διαιρετικός: Difference between revisions

|Definition=ή, όν, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">logically distinguishable</b>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Sph.</span>226c</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> <b class="b2">able to divide, separative</b>, <span class="bibl">Arist.<span class="title">Pr.</span>884b35</span>; δ. δύναμις Plu.2.1026d, cf. 952b. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> <b class="b2">given to resolving diphthongs</b>, -κώτατοι οἱ Ἴωνες <span class="bibl">A.D.<span class="title">Pron.</span>95.4</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">4</span> <b class="b2">suited for breaking up</b>, λίθων Gal.19.694. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> in Logic, <b class="b2">by means of division</b>, ὅροι <span class="bibl">Arist.<span class="title">APo.</span>91b39</span>; <b class="b3">διαιρετική, ἡ,</b> as a branch of Dialectic, <span class="bibl">Ammon.<span class="title">in APr.</span>7.31</span>, cf. <span class="bibl">Iamb.<span class="title">Comm.Math.</span>20</span>; δ. μέθοδος Gal.10.115; <b class="b3">δ. συλλογισμός</b> <b class="b2">disjunctive</b> syllogism, with contradictory alternatives, <span class="title">Stoic.</span>2.87. Adv. -κῶς Plu.2.802f. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">III</span> Rhet., <b class="b2">concerned with distribution under heads</b>, τέχνη <span class="bibl">Hermog.<span class="title">Inv.</span>3.4</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Stat.</span>6</span>, <span class="bibl">Lib. <span class="title">Decl.</span>49</span><span class="title">Intr.</span>2.</span>

{{ls

|lstext='''διαιρετικός''': -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ [[ἁρμόδιος]] εἰς διαίρεσιν, ὃν δύναταί τις νὰ διαιρέσῃ, Πλάτ. Σοφ. 226C. 2) ἱκανὸς νὰ διαιρέσῃ, Ἀριστ. Προβλ. 5. 37, Πλούτ. 2. 952Β. ΙΙ. ἐν τῇ λογικῇ, διὰ διαιρέσεως γινόμενος, Ἀριστ. Ἀναλ. Ὑστ. 2. 5, 4. - Ἐπίρρ. -κῶς Πλούτ. 2. 802F. ΙΙΙ. ἐν τῇ Ρητορ., πρὸς διαίρεσιν [[κατάλληλος]], [[μεριστικός]], Ἑρμογ.

{{bailly

|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> divisible;<br /><b>2</b> qui sert <i>ou</i> peut servir à diviser.<br />'''Étymologie:''' [[διαιρέω]].

{{DGE

|dgtxt=-ή, -όν<br /><b class="num">I</b> sent. material<br /><b class="num">1</b> de cosas [[capaz de romper]], [[destructivo]] πνεῦμα Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.319, πῦρ como uno de los cuatro elementos de la naturaleza, Plu.2.952b<br /><b class="num">•</b>subst., c. gen. τὰ διαιρετικὰ τῶν λίθων (τῶν ἐν νέφρῳ) Gal.19.694<br /><b class="num">•</b>[[que puede hendir o herir]] de un golpe, Arist.<i>Pr</i>.884^b35.<br /><b class="num">2</b> [[capaz de separar]] gram. παρὰ μόνοις Ἴωσιν ... διαιρετικωτάτοις οὖσι sólo entre los jonios que son los más aficionados a hacer diéresis</i>, e.d., a deshacer diptongos y contracciones, A.D.<i>Pron</i>.95.4.<br /><b class="num">II</b> sent. téc.<br /><b class="num">1</b> fil. [[que divide]], [[divisorio]] διαιρετικὰ ... τὰ λεχθέντα εἴρηται σύμπαντα todas las palabras que hemos dicho son con idea de dividir o separar</i> Pl.<i>Sph</i>.226c, ἐν τοῖς διαιρετικοῖς ὅροις en las definiciones que se hacen mediante divisiones</i> Arist.<i>APo</i>.91^b39, ἡ διαιρετικὴ [[δύναμις]] la capacidad de dividir</i> Plu.2.1026d, κατὰ τὰς διαιρετικὰς μεθόδους según los métodos divisorios</i> Gal.10.115, ἡ τοιαύτη ὁμολογία δ. ... τῶν ὑπὸ τῆς ἑνώσεως συνημμένων ref. a las naturalezas divina y humana de cristo, Pamph.Mon.<i>Solut</i>.6.6<br /><b class="num">•</b>ἡ δ. [[el arte de dividir]] una de las partes de la dialéctica, Ammon.<i>in APr</i>.7.31, ἐπειδὰν ἡ διαιρετικὴ τῆς μαθηματικῆς διέλῃ κατὰ [[γένη]] καὶ εἴδη Iambl.<i>Comm.Math</i>.20<br /><b class="num">•</b>lóg. δ. συλλογισμός silogismo disyuntivo</i> c. opciones contradictorias, Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.87.<br /><b class="num">2</b> mat. [[que puede dividir]], [[divisor]] subst. τὸ φύσει δ. ἀριθμοῦ la capacidad natural de dividir de un número</i> Plu.2.429e.<br /><b class="num">3</b> ret. ἡ δ. τέχνη [[el arte o ciencia de la distribución]] de los encabezamientos de los discursos, Hermog.<i>Inu</i>.3.4 (p.132), plu., Lib.<i>Decl</i>.49.proem.1.2.<br /><b class="num">III</b> [[divisible]] subst. τὰ διαιρετικά las cosas divisibles</i> Arist.<i>Cael</i>.313^b7.<br /><b class="num">IV</b> adv. -ῶς [[mediante divisiones y subdivisiones]], [[con matices excesivamente sutiles]] ref. al mal político, Plu.2.802f<br /><b class="num">•</b>[[mediante la división]] ἐπισκοπεῖ (la dialéctica) ... αὐτὸ ... ὁ ἔστιν ἕκαστον op. ἀναλυτικῶς ‘mediante el análisis’, Alcin.156.27.

|mltxt=-ή, -ό<br />αυτός που [[είναι]] [[κατάλληλος]] ή [[ικανός]] να διαιρεί, να χωρίζει<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> ο [[πρόσφορος]] για χωρισμό<br /><b>2.</b> αυτός που προφέρει αναλυτικά τις διφθόγγους<br /><b>3.</b> <b>(ρητ.)</b> [[μεριστικός]]<br /><b>4.</b> <b>(λογ.)</b> προερχόμενος από [[διαίρεση]]<br /><b>5.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>η διαιρετική</i><br />[[κλάδος]] της διαλεκτικής<br /><b>6.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <b>γραμμ.</b> <i>το διαιρετικόν</i><br />μικρή ορίζονται [[γραμμή]] (-) με την οποία οι λέξεις χωρίζονται σε συλλαβές ([[αλλιώς]] ενωτικό, [[συνέχεια]]<br /><b>7.</b> (το ουδ. ως ουσ. στον πληθ.) <i>τα διαιρετικά</i><br />τα διαλυτικά (··) ([[αλλιώς]] διάστιγμα).

{{elru

|elrutext='''διαιρετικός:''' <b class="num">1)</b> подлежащий разделению, расчленимый (τὰ λεχθέντα Plat.);<br /><b class="num">2)</b> построенный, основанный на разделении (ὅροι Arst.);<br /><b class="num">3)</b> разделяющий, раскалывающий, разбивающий ([[πληγή]] Arst.; τομὸς καὶ δ. Plut.);<br /><b class="num">4)</b> грам. (о ион. диалекте) изобилующий диэрезисами.

{{elnl

|elnltext=διαιρετικός -ή -όν [διαιρετός] onderscheidbaar.