σφάλλω: Difference between revisions

{{lsm

|lsmtext='''σφάλλω:''' (√<i>ΣΦΑΛ</i>), μέλ. <i>σφᾰλῶ</i>, αόρ. αʹ <i>ἔσφηλα</i>, Επικ. <i>σφῆλα</i>· παρακ. <i>ἔσφαλκα</i> — Παθ., μέλ. βʹ <i>σφᾰλήσομαι</i>, Μέσ. τύπο <i>σφᾰλοῦμαι</i>, αόρ. βʹ ἐσφάλην [ᾰ]· παρακ. <i>ἔσφαλμαι</i>· γʹ ενικ. υπερσ. <i>ἔσφαλτο</i>· Λατ. fall-o (με [[απάλειψη]] του <i>σ</i>)·<br /><b class="num">I.</b> κάνω κάποιον να πέσει, [[ρίχνω]] [[κάτω]], [[καταρρίπτω]], [[ανατρέπω]] ([[συνήθως]] βάζοντας [[τρικλοποδιά]]), [[ανατρέπω]] τον αντίπαλό μου κατά την [[πάλη]], σε Όμηρ., Πίνδ., Ευρ. κ.λπ.· [[σφάλλω]] [[ναῦς]], [[ρίχνω]] το [[καράβι]] στα πλάγια, σε Πλούτ.· [[ἵππος]] σφάλλει τὸν ἀναβάτην, το [[άλογο]] ανατρέπει και ρίχνει [[κάτω]] τον αναβάτη του, σε Ξεν. — Παθ., ανατρέπομαι, σε Αριστοφ.· λέγεται για μεθυσμένο, <i>σφαλλόμενος</i>, αυτός που παραπαίει, που τρεκλίζει, στον ίδ.<br /><b class="num">II.</b> γενικά, κάνω κάποιον να πέσει, [[ανατρέπω]], [[νικώ]], σε Ηρόδ., Σοφ., Θουκ. — Παθ., ανατρέπομαι, [[πέφτω]], [[εκλείπω]], αφανίζομαι, καταστρέφομαι, [[μένω]] [[αβοήθητος]], λέγεται γι' αυτούς που εκπίπτουν από την υψηλή τους [[θέση]] και χάνουν τον πλούτο που κατείχαν, σε Ηρόδ., Αττ.· <i>τόδ' ἐσφάλη</i>, συνέβη αυτό το [[σφάλμα]], σε Σοφ.· οὔ τι μὴ σφαλῶ γ' ἐν [[σοί]], δεν θα υποπέσω σε [[σφάλμα]] σε οτιδήποτε σε αφορά, στον ίδ.<br /><b class="num">III. 1.</b> [[καταστρατηγώ]], [[κατατροπώνω]], [[ανατρέπω]], [[ματαιώνω]], [[βλάπτω]], λυπώ, λέγεται για [[διάψευση]] χρησμού, σε Ηρόδ., Σοφ. — Παθ., κάνω [[λάθος]], [[πλανώμαι]], απατώμαι, σε Ηρόδ., Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> το Παθ. επίσης χρησιμοποιείται με γεν. πράγμ., απατώμαι ή [[αποτυγχάνω]] σε [[κάτι]]· ἦ καὶ [[πατήρ]] τι σφάλλεται βουλευμάτων, σε Αισχύλ.· <i>σφάλλεσθαι γάμου</i>, σε Ευρ.· <i>τῆς δόξης</i>, σε Θουκ.

}}