδης, Σχολὴ Ζωῆς) → ?
Latin > French (Gaffiot 2016)
diplē, ēs, f. (διπλῆ), diple, sorte de signe critique [\\douzerm >], qui apposé dans la marge d’un livre servait à indiquer qqch. d’important : Isid. Orig. 1, 20, 19.
Latin > German (Georges)
diplē, ēs, f. (διπλη), die Bezeichnung von verdächtigen Stellen durch die Kritiker, Isid. 1, 20, 19 u. 20. Vgl. obelo.
