εἰσάγω: Difference between revisions

|lstext='''εἰσάγω''': ᾰ, μέλλ. -ξω· πρκμ. -αγήοχα Φίλιππ. παρὰ Δημ. 238. 28: - ὁδηγῶ εἰς, ἢ ἐντὸς εἰς τὴν κατοικίαν τινός, [[εἰσάγω]], ὁδηγῶ, μετᾶ διπλῆς αἰτιατ., αὐτοὺς εἰσῆγον [[θεῖον]] δόμον Ὀδ. Δ. 43· πάντας δ’ Ἰδομενεὺς Κρήτην εἰσήγαγ’ ἑταίρους, ἤγαγεν εἰς τὴν Κρήτην, Γ. 191· [[ὡσαύτως]], ἄγειν τινὰ εἰς, ἐς ἓν [[χωρίον]] ἐσάγεσκον ἁλίας (τὰς παρθένους), ἦγον ἀθρόας τὰς παρθένους εἰς [[μέρος]] τι, Ἡροδ. 1. 196, κτλ.· καὶ μετὰ δοτ., τινὰ δόμοις Εὐρ. Ἄλκ. 1112· εἰσάγειν ψυχαῖς [[χάριν]] ὁ αὐτ. Ἱππ. 526· [[ὅταν]] σε καιρὸς εἰσάγῃ = [[ὅταν]] καιρὸς ᾖ σε εἰσιέναι, Σοφ. Ἠλ. 39· νὺξ εἰσ. φόβον ὁ αὐτ. Τρ. 29: - Μέσ., [[εἰσδέχομαι]] στρατὸν εἴς τινα πόλιν, τὸν δὲ πεζὸν οἱ Τήϊοι τὸ πρῶτον οὐκ ἐσδεχόμενοι, ὡς ἔφυγον οἱ Ἀθηναῖοι, ἐσηγάγοντο Θουκ. 8. 16, 108· [[ὡσαύτως]] [[παραλαμβάνω]] τινὰ μετ’ [[ἐμαυτοῦ]], [[εἰσάγω]] αὐτὸν εἰς σύνδεσμον ἢ συνωμοσίαν, Ὀτάνης ἐσάγεται Ἰνταφέρνεα Ἡρόδ. 3. 70. 2) ἐσάγειν ἢ ἐσάγεσθαι γυναῖκα, [[εἰσάγω]] εἰς τὴν οἰκίαν μου, [[λαμβάνω]] γυναῖκα ὡς σύζυγόν μου, Λατ. ducere uxorem, Ἡρόδ. 5. 39, 40., 6. 63. 3) [[κομίζω]] εἰς τὴν πατρίδα μου ξένα ἐμπορεύματα, ὁ αὐτ. 3. 6· σῖτον Θουκ. 4. 26· [[οἶνον]] Ἀθήναζε Δημ. 935. 5· [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, [[σῖτα]] ἐσάγεσθαι Ἡρόδ. 5. 34· εἰσάγεσθαι καὶ ἐξάγεσθαι Ξεν. Ἀθην. Πολ. 2, 3, Δημ. 276. 5: - Παθ., εἰσαγόμενα καὶ ἐξαγόμενα, δηλ. ἐμπορεύματα, Ἀριστ. Ρητ. 1. 4, 7. 4) εἰσάγειν εἰς τοὺς φράτερας, εἰς τοὺς δημότας, ἐγγράφειν, συγκαταλέγειν, συγκαταριθμεῖν μεταξὺ τῶν συμφυλετῶν, τῶν συνδημοτῶν, Λυσ. 183. 10, Ἰσαῖος 45. 22, Δημ. 1315. 20· εἰσ. τινὰς εἰς τὴν πολιτείαν Ἀριστ. Πολιτικ. 5. 8, 5· - ἰατρὸν εἰσάγειν τινί, καλεῖν ἰατρὸν [[ὅπως]] ἴδῃ τινά, Ξεν. Ἀπομν. 2. 4, 3, Δημ. 1159. 20· ἀλλὰ κατὰ μέσ. τύπον, ἐπ’ [[αὐτοῦ]] τοῦ ἰατροῦ ἀσθενοῦντος, εἰσάγεσθαι ἄλλους ἰατροὺς Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 16, 8. 5) [[εἰσάγω]] νέα ἤθη ἢ ἔθιμα, Ἡροδ. 2. 49· τελετὰς πονηρὰς Εὐρ. Βάκχ. 260· [[σόφισμα]] ὁ αὐτ. Φοίν. 1408· τὴν πολεμικὴν ἕξιν Ἀριστ. Πολ. 7. 17, 1· εἰσαγαγεῖν τὰ εἴδη, τὴν περὶ ἰδεῶν διδασκαλίαν, ὁ αὐτ. Ἠθ. Ν. 1. 6, 1· αὐλὸν εἰς τὸν πόλεμον Πολύβ. 4. 20, 6. 6) δούλιον εἰσᾶγον αἶσαν, ἀντὶ δ. ἆγον εἰς αἶσαν, Αἰσχύλ. Χο. 77. ΙΙ. [[εἰσάγω]], παρουσιάζω, ἰδίως ἐπὶ τῆς σκηνῆς, ὁ δ’ ἀνεῖπεν, εἴσαγ’, ὦ Θέογνι, τὸν χορὸν Ἀριστοφ. Ἀχ. 11, Πλάτ. Πολ. 381D, κ. ἀλλ.· [[οὕτως]] ἐπὶ ῥήτορος, εἰσ. σεαυτὸν ποῖόν τινα Ἀριστ. Ρητ. 3. 16, 10. 2) ὡς πολιτ. ὅρος, εἰσάγειν τι εἰς τὴν βουλήν, φέρειν τι ἐνώπιον τῆς βουλῆς, Ξεν. Ἑλλ. 7. 3, 5, κτλ. 3) ὡς δικανικὸς ὅρος, εἰσάγειν δίκην ἢ γραφήν, εἰσάγειν ὑπόθεσίν τινα εἰς τὸ [[δικαστήριον]], - [[ὅπερ]] κατὰ μίαν ἔννοιαν ἐγίνετο ὑπὸ τοῦ διώκοντος, litem intendere, (Αἰσχύλ. Εὐμ. 580. 582 πρβλ. Δημ. 703. 6)· κατ’ [[ἄλλην]] δὲ ὑπὸ τοῦ εἰσαγωγέως (ἴδε εἰσαγωγεὺς ΙΙ), dare judicium, (Ἀντιφῶν 146. 16, κτλ.· οἱ δὲ θεσμοθέται εἰσαγέτωσαν εἰς τὴν Ἡλιαίαν Νόμος παρὰ Δημ. 529. 19· ἴδε ἐπὶ πᾶσιν 940. 10 κἑξ.). β) εἰσάγειν τινά, ἐπὶ τῶν λογιστῶν «οἳ τὰς εὐθύνας τῶν διῳκημένων ἐκλογίζονται..., [[ὅταν]] τὰς ἀρχὰς ἀποθῶνται οἱ ἄρχοντες» Ἁρποκρ., [[εἶτα]] παρών, ὅτε με εἰσῆγον οἱ λογισταί, οὐ κατηγόρεις; Δημ. 266, 8, ἴδε τὴν λέξιν [[εὔθυνα]] ΙΙ: ― [[ὡσαύτως]], [[ἁπλῶς]], ἄγω τινὰ εἰς τοὺς δικαστάς, ἐμὲ εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς Πλάτ. Ἀπολ. 24D· οὐδέν σοι μεμέληκε περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις 25C, κ. ἀλλ.· πλῆρες, εἰσ. εἰς [[δικαστήριον]] [[αὐτόθι]] 29Α, Γοργ. 521C· εἰς τὸ δ. ὁ αὐτ. Νόμ. 910D, κ. ἀλλ. ΙΙΙ. παρ’ Ἐκκλ., οἱ εἰσαγόμενοι [[εἶναι]] οἱ κατηχούμενοι.