μῶν: Difference between revisions

|lstext='''μῶν''': Ἐπίρρ., κατὰ Δωρ. κρᾶσιν ἐκ τοῦ μὴ οὖν, ἀλλ’ ἐν πολλῇ χρήσει παρὰ τοῖς Ἀττ. [[μάλιστα]] (ὡς τὸ μή·) ἐπὶ ἐρωτήσεων εἰς ἃς προσδοκᾶται ἀρνητικὴ [[ἀπάντησις]], [[μήπως]]..., Λατ. num ? - τί [[χρῆμα]] μαστεύουσα; μῶν ἐλεύθερον αἰῶνα θέσθαι; Ἀπόκρ. οὐ [[δῆτα]], Εὐρ. Ἑκ. 754· [[ἐνίοτε]] [[ὅμως]] ἐκφέρει [[ἁπλῶς]] ἐρώτησιν μετὰ δισταγμοῦ ὡς τὸ Λατ. num forte? καὶ δύναται νὰ ἔχῃ ἀπάντησιν καταφατικήν, ὡς μῶν τὸ βακχεῖον [[κάρα]] τῆς θεσπιῳδοῦ [[δεῦρο]] Κασάνδρας φέρεις; Ἀπόκρ., ζῶσαν λέλακας, τὸν θανόντᾳ δ’ οὐ στένεις τόνδ’ Εὐρ. Ἑκ. 676, Πλάτ. Πρωτ. 310D. - Τοσοῦτον δὲ ἐλησμονήθη ὁ σχηματισμὸς [[αὐτοῦ]] ἐκ τοῦ μὴ οὖν, [[ὥστε]] εὑρίσκομεν μῶν οὖν...; ἐν Αἰσχύλ. Χο. 177, Εὐρ. Ἀνδρ. 82· μῶν [[δῆτα]]...; Ἀριστοφ. Πλ. 845· [[ἐνίοτε]] καὶ μῶν μή...; Πλάτ. Φαίδων 84C, Πολ. 505C· - μῶν οὐ...; ἔχει ἀκριβῶς τὴν ἐναντίαν σημασίαν καὶ ἀπαιτεῖ ἀπόκρισιν καταφατικήν, Λατ. nonne? Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 417, Σοφ. Ο. Κ. 1729, Πλάτ. Σοφ. 234Α, κτλ. - (μῶν [[εἶναι]] τὸ Λατ. num, πρβλ. μὴ ne, μὶν νίν).