ὀρθότομος

Greek (Liddell-Scott)

ὀρθότομος: -ον, ὁ ὀρθῶς ἐξηγηθείς, Δαμασκ. ΙΙ, 21Α. 2) ὀρθοτόμος, ὁ τέμνων ὀρθῶς, μεταφορ., ὁ ὀρθοτομῶν, διδάσκων, ἐξηγῶν ὀρθῶς, Ἄρειος παρ’ Ἀθαν. ΙΙ. 20C. ― Ἐπίρρ. ὀρθοτόμως. Νικ. Δαβίδ σ. 801, ἔκδ. Μ. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 319.