εύδηλος
From LSJ
ἀεὶ δ' ἀρέσκειν τοῖς κρατοῦσιν → always try to please your masters, always be obsequious to the masters
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὔδηλος, -ον)
ο εντελώς φανερός, ο ολοφάνερος («εὔδηλόν ἐστί ὅτι...» — είναι ολοφάνερο ότι...)
αρχ.
ευδιάκριτος («εὔδηλος ρυθμός», Αριστοτ.)
(«εὔδηλα γράμματα» — ευανάγνωστα).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + δήλος «φανερός»].
