προΐημι: Difference between revisions

|lstext='''προΐημι''': γ΄ πρόσωπ. προΐει [[ὥσπερ]] ἐκ ῥήματ. προΐω, Ἰλ. Β. 752· γ΄ εὐκτ. προΐοι Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀφρ. 153· Ἀττ. παρατ. προΐειν, εις, ει, ἤδη κατὰ διόρθωσιν καὶ παρ’ Ὁμ., Ἰλ. Α. 326, 336, Ὀδ. Ι. 88, Κ. 100, κτλ.· ― μέλλ. προήσω· ― ἀόρ. α΄ προῆκα, Ἐπικ. προέηκα, ἀμφότερα παρ’ Ὁμ.: ― ἀόρ. β΄ ὁριστ. γ΄ πληθ. πρόεσαν Ὀδ. Θ. 399· εὐκτ. προεῖεν Ξεν. Ἀν. 7. 2, 15· προστ. πρόες (Ἡρῳδιαν. π. μον. λέξ. 24, ἀλλὰ προὲς Ἀρκάδ. 174), γ΄ ἑνικ. προέτω, Ἰλ. Λ. 796· ἀπαρ. [[προέμεν]] ἀντὶ προεῖναι, Ὀδ. Κ. 155. ― Μέσ., ἀόρ. α΄ προηκάμην Δημ. 365. 28., 367. 17., 886. 16, κτλ.· ἀόρ. β΄ εὐκτ. πρόοιντο ἢ πρόειντο ὁ αὐτ. 311. 27· πρβλ. Ξεν. Ἀν. 1. 9, 10. ― Παθ., πρκμ. προεῖμαι, ὑπερσ. προεῖτο, Δημ., ἴδε κατωτ. ΙΙ. 1. [Περὶ τῆς ποσότητος ἴδε [[ἵημι]]]. Προπέμπω, [[προαποστέλλω]], ἦλθε δ’ [[Ἀθήνη]] [[οὐρανόθεν]]· πρὸ γὰρ ἧκε θεὰ [[λευκώλενος]] Ἥρη Ἰλ. Α. 195· ὡς εἰπὼν προΐει 326· ὃς σφῷϊ προΐει 336, Λ. 201· δὴ τότ’ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας Ὀδ. Ι. 88, κτλ.· [[μάλιστα]], [[προαποστέλλω]] στρατεύματα ἐμπρός, Ξεν. Κύρ. 7. 1, 22, 27, πρβλ. Ἰλ. Μ. 342· [[ὡσαύτως]], [[προπέμπω]] τι εἴς τινα, ἀγγελίας Ὀδ. Β. 92· φήμην Π. 105· τῷ [[κῦδος]] ἅμα πρόες Ἰλ. Π. 241· ― παρ’ Ὁμ. [[συχν]]. προστίθεται ἀπαρέμφ. πρὸς καθορισμὸν τῆς ἐνεργείας, Ταλθύβιον προΐει ἰέναι Ἰλ. Γ. 118· αἰετώ... προέηκε πέτεσθαι Ὀδ. Β. 147· [[οὖρον]] προέηκεν ἀῆναι Γ. 183· πρ. τινὰ διδασκέμεναι, μυθήσασθαι, πυθέσθαι, κτλ., Ἰλ. Ι. 442, Λ. 201, 649, κτλ.· οὕτω, βασιλευέμεν τοι προήσειν Πινδ. Π. 4. 295, πρβλ. Ξεν. Ἀνάβ. 7. 2, 15. 2) [[ἀποπέμπω]], [[ἀπολύω]], ἀφίνω τινὰ νὰ ἀπέλθῃ, Μαίον’ ἄρα προέηκε, θεῶν τεράεσσι [[πιθήσας]] Ἰλ. Δ. 398· ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε θεῷ πρόες, πρόπεμψον τῷ θεῷ, δηλ. τῷ Ἀπόλλωνι, Α. 127. 3) ἀφίνω τι νὰ πέσῃ, [[μάλιστα]] ἀπερισκέπτως, [[ἔπος]] προέηκε, ἀφῆκε νὰ πέσῃ [[λόγος]], «ἐπέταξ’ ἕνα λόγον», καί τι [[ἔπος]] προέηκεν, [[ὅπερ]] τ’ ἄρρητον ἄμεινον Ὀδ. Ξ. 466, πρβλ. Υ. 105· οὕτω, [[πηδάλιον]] ἐκ χειρῶν προέηκε, ἀφῆκε νὰ πέσῃ τὸ [[πηδάλιον]] ἐκ τῶν χειρῶν του, Ε. 316· καὶ μετ’ ἀπαρεμφ., [[πόδα]] προέηκε φέρεσθαι· ἐν λέβητι δὲ πέσε [[κνήμη]], ἀφῆκε τὸν [[πόδα]] (τοῦ Ὀδυσ.) νὰ φέρηται· ἔπεσε δὲ ἡ [[κνήμη]] ἐντὸς τοῦ λέβητος, Τ. 468· ― [[ὡσαύτως]], δάκρυα προῆκεν Εὐρ. Ι. Α. 1550. 4) ἐπὶ ἁλιέως, ἐς πόντον προΐησι βοὸς [[κέρας]] Ὀδ. Μ. 253. 5) [[ῥίπτω]], [[ἐξακοντίζω]], [[βέλος]], [[ἔγχος]], ὀϊστόν, κτλ., Ἰλ. Ε. 15, 280, 290, κτλ.· ἀκόντια πρ. ἐπὶ τὸν νεβρὸν Ξεν. Κυν. 9, 4. 6) ἐπὶ ποταμοῦ, [[ὕδωρ]] προΐει ἐς Πηνειόν, χύνει τὸ [[ὕδωρ]] αὑτοῦ εἰς τὸν Πηνειόν, Ἰλ. Β. 752, πρβλ. Ἡσ. Ἀποσπ. 6 (Σχόλ. Ἑνετ. εἰς Ἰλ. Β. 522), Εὐρ. Ἱππ. 124. 7) ἐπὶ ὑγρῶν, [[ἐκπέμπω]], [[ἐκβάλλω]], [[ἐκχέω]], [[σπέρμα]], κόπρον, περίττωμα, κάθαρσιν, κτλ., Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 22, 1., 5. 18, κτλ.· ἀπολ., ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, προΐεσθαι εἰς τὰ στρώματα Μάχων παρ’ Ἀθην. 578Ε. ΙΙ. [[παραδίδω]], προδίδω εἰς τὸν ἐχθρόν, Ἡρόδ. 1. 159, 3. 137· χρήματα μέν σφι προϊέντα, προτείνοντα νὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς χρήματα, Α. 24, πρβλ. Ἀριστοφ. Νεφ. 1214· τὰς [[ναῦς]] πρ. τινὶ Θουκ. 8. 32· προστιθεμένης ἀπαρεμφ., γυναῖκα πρ… ἀπάγεσθαι Ἡρόδ. 2. 115. ― Παθητ., παρέχομαι ἢ ῥίπτομαι [[μακράν]], εἰ προεῖτο [[ταῦτα]] ἀκονιτεὶ Δημ. 295. 7, πρβλ. 343. 19., 772. 19· ἴδε κατωτ. Β. ΙΙ. 2 καὶ 3. 2) ἐπὶ τὸ [[αὐτίκα]] ἡδὺ προϊέναι αὑτούς, νὰ παραδώσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὰς προσωρινὰς ἡδονάς, Ξεν. Κύρ. 7. 5, 76. Β. παρὰ τοῖς πεζογράφοις ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ ([[ὅπερ]] [[οὐδέποτε]] συμβαίνει παρ’ Ὁμήρῳ), [[διώκω]] [[πρός]] τι [[μέρος]], τὸν λαγῶ εἰς τὰς ἄρκυς Ξεν. Κυν. 6. 10· μετ’ ἀπαρεμφ., τοὺς ἑρῶντας [[ἵμερος]] δρᾶν προΐεται, τοὺς κάμνει νά…, Σοφ. Ἀποσπ. 162· ― ἐπὶ ἤχων, ἐκφωνῶ, [[ἐκβάλλω]], [[ἐκπέμπω]], τὴν φωνὴν Αἰσχίν. 31. 20, κτλ.· λόγον Τίμ. Λοκρ. 100C· [[ῥῆμα]] Δημ. 377. 10· πρ. πᾶσαν φωνήν, μεταχειρίζομαι πᾶν [[εἶδος]] παρακλήσεως, Πολύβ. 3. 84, 10, κτλ.· πρ. τὰ ἀπόρρητα ὁ αὐτ. 3. 20, 3, κτλ.· ― πρ. γονήν, [[σπέρμα]], κόπρον, [[οὖρον]], κτλ., [[ἐκπέμπω]], [[ἐκβάλλω]], Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 2. 4, 14, κ. ἀλλ. ΙΙ. [[παραδίδωμι]], ἀφίνω, προέμενον αὐτῇ (ἐξυπακ. τὴν χεῖρα) Ἡρόδ. 2. 121. 5· [[παραδίδω]] εἰς τὸν ἐχθρόν, Κέρκυραν τοῖς Κορινθίοις Θουκ. 1. 24, πρβλ. 120, Δημ. 249. 4., 582 ἐν τέλ., κτλ.· πρ. [[σφᾶς]] αὑτούς, παρέδωκαν ἑαυτούς, ἀπέβαλον πᾶσαν ἐλπίδα, Θουκ. 2. 51, πρβλ. 6. 78· [[σφᾶς]] αὐτοὺς καὶ τὰ ὅπλα Πολύαιν. 4. 3, 4. 2) [[ἐγκαταλείπω]], ἀφίνω, εἰ τὰ [[κάτω]] πρόοιντο Θουκ. 1. 120, πρβλ. 2. 73, Ξεν. Ἀν. 1. 9, 10, κτλ.· οὐδαμῇ προΐεντο ἑαυτούς, δὲν ἐγκατέλειπον ἑαυτοὺς (δηλ. δὲν ἐλάμβανον δῶρα), Δημ. 384. 15. 3) [[χαρίζομαι]], [[παρέχω]], δωροῦμαι, παραχωρῶ, ἔρανόν τινι Θουκ. 2. 43· τὰ ἑαυτῶν Δημ. 922. 19, πρβλ. 946. 10· προέσθαι τινί τι τῶν σφετέρων Λυσί. 162. 35· ἀπὸ τῶν ἰδίων Δημ. 264. 23· εὐεργεσίαν [[ἄνευ]] μισθοῦ, δηλ. [[χάριν]] [[τιμῆς]], Πλάτ. Γοργ. 520C, πρβλ. Φαῖδρ. 231 C, Ξεν. Ἀν. 7. 7, 47, [[παρέχω]], παραδίδωμί τι [[ἄνευ]] πληρωμῆς ἢ ἀντιτίμου, Πλάτ. Νόμ. 849Ε. 4) [[ἀποβάλλω]], [[ἀπορρίπτω]], «βγάζω», «πετῶ», [[θοἰμάτιον]] Δημ. 583. 20· καὶ ἐπὶ κακῆς σημασίας, [[ῥίπτω]] [[μακράν]], «πετῶ», λόγους προέσθαι Εlmsl. εἰς Εὐρ. Μήδ. 1020 (ἴδε ἀνωτ. Ι. 3)· τὰ ἴδια Ξεν. Κυν. 12, 11, κτλ.· πρ. τὸν καιρόν, τὸ παρὸν Λυκοῦργ. 165. 36, Δημ. 11. 22· τὰ πράγματα, τὰ κοινὰ Δημ. 13. 8., 271. 24· εἰ οὗτοι χρήματα… μὴ πρόοιντ’ ἄν, πῶς ὑμῖν καλὸν τὸν ὅρκον προέσθαι; ὁ αὐτ. 582. 26· μηδενὸς κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια πρ. ὁ αὐτ. 68. 4· τὰ πατρῷα, τὰ τῆς δημοκρατίας ἰσχυρὰ Αἰσχίν. 78. 27., 87. 16· ἐν Δημ. 18. 15, [[πόλεων]]… ὧν ἦμέν ποτε κύριοι… προϊεμένους, ἡ γεν. ὀφείλεται εἰς ἕλξιν τοῦ ἀναφορ. ὧν· ― ἀπολ., [[ἀπορρίπτω]] τὰς ὠφελείας, τὰ πλεονεκτήματά μου, Ἰφικρ. παρ’ Ἀριστ. ἐν Ρητ. 2. 23, 6· εἶμαι [[δαψιλής]], [[αὐτόθι]] 1. 9, 6. 5) [[ἐνίοτε]] προστίθεται κατηγορημ. [[μετοχή]], ἡμᾶς προέσθαι ἀδικουμένους, μᾶς ἐγκατέλιπον νὰ ἀδικώμεθα, Θουκ. 2. 73, πρβλ. Πολύβ. 30. 7, 4· προέμενοι αὐτοὺς ἀπολέσθαι Ξεν. Ἑλλ. 2. 3. 35· πρ. τινὶ ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι Δημ. 202. 20, πρβλ. Λυσί. 131 ἐν τέλ., κτλ.· πρ. τὰ ἴδια ἀνομοθέτητα Πλάτ. Νόμ. 780Α· μετὰ προθέσ., τοὺς Ἕλληνας πρ. εἰς δουλείαν Δημ. 138. 5, πρβλ. 61. 6. 6) ἀφίνω τινὰ νὰ ἐκφύγῃ, τοὺς ὑπεναντίους Πολύβ. 3. 94, 8, πρβλ. 4. 4, 3· ἀφίνω νὰ παρέλθῃ, τὸν χρόνον ὁ αὐτ. 3. 70, 10. 7) σπανίως ἐπὶ καλῆς σημασίας, [[ἐμπιστεύω]] εἴς τινα, [[παραδίδω]] εἴς τινα, Ξεν. Κύρ. 5. 2, 9· ἑαυτόν τινι ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 5. 8, 14., ἀπολ., [[αὐτόθι]] 7. 3, 31. 8) [[δανείζω]], Πλάτ. Δημόδ. 384C. ΙΙΙ. ἀμελῶ, παραμελῶ, περιφρονῶ, τι Ἀριστ. Πολιτ. 2. 11, 12, πρβλ. 5. 7, 11· ― ἀπολ., παραμελῶ πᾶσαν νουθεσίαν, εἶμαι [[ἀπερίσκεπτος]], Δημ. 388. 23, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 3. 5, 14.