πράσσω: Difference between revisions

|lstext='''πράσσω''': Ἐπικ. κ. Ἰων. πρήσσω, Ἀττ. [[πράττω]] (πρῶτον παρ’ Ἀριστοφ. καὶ Ξεν.)· ― μέλλ. πράξω, Ἰων. πρήξω· ― ἀόρ. ἔπραξα, Ἰων. [[ἔπρηξα]], ― πρκμ. πέπρᾱχα, Ἰων. πέπρηχα Ἡρόδ. 5. 106· ὑπερσ. ἐπεπράχει Ξεν.· πρκμ. β΄ πέπρᾱγα, Ἰων. πέπρηγα (λέγει ὁ Μοῖρ. 293, καὶ ὁ Φρύνιχ. ἐν Α. Β. 60, ὅτι τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] ἑλληνικός, τὸ δὲ πέπραγα Ἀττ. [[τύπος]] τοῦ πρκμ.· ἀλλ’ ἀμφότεροι οἱ τύποι ἀπαντῶσι παρὰ τοῖς δοκίμοις, καὶ τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] μεταβ. πλὴν παρὰ μεταγεν., [[οἷον]], Ἀριστ. Ρητ. πρὸς Ἀλέξ. 35· τὸ δὲ πέπραγα συνήθως ἀμετάβ., ἴδε κατωτ. IV· [[ὅθεν]] παρὰ Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ὑπερβόλῳ» 2 διορθωτέον πέπραγα)· ― Μέσ. μέλλ. πράξομαι Ξεν.· ἀόρ. ἐπραξάμην Σοφ. Ο. Τ. 287, Θουκ., κλπ.· ― Παθ. μέλλ. πραχθήσομαι Αἰσχίν. 67. 33, Ἀριστ. κλπ.· μέλλ. γ΄ πεπράξομαι Τραγικ.· ― ἀόρ. ἐπράχθην Τραγικ.· ― πρκμ. πέπραγμαι Σοφ., κλπ.· ἀλλ’ ὁ πρκμ. [[οὗτος]] [[ἐνίοτε]] κεῖται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., ἴδε κατωτ. V. 2, καὶ πρβλ. [[διαπράσσω]]. (Ἡ [[ῥίζα]] [[εἶναι]] πιθ. ἡ αὐτὴ τῇ τοῦ [[περάω]], ἴδε κατωτ. Ι.) [ᾱ φύσει, ὡς φαίνεται ἐκ τοῦ Ἰων. τύπου πρήσσω· [[ὅθεν]] ὁ τονισμὸς ἐν ταῖς λ. [[πρᾶγμα]], [[πρᾶξις]], πρᾶττε, κτλ.]. Ἡ πρώτη [[σημασία]] φαίνεται ὅτι ἦτο ἡ τοῦ περᾶν, διέρχεσθαι, δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν Ὀδ. Ι. 491· [[ῥίμφα]] πρήσσοντε κέλευθον Ἰλ. Ξ. 282, Ψ. 501· [[ῥίμφα]] πρήσσουσι κέλευθον Ὀδ. Ν. 83· ὁδὸν πρήσσουσιν ὁδῖται Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 203· [[ὡσαύτως]] μετὰ γεν. (πρβλ. διαπρήσσω, [[ἀτύζομαι]], [[κονίω]]), ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο Ἰλ. Ω. 264, Ὀδ. Ο. 219· [[ὄφρα]] πρ. ὁδοῖο Ο. 47· ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο Γ. 476. ― Αὕτη [[εἶναι]] καθαρῶς Ἐπικὴ [[χρῆσις]]. Αἱ φράσεις π. κέλευθον, πρ. ὁδοῖο ἠδύναντο νὰ ἑρμηνευθῶσιν, ἐκτελῶ ὁδοιπορίαν ἢ [[μέρος]] ὁδοιπορίας, ὡς τὸ Λατ. iter conficere, ἀλλ’ οὐδεμία τοιαύτη [[ἑρμηνεία]] ἁρμόζει εἰς τὴν φράσιν ἅλα πρήσσοντες (ἧν ὁ Ῥιανὸς ἤθελε νὰ μεταβάλῃ εἰς πλήσσοντες)· καὶ οἱ παλαιοὶ ἑρμηνευταὶ [[συμφώνως]] διακρίνουσι τὴν σημασίαν ταύτην τοῦ πρήσσω καὶ διαπρήσσω, προστιθέντες ὅτι τὸ πρήσσω ἔκειτο οὕτω μόνον ἐν τῷ ἐνεστ., Ἀνέκδ. Ὀξων. 1. 355, Ἐτυμολ. Μέγ. 688. 1, πρβλ. Εὐστ. 1779. 27, Buttm. Lexil. ἐν λ. ΙΙ. συνήθως, κατορθώνω, ἐκτελῶ, ἐπιτελῶ, [[πρῆξαι]] δ’ [[ἔμπης]] [[οὔτι]] δυνήσεαι Ἰλ. Α. 562., Σ. 357, Ὀδ. 2. 191· [[οὔτι]] πρήσσει, οὐδὲν κατορθοῖ, Ἰλ. Λ. 552, κτλ.· [[χρῆμα]] μὲν οὐ πρήξεις, οὐ δ’ ἐτώσια πόλλ’ ἀγορεύσεις Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 400· ἐν τ’ ἀγωνίοις ἀέθλοισι ποθεινὸν [[κλέος]] ἔπραξεν, ἐκτήσατο, Πινδ. Ι. 5 (4), 10· ἔπραξε δεσμόν, «ἤνυσε καὶ κατειργάσατο» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Π. 2. 74· ἀλλ’ ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε, «διανύσατε καὶ πράσσετε τοὺς ἡδυτάτους διὰ λόγων ὕμνους» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Ν. 9. 7· λεόντεσσιν ἀγροτέροις ἔπρασσεν φόνον, ἐπέφερεν αὐτοῖς φόνον, ἐφόνευσεν αὐτούς, [[αὐτόθι]] 3, 81· πρ. τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν Ἡρόδ. 5. 113· πρ. εἰρήνην, φιλίαν, [[ἐπιφέρω]], κατορθώνω, Δημ. 30. 16., 281. 19· [[ὡσαύτως]], ἐπιχειρῶ, [[διαπραγματεύομαι]], [[σχεδιάζω]], τι Ἀνδοκ. 24. 16· ― μετὰ δοτ. προσ., πρ. τινὶ [[φιλία]] Αἰσχύλ. Πρ. 660· [[χάριν]] τινὶ Εὐρ. Ἴων 37, πρβλ. 895, Ἠλ. 1133, κτλ.· Ἀτρεῖδαι φωτὶ παντουργῷ φρένας ἔπραξαν (δηλ. τὰ ὅπλα) κατώρθωσαν διὰ δόλου νὰ τὰ λάβῃ [[ἐκεῖνος]] (δηλ. ὁ Ὀδυσσεὺς) Σοφ. Αἴ. 446· ― πρ. [[ὥστε]]..., Λατ. efficere ut..., Αἰσχύλ. Εὐμ. 896. ― Παθ., πέπρακται [[τοὖργον]] ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 75· φεῦ φεῦ πέπρακται Εὐρ. Ἱππ. 680· τὰ πεπραγμένα, Λατ. acta, Πινδ. Ο. 2. 29, κτλ.· ἡ ἐπὶ τοῖς πεπρ. [[ἀδοξία]] Δημ. 12, 19. τὰ πεπρ. λῦσαι ὁ αὐτ. 724. 24· οὕτω, τὰ πραχθέντα Αἰσχύλ. Πρ. 683, κτλ.· τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων Θουκ. 1. 22· τό γε πραχθὲν ἀγέννητον [[θεῖναι]] Πλάτ. Πρωτ. 324Β. 2) ἀπολ., ἐπιτελῶ τι, [[ἐπιτυγχάνω]], κατορθώνω, δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι Ὀδ. Γ. 60· ἔπρηξας καὶ [[ἔπειτα]] Ἰλ. Σ. 357· [[πρῆξαι]] δ’ ἀργαλέον τι Ὀδ. Π. 88· ― [[οὕτως]], [[οὐδέ]] τι [[ἔργον]] ἐνθάδ’ ἔτι πρήξει Τ. 324· ― ἴδε κατωτ. IV. 3) ἐπὶ σαρκικῆς μίξεως, Θεοκρ. 2. 143· ἴδε [[πρᾶξις]] ΙΙ. 3. 4) καθιστῶ, [[κάμνω]], (πρβλ. [[ποιέω]] ΙΙΙ), Νηρηΐδων τινὰ πρ. ἄκοιτιν Πινδ. Ν. 5. 66. 5) καταγίνομαι, ἀσχολοῦμαι εἴς τι, σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ’ ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, τἀληθὲς εἰπὲ Σοφ. Ἠλ. 678· πράττων [[ἕκαστος]] τὰ [[ἑαυτοῦ]] Πλάτ. Φαῖδρ. 247Α, πρβλ. Πολιτ. 307Ε· τὸ αὑτοῦ πρ. καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 433Α, πρβλ. 400Ε, κτλ. (ἐν ᾧ τὸ πολλὰ πρ. = πολυπραγμονεῖν, Ἡρόδ. 5. 33, Ἀριστοφ. Βάτρ. 228, κτλ.)· [[ἐνίοτε]] ὡς [[ἔπαινος]], φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ πολυπραγμονήσαντος Πλάτ. Γοργ. 526C, πρβλ. Ἀπολ. 333Α, κτλ.· [[ἄλλοτε]] ὡς [[ψόγος]], οὐδ’ εὖ... οἰκοῦνται αἱ πόλεις [[ὅταν]] τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσι ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 1. 127Β, πρβλ. Πολ. 425C· [[ὡσαύτως]], πρ. τὰ δέοντα Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 1. β) [[πράττω]] τὰ πολιτικά, τὰ τῆς πόλεως, καταγίνομαι εἰς τὰ πολιτικά, εἰς τὰ τῆς πόλεως, [[λαμβάνω]] [[μέρος]] εἰς τὰ δημόσια, εἰς τὴν διοίκησιν, Πλάτ. Ἀπολ. 31D, Πρωτ. 319Α· τὰ τῶν Ἀθηναίων ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 216Α· οἱ τὰ κοινὰ πρ. καὶ πολιτευόμενοι Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 2, 6· ― ἀκολούθως, ἀπολ., [[ἄνευ]] τινὸς προσθήκης, ἱκανὸς πράττειν, ἐπὶ πολιτευομένου, ἢ ἄρχοντος ἱκανοῦ, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 15· ἱκανὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, εἰς τὸ νὰ εἴπῃ καὶ νὰ ἐκτελέσῃ, [[αὐτόθι]] 2. 9, 4, πρβλ. 4. 2, 1· πολιτεύεσθαι καὶ πρ. Δημ. 240. 28, πρβλ. 245. 3· πρβλ. [[πρᾶγμα]] ΙΙ. 2. 7) [[καθόλου]], διενεργῶ, [[διαπραγματεύομαι]], κατορθώνω, οἱ πράξαντες πρὸς αὐτὸν τὴν λῆψιν τῆς πόλεως Θουκ. 4. 114· πρ. Θηβαίοις τὰ πράγματα, [[διευθύνω]] τὰ πράγματα πρὸς τὸ συμφέρον αὐτῶν, Δημ. 365. 15· καὶ ἐν τῷ παθ., τῷ Ἱπποκράτει τά... πράγματα ἀπό τινων ἀνδρῶν... ἐπράττετο, τὰς ὑποθέσεις διεπραγματεύοντό τινες πρὸς αὐτόν..., Θουκ. 4. 76· ― ἀλλὰ τὸ ἀντικ., τὰ πράγματα, συνήθως παραλείπεται καὶ τὸ [[ῥῆμα]] κατὰ τὸ φαινόμενον [[εἶναι]] ἀμετάβατ., οἱ πράσσοντες αὐτῷ, οἱ διαπραγματευόμενοι πρὸς αὐτόν, [[αὐτόθι]] 110, πρβλ. 5. 76· πράσσειν [[πρός]] τινα [[αὐτόθι]] 1. 131., 2. 5., 4. 73, κτλ.· ἔς τινα 1. 132· καὶ ἐν τῷ παθ., ἐπράττετο οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους Αἰσχίν. 62. 40· [[ὡσαύτως]], πρ. τι ὑπέρ τινος Δημ. 801. 8, πρβλ. 1370. 1· πρ. περὶ εἰρήνης Ξεν. Ἑλλ. 6. 3, 3· οἱ πράσσοντες, οἱ προδόται, Θουκ. 4. 89, 113· ― ἑπομένης ἐξηρτημένης προτάσεως, πρᾶσσε καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπη κάλλιστα ἕξει ὁ αὐτ. 1. 129· ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν, ὅπη ὠφέλειά τις γενήσεται ὁ αὐτ. 1. 65· πρ. [[ὅπως]] [[πόλεμος]] γένηται ὁ αὐτ. 1. 57· πρ. [[ὅπως]] τιμωρήσονται ὁ αὐτ. 1. 56, πρβλ. 3. 4, 70, κτλ.· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., τὴν ναῦν μὴ [[δεῦρο]] [[πλεῖν]] ἔπραττεν Δημ. 888. 14. β) [[μάλιστα]] ἐπὶ μυστικῶν ἐνεργειῶν καὶ [[δόλων]], εἰ μή τι σὺν ἀργύρῳ ἐπράσσετο, ἂν μὴ ἠσκεῖτο [[δωροδοκία]], Σοφ. Ο. Τ. 125· καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι Θουκ. 4. 121, πρβλ. 5. 83· [[μετάστασις]] ἐπράττετο Λυσ. 184. 6· πρβλ. [[διαπράσσω]] ΙΙ. ΙΙΙ. [[πράττω]], Λατ. agere, πόνῳ πρ. θεοδμάτους ἀρετὰς Πινδ. Ι. 6 (5), 15· δίκαια ἢ ἄδικα Πλάτ. Ἀπολ. 28Β, κτλ.· ἀντίθετον τῷ [[λέγω]], Ξεν. Κύρ. 5. 1, 1· ἃ καὶ λέγειν ὀκνοῦμεν οἱ πεπραχότες Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 75· [[πράσσω]] πολλά, προσπαθῶ παντὶ σθένει, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 266 (ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 5)· ― ἀκολούθως ἀπολ., ἐνεργῶ, πρ. ἔργῳ μὲν [[σθένος]] βουλαῖσι δὲ φρὴν Πινδ. Ν. 1. 39· ἀντίθετ. τῷ πάσχων, Πλάτ. Νόμ. 527Α· μεθ’ ἡμῶν ἔπραττεν, δηλ. ἔλαβε τὸ [[μέρος]] ἡμῶν, Ἰσαῖ. 52. 5. 2) μελετῶ, [[σπουδάζω]], [[ἅπερ]] δὲ πεπράχαμεν Ἀριστοφάνους δράματα, [[ταῦτα]], Ἀχαρνεῖς, Βάτραχοι, κτλ., Σουΐδ. ἐν λ. Ἀριστοφάνης· συλλογισμοὺς Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 17, 27· ἐν τοῖς πραττομένοις, ἐν τοῖς ποιήμασι τοῖς νῦν ὑπὸ ἀνάγνωσιν, Σχόλ. εἰς Νικ. Θηρ. 11. IV. εὑρίσκομαι ἔν τινι καταστάσει, διατελῶ ἢ [[διάκειμαι]] κατά τινα τρόπον (πρβλ. [[εὐπραξία]]), ὁ [[στόλος]] οὕτω ἔπρηξε Ἡροδ. 3. 25, πρβλ. 4. 77, Θουκ. 7. 24· [[οὕτως]], ὡς ἔπρηξε Ἡρόδ. 7. 18· πρ. κατὰ νόον ὁ αὐτ. 4. 97, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 549· πράξασαν ὡς ἔπραξε Αἰσχύλ. Ἀγ. 1288· [[μάλιστα]], εὖ ἢ κακῶς πράττειν, εὑρίσκεσθαι ἐν καλῇ ἢ κακῇ καταστάσει, [[καλῶς]] ἢ κακῶς διακεῖσθαι, Πινδ. Π. 2. 134, Ἡρόδ. 1. 24, 42, κτλ.· φλαύρως πρ. ὁ αὐτ. 6. 94· πρ. [[καλῶς]] Αἰσχύλ. Πρ. 979· [[ὅστις]] [[καλῶς]] πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει Πλάτ. Ἀλκ. 1. 116Β· πρ. εὐτυχῶς Σοφ. Ἀντ. 701· κάλλιστα Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 794· μακαρίως, εὐδαιμόνως Ἀριστοφ. Πλ. 629, 802· πρ. ᾗ δύναται ἄριστα Ἡρόδ. 5. 30· πρ. ὡς ἄριστα καὶ κάλλιστα Θουκ. 1. 129· ― ἀλλ’ αἱ φράσεις αὗται [[εἶναι]] [[κυρίως]] ἐλλειπτικαὶ ἀντὶ τοῦ εὖ πράττειν [τὰ αὑτοῦ], κτλ.· [[φέρω]] τὰς ὑποθέσεις μου εἰς καλὸν [[τέλος]]· καὶ [[οὕτως]] [[ἐνίοτε]] προστίθεται τὸ οὐδέτερον ἐπιθέτου ἢ ἀντωνυμίας, εὖ πρ. τι Σοφ. Ο. Τ. 1006, πρβλ. Ο. Κ. 391· μηδὲν εὖ πρ. Ξεν. Ἀπομν. 1. 6, 8· χρηστόν τι πρ. Ἀριστ. Πλ. 341· καλὰ Θουκ. 6. 16· χείρω ὁ αὐτ. 7. 71· μεγάλα Εὐρ. Ι. Α. 341· πάντα τ’ ἀγαθὰ Ἀριστοφ. Βάτρ. 303, πρβλ. Ἱππ. 683· πολλὰ καὶ ἀγαθὰ Ξεν. Ἀν. 6. 4, 8· ἔπρ. [[οἷον]] ἤθελεν Σοφ. Ο. Κ. 1704. πράξας [[ἅπερ]] ηὔχου Εὐρ. Ὀρ. 355, κτλ.· καὶ ἐν πολλαῖς ἄλλαις ὁμοίαις φράσεσιν. Ἐν ἅπασι τούτοις ἡ [[ἐπιτυχία]] ἢ [[ἀποτυχία]] θεωρεῖται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] καλῆς ἢ κακῆς πράξεως, ἐνεργείας ἢ διαγωγῆς, ἐν ᾧ ἐν τῷ εὐτυχεῖν καὶ τῷ δυστυχεῖν, ἡ καλὴ ἢ κακὴ [[κατάστασις]] τοῦ ὑποκειμένου παρίσταται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] τῆς τύχης ἢ τῶν περιστάσεων, Ξεν. Ἀπομν. 3. 9, 14· ὁ β΄ πρκμ. πέπρᾱγα ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ τοιαύτης ἐννοίας, Ἡρόδ. 2. 172, Ἀριστοφ., Θουκ., κλπ. V. μετὰ διπλῆς αἰτ. προσ. καὶ πράγμ., [[πράττω]] τινά τι, [[κάμνω]] τι εἴς τινα, ὡς τὸ δρᾶν, εἰπεῖν τινά τι Εὐρ. Ἑλ. 1394, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 108, Ἰσοκρ. 251Ε. 2) ἐπὶ ἄλλης ἐννοίας, πράττειν τινὰ [[ἀργύριον]], ἀπαιτεῖν καὶ λαμβάνειν [[παρά]] τινος χρήματα, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. 3. 58· πράσσει με τόκον, μὲ κάμνει νὰ πληρώσω τόκον, Βατραχομυομ. 186· πρ. τινὰ [[χρέος]] Πινδ. Ο. 3. 12, πρβλ. Π. 9. 180· Δίκῃ πρ. τοὐφειλόμενον Αἰσχύλ. Χο. 309· πρ. [[ἀντίποινα]] ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 476· ἀκολούθως [[συχνάκις]] παρ’ Ἀττικοῖς ἐπὶ δημοσίων ὑπαλλήλων εἰσπραττόντων τοὺς φόρους (πρβλ. [[πράκτωρ]] ΙΙ, [[πρᾶξις]] VI, [[εἰσπράσσω]], [[ἐκπράσσω]] ΙΙΙ), Πλάτ. Νόμ. 774D, Δημ. 617. 24, κτλ.· [[ὡσαύτως]] πρ. τι [[παρά]] τινος, [[λαμβάνω]] ἢ ἀπαιτῶ [[παρά]] τινος, Ἡρόδ. 1. 106, πρβλ. Duker Θουκ. 8. 5· μεταφ., τὸν πατρὸς φόρον πράξαντα, «ἐκδικήσαντα» (Σχόλ.), τιμωρῶ διὰ γενόμενον φόνον, ἐκδικῶ, Αἰσχύλ Εὐμ. 624· τὰ περὶ τὸν φόνον πρ. Πλάτ. Νόμ. 867D· [[φέρε]] δ’ ἴδω τί καὶ πράξεις με [[ὑπὲρ]] [[αὐτοῦ]] σύ; τί τιμὴν θὰ ζητήσῃς δι’ αὐτόν; Λουκ. Βίων Πρᾶσις 18· [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ παθ. τύπῳ, πεπραγμένος τὸν φόρον, κεκλημένος [[ὅπως]] πληρώσῃ τὸν φόρον, Θουκ. 8. 5· πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε Λυσ. 116. 5, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 921C. ― Μέσ., πράξασθαί τινα [[ἀργύριον]], χρήματα, μισθόν, τόκους, λαβεῖν δι’ ἑαυτόν, πρῶτον παρὰ Πινδ. Ο. 10 (11), 36, Ἡρόδ. 2. 126, Θουκ. 4. 65, κτλ.· τὴν διπλασίαν πρ. τὸν ὑποφεύγοντα Πλάτ. Νόμ. 762Β, πρβλ. Blomf. εἰς Αἰσχύλ. Πέρσ. 482· πράσσεσθαι [[χρέος]] Ἀντιφῶν παρ’ Ἀθ. 525Β· φόρους πράσσεσθαι ἀπὸ ἢ ἐκ τῶν [[πόλεων]] Θουκ. 8. 5 καὶ 37· [[παρά]] τινος Λυσ. 17. 3· ― ὁ παθ. πρκμ. καὶ ὑπερσ. κεῖνται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., εἰ μὲν ἐπεπράγμην τοῦτον τὴν δίκην, ἐὰν εἶχον ἀπαιτήσῃ καὶ λάβῃ παρ’ [[αὐτοῦ]] ἅπαν τὸ ποσὸν τὸ ἐπιδικασθέν, Δημ. 845. 5. VI. μετ’ αἰτ. προσ., πράττειν τινὰ (ὡς τὸ διαπράττω ΙΙΙ), «τελειώνω» ἢ «ξεκάμνω» τινά, τὸν [[φονεύω]], Λατ. conficere, ἔπρασσε δ’ ᾇπέρ νιν ὧδε θάπτει, κατὰ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἀπετελείωσεν οὕτω καὶ τὸν ἔθαψεν, Αἰσχύλ. Χο. 440· ἀντὶ τοῦ πεπραγμένοι, κατεστραμμένοι, [[αὐτόθι]] 132, ὁ Casaub. διώρθωσε πεπραμένος VII. Περὶ τῆς σχέσεως τοῦ [[πράσσω]] καὶ [[ποιέω]], ἴδε [[ποιέω]] Β. τέλ. ― Ἴδε Κόντου Κριτ. καὶ Γραμματικὰ ἐν Ἀθηνᾶς τ. ΙϚ΄, σ. ?