Μόρος

Greek Monolingual

ο, θηλ. Μόρα (Μ Μόρος)
Άραβας και, γενικά, Βορειοαφρικανός ή Ισπανός αραβικής καταγωγής, Μαύρος.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ιταλ. Μoro].

Russian (Dvoretsky)

Μόρος: ὁ Мор (сын Ночи) Hes.

Wikipedia EL

Στην ελληνική μυθολογία, ο Μόρος ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της επικείμενης μοίρας, που οδηγεί τους θνητούς στο θανάσιμο πεπρωμένο τους.

Ο Μόρος ήταν γιος της Νυκτός, της αρχέγονης θεάς της νύχτας. Ο Μόρος ήταν επομένως αδελφός των Μοιρών, οι οποίες έλεγχαν το πεπρωμένο. Αδέλφια του Μόρου ήταν επίσης ο Θάνατος και οι Κήρες, που αντιπροσώπευαν τη φυσική πλευρά του θανάτου (οι Κήρες ήταν φορείς του βίαιου θανάτου και της θανατηφόρου αρρώστιας, ενώ ο Θάνατος προσωποποιούσε τον ήρεμο θάνατο).

Ο Υγίνος γράφει ότι πατέρας του Μόρου ήταν ο Έρεβος, αλλά στη Θεογονία του Ησιόδου αφήνεται να εννοηθεί ότι η Νυξ γέννησε τον Μόρο, όπως και τα άλλα αδέλφια του, από μόνη της.

Στην τραγωδία Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου ο ομώνυμος Τιτάνας αναφέρει ότι έδωσε στους ανθρώπους το πνεύμα της Ελπίδας, προκειμένου να τους βοηθήσει να αγνοούν το αναπόφευκτο του Μόρου. Επίσης ο Μόρος αναφέρεται ως ο «καταστροφέας θεός, ο οποίος, ακόμη και στο βασίλειο του Άδη, δεν αφήνει το θύμα του ελεύθερο», κάτι που υποστηρίζει την εικόνα του ως αντιπροσώπου του αναπόφευκτου του θανάτου.

Wikipedia EN

In Greek mythology, Moros /ˈmɔːrɒs/ or Morus /ˈmɔːrəs/ (Greek: Μόρος, "doom, fate") is the personified spirit of impending doom, who drives mortals to their deadly fate. It was also said that Moros gave people the ability to foresee their death.

Moros is the offspring of Nyx, the primordial goddess of the night. It is suggested by Gaius Julius Hyginus that Moros was sired by Erebus, primordial god of darkness. However, in Hesiod's Theogony it is suggested that Nyx bore him by herself, along with several of her other children.

Regardless of the presence or absence of Moros' father, this would make him the brother of the Moirai, or the Fates. Among his other siblings are Thanatos and the Keres, death spirits who represented the physical aspects of death—Keres being the bringers of violent death and terminal sickness, while Thanatos represents a more peaceful passing.

In Prometheus Bound, the titular Titan suggests that he gave humanity the spirit Elpis, meaning hope, in order to help them ignore the inevitability of Moros. He is also referred to as "the all-destroying god, who, even in the realm of Death, does not set his victim free," further supporting his image as representative of the inevitability of death and suffering.

Wikipedia DE

Moros (griechisch Μόρος Móros, deutsch ‚Schicksal, Verhängnis‘) ist in der griechischen Mythologie der Gott des Verhängnisses und des Untergangs.

Nach Hesiod ist er ein Kind der Nyx, der Verkörperung der Nacht. Er gehört mit seinen Geschwistern Ker, Thanatos, Hypnos, Aither, Hemera, Charon, Momos, Eris und Nemesis zu der als Keres bezeichneten Gruppe von Schicksals- und Todesgöttern bzw. -dämonen.

Wikipedia ES

En la mitología griega, Moro o Moros (en griego antiguo Μορος, ‘destino’, ‘disolución’; en latín Letum) era la personificación masculina del destino, la suerte y de la condenación inminente.

Era hijo de Nix y (según Higinio) de Érebo. Como su madre, Moros era invisible y oscuro. Era uno de los llamados «dioses oscuros» junto con sus hermanos Tánatos (Muerte), las Keres, Hipnos (Sueño) y los Oniros (la tribu de los sueños).

Se dice que todos los demás dioses estaban sometidos a Moros, y que era el único poder al que tenía que someterse Zeus, el más poderoso de ellos. Sus leyes estaban escritas en un lugar al que los dioses podían acudir a consultarlas. Sus ministras eran las tres Moiras, personificaciones femeninas del destino. Para romper con él, se reintrodujo el Caos en el mundo.

En la mitología romana es Sors.

Wikipedia FR

Dans la mythologie grecque, Moros (en grec ancien Μόρος / Móros, « destin fatal », « mort violente ») ou Oléthros (Ὄλεθρος / Ólethros, « destruction », « heure dernière ») est une divinité personnifiant l'acheminement vers un sort implacable. Il correspond à Fatum chez les Romains.

Il est cité pour la première fois dans la Théogonie d'Hésiode, qui parle de l'« odieux Moros » et en fait le fils de Nyx (la Nuit), qu'elle aurait conçu seule comme de nombreuses autres divinités allégoriques. Cependant Hygin et Cicéron lui donnent Érèbe comme père.

Chez Quintus de Smyrne, il est associé en particulier aux Kères sur le champ de bataille, dont il constitue un pendant masculin. Moros est représenté par une tornade.

Wikipedia PT

Moros em grego clássico: Μόρος; romaniz.: Móros), na mitologia grega, e equivalente ao Fato (em latim: Fatum) da mitologia romana, era o espírito personificado (daimon) do destino, irmão de Tânato e Quer e filho de Nix e Érebo. Segundo Ésquilo, Prometeu salvou a humanidade da miséria ao tomar a previsão de sua própria condenação (moros) e substituí-la por uma falsa esperança (élpis).

Wikipedia RU

Морос, Mорус (др.-греч. Μόρος, «погибель», «возмездие») — в греческой мифологии является существом надвигающейся гибели, которое подводит смертных к их смертельной судьбе.

Морос является потомком богини Нюкты (воплощение ночи), которая зачала его без вмешательства мужчины. Так же его считали братом Мойр — богинь судьбы, которые контролировали поколения. Кроме того, родственниками Мороса были Танатос и Керы, которые представляли собой физическое воплощение смерти (Керы причиняли насильственную смерть и смертельную болезнь, а Танатос олицетворял мирную смерть.

В альтернативных версиях он имел отца Эреба.