ὠρύομαι: Difference between revisions

|lsmtext='''ὠρύομαι:''' [ῡ], αόρ. αʹ <i>ὠρῡσάμην</i>, αποθ.· Ιων. και ποιητ. [[ρήμα]],<br /><b class="num">I.</b> [[ουρλιάζω]], λέγεται [[κυρίως]] για λύκους και σκύλους, σε Θεόκρ. κ.λπ.· [[αλλά]] και για ανθρώπους· <i>ὄρθιον ὤρυσαι</i>, σε Πίνδ.· [[ιδίως]], λέγεται για ανθρώπους που βρίσκονται [[είτε]] σε άγρια [[λύπη]] [[είτε]] σε άγρια [[χαρά]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> μτβ., [[ουρλιάζω]], [[κλαίω]] ουρλιάζοντας για κάποιον, <i>τῆνον μὰν θῶες</i>, <i>τῆνον λύκοι ὠρύσαντο</i>, σε Θεόκρ.· με αυτήν τη [[σημασία]], [[ὠρύομαι]] [[ἐπί]] τινι, σε Λουκ.· [[περί]] τινα, σε Βίωνα (ηχομιμ. [[λέξη]]).

|elrutext='''ὠρύομαι:''' (ῡ)<b class="num">1)</b> реветь, выть (κύνες ὠρύονται Theocr. λύκοι ὠρυόμενοι Plut.): θαλάσσης ὠρῦον [[κῦμα]] (act. = med.) Anth. ревущие морские волны; ὠ. οἴκτιστον ἐπί τινι Luc. жалобно выть по ком-л.;<br /><b class="num">2)</b> (о людях) вопить, выть Pind.: ἀγάμενοι ὠρύονται Her. они вопят от удовольствия;<br /><b class="num">3)</b> с воем оплакивать (τινα Theocr.).