τρισένδοξος

Greek Monolingual

-η, -ο, Ν
πάρα πολύ δοξασμένος, ενδοξότατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επιτατ. τρισ-/τρι- + ένδοξος. Η λ. μαρτυρείται από το 1833 στον Αλέξ. Σούτσο].