καταρτύω: Difference between revisions

|lstext='''καταρτύω''': μέλλ. -ύσω, [[ἑτοιμάζω]], [[παρασκευάζω]], ἰδίως ἐπὶ ἐδεσμάτων, [[ἡδύνω]], «[[μαγειρεύω]]», τοὺς λόγους ἐοικότας τοῖς κατηρτυμένοις τῶν ζωμῶν Λουκ. πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγ. 44. 2) [[καθόλου]], ἀσκῶ, [[ἀνατρέφω]], [[παιδεύω]], τὴν φύσιν Πλούτ. 2. 38D· μετ’ ἀπαρ., καταρτύσων [[μολεῖν]], παρασκευάσων τὴν ἔλευσίν του, Σοφ. Ο. Κ. 71·- Παθ. ἀσκοῦμαι, παιδεύομαι, καταρτύεται [[νόος]] ἀνδρὸς Σόλων 14. 11· σμικρῷ χαλινῷ δ’ [[οἶδα]]… ἵππους καταρτυθέντας Σοφ. Ἀντ. 478· [[παῖς]] ἔχει πηγὴν τοῦ φρονεῖν [[οὔπω]] κατηρτυμένην Πλάτ. Νόμ. 808D· μανθανόμενα καὶ καταρτυόμενα Μένων 88Β· τὸ πρεσβύτερον καὶ κατηρ. Ἰοῦγκ. π. Στοβ. 598. 22· κ. τὴν φύσιν, ἡμερώνειν, Πλουτ. Ἠθ. 38C· πρβλ. Ἰάμβλ. ἐν Β. Πυθ. 68·- [[λέμβος]]… ἐρέταις κατηρτυμένος (-ισμένος;) Ἀλκίφρων 1. 8. ΙΙ. ἀμετάβ. ἐν τῇ μετοχ. τοῦ πρκμ. κατηρτῡκώς, ἐντελῶς παρεσκευασμένος, ἐντελῶς ηὐξημένος, ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τῶν ὁποίων ἔπεσον οἱ πωλικοὶ ὀδόντες (γαλαξίαι), Ἡσύχ., Α. Β. 105 ([[οὕτως]] ἐν τῷ ἐνεστ., οἱ καταρτύοντες τῶν ἵππων Φιλόστρ. 304)· κ. κάμηλον Πάπυρ. Βερολ. 13. 5· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ ἀνθρώπων, Α. Β. 215· μεταφορ., κατηρτυκὼς… [[ἱκέτης]] προσῆλθες, [[τέλειος]] [[ἱκέτης]], ἐκτελέσας πᾶν ὅ,τι [[ἀναγκαῖον]], ἢ καταβεβλημένος ὡς ἡμερωμένος [[ἵππος]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 473· [[ὡσαύτως]] μετὰ γεν., κατηρτυκὼς κακῶν, ἐλθὼν εἰς τὸ [[τέλος]] τῶν κακῶν ἢ παιδευθείς, καταβληθεὶς ὑπ’ αὐτῶν (subactus miseriis, κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τοῦ Κικέρ.), Εὐρ. Ἀποσπ. 818. 5· κατηρτυκὼς τῷ σώματι Πάπ. Βερολ. 13, 5· υ [[μακρόν]], πλὴν παρὰ Σόλωνι ἔνθ’ ἀνωτ..