αἴ: Difference between revisions

|lstext='''αἴ''': [[ἐπιφώνημα]] θαυμασμοῦ ἢ ἀγανακτήσεως, = ἆ ! Ἡρωδιαν. παρ’ Ἀρκαδ. 183. 20, Ἰωανν. Ἀλεξ. τονικὰ παραγγέλμ. 32, 25, [[ὅστις]] ἀναφέρει ὡς [[παράδειγμα]] τὸ αἲ τάλαν, ἐκ τοῦ Πλούτ. τοῦ Ἀριστοφ. 706. ΙΙ. αἶ (περισπώμενον) [[ἐπιφώνημα]] θλίψεως, = ἄχ ! Λατ. vae μόνον ἐν χρήσει ἐν τῷ δισυλλάβῳ [[αἰαῖ]], (ὡς μανθάνομεν παρὰ τοῦ Ἡρωδιαν. Περὶ μον. λέξ. 27. 13.), οὐχὶ κατὰ διαίρεσιν αἶ αἶ ἢ αἴ αἴ (ὡς ἐν τοῖς χειρογρ.), ἀλλὰ καθ’ ἕνωσιν, ὡς ἀνωτέρω. Εἶναι [[συχν]]. παρὰ Τραγ. [[αἰαῖ]] τόλμας, Εὐρ. Ἱππ. 814· καὶ κατ’ ἐπανάληψιν, [[αἰαῖ]] [[αἰαῖ]] μελέων ἔργων, Αἰσχύλ. Χο. 1007, πρβλ. Πέρσ. 1039: [[συχνάκις]] δὲ τίθεται ἐν τῷ στίχῳ μετὰ χασμωδίας, [[οἷον]], [[αἰαῖ]] ἱκνοῦμαι, Σοφ. Ἠλ. 136, πρβλ. Τρ. 969, μεταγεν. μετὰ αἰτ. [[αἰαῖ]] τὰν Κυθέρειαν, Βίων 1. 28 κλπ.· [[αἰαῖ]] πέτρον ἐκεῖνον, Ἀνθ. Π. 7. 554, πρβλ. 9, 424: - ἐν Ἀριστοφ. Ἀχ. 1083 τὸ [[αἰαῖ]] τοῦ Λαμάχου ἐμπαικτικῶς ἐπαναλαμβάνεται ὑπὸ τοῦ Δικαιοπόλιδος.