3,274,873
edits
(T21) |
(24) |
||
Line 27: | Line 27: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=τό, indeclinable; ([[also]]) ἡ [[μάννα]] in Josephus (Antiquities 3,13, 1 (etc.; ἡ μαννη, Sibylline Oracles 8,411)); the Sept. τό μαν ([[also]] τό [[μάννα]], a, מָן (from the [[unused]] מָנַן, Arabic <BITMAP:Arabic5_1>, to be [[kind]], [[beneficent]], to [[bestow]] [[liberally]]; [[whence]] the [[substantive]] <BITMAP:Arabic5_2> [[properly]], a [[gift]] (others [[prefer]] the [[derivation]] given, Josephus, Antiquities 3,1, 6. The [[word]] mannu is said to be [[found]] [[also]] in the [[old]] Egyptian; Ebers, Durch Gosen as [[above]] [[with]], p. 226; cf. Speaker's Commentary Exodus 16 [[note]])); manna (Vulg. in N. T. manna indeclinable; in O. T. [[man]]; [[yet]] manna, genitive -ae, is used by Pliny (12,14, 32, etc.) and Vegetius (Vet. 2,39) of the grains of [[certain]] plants); according to the accounts of travellers a [[very]] [[sweet]] [[dew]]-[[like]] [[juice]], [[which]] in [[Arabia]] and [[other]] [[oriental]] countries exudes from the leaves (according to others [[only]] from the twigs and branches; cf. Robinson, Pal. 1:115) of [[certain]] trees and shrubs, [[particularly]] in the [[summer]] of [[rainy]] years. It hardens [[into]] [[little]] [[white]] [[pellucid]] grains, and is [[collected]] [[before]] [[sunrise]] by the inhabitants of those countries and used as an [[article]] of [[food]] [[very]] [[sweet]] [[like]] [[honey]]. The Israelites in [[their]] [[journey]] [[through]] the [[wilderness]] met [[with]] a [[great]] [[quantity]] of [[food]] of [[this]] [[kind]]; and [[tradition]], [[which]] the biblical writers [[follow]], regarded it as [[bread]] sent [[down]] in profusion from [[heaven]], and in [[various]] ways gave the [[occurrence]] the [[dignity]] of an [[illustrious]] [[miracle]] (Winer s RWB, [[under]] the [[word]] Manna; Knobel on Exodus , p. 171ff; Furrer in Schenkel iv. 109f; (Robinson as [[above]], and, p. 590; Tischendorf, Aus dem heil. Lande, pp. 54ff ([[where]] on, p. vi. an [[analysis]] of [[different]] [[species]] of [[natural]] manna is given [[after]] Berthelot (Comptes rendus hebdom.<br /><b class="num">d.</b> seances de l'acad. des sciences. [[Paris]] 1861,2de semestre (30 the Sept.), p. 583ff); [[especially]] Ritter, Erdkunde Part xiv. pp. 665-695 (Gage's translation, vol. i., pp. 271-292, [[where]] a [[full]] [[list]] of references is given); [[especially]] E. Renaud and E. Lacour, De la manne du [[desert]] etc. (1881). Against the indentification of the [[natural]] manna [[with]] the [[miraculous]], [[see]] BB. DD., [[under]] the [[word]]; [[especially]] Riehm in his HWB; Carruthers in the Bible Educator ii. 174ff). In the N. T. [[mention]] is made of a. [[that]] manna [[with]] [[which]] the Israelites of [[old]] were nourished: R L in 58;<br /><b class="num">b.</b> [[that]] [[which]] [[was]] kept in the [[ark]] of the [[covenant]]: [[δίδωμι]], B. I., p. 146a). | |txtha=τό, indeclinable; ([[also]]) ἡ [[μάννα]] in Josephus (Antiquities 3,13, 1 (etc.; ἡ μαννη, Sibylline Oracles 8,411)); the Sept. τό μαν ([[also]] τό [[μάννα]], a, מָן (from the [[unused]] מָנַן, Arabic <BITMAP:Arabic5_1>, to be [[kind]], [[beneficent]], to [[bestow]] [[liberally]]; [[whence]] the [[substantive]] <BITMAP:Arabic5_2> [[properly]], a [[gift]] (others [[prefer]] the [[derivation]] given, Josephus, Antiquities 3,1, 6. The [[word]] mannu is said to be [[found]] [[also]] in the [[old]] Egyptian; Ebers, Durch Gosen as [[above]] [[with]], p. 226; cf. Speaker's Commentary Exodus 16 [[note]])); manna (Vulg. in N. T. manna indeclinable; in O. T. [[man]]; [[yet]] manna, genitive -ae, is used by Pliny (12,14, 32, etc.) and Vegetius (Vet. 2,39) of the grains of [[certain]] plants); according to the accounts of travellers a [[very]] [[sweet]] [[dew]]-[[like]] [[juice]], [[which]] in [[Arabia]] and [[other]] [[oriental]] countries exudes from the leaves (according to others [[only]] from the twigs and branches; cf. Robinson, Pal. 1:115) of [[certain]] trees and shrubs, [[particularly]] in the [[summer]] of [[rainy]] years. It hardens [[into]] [[little]] [[white]] [[pellucid]] grains, and is [[collected]] [[before]] [[sunrise]] by the inhabitants of those countries and used as an [[article]] of [[food]] [[very]] [[sweet]] [[like]] [[honey]]. The Israelites in [[their]] [[journey]] [[through]] the [[wilderness]] met [[with]] a [[great]] [[quantity]] of [[food]] of [[this]] [[kind]]; and [[tradition]], [[which]] the biblical writers [[follow]], regarded it as [[bread]] sent [[down]] in profusion from [[heaven]], and in [[various]] ways gave the [[occurrence]] the [[dignity]] of an [[illustrious]] [[miracle]] (Winer s RWB, [[under]] the [[word]] Manna; Knobel on Exodus , p. 171ff; Furrer in Schenkel iv. 109f; (Robinson as [[above]], and, p. 590; Tischendorf, Aus dem heil. Lande, pp. 54ff ([[where]] on, p. vi. an [[analysis]] of [[different]] [[species]] of [[natural]] manna is given [[after]] Berthelot (Comptes rendus hebdom.<br /><b class="num">d.</b> seances de l'acad. des sciences. [[Paris]] 1861,2de semestre (30 the Sept.), p. 583ff); [[especially]] Ritter, Erdkunde Part xiv. pp. 665-695 (Gage's translation, vol. i., pp. 271-292, [[where]] a [[full]] [[list]] of references is given); [[especially]] E. Renaud and E. Lacour, De la manne du [[desert]] etc. (1881). Against the indentification of the [[natural]] manna [[with]] the [[miraculous]], [[see]] BB. DD., [[under]] the [[word]]; [[especially]] Riehm in his HWB; Carruthers in the Bible Educator ii. 174ff). In the N. T. [[mention]] is made of a. [[that]] manna [[with]] [[which]] the Israelites of [[old]] were nourished: R L in 58;<br /><b class="num">b.</b> [[that]] [[which]] [[was]] kept in the [[ark]] of the [[covenant]]: [[δίδωμι]], B. I., p. 146a). | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=<b>(I)</b><br />και [[μάνα]], η (Μ [[μάννα]])<br /><b>1.</b> η [[μητέρα]]<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> ο [[πρωταρχικός]] [[πυρήνας]], η [[απαρχή]]<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (συν. με την κτητ. αντων. <i>μου</i>) [[μάννα]] μου</i><br />λέγεται ως τρυφερή [[επίκληση]] προσφιλούς προσώπου<br /><b>2.</b> [[πηγή]] νερού, βρυσομάννα, [[νερομάννα]], [[κεφαλόβρυσο]], το [[σημείο]] του εδάφους από όπου αναβλύζει [[νερό]]<br /><b>3.</b> πρωτότυπο [[έγγραφο]]<br /><b>4.</b> το κεντρικό [[αυλάκι]] νερού με το οποίο ποτίζονται αγροί ή κήποι<br /><b>5.</b> το [[λεπτό]] [[σχοινί]] από το οποίο κρέμονται τα άγκιστρα του παραγαδιού, η [[δετηρία]] του παραγαδιού<br /><b>6.</b> η [[μήτρα]] ενός σχοινιού που αποτελείται από [[πολλά]] νήματα, αλλ. [[φιτίλι]], [[κολαούζος]]<br /><b>7.</b> το μόνιμα προσδεδεμένο [[άκρο]] σχοινιού του συσπάστου ή του πολυσπάστου<br /><b>8.</b> ο [[ξύλινος]] [[σκελετός]] του χαρταετού<br /><b>9.</b> η χαρτογραφική [[πλάκα]] από την οποία εκτυπώνονται οι γεωγραφικοί χάρτες<br /><b>10.</b> (σε [[μερικά]] παιχνίδια) α) ο [[πρώτος]] από τους παίκτες, ο [[αρχηγός]] της ομάδας<br />β) το [[σημείο]] αφετηρίας ή τέρματος<br /><b>11.</b> (στο [[τάβλι]]) το πρώτο [[πούλι]] στην εσώτατη [[στήλη]] («μού έπιασε τη [[μάννα]]»)<br /><b>12.</b> <b>φρ.</b> α) «[[είναι]] [[μάννα]] στο...» — [[είναι]] πολύ [[επιτήδειος]] σε [[κάτι]]<br />β) «όπως τον γέννησε η [[μάννα]] του» — [[ολόγυμνος]]<br />γ) «να τρώει η [[μάννα]] και του παιδιού να μη δίνει» — λέγεται για πολύ νόστιμο [[φαγητό]]<br />δ) «[[μάννα]] μου!» — λέγεται ως [[επιφώνημα]] έντονου συναισθήματος, [[δηλαδή]] πόνου, λύπης, φόβου, έκπληξης, θαυμασμού<br /><b>13.</b> <b>παροιμ.</b> α) «έχασ' η [[μάννα]] το [[παιδί]] και το [[παιδί]] τη [[μάννα]]» — λέγεται σε περιπτώσεις [[μεγάλης]] κοσμοσυρροής και αταξίας<br />β) «λούζεις με, χτενίζεις με, [[ξέρω]] ποια 'ναι η [[μάννα]] μου» — οι φροντίδες από [[ξένο]] [[άτομο]] δεν μπορούν να αναπληρώσουν τη μητρική [[στοργή]]<br />γ) «[[κατά]] [[μάννα]] [[κατά]] κύρη [[κατά]] γιο και [[θυγατέρα]]» — τα [[παιδιά]] μοιάζουν [[συνήθως]] ως [[προς]] τον χαρακτήρα στους γονείς τους<br /><b>μσν.</b><br /><b>1.</b> η [[μητρόπολη]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «μάννας [[υἱός]]» — [[ανδρείος]], [[γενναίος]], [[τολμηρός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[μάμμη]], με ανομοιωτική [[τροπή]] τών -<i>μ</i>- σε -<i>ν</i>-. Το ουσιαστικό [[μάννα]] εμφανίζεται ως β' συνθετικό σε νεοελλ. ονόματα με μεγεθ. σημ. (<b>[[πρβλ]].</b> [[καβουρομάννα]]), στα οποία η λ. [[μάννα]] προσδίδει την [[έννοια]] του μεγάλου και αντιπροσωπευτικού είδους [[ανάμεσα]] σε μικρότερα ομοειδή.<br /><b><span style="color: brown;">ΣΥΝΘ.</span></b> (Β' συνθετικό) <b>νεοελλ.</b> <i>αβγομάννα</i>, <i>αγγουρομάννα</i>, [[αετομάννα]], <i>βρυσομάννα</i>, [[θαλασσομάννα]], [[καβουρομάννα]], [[μαξιλαρομάννα]], <i>μαρουλομάννα</i>, <i>μελισσομάννα</i>, [[νερομάννα]], <i>ορτυκομάννα</i>, [[περδικομάννα]], <i>ποντικομάννα</i>, [[σταυρομάννα]], [[φελλομάννα]], <i>φιδομάννα</i>, <i>χταποδομάννα</i>].———————— <b>(II)</b><br />[[μάννα]] και [[μάννη]], ἡ (Α)<br /><b>φρ.</b> α) «[[μάννα]] λιβάνου» ή, [[απλώς]], «[[μάννα]]» — [[σκόνη]] ή μικρό [[τεμάχιο]], [[κόκκος]] λιβάνου<br />β) «[[μάννα]] λιβανωτοῡ» — το [[κόμμι]] του δένδρου [[λίβανος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Πρόκειται πιθ. για δάνεια λ. άγνωστης προέλευσης].———————— <b>(III)</b><br />το (AM [[μάννα]], τὸ και [[μάννα]], ή, Α και [[μάννη]], ἡ)<br />η θεόπεμπτη [[τροφή]] τών Εβραίων που αντικατέστησε τον άρτο στην έρημο («οἱ πατέρες ἡμῶν [[μάννα]] [[ἔφαγον]] ἐν τῇ ἐρήμω», ΚΔ)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> [[κάθε]] απροσδόκητο [[αγαθό]]<br /><b>2.</b> σακχαρούχες εκκρίσεις διαφόρων [[φυτών]], εδώδιμες ή φαρμακευτικές, ως επί το πλείστον καθαρτικές<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> α) «[[μάννα]] τών Εβραίων» — [[κοινή]] [[ονομασία]] του φυτού [[λεκάνορα]]<br />β) «[[μάννα]] του ουρανού» — [[κοινή]] [[ονομασία]] του φυτού Cyperus esculentus.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> εβραϊκό <i>m</i><i>ā</i><i>n</i>]. | |||
}} | }} |