ἐγώ: Difference between revisions

|Definition=[[I]]: Pron. of the first person:—Ep. mostly [[ἐγών]] before vowels (so in Dor., before consonants, Epich.85, Sophr.81, [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''748,754), rarely in Trag., [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''932 (lyr.); Boeot. [[ἱών]] A.D.''Pron.''51.4:—strengthened [[ἔγωγε]],<br><span class="bld">A</span> [[I at least]], [[for my part]], [[indeed]], [[for myself]] (more freq. in Att. than in Hom.): Dor. [[ἐγώνγα]] Alcm.51, [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''736, ''Lys.''986, dat. ἐμίνγα ''IG''22.1126.7 (Amphict. Delph.): Boeot. [[ἱώνγα]] Corinn.21; ἱώνει Ead.10; [[ἰώγα]] [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''898: Lacon. and Tarent. [[ἐγώνη]], [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]], A.D.''Conj.''255.29.<br><span class="bld">II</span> oblique cases from a difft. root, gen. [[ἐμοῦ]], enclit. [[μου]]; Ion. and Ep. [[ἐμέο]], [[ἐμεῦ]], [[μευ]], also [[ἐμέθεν]] Il.1.525, E.''Hel.'' 177 (lyr.); Aeol. [[ἔμεθεν]] Sapph.''Supp.''23.7; [[ἐμεῖο]] ''IG''3.1337; μεθέν Sophr.20; Dor. [[ἐμέος]], [[ἐμεῦς]], Epich.144; Boeot. [[ἐμοῦς]] Corinn.37; also [[ἐμῶς]], [[ἐμίο]], [[ἐμίω]], [[ἐμίως]] A.D.''Pron.''74.17:—dat. [[ἐμοί]], enclit. μοι (which may be compared with Skt. gen. [[me]] in [[κλῦθί μοι]] Il.5.115, al.); [[ὅ]] [[μοι]] [[πόσις]] ''Schwyzer''683 (Cypr.); Dor. [[ἐμίν]] Epich.99, ''AJA''29.461 (Rhodian, v B. C.), [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''733, Theoc.4.30; Tarent. [[ἐμίνη]] Rhinth.13: acc. [[ἐμέ]], enclit. [[με]]; Cypr. [[μι]] ''Inscr.Cypr.''59,60 H.<br><span class="bld">III</span> dual, nom. and acc., [[νῶι]], [[we two]], Il.5.34, etc.; acc. [[νῶιν]] Zenod.ad Il.8.377; Att. [[νώ]] [[Plato|Pl.]]''[[Phaedrus|Phdr.]]''278b (also Il.5.219, Od.15.475); [[νῶε]] Antim.39, Corinn. 5: gen., dat. [[νῶιν]]; [[νῷν]] [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''3; [[νῶι]] dat., Orph.''L.''773; [[νῶιν]], = [[ἡμῖν]], Q.S.1.213, etc.<br><span class="bld">IV</span> pl., nom. [[ἡμεῖς]] ([[ἡμέες]] [[falsa lectio|f.l.]] in [[Herodotus|Hdt.]]2.6, al., rejected by A.D.''Pron.''93.1); Aeol. [[ἄμμες]] Od.9.303, Alc.18.3, Pi.''P.'' 4.144; Dor. [[ἁμές]] Alcm.65, Epich.42, Ar.''Lys.''168:—gen. [[ἡμῶν]] (also [[ἥμων]] A.D.''Synt.''130.23); Ion. [[ἡμέων]] [[Herodotus|Hdt.]]1.112, etc.; [[ἡμείων]] Od.24.170, Herod.1.46; Aeol. [[ἀμμέων]] Alc.88, ''Milet.''3 No.152.29; [[ἄμμων]] ib.74, A.D.''Pron.''95.3; Dor. [[ἁμέων]] Alcm.66; [[ἁμῶν]] [Epich.]266, Ar. ''Lys.''168, Theoc.2.158; Cret., Boeot. [[ἁμίων]] ''SIG''528.5, A.D.''Pron.''95.21:—dat. [[ἡμῖν]], in S. also [[ἡμίν]] (ῐ) (or [[ἧμιν]] Aristarch.ad Il.1.214, A.D. ''Pron.''95.3); also rarely in Com., Phryn.Com.37, [[Aristophanes|Ar.]]''[[The Birds|Av.]]''386 (dub.); Aeol. [[ἄμμιν|ἄμμῐν]], [[ἄμμι|ἄμμῐ]], Il.1.384, Alc.80, al., Pi.''P.''4.155, A.''Th.''156 (lyr.), ''Milet.''3 No.152; ἄμμεσιν Alc.100; Dor. also [[ἁμίν]] or [[ἇμιν]], Alcm.77,78, A.''Eu.''347 (lyr.), Ar.''Lys.''1081; with ῑ, Id.''Ach.''821, Theoc.7.145:—acc. [[ἡμᾶς]] (also [[ἧμας|ἧμᾰς]] Od.16.372); Ion. [[ἡμέας]] Il.8.211, ''SIG''273.25 (Milet., iv B. C.); [[ἥμεας]] Od.4.294 (cf. Hdn.Gr.2.140); Aeol. [[ἄμμε]] Il.1.59, Sapph.115, Theocr.8.25; Dor. [[ἁμέ]] ''SIG''1 (Abu Simbel, vi B. C.), Epich.173, [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''759 codd., ''Lys.''95.—On these dialectic varieties, v. A.D.''Pron.''50 sqq. (Cf. Skt. ahám ([[ἐγών]]), acc. pl. asmā́n; for [[νώ]] cf. Skt. nau):—freq. in answers, as an affirmative, especially in form [[ἔγωγε]], S.''Tr.''1248, [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''149b, etc.; [[οὗτος ἐγώ]] = here am ''I'', Pi.''O.'' 4.26; ὅδ' [[ἐκεῖνος]] ἐγώ [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''138 (lyr.); rarely with Art., [[τὸν ἐμέ]] = [[myself]], [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''166a, ''Sph.''239b (but [[ὁ ἐγώ]] = [[the]] [[Self]], [[the]] [[Ego]], Dam.''Pr.''444); [[τίς]] [[ὢν]] [[οὗτος]] ὁ ἐγὼ [[τυγχάνω]]; Plu.2.1119a; τί ἐστι [[φίλος]]; [[ἄλλος]] ἐγώ Pythag. ap.Herm.''in Phdr.''p.166 A.; [[τί τοῦτ' ἐμοί]]; [[ἡμῖν τί τοῦτ' ἔστ']]; Lat. [[quid mea hoc refert]]? Ar.''Th.''498, etc.; [[ἐγώ]]; in a question, [[Aristophanes|Ar.]]''[[The Knights|Eq.]]'' 1336, al.; [[ἡμεῖς]] [[the]] [[self]], [[ἔνθα]] δὴ ἡμεῖς [[μάλιστα]] Plot.1.1.7.

|dgtxt=<b class="num">• Alolema(s):</b> a veces ép., poét. y dór. [[ἐγών]] A.<i>Pers</i>.932, Sophr.77, Ar.<i>Ach</i>.748, 754, Theoc.7.87; chipr. <i>e-ko-ne</i>, <i>CEG</i> 711 (IV a.C.?); beoc. [[ἱών]] Trypho 3<br /><b class="num">• Morfología:</b> [sg. ac. chipr. <i>mi</i>, <i>IChS</i> 234, 235 (Quitros), <i>me-n</i> (?) <i>CEG</i> 712.1 (Golgos), [[ἐμέν]] <i>IEphesos</i> 3225.3 (imper.), <i>TAM</i> 5.550.10 (Meonia III d.C.), <i>PMerton</i> 24.11 (II/III d.C.), [[ἐμένα]] <i>PSI</i> 972.8, 16 (IV d.C.), [[ἐμέναν]] <i>POxy</i>.1683.17 (IV d.C.), 3407.21 (IV d.C.); gen., ép., lesb. [[ἐμέθεν]], ἔμεθεν <i>Il</i>.1.525, Sapph.94.7, Alc.119.6, Parm.B 8.1, E.<i>Hel</i>.176, μεθέν Sophr.19, dór. [[ἐμέος]], [[ἐμεῦς]] Epich.97.8, A.D.<i>Pron</i>.74.16, [[ἐμίως]], [[ἐμῶς]], [[ἐμίο]], [[ἐμίω]] Rhinth.10, A.D.<i>Pron</i>.74.17, [[ἐμεῦ]] Hdt.4.157, Theoc.7.86, jón. [[μευ]] <i>Il</i>.5.115, Hdt.1.212, ép. [[ἐμεῖο]] <i>Il</i>.1.174, <i>IG</i> 2².11674.6 (imper.), [[ἐμέο]] <i>Il</i>.10.124, Hdt.1.126, beoc. [[ἐμοῦς]] Corinn.29; dat., dór. [[ἐμῖν]], [[ἐμίν]] Epich.97.9, <i>CEG</i> 461 (Rodas V a.C.), Ar.<i>Ach</i>.733, <i>SEG</i> 43.434.7 (Pela IV a.C.), Philox.Leuc.(b) 19, 23; plu. nom., lesb., dór., ép. [[ἄμμες]] <i>Od</i>.9.303, Alc.208(a).3, Sapph.24(a).3, Pi.<i>P</i>.4.144, Archyt.B 1 (p.434), Theoc.5.67, 14.48, [[ἁμές]] Alcm.36, Epich.40.11, Ar.<i>Lys</i>.168; ac., ép., lesb. [[ἄμμε]] <i>Il</i>.1.59, 10.346, Alc.70.8, 305(a).22, Theoc.15.75, dór. [[ἁμέ]] Epich.279.1, Ar.<i>Ach</i>.759, <i>Lys</i>.95, Decr. en D.18.90, jón. ἡμέας <i>Il</i>.8.211, <i>Milet</i> 1(3).135.25 (IV a.C.), dór. [[ἁμῶς]] Ar.<i>Lys</i>.168; gen., lesb. [[ἀμμέων]] Sapph.147, Alc.179.4, dór. [[ἁμέων]] Alcm.38, ἁμῶν Epich.255, Theoc.2.158, [[ἁμίων]] <i>ICr</i>.1.8.7.5 (Cnoso III a.C.), A.D.<i>Pron</i>.95.21, jón. [[ἡμέων]] <i>Il</i>.3.101, Hdt.1.112, [[ἡμείων]] <i>Il</i>.5.258, <i>Od</i>.24.170; dat., lesb., dór., ép. [[ἄμμι]] (ν) <i>Il</i>.1.384, Sapph.21.12, Alc.314.1, Pi.<i>P</i>.4.155, A.<i>Th</i>.156, Theoc.15.76, Call.<i>SHell</i>.286(a).11, [[ἄμμεσιν]] Alc.315, dór., beoc. [[ἁμῖν]], [[ἇμιν]] Alcm.37(a), (b), Ar.<i>Lys</i>.1081, [[ἁμίν]] [-ῑ-] Ar.<i>Ach</i>.821, Theoc.7.145; dual, nom. y ac. ép. [[νῶϊ]] <i>Il</i>.5.34, νώ <i>Il</i>.5.219, <i>Od</i>.15.475, beoc. νῶε Corinn.8; gen. y dat. ép. [[νῶϊν]] <i>Il</i>.8.374, <i>Od</i>.4.172, Hes.<i>Sc</i>.350, A.R.2.250; reforz. c. partíc. en nom. y dat.: nom. [[ἔγωγε]] <i>Il</i>.3.197, S.<i>Tr</i>.1248, Pl.<i>Tht</i>.149b, dór. ἐγώνγα Alcm.43, Ar.<i>Ach</i>.736, <i>Lys</i>.986, beoc. ἱώνγα Corinn.11(a).2, ἱώνει Corinn.11(b).1, ἰώγα Ar.<i>Ach</i>.898, lacon. y tarent. [[ἐγώνη]] Hsch., A.D.<i>Coni</i>.255.29, ἐγώπερ <i>GVI</i> 730.5 (Palestina III d.C.); délf. dat. [[ἐμίνγα]] Sophr.82, A.D.<i>Pron</i>.81.20, ἐμίγγα <i>CID</i> 1.10.7 (IV a.C.)]<br />pron. pers. de primera pers.<br /><b class="num">I</b> nom. [[yo]], plu. [[nosotros]]<br /><b class="num">1</b> sg. enfático ὃν τέκομεν σύ τ' [[ἐγώ]] τε <i>Il</i>.24.727, τί δ' ἔστιν; ὡς ἐγὼ τὸ σὸν φρίσσω στόμα S.<i>Ant</i>.997, ἐγὼ ... σοὶ οὐκ ἂν δυναίμην ἀντιλέγειν Pl.<i>Smp</i>.201c, [[ἐγώ]] μοι δοκῶ Pl.<i>Phd</i>.91a, ἐφάνην τοίνυν οὗτος ... [[ἐγώ]] D.18.173, ἐγὼ μὲν ὁ [[αὐτός]] εἰμι καὶ οὐκ ἐξίσταμαι yo soy el mismo y no cambio de parecer</i> Th.2.61, cf. 3.38, [[ἐγώ]] εἰμι soy yo</i> en op. a los demás <i>Eu.Matt</i>.14.27, a menudo c. la forma reforzada ἔγωγέ, φημι Ar.<i>Ach</i>.187, καπνὸς ἔγωγ' ἐξέρχομαι ¡pues sí que soy yo que salgo como humo!</i> Ar.<i>V</i>.144, οὐ δῆτ' [[ἔγωγε]] Ar.<i>Au</i>.1391, τοῦτον γε τοίνυν [[ἔγωγε]] αἰσχυνόμενος Pl.<i>Phdr</i>.243d, cf. <i>Phd</i>.86b<br /><b class="num">•</b>c. refuerzo de demostrativos ὅδ' αὐτὸς [[ἐγώ]] yo mismo aquí presente</i>, <i>Od</i>.21.207, ὅδ' [[ἐγών]] A.<i>Pers</i>.932, οὗτος [[ἐγώ]] aquí estoy</i> Pi.<i>O</i>.4.24, ὅδ' [[ἐκεῖνος]] [[ἐγώ]] S.<i>OC</i> 138, tb. c. art. τίς ὢν οὗτος ὁ [[ἐγώ]] [[τυγχάνω]]; Plu.2.1119a<br /><b class="num">•</b>determinado por un relativo [[ἐγώ]], τὸν ἴσαις τύ Theoc.14.34<br /><b class="num">•</b>acompañado de un n. propio ἐγὼ [[Δάφνις]] Theoc.1.116, por op. a otras pers. νῶϊ δ', ἐγὼ Σθένελός τε, μαχησόμεθ' nosotros dos, Esténelo y yo, combatiremos</i>, <i>Il</i>.9.48, ἐγὼ καὶ σύ X.<i>Cyr</i>.1.6.7<br /><b class="num">•</b>en or. copulativa, en función de suj. τοῦ μὲν ἐγὼ θεράπων <i>Il</i>.24.396, ἐγὼ δὲ σέθεν πολὺ χείρων <i>Il</i>.20.434<br /><b class="num">•</b>nom. abs. ἰδοῦ [[ἐγώ]] aquí estoy yo</i> [[LXX]] <i>Ge</i>.27.1, <i>Eu.Matt</i>.23.34<br /><b class="num">•</b>en usos impresivos οἴ 'γὼ τάλαινα S.<i>El</i>.674, οἴμοι ἐγὼ σοῦ, πάτερ S.<i>Tr</i>.971.<br /><b class="num">2</b> frec. en respuestas, como afirmación - πράσσειν ἄνωγας οὖν με πανδίκως τάδε; - [[ἔγωγε]] -así pues, ¿me ordenas con toda seguridad que haga esto? - sí</i> S.<i>Tr</i>.1248, cf. Pl.<i>Tht</i>.149b, Theoc.15.60, [[LXX]] <i>Id</i>.13.11, Arr.<i>Epict</i>.2.12.18, ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἐγὼ κύριε <i>Eu.Matt</i>.21.30, en respuestas c. interrogación [[ἐγώ]]; ¿cómo?</i> Ar.<i>Eq</i>.1336.<br /><b class="num">3</b> fil. [[el yo]] τί ἐστι [[φίλος]]; [[ἄλλος]] [[ἐγώ]] Pythag. en Herm.<i>in Phdr</i>.166, cf. Dam.<i>in Prm</i>.444<br /><b class="num">•</b>tb. plu. [[nosotros]], [[los hombres]] en gener. ἀλλὰ πῶς ἡμεῖς αἰσθανόμεθα; ¿cómo es que somos nosotros los que sentimos?</i> Plot.1.1.7, [[ἔνθα]] δὴ ἡμεῖς μάλιστα aquí está principalmente el nosotros e.e. nuestro yo</i> Plot.1.1.7.<br /><b class="num">II</b> otros casos<br /><b class="num">1</b> uso enfático de la forma tónica σὺ δ' οὐχὶ πείσῃ καὶ συναινέσεις ἐμοί; S.<i>El</i>.402, frente a εἴ μοι λέγεις τὴν ὄψιν, εἴποιμ' ἂν τότε S.<i>El</i>.413, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ frente a δοκεῖ δέ μοι Th.1.3.<br /><b class="num">2</b> reforz. c. art. o c. [[αὐτός]], c. matiz de insistencia δοκέει δέ μοι ὧδε καὶ αὐτῷ λώϊον ἔσσεσθαι y a mí mismo paréceme que será mejor así</i>, <i>Il</i>.6.338, cf. Hdt.2.10, ἐμοί περ αὐτῇ <i>Od</i>.5.188, ἐγὼν [[ἐμέθεν]] περιδώσομαι αὐτῆς yo misma me pongo como apuesta</i> e.d. me apuesto mi propia vida</i>, <i>Od</i>.23.78, ἔμ' αὔτῳ Alc.378, cf. Sapph.26.11, ἐμὲ αὐτὸν ὕβρισεν Lys.1.4, τὸν ἐμέ a mí mismo</i> Pl.<i>Tht</i>.166a, <i>Sph</i>.239b, ἔμοιγε καὶ αὐτῷ θαυμαστὴ ἂν εἴη ἡ διατριβὴ [[αὐτόθι]] Pl.<i>Ap</i>.41b, αὐτῷ ἐμοί Pl.<i>Phd</i>.91a, αὐτὸν ἐμέ Pl.<i>Smp</i>.220e.<br /><b class="num">3</b> en usos refl. ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι <i>Il</i>.10.378, οὐδ' ἐγὼ ... ἐκδώσω μέ σοι E.<i>Andr</i>.256.<br /><b class="num">4</b> como posesivo, en gen. sg. y plu. δᾶερ [[ἐμεῖο]] <i>Il</i>.6.344, μεθὲν ἁ [[καρδία]] Sophr.19, ἐμοῦ τὰ φορτία Ar.<i>V</i>.1398, cf. <i>Lys</i>.301, οὐδ' ἐτεθορύβητό μου ἡ ψυχή ni mi alma ha quedado perturbada</i> Pl.<i>Smp</i>.215e, τὸ σῶμα, ἡ ψυχὴ ἡμῶν Pl.<i>Phd</i>.86b, c, πρὸς τὰ γόνατα μου πεσοῦσα Lys.1.19, κατέφυγον ἐπὶ τοὺς προγόνους ἡμῶν Isoc.4.58, ἡ δοκοῦσα ἡμῶν πρότερον [[σωφροσύνη]] Th.1.32, ἐγὼ δ' ὑμᾶς ὑπὲρ πατρός τοὐμου τεθνεῶτος αἰτοῦμαι Antipho 1.23, ὁ λαός μου <i>Eu.Matt</i>.2.6, πάτερ ἡμῶν Padre nuestro</i>, <i>Eu.Matt</i>.6.9.<br /><b class="num">III</b> plu. ref. a una sola pers., e.d., sociativo: de cortesía ἡμεῖς δὲ καὶ [[ἄλλοθι]] δήομεν ἕδραν <i>Od</i>.16.44, de autor εἶπε καὶ ἡμῖν <i>Od</i>.1.10 (frente a ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα <i>Od</i>.1.1), de modestia ἡμεῖς δὲ πῶς οὐ γνωσόμεσθα σωφρονεῖν; S.<i>Ai</i>.677, ἔννοιά πόθ' ἡμῖν ἐγένετο X.<i>Cyr</i>.1.1.1, φοβοῦμαι μή τινες ἐπιτιμήσωσιν ἡμῖν Isoc.5.105, mayestático o enfático πρὸς ἡμῶν κάππεσε, κάτθανε καὶ καταθάψομεν habla [[Clitemestra]], A.<i>A</i>.1552, ἡμῖν τί τοῦτ' ἔστ'; ¿qué nos importa?</i> Ar.<i>Th</i>.498, ἐὰν μή τισιν ἡμεῖς ἐπ' ὀνόματος ἀποστείλωμεν habla Ptolomeo Filadelfo <i>COrd.Ptol</i>.10.4 (III a.C.), ἡμεῖς τοιοίδ' ἔφυμεν S.<i>OT</i> 435, cf. 1458, Theoc.1.102, <i>PTeb</i>.61(b).275 (II a.C.).<br /><b class="num">• Etimología:</b> Cf. lat. <i>[[ego]]</i>, gót. <i>ik</i>, het. <i>uk</i>, ai. <i>ahám</i>, de *<i>eg(e)H3</i>-; para el tema με, etc., cf. lat. <i>mē</i>, ai. <i>mā</i>, gót. <i>mi-k</i>.

|lstext='''ἐγώ''': προσωπ. ἀντων. τοῦ α΄ προσ. - Ἐπ. ἐγὼν πρὸ φωνηέντων (παρὰ δὲ Δωριεῦσι καὶ πρὸ συμφώνων, Ἐπίχ. 64 Ahr., Σώφρων 39, Ἀριστοφ. Ἀχ. 748, 754, ἀλλ’ ἐν τῇ Αἰολ. διαλέκτῳ παροξυτόνως ἔγων Ἀπολλ. περὶ Ἀντων. σ. 64), σπανιώτατα παρ’ Ἀττ., ὅδ’ [[ἐγών]], οἰοῖ Αἰσχύλ. Πέρσ. 931· μετ’ ἐπιτάσεως ἔγωγε, Λατ. equidem, ἐγὼ βεβαίως, ἐγὼ [[τοὐλάχιστον]], ὅσον δι’ ἐμέ, βεβαίως, τῷ ὄντι· ἀλλὰ πολλῷ συνηθέστερον τοῦτο παρ’ Ἀττ. ἢ παρ’ Ὁμήρ.· Δωρ. ἐγώγα, ἐγώνγα, Ἀλκμὰν 65, Ἀριστοφ. Ἀχ. 736, Λυσ. 986· Βοιωτ. ἰώνγα, [[ἰώγα]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 898· Λακων. καὶ Ταραντ. ἐγώνη Ἡσύχ., Ἀπολλ. ἐν Α. Β. 524. ΙΙ. [[διάφορος]] [[ῥίζα]] ΜΕ ἀναφαίνεται ἐν ταῖς πλαγίαις πτώσεσι, δηλ. γεν. ἐμοῦ καὶ ἐγκλιτ. μου· Ἰων. καὶ Ἐπ. [[ἐμέο]], [[ἐμεῦ]], μευ, [[ὡσαύτως]] [[ἐμέθεν]] Ἰλ. Α. 525, Εὐρ. Ἑλ. 177 (λυρικ.)· ἐμεῖο Ἐπιτύμβ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 956, 1027, κ. ἀλλ.· [[μέθεν]] Σώφρων 46 Ahr.· Δωρ. ἐμέος, ἐμεῦς Ἐπίχ. παρ’ Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. σ. 365· Βοιωτ. [[ἐμοῦς]] Κόρινν. 33· [[ὡσαύτως]] ἐμείω, ἐμείως, ἐμῶς Ἀπολλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· - δοτ. ἐμοὶ καὶ ἐγκλιτ. μοι· Δωρ. ἐμὶν Ἐπιχ. 94. 9 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 733, Θεόκρ. 4. 30· ἐμίνη, «[[συνήθης]] Ταραντίνοις· ἡ δὲ [[χρῆσις]] παρὰ Ρίνθωνι» Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 104Β· - αἰτ. ἐμὲ καὶ ἐγκλιτ. με. ΙΙΙ. Δυϊκ. ὀνομ. καὶ αἰτ. νῶϊ (πρβλ. τὸ Λατ. nos), [[ἡμεῖς]] οἱ δύο, ἡμᾶς τοὺς δύο, Ὁμ. καὶ Ἰων.· Ἀττ. νώ, [[ὅπερ]] [[ὅμως]] εὕρηται καὶ ἐν Ὀδ. Ο. 475., ΙΙ. 306· νῶε Ἀντίμαχ.· γεν. καὶ δοτ. νῶιν, Ἀττ. νῷν· νῶϊν = ἡμῖν Κόϊντ. Σμ. 1. 213, κτλ. IV. Πλ. ὀνομ. [[ἡμεῖς]] (τὸν Ἰων. [[τύπος]] ἡμέες, ὡς εὕρηται ἐν χειρογρ. τοῦ Ἡροδ., ἀποδοκιμάζει ὁ Δινδ. de Dial. Hdt. σ. 20)· Αἰολ. [[ἄμμες]] Ὀδ. Ι. 303, Ἀλκαῖος 18, Πινδ. ΙΙ. 4. 256· Δωρ. ἀμὲς Ἐπίχ. 94. 6, Ἀριστοφ. Λυσ. 168. - Γεν. ἡμῶν, Ἰων. [[ἡμέων]], ἡμείων (Ὀδ. Ω. 170)· Αἰολ. ἀμμέων Ἀλκαῖος 93· Δωρ. ἁμέων Ἀλκμὰν 50, ἁμῶν Ἐπίχ. 147, Ἀριστοφ. Λυσ. 168, Θεόκρ. 2. 158. - Δοτ. ἡμῖν, παρ’ Ἀττ. ποιηταῖς [[ὡσαύτως]] ἡμὶν ῐ [[χάριν]] τοῦ μέτρου, τοῦτό γ’ ἡμὶν Σοφ. Ο. Κ. 25 (ἤ, ὥς τινες γραμματικοὶ ἔγραφον αὐτήν, ἧμιν), [[οὐδαμοῦ]] παρ’ Εὐριπ., συχν. παρὰ Σοφ., ἀλλὰ σπανίως παρὰ Κωμ., Δινδ. ἐν Ἀριστοφ. Ὄρν. 386· Αἰολ. καὶ ἄμμῐν, ἄμμῐ, Ἰλ. Α. 384, Ἀλκαῖος 12, 19, 76, Πινδ. ΙΙ. 4. 275, Αἰσχύλ. Θήβ. 156· Δωρ. ἁμὶν Ἀλμὰν 66, Αἰσχύλ. Εὐμ. 347, Ἀριστοφ. Λυσ. 1081· μετὰ ῑ, Ἀριστοφ. Ἀχ. 821, Θεόκρ., ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ γράφηται ἀμῖν, Αh π. Δωρ. σ. 260. - Αἰτ. ἡμᾶς (καὶ ἧμᾰς Ὀδ. ΙΙ. 372)· Ἰων. ἡμέας· Αἰολ. ἄμμε Ἰλ. Α. 59, Σαπφὼ 115, Θεόκρ. 8. 25· Δωρ. ἁμὲ Ἐπίχ. 97 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 759, Λυσ. 95, 1099. - Περὶ τῶν διαλεκτικῶν τούτων ποικιλιῶν ἴδε Ἀπολλώνιον περὶ Ἀντωνυμ. σ. 324-387, Ahr. π. Αἰολ. σ. 123 κἑξ., π. Δωρ. 247 κἑξ. (Πρβλ. Σανσκρ. aham ([[ἐγών]]), Λατ. ego, Γοτθ. ik, Παλαιο-Σκανδιν. ek, Ἀγγλο-Σαξον. ic, κτλ.· καὶ πρὸς τὰ ἐμέ, με, πρβλ. Σανσκρ. mâm, mâ, Γοτθ. καὶ Παλαιο-Σκανδιν. mik, Ἀγγλο-Σαξον. mec, κτλ.) Χρῆσις: συχν. ἐν ἀποκρίσεσιν ὡς βεβαιωτ. [[μάλιστα]] ἐν τῷ τύπῳ ἔγωγε, Σοφ. Τρ. 1248, Πλάτ., κλ.· [[οὗτος]] ἐγώ, Λατ. ille ego, ἰδοὺ ἐγώ, Πινδ. Ο. 4. 37· ὅδ’ [[ἐκεῖνος]] ἐγὼ Σοφ. Ο. Κ. 138· σπανίως μετ’ ἄρθρου, τὸν ἐμέ, ἐμαυτόν, ἐμὲ αὐτόν, Πλάτ. Θεαίτ. 166Α, Σοφ. 239Α, Φίληβ. 20Β· τίς ὢν [[οὗτος]] ὁ ἐγὼ [[τυγχάνω]]; Πλούτ. 2. 1119Α· τί τοῦτ’ ἐμοί; ἡμῖν τί τοῦτ’ ἔστ’; Λατ. quid mea hoc refert? Ἀριστοφ. Θεσμ. 498, κτλ.· πρβλ. σύ.

|sltr=[[ἐγώ]] ([[ἐγώ]]（ν), μοι, [[ἐμοί]], [[ἐμίν]], με, [[ἐμέ]]; [[ἄμμες]], [[ἄμμι]]（ν), [[ἄμμε]]; [[νῷν]]) Apart [[from]] its [[use]] [[within]] [[direct]] [[speech]], [[this]] pronoun in the [[singular]] [[may]] [[normally]] be referred to [[both]] [[Pindar]] and [[chorus]], [[but]] to the [[chorus]] [[only]] (Pae. 4.21) cf. Fränkel, W &amp; F, 366&#774;{1}, [[van]] Leeuwen, 407&#774;{15}, 505&#774;{36}. The plural is [[never]] [[certainly]] used to [[represent]] the [[singular]]. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[ἐγώ]]. ([[ἐγών]] [[before]] a vowel (P. 3.77), [[but]] [[ἐγώ]] correpted (I. 1.4) ) “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” (O. 4.24) καὶ ἐγὼ [[νέκταρ]] πέμπων [[ἱλάσκομαι]] (O. 7.7) εἰ δ' ἐγὼ [[κῦδος]] [[ἀνέδραμον]] ὕμνῳ (O. 8.54) ἐγὼ δέ [[τοι]] ἀγγελίαν πέμψω ταύταν (O. 9.21) ἐγὼ δὲ κλυτὸν [[ἔθνος]] Λοκρῶν [[ἀμφέπεσον]], μέλιτι εὐάνορα πόλιν καταβρέχων (O. 10.97) ἐγὼ δὲ οὐ ψεύσομ' ἀμφὶ Κορίνθῳ (O. 13.49) διασωπάσομαί οἱ [[μόρον]] [[ἐγώ]] (O. 13.91) ἄνδρα δ' ἐγὼ κεῖνον αἰνῆσαι μενοινῶν ἔλπομαι (P. 1.42) ἀλλ' ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν [[ἐθέλω]] (P. 3.77) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι [[δώσω]] (P. 4.67) “μῆλά τε [[γάρ]] τοᾰ ἐγὼ ἀφίημ” (P. 4.148) ἐγὼ δ' Ἡρακλέος ἀντέχομαι [[προφρόνως]] (N. 1.33) ἐγὼ δὲ [[κοινάσομαι]] (N. 3.11) ἐγὼ [[τόδε]] [[τοι]] [[πέμπω]] πόμ' ἀοίδιμον (N. 3.76) ἑκόντι δ' ἐγὼ νώτῳ [[ἄγγελος]] [[ἔβαν]] (N. 6.57) ἐγὼ δὲ [[πλέον]]' ἔλπομαι λόγον Ὀδυσσέος ἢ πάθαν διὰ τὸν ἁδυεπῆ γενέσθ Ὅμηρον (N. 7.20) χρυσὸν εὔχονται, [[πεδίον]] δ' ἕτεροι ἀπέραντον, ἐγὼ δ ἀστοῖς ἁδὼν (N. 8.38) (ἄεθλοι) ὧν ἐγὼ μνασθεὶς ἐπασκήσω κλυταῖς ἥρωα τιμαῖς (N. 9.9) ἄνδρα δ' ἐγὼ [[μακαρίζω]] μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν (N. 11.11) ἀλλἐγω&#774; Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ [[γέρας]] [[ἐθέλω]] (I. 1.14) χαίρετ· ἐγὼ δὲ Ποσειδάωνι περιστέλλων ἀοιδὰν γαρύσομαι (I. 1.32) ἐγὼ δ' ὑψίθρονον Κλωθὼ κασιγνήτας τε [[προσεννέπω]] [[ἑσπέσθαι]] κλυταῖς ἀνδρὸς φίλου Μοίρας ἐφετμαῖς (I. 6.16) τῶ καὶ [[ἐγώ]], [[καίπερ]] ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (I. 8.5) [[ἤτοι]] καὶ ἐγὼ [[σκόπελον]] ναίων διαγινώσκομαι a [[chorus]] of Keans speaks Πα. . 21. κλυτοὶ μάντιες Ἀπόλλωνος, ἐγὼ μὲν [[ὑπὲρ]] χθονὸς (Pae. 8.14) σὲ δ' ἐγὼ [[παρά]] μιν [[αἰνέω]] [[μέν]], Γηρυόνα, fr. 81 ad Δ. 2. ἀλλ' ἐγὼ τάκομαι (as opposed to those [[not]] [[affected]] by [[love]] of Theoxenos) fr. 123. 10. ]νον ἐγὼ[ fr. 140a. 77 (51). ἐγὼ μ[ fr. 140b. 11. μαντεύεο, [[Μοῖσα]], προφατεύσω δ' [[ἐγώ]] fr. 150. “καὶ τότ' ἐγὼ” fr. 168. 4.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> acc. a. με, μ（ε). στέφανοι πράσσοντί με [[τοῦτο]] θεόδματον [[χρέος]] (O. 3.7) ἅ τε Πίσα με γεγωνεῖν (O. 3.9) τεαὶ γὰρ ὧραι μ' ἔπεμψαν μάρτυῤ ἀέθλων (O. 4.2) [[[δεῖ]] σάμερόν μ' [[ἐλθεῖν]] (μ [[add]]. Boeckh met. gr.: om. codd.) (O. 6.28) ] ἅ μ' ἐθέλοντα προσέρπει (O. 6.83) μὴ βαλέτω με λίθῳ τραχεῖ [[φθόνος]] (O. 8.55) ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν (P. 2.96) ἄγοντι δέ με [[πέντε]] μὲν [[Ἰσθμοῖ]] νῖκαι (P. 7.13) Χαρίτων κελαδεννᾶν μή με λίποι καθαρὸν [[φέγγος]] (P. 9.90) [[ἀλλά]] με [[Πυθώ]] τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει (P. 10.4) ἤ μέ [[τις]] [[ἄνεμος]] [[ἔξω]] πλόου ἔβαλεν; (P. 11.39) τὰ μακρὰ δ' ἐξενέπειν ἐρύκει με τεθμὸς (N. 4.33) εἰ δέ [[τοι]] μάτρῳ μ' [[ἔτι]] Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν [[θέμεν]] (N. 4.80) οὐ μέμφεταί μ' [[ἀνήρ]] (N. 7.64) ἔα με (N. 7.75) Λατόος [[ἔνθα]] με παῖδες εὐμενεῖ δέξασθε νόῳ (Pae. 5.44) [[λίσσομαι]] ἐν ζαθέῳ με [[δέξαι]] χρόνῳ ἀοίδιμον Πιερίδων προφάταν (Pae. 6.5) [[Διόθεν]] τέ με σὺν ἀγλαίᾳ ἴδετε πορευθέντ fr. 75. 7. ἀνδρὸς δ' [[οὔτε]] γυναικός [[χρή]] [μ]ε [[λαθεῖν]] ἀοιδὰν πρόσφορον Παρθ. 2. 3. ὁ Μοισαγέτας με [[καλεῖ]] χορεῦσαι [[Ἀπόλλων]] fr. 94c. 1. ἀλλὰ [[θαυμάζω]] τί με λέξοντι Ἰσθμοῦ δεσπόται fr. 122. 13. Μοῖσ' ἀνέηκέ με fr. 151. [[οὔτοι]] με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισᾶν ἐπαίδευσαν κλυταὶ [[Θῆβαι]] fr. 198. [[ὦ τάν]], μή με κερτόμ[ει (με a papyri correctore deletum metro tamen desideratur) fr. 215. 4. “Κενταύρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί.” (P. 4.103) “[[τοί]] μ' [[κρύβδα]] πέμπον” (P. 4.111) “φὴρ δέ με [[θεῖος]] Ἰάσονα κικλῄσκων προσαύδα” (P. 4.119) “κοὔ με πονεῖ” (P. 4.151) “ἀλλ' [[ἤδη]] με γηραιὸν [[μέρος]] ἁλικίας ἀμφιπολεῖ” (P. 4.157) “καὶ ὡς [[τάχος]] ὀτρύνει με” (P. 4.164) “[[ὥσπερ]] [[τόδε]] [[δέρμα]] με [[νῦν]] περιπλανᾶται [[θηρός]]” (Stephanus: μίμνοι codd.: Herakles speaks) (I. 6.47) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[ἐμέ]], ἔμ（ε): [[emphatic]], in [[first]] [[position]] in [[sentence]] [[save]] in [[two]] [[dubious]] examples, fr. 6a. e, fr. 75. 13, [[where]] [[perhaps]] με should be [[read]]. ἐμὲ δὲ στεφανῶσαι κεῖνον [[χρή]] (O. 1.100) εἴη σέ τε πατεῖν, [[ἐμέ]] τε ὁμιλεῖν (O. 1.115) ἐμὲ δ' ὦν πᾳ θυμὸς ὀτρύνει φάμεν (O. 3.38) ἀλλ' ἐμὲ χρὴ φράσαι (O. 8.74) ἐμὲ δ' οὐ χρὴ τὰ πολλὰ βέλεα καρτύνειν [[χεροῖν]] (O. 13.93) ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν [[δάκος]] ἀδινὸν κακαγοριᾶν (P. 2.52) ἐμὲ δ' [[οὖν]] [[τις]] ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει [[χρέος]] (P. 9.103) Μξῖσ, ἀνέγειρ' [[ἐμέ]] fr. 6a. e. cf. fr. 151. ἐμὲ δ' ἐξαίρετον κάρυκα σοφῶν ἐπέων Μοῖσ ἀνέστασ' (*d. 2. 23) . ἐναργέα τἔμ [[ὥστε]] μάντιν οὐ λανθάνει ([[van]] Groningen: νεμέω, νεμεα, τεμεῷ codd. Dion. Hal.) fr. 75. 13. ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν a [[chorus]] of girls speaks (*parq. 2. 33.) “ἐμὲ δ' ἐπὶ ταχυτάτων πόρευσον ἁρμάτων” (O. 1.77) “ἀλλ' ἐμὲ χρὴ καὶ δὲ ὑφαίνειν” (P. 4.141) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> [[dat]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> μοι (correpted (O. 2.83), (N. 1.21), (N. 10.80), (Pae. 7.10) ) [[πολλά]] μοᾰ ὑπἀγκῶνος [[ὠκέα]] βέλη [[ἔνδον]] ἐντὶ φαρέτρας possessive (O. 2.83) [[Μοῖσα]] δ' [[οὕτω]] ποι παρέστα μοι νεοσίγαλον εὑρόντι τρόπον (O. 3.4) [[τόλμα]] τέ μοι [[εὐθεῖα]] γλῶσσαν ὀρνύει λέγειν possessive. (O. 13.11) [[ἀλαθής]] τέ μοι [[ἔξορκος]] [[ἐπέσσεται]] ἁδύγλωσσος βοὰ (O. 13.98) εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι (P. 3.110) “δόμους φράσσατέ μοι [[σαφέως]]” (P. 4.117) “ταῦτά μοι θαυμαστὸς [[ὄνειρος]] ἰὼν φωνεῖ” (P. 4.163) μακρά μοι νεῖσθαι κατ' ἀμαξιτόν (P. 4.247) τὸ δ' ἐν [[ποσί]] μοι τράχον [[ἴτω]] τεὸν [[χρέος]] possessive (P. 8.32) [[γείτων]] [[ὅτι]] μοι καὶ κτεάνων [[φύλαξ]] ἐμῶν ὑπάντασεν ἰόντι (P. 8.58) [[ἔνθα]] μοι ἁρμόδιον [[δεῖπνον]] κεκόσμηται (N. 1.21) ([[ῥῆμα]]) τό μοι [[θέμεν]] εἴη (N. 4.9) ἄπορα γὰρ λόγον Αἰακοῦ παίδων τὸν ἅπαντά μοι [[διελθεῖν]] (N. 4.72) μακρά μοι [[αὐτόθεν]] ἅλμαθ' ὑποσκάπτοι [[τις]] (N. 5.19) θρασύ μοι τόδ' [[εἰπεῖν]] (N. 7.50) εἴη μή [[ποτέ]] μοι τοιοῦτον [[ἦθος]] (N. 8.35) τὸ δ' [[αὖτις]] τεὰν ψυχὰν κομίξαι οὔ μοι δυνατόν (N. 8.45) βραχύ μοι [[στόμα]] πάντ' ἀναγήσασθ (N. 10.19) “ἔσσι μοᾰ [[υἱός]]” (N. 10.80) μή μοι κραναὰ νεμεσάσαι Δᾶλος (I. 1.3) ἔστι μοι [[θεῶν]] [[ἕκατι]] μυρία [[παντᾷ]] [[κέλευθος]] (I. 4.1) πολλὰ μὲν ἀρτεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ' [[ἔχει]] (I. 5.47) τέθμιόν μοι [[φαμί]] σαφέστατον [[ἔμμεν]] (I. 6.20) ἀλλὰ [[νῦν]] μοι Γαιάοχος εὐδίαν ὄπασσεν ἐκ χειμῶνος (I. 7.37) κεἴ [[μοί]] τιν' ἄνδρα τῶν θανόντων fr. 4. μή μοι [[μέγας]] ἕρπων κάμοι [[ἐξοπίσω]] [[χρόνος]] [[ἔμπεδος]] (Pae. 2.26) [[λίαν]] μοι [δέο]ς ἔμπεδον εἴη κεν” possessive Πα. . . [[ἔραται]] δέ μο[ι] [[γλῶσσα]] μέλιτος [[ἄωτον]] γλυκὺν[ (''[[sc.]]'' καταλείβειν simm., Wil.) Πα. . . ]Χαρίτεσσί μοᾰ [[ἄγχι]] θ[ (Pae. 7.10) ]μη μο[ι Πα. 7B. 7. ἄπιστά μοι [[δέδοικα]] Πα. 7B. 45. ]εἰ δέ μοι[ fr. 60a. 3. “ὦ [[τάλας]] ἐφάμερε, νήπια βάζεις, χρήματά μοι διακομπέων” fr. 157. [[δίχα]] μοι [[νόος]] ἀτρέκειαν [[εἰπεῖν]] fr. 213. 4. ἔστι μοι πατρίδ' ἀρχαίαν (ἀγάλλειν e. g. supp. Snell) fr. 215. 5. ethic dat., c. impv. ζεῦξον [[ἤδη]] μοι [[σθένος]] ἡμιόνων (O. 6.22) [[ἀπό]] μοι λόγον τοῦτον, [[στόμα]], ῥῖψον (O. 9.35) ἀνάγνωτέ μοι Ἀρχεστράτου παῖδα (O. 10.1) ἔλα [[νῦν]] μοι [[πεδόθεν]] (I. 5.38) ἐ]να[ισίμ]ῳ [[νῦν]] μοι ποδὶ στείχ ων ἁγέο Παρθ. 2. 66. cf. καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων (P. 1.59) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[ἐμοί]], [[emphatic]] [[form]], [[never]] ethic, [[once]] possessive (P. 5.76) ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν [[εἰπεῖν]] (O. 1.52) ἀλλ' ἐμοὶ μὲν [[οὗτος]] [[ἄεθλος]] ὑποκείσεται (O. 1.84) ἐμοὶ μὲν ὦν [[Μοῖσα]] καρτερώτατον [[βέλος]] ἀλκᾷ τρέφει (O. 1.111) ὣς ἐμοὶ [[φάσμα]] λέγει (O. 8.43) βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι ἀκίνδυνον ἐμοὶ [[ἔπος]] παρέχοντι (P. 2.66) “τοῦτ' [[ἔργον]] ἐμοὶ τελέσαις —” (P. 4.230) φῶτες Αἰγείδαι, ἐμοὶ πατέρες (v. Wil., Pind., 477f; Fränkel, D &amp; P, 485&#774;{2}) (P. 5.76) ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι [[θεῶν]] τελεσάντων [[οὐδέν]] ποτε φαίνεται [[ἔμμεν]] ἄπιστον (P. 10.48) ἐμοὶ δ' ὁποίαν ἀρετὰν ἔδωκε Πότμος [[ἄναξ]] (N. 4.41) “καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ' [[ἐπίτειλον]], [[ἄναξ]]” (N. 10.77) “εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις λτ;ναίειν ἐμοὶγτ; [[σύν]] τ' Ἀθαναίᾳ” (supp. Boeckh: om. codd.) (N. 10.84) ἐμοὶ δὲ μακρὸν πάσας ἀναγήσασθ' ἀρετάς (I. 6.56) ἀλλ' ἐμοὶ [[δεῖμα]] μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν (ἀλλ' ἐμὲ coni. Boehmer) (I. 8.11) ἐμο[ὶ δ] (Pae. 2.102) “ἐμοὶ δ' [[ὀλίγον]] δέδοται” a [[chorus]] of Keans speaks Πα. . . ἐμοὶ δὲ τοῦτον διέδω[κ.ν] ἀθάνατον πόνον (*pa. 7B. 21.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[ἐμίν]]. [κατ' ἐμὶν coni. Schr.: [[κατά]] τιν codd. (P. 8.68) ] ]τὶν μὲν [πά]ρ μιν[] ἐμὶν δὲ πὰ[ρ] κείνοι[ς (Pae. 10.19) cf. [[Σ]] Ar., Av. 931: χλευάζει τῶν διθυραμ- βοποιῶν τὸν συνεχῆ ἐν τοῖς τοιούτοις δωρισμὸν καὶ [[μάλιστα]] τὸν Πίνδαρον [[συνεχῶς]] λέγοντα ἐν ταῖς αἰτήσεσι τὸ [[ἐμίν]] fr. 298, Schr.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> [[ἄμμες]], Aeolic nom. pl. “τρίταισιν δ' ἐν γοναῖς [[ἄμμες]] αὖ κείνων φυτευθέντες” (v. 1. ἀμὲς) (P. 4.144) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> [[ἄμμε]], acc. pl.: us i. e. [[mankind]] [[μία]] δ' [[οὐχ]] ἅπαντας [[ἄμμε]] θρέψει μελέτα (O. 9.106) [[καίπερ]] ἐφαμερίαν [[οὐκ]] εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας [[ἄμμε]] [[πότμος]] ἅντιν' ἔγραψε [[δραμεῖν]] [[ποτὶ]] στάθμαν (N. 6.6) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> [[ἄμμιν]], [[ἄμμι]], dat. pl. “λῦσον, [[ἄμμιν]] μή τι νεώτερον ἀναστάῃ” (P. 4.155) “καρτερὸς [[ὅρκος]] [[ἄμμιν]] [[μάρτυς]] [[ἔστω]] [[Ζεῦς]]” (P. 4.167) [[ἄμμι]] δ' ἔοικε Κρόνου σεισίχθον υἱὸν κελαδῇσαι i. e. [[for]] [[Pindar]] and his [[fellow]] Thebans (I. 1.52) [[ἄμμι]] δ' [[πόρε]], Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον i. e. to the [[chorus]] and the [[victor]] (I. 7.49) [[ἐπειδὴ]] τὸν [[ὑπὲρ]] [[κεφαλᾶς]] γε Ταντάλου λίθον [[παρά]] [[τις]] ἔτρεψεν [[ἄμμι]] [[θεός]] i. e. [[for]] us Greeks (I. 8.10) “[[μηδὲ]] Νηρέος [[θυγάτηρ]] νεικέων πέταλα δὶς ἐγγυαλιζέτω [[ἄμμιν]].” (I. 8.44) μὴ προφαίνειν, [[τίς]] φέρεται [[μόχθος]] [[ἄμμιν]] ([[probably]] the [[fragment]] is [[part]] of [[some]] [[speech]]) fr. 42. 2.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> [[νῷν]] dual dat. “οὐ πρέπει [[νῷν]] τιμὰν [[δάσασθαι]]” (νῶ（ι）ν, νῶ（ι) codd.) (P. 4.147) ]ο νῶιν[ (σὺν τῷ ϊ. Σ.) P. Oxy. 841. fr. 94. 2.

|astxt=[[ἐγώ]], gen, etc., [[ἐμοῦ]], [[ἐμοί]], [[ἐμέ]] (enclitic μου, μοι, με), pl. [[ἡμεῖς]], -ῶν, -ῖν, -ᾶς, pers. pron. <br />I.<br /><b class="num">(a)</b>The nom. is [[usually]] [[emphatic]], [[when]] expressed as subjc, as in Mt 3:11, Mk 1:8, Lk 3:16, al. But [[often]] [[there]] is no [[apparent]] [[emphasis]], as Mt 10:16, Jo 10:17; ἰδοὺ ἐ. (= Heb. הִנֵּנִי, cf. I Ki 3:8), Ac 9:10; ἐ. ([[like]] Heb. אֲנִי), I am, Jo 1:23 (LXX), Ac 7:32 (LXX).<br /><b class="num">(b)</b>The enclitic forms (v. supr.) are used [[with]] nouns, adjectives, verbs, adverbs, [[where]] [[there]] is no [[emphasis]]: ἐν τ. πατρί μου, Jo 14:20; μου τ. λόγους, Mt 7:24; [[ὀπίσω]] μου, Mt 3:11; ἰσχυρότερός μου, ib.; λέγει μοι, Re 5:5; [[also]] [[with]] the prep. [[πρός]], as Mk 9:19, al. The [[full]] forms ([[ἐμοῦ]], etc.) are used [[with]] the [[other]] prepositions, as δι' [[ἐμοῦ]], ἐν [[ἐμοί]], εἰς [[ἐμέ]], etc., [[also]] for [[emphasis]], as Lk 10:16, Jo 7:23, Mk 14:7, al. <br /><b class="num">(c)</b>The gen. μου and [[ἡμῶν]] are [[often]] used for the poss. pronouns [[ἐμός]], [[ἡμέτερος]]: τ. λαόν μου, Mt 2:6; μου τῂ ἀπιστιᾳ, Mk 9:24. <br /><b class="num">(d)</b>τί ἐμοὶ καὶ [[σοί]] ( = Heb. מַה־לִי וָלָךְ, Jg 11:12, al.), i.e. [[what]] [[have]] we in [[common]]: Mt 8:29, Mk 1:24, 5:7, Lk 8:28, Jo 2:4; τί [[γάρ]] μοι, I Co 5:2. <br /><b class="num">(e)</b>The [[interchange]] of [[ἐγώ]] and [[ἡμεῖς]], [[common]] in π., appears in Pauline Epp. (v. M, Pr., 86f., M, Th., 131f.).<br /><b class="num">(f)</b>[[κἀγώ]] (= καὶ [[ἐγώ]], and I, [[even]] I, I [[also]]: Mt 2:8, Lk 2:48, Jo 6:56, Ro 3:7, I Co 7:40, al.; [[κἀγώ]]… [[καί]], [[both]]… and, Jo 7:28.

|txtha=genitive [[ἐμοῦ]], enclitic μου; dative [[ἐμοί]], enclitic μοι; accusative [[ἐμέ]], enclitic με; plural [[ἡμεῖς]], etc.; [[personal]] pronoun, I.<br /><b class="num">1.</b> The nominatives [[ἐγώ]] and [[ἡμεῖς]], [[when]] joined to a [[verb]], [[generally]] [[have]] [[force]] and [[emphasis]], or [[indicate]] [[antithesis]], as [[ἐγώ]] [[μέν]] ... ὁ δέ); [[ἐγώ]] ... [[ἔχω]], καί σύ); [[ἡμεῖς]], contrasted [[with]] God, [[ἡμεῖς]] καί οἱ Φαρισαῖοι, Winer's Grammar, § 22,6. But [[sometimes]] [[they]] are used [[where]] [[there]] is no [[emphasis]] or [[antithesis]] in [[them]], as Buttmann, § 129,12. [[ἰδού]] [[ἐγώ]], הִנֵּנִי, [[behold]] me, [[here]] am I: [[ἐγώ]], [[like]] אֲנִי, I am: Winer's Grammar, 585 (544); Buttmann, 125 (109)).<br /><b class="num">2.</b> The enclitic (and monosyllabic) genitive, dative, and accusative are [[connected]] [[with]] nouns, verbs, adverbs, [[but]] [[not]] [[with]] prepositions: [[ἔμπροσθεν]] μου, [[ὀπίσω]] μου, ἰσχυρότερός μου, ibid.; [[τίς]] μου ἥψατο, λέγει μοι, ἀρνήσηταί με, Winer's Grammar, § 6,3; (Lipsius, Gram. Untersuch., p. 59ff; Lob. Path. Elementa ii., p. 323 f; Tdf. [[NT|N.T.]] edition 7, Proleg., p. 61 f; edition 8, p. 104)); [[but]] δἰ [[ἐμοῦ]], κατ' [[ἐμοῦ]], [[πρό]] [[ἐμοῦ]], etc., ἐν [[ἐμοί]], [[περί]], δἰ, ἐπ', κατ', εἰς [[ἐμέ]]. The [[only]] [[exception]] is [[πρός]], to [[which]] the enclitic με is [[generally]] joined, [[πρός]] [[ἐμέ]], L T Tr WH in T Tr WH; T Tr [[text]] WH; T WH; Tdf.; Tr [[text]] WH marginal [[reading]]; L Tr; [[but]] [[πρός]] με, Tdf. and Lipsius as [[above]], p. 61note). Moreover, the [[full]] forms [[ἐμοῦ]], [[ἐμοί]], [[ἐμέ]] are used in [[case]] of [[emphasis]] or [[antithesis]]; [[thus]], [[ἐμοῦ]], [[ἐμοί]], [[ἐμέ]], μου and [[ἡμῶν]] are [[very]] [[often]] used for the possessive pronouns [[ἐμός]] and [[ἡμέτερος]] (Buttmann, § 127,21); and [[when]] so used,<br /><b class="num">a.</b> [[they]] are [[generally]] placed [[after]] [[their]] substantives, as ὁ [[οἶκος]] μου, ἡ [[ζωή]] [[ἡμῶν]], etc. — the [[fuller]] [[form]] [[ἐμοῦ]] [[only]] for the [[sake]] of [[distinction]] or [[antithesis]] (cf. Buttmann, § 127,22), as μητέρα αὐτοῦ καί [[ἐμοῦ]], πίστεως [[ὑμῶν]] τέ καί [[ἐμοῦ]], Winer's Grammar, § 22,7 N. 1; Buttmann, as [[above]]): μου [[τούς]] λόγους, μου [[ὑπό]] [[τήν]] στέγην, [[ἡμῶν]], as [[ἡμῶν]] [[τήν]] πόλιν, [[ἡμῶν]] τό [[πολίτευμα]], Winer's Grammar, as [[above]]; Rost § 99,4, p. 452ff 7th edition adduces a [[multitude]] of examples from Greek authors; (cf. Krüger, § 47,9, 12who states the [[rule]] as follows: [[when]] joined to a [[substantive]] having the [[article]] the reflexive genitive, [[with]] αὐτοῦ ipsius, and [[ἀλλήλων]], requires the attributive [[position]], the [[personal]] genitive, and αὐτοῦ ejus, the partitive [[position]]).<br /><b class="num">4.</b> τί [[ἐμοί]] ([[ἡμῖν]]) καί [[σοι]] ([[ὑμῖν]]); [[what]] [[have]] I (we) to do [[with]] thee ([[you]])? (cf. Buttmann, 138 (121); Winer's Grammar, 211 (198); 585 (544)): וָלָך מַה־לִּי, Aulus Gellius n. a. 1,2; [[Epictetus]] diss. 2,9, 16; τί [[ἡμῖν]] καί [[αὐτῷ]], ibid. 1,1, 16; τί [[ἐμοί]] καί αὐτοῖς, ibid. 1,27, 13; 22,15. τί [[γάρ]] μοι, [[what]] does it [[concern]] me? [[what]] [[have]] I to do etc.: Bernhardy (1829), p. 98; Krüger, § 48,3, 9; Kühner, 2:364 f; (Buttmann, as [[above]], [[also]] 394 (337); Winer's Grammar, 586 (545)).

|mltxt=(AM ἐγώ)<br /><b>1.</b> προσωπική αντων. α΄ προσώπου με την οποία αυτός που μιλά ή γράφει ορίζει τον εαυτό του<br /><b>2.</b> χρησιμοποιείται: α) η ονομ. συν. για [[έμφαση]] ή [[αντιδιαστολή]] («εγώ να σάς διώξω;», «ἐγώ εἰμι»)<br />β) η γεν. ως κτητ. επίθ. («το [[βιβλίο]] μου», «Πάτερ ἡμῶν...»)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «[[άλλος]] εγώ» — το [[άλλο]] εγώ, [[άνθρωπος]] [[ίδιος]] με μένα<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> για [[έμφαση]] χρησιμοποιούνται συγχρόνως δύο διαφορετικοί τ. της αντων. («ἐμένα μού το 'κανε αυτό;»)<br /><b>2.</b> σε διαλ. φρ. χρησιμοποιείται ο τ. <i>με</i> [[αντί]] του τ. <i>μου</i> («[[γιατί]] δεν μέ τον έδειξες;»)<br /><b>3.</b> οι πλάγιες πτώσεις συντάσσονται [[πάντοτε]] με [[ρήμα]] ή εμπρόθ. προσδιορισμό («μέ δέρνει» «μού είπε», «γύρισ΄, αφέντη μου... [[προς]] εμένα»)<br /><b>4.</b> (ως άκλ. ουδ. ουσ.) <i>το εγώ</i><br />α) η [[προσωπικότητα]]<br />β) (<b>κατ' επέκτ.</b>) ο [[εγωισμός]]<br />γ) <b>(φιλοσ.)</b> i) (στην κλασ. φιλοσ.) η [[συνείδηση]] του εμπειρικού και συγκεκριμένου ατόμου, η οποία συνδέεται με την μόνιμη [[πραγματικότητα]] που η [[συνείδηση]] αυτή προϋποθέτει<br />ii) ([[κατά]] τον Νίτσε) το [[εργαλείο]] της σφαιρικής σοφίας του οργανισμού του ανθρώπου, η οποία ασχολείται με την συντήρησή του, με την [[αφομοίωση]], με τον αποκλεισμό, με την [[επαγρύπνηση]] ενώπιον του κινδύνου<br />iii) ([[κατά]] τον Χούσερλ) η καθαρή [[συνείδηση]] για την οποία [[καθετί]] που υπάρχει [[είναι]] η [[υποδομή]] για την [[θεμελίωση]] και την [[συγκρότηση]] όλων τών νοημάτων<br />iv) ([[κατά]] την μαρξιστ. [[αντίληψη]]) [[έννοια]] που δηλώνει την [[ανάκλαση]], από την ατομική [[συνείδηση]] του ανθρώπου, της ίδιας της ύπαρξής του καί που εκφράζει την [[ενότητα]] του ατόμου, σε [[αντιδιαστολή]] και στις σχέσεις του [[προς]] τους άλλους ανθρώπους<br />δ) <b>(ψυχαναλ.)</b> το [[μέρος]] της ανθρώπινης προσωπικότητας που βιώνεται από το [[άτομο]] ως ο «[[εαυτός]]» του και βρίσκεται σε [[επαφή]] με τον εξωτερικό κόσμο μέσω της αισθητήριας αντίληψης<br /><b>5.</b> <b>φρ.</b> «εμείς κι εμείς» — εμείς οι γνωστοί μόνο, [[χωρίς]] άλλους<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> ως βεβαιωτικό σε απαντήσεις με τον τύπο <i>ἔγωγε</i> («ἦ καὶ τοῦτο ἀκήκοας; — ἔγωγε», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> (με [[άρθρο]] ως ουσ.) ο [[εαυτός]] μου, σε [[αντιδιαστολή]] με τον εξωτερικό κόσμο, η [[προσωπικότητα]], το [[υποκείμενο]] («γέλωτα δὴ τὸν ἐμέ ἐν τοῖς λόγοις ἀπέδειξε», <b>Πλούτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο τ. <i>εγώ</i>, [[αντωνυμία]] α' προσώπου, (του προσώπου που δηλώνει τον ομιλητή στην [[επικοινωνία]]) ανάγεται σε ΙΕ <i>eĝ</i><i>ō</i> «εγώ» ([[πρβλ]]. λατ. <i>eg</i><i>ō</i>). Επίσης ο ελλ. τ. με -<i>ō</i>- συνδέεται με λατ. <i>egŏ</i> [[αλλά]] και με γοτθ. <i>ik</i>, (γερμ. <i>ich</i>) αρχ. σλαβ. <i>ek</i>, αρχ. πρωσσ. <i>es</i>, λεττ. <i>es</i>, στα οποία το τελικό [[φωνήεν]] έχει σιγηθεί. Αντιστοιχεί [[ακόμη]] σε αρχ. ινδ. <i>aham</i>, αβ. <i>azƏm</i>, τύπους παρεκτεταμένους σε -<i>om</i> ([[πρβλ]]. και αρχ. ελλ. <i>εγών</i>, <i>εγώνη</i>, <i>ἔγωγε</i>)<br />Οι τ. της αιτιατικής <i>εμέ</i>, <i>με</i> ανάγονται σε IE <i>me</i> ([[πρβλ]]. αρχ. ινδ. <i>m</i><i>ā</i>, γοτθ. <i>mi</i>-<i>k</i>) και η [[δοτική]] <i>μοι</i> συνδέεται με αρχ. ινδ. <i>me</i>, πιθ. και λατ. <i>m</i><i>ī</i>, που λειτούργησε ως [[κλητική]] του κτητικού <i>meus</i>, τύπου ο [[οποίος]] αντιστοιχεί στο ελλ. [[εμός]] <span style="color: red;"><</span> <i>εμέ</i> ([[πρβλ]]. αβ. <i>ma</i>-)].

|lsmtext='''ἐγώ:'''<b class="num">I.</b> Επικ. [[ἐγών]] [[πριν]] από φωνήεντα, αντων. του αʹ προσ.· Λατ. [[ego]], εγώ· επιτετ. [[ἔγωγε]], Λατ. [[equidem]], εγώ [[τουλάχιστον]], από μέρους μου, για εμένα, σε Όμηρ., Αττικ.· Δωρ. ἐγώγα, [[ἐγώνγα]], σε Αριστοφ.· Βοιωτ. ἰώνγα, [[ἰώγα]], στον ίδ.<br /><b class="num">II.</b> η √<i>ΜΕ</i> εμφανίζεται στις πλάγιες πτώσεις, δηλ. γεν. [[ἐμοῦ]], εγκλιτ. [[μοῦ]], Ιων. και Επικ. [[ἐμέο]], [[ἐμεῦ]], [[μευ]], Επικ. επίσης [[ἐμέθεν]], δοτ. [[ἐμοί]], εγκλιτ. [[μοί]], Δωρ. [[ἐμίν]], αιτ. [[ἐμέ]], εγκλιτ. <i>με</i>.<br /><b class="num">III.</b> δυϊκ., ονομ. και αιτ. νώ, Ιων. και Επικ. [[νῶϊ]] (πρβλ. Λατ. [[nos]]), γεν. και δοτ. [[νῶν]], Επικ. [[νῶϊν]].<br /><b class="num">IV.</b> πληθ., ονομ. [[ἡμεῖς]]· Αιολ. <i>ἅμμες</i>· Δωρ. <i>ἅμες</i> — γεν. [[ἡμῶν]], Ιων. [[ἡμέων]], Επικ. [[ἡμείων]], Δωρ. <i>ἁμμῶν</i> — δοτ. [[ἡμῖν]], στους Αττ. ποιητές επίσης <i>ἡμίν</i> (<i>ῐ</i>) ή [[ἧμιν]]· Αιολ. και Δωρ. <i>ἄμμῐν</i>, <i>ἄμμῐ</i>, Δωρ. επίσης <i>ἁμίν</i>· — αιτ. [[ἡμᾶς]], Ιων. [[ἡμέας]]· Αιολ. [[ἄμμε]], Δωρ. [[ἁμέ]].

{{mdlsj

|mdlsjtxt=pron. of the [[first]] [[person]], Lat ego [epic [[ἐγών]] [[before]] [[vowels]]

{{etym

|etymtx=Grammatical information: pers. pron.<br />Meaning: [[I]].<br />Other forms: Lesb. ep. Dor. also [[ἐγών]], Lac. Tarent. [[ἐγώνη]], Boeot. <b class="b3">ἰώ(ν</b>), [[ἰώνει]] (<b class="b3">ἱ-</b>?)<br />Origin: IE [Indo-European] [291] <b class="b2">*h₁eg-</b> + <b class="b2">e/oH</b>, [[-h₁-om]] [[I]]<br />Etymology: Beside [[ἐγώ]] = Lat. [[egō]] we find Venet. [[eχo]] (length of the -o uncertain), Lat. [[ego]] with secondarily short final vowel, as in the German. forms, e. g. UrN. [[ek]] (but see below); no vocalic auslaut also in Balt., Armen. and Hitt. forms: OLith. [[eš]], Arm. [[es]], Hitt. [[uk]] (in Armen. [[-ō]] may have been lost). - In Indo-Iranian and Slavic forms in IE [[-om]], e. g. Skt. [[ahám]], OP [[adam]], OCS [[azъ]] (< <b class="b2">*eg</b> though Winter-Kortlandt); enclitic UrN. -(<b class="b2">i)ka</b> (like proclitic [[ek]], [[ik]]?) perh. from IE <b class="b2">*eǵom</b>. The varying <b class="b2">*eǵō</b>, <b class="b2">*eǵom</b> after the verbal endings 1. pers. [[-ō]] (primary), [[-om]] (secondary)?; or is [[-om]] a particle which is frequent in Old Indic ([[tuv-ám]] [[thou]] etc.). Skt. has <b class="b2">*h₁egh₁-om</b>, which explains the aspiration. - Gr. [[ἐγών]] a compromise between [[-o]] and [[-om]] (or after [[ἔγνων]], <b class="b3">*ἔδων</b> etc.?); in <b class="b3">ἐγών-η</b> (<b class="b3">ἐγώ-νη</b>? cf. [[τύνη]]) <b class="b3">-νη</b> is a deictic element, as in <b class="b3">ἔγω-γε</b>. - See Schwyzer 602 and 606; Pok. 291; also Brandenstein <b class="b3">Μνήμης χάριν</b> 1, 52. - S. [[ἐμέ]].

|ftr='''ἐγώ''': {egṓ}<br />'''Forms''': lesb. ep. dor. auch [[ἐγών]], lak. tarent. ἐγώνη, böot. ἰώ(ν), ἰώνει (ἱ-?)<br />'''Meaning''': [[ich]].<br />'''Etymology''': Neben [[ἐγώ]] = lat. ''egō'' stehen venet. ''e''χ''o'' mit quantitativ unklarem, lat. ''egŏ'' mit sekundär kurzem Auslautsvokal, der auch für die german. Formen, z. B. urn. ''ek'', angesetzt werden kann (vgl. indessen unten); der vokalische Auslaut fehlt auch in den balt., armen. und hethit. Formen, z. B. alit. ''eš'', arm. ''es'', heth. ''uk''; wenigstens im Armen. kann aber ein -''ō̆'' weggefallen sein. — Demgegenüber stehen im Indoiranischen und Slavischen Formen auf idg. -''ŏm'', z. B. aind. ''ahám'', apers. ''adam'', aksl. ''azъ''; auch das enklitische urn. -(''i'')''ka'' (ebenso wie das proklitische ''ek'', ''ik''?) ist zunächst auf idg. *''eĝŏm'' zurückzuführen. Die alternierenden idg. Formen *''eĝō'', *''eĝŏm'' können mit den verbalen Endungen der 1. Pers. -''ō'' (primär), -''ŏm'' (sekundär) in Verbindung stehen; doch kann in -''ŏm'' auch eine Partikel stecken, die besonders im Altindischen sehr verbreitet ist (''tuv''-''ám'' [[du]] usw.). — Das alleinstehende [[ἐγών]] mag einen Kompromiß darstellen (oder nach [[ἔγνων]], *ἔδων usw.?); in ἐγώνη (ἐγώνη? vgl. [[τύνη]]) ist noch ein deiktisches Element hinzugetreten, ebenso in [[ἔγωγε]]. — Griechische Einzelheiten bei Schwyzer 602 und 606; für die übrigen Sprachen s. die einschlägigen etym. Wörterbücher, namentlich W.-Hofmann s. ''egō̆'' m. Lit.; WP. 1, 115f., Pok. 291 m. weiterer Lit.; außerdem Brandenstein Μνήμης [[χάριν]] 1, 52.<br />'''Page''' 1,441