πρόσκειμαι: Difference between revisions

|lstext='''πρόσκειμαι''': (περὶ τῶν Ἰωνικῶν τύπων, ἴδε ἐν λ. [[κεῖμαι]]), κεῖται ὡς παθ. τοῦ [[προστίθημι]]. τίθεμαι ἢ εἶμαι τεθειμένος ἐπὶ τινος ἢ πλησίον, οὔατα προσέκειτο, ὑπῆρχον λαβαὶ ἐπ’ [[αὐτοῦ]], Ἰλ. Σ. 379· τῇ θύρᾳ προσκεῖσθαι, κεῖσθαι πλησίον τῆς θύρας, Ἀριστοφ. Σφ. 142, πρβλ. Εὐρ: Φοίν. 739· δοκοὶ τῷ τείχει… προσκείμεναι, κείμεναι πλησίον τοῦ τείχους, Θουκ. 4. 112· πρ. ὁ καλὸς τῷ ἀγαθῷ Ξεν. Οἰκ. 6, 15· ἐπὶ τόπων, [[ὑπάρχω]], [[κεῖμαι]] πλησίον, εἶμαι γειτονικός, συνορεύω, τῷ καλῷ ἀκρωτηρίῳ Πολύβ. 3. 24, 2, κτλ.· ― ὁ προσκείμενος [[ἵππος]], ὁ πρὸς τὰ ἔσω ([[ὅταν]] ὁ [[ἁρματηλάτης]] περικάμπτῃ γωνίαν), Σοφ. Ἠλ. 722. 2) ἀμφὶ μέσσῃ περιπετῆ προσκείμενον ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1223· [[μάλιστα]] ἐπὶ γυναικός, δίδομαι ὡς [[σύζυγος]], τινι Ἡρόδ. 1. 196· ἴδε [[προστίθημι]] Ι. 2. ΙΙ. [[καθόλου]], συμπεριλαμβάνομαι ἔν τινι, εἶμαι συνδεδεμένος μετὰ τινος, εἴ τῷ [[πρόσκειμαι]] χρηστῷ Σοφ. Ἠλ. 240· ᾧ σὺ πρόσκεισαι κακῷ [[αὐτόθι]] 1040· κακοῖς γὰρ οὐ σὺ πρόσκεισαι μόνη Εὐρ. Ἀποσπ. 422 (ἀλλ’ [[ὡσαύτως]], κακὸν πρόσκειταί τινι, ἴδε κατωτ. ΙΗ.) 2) εἶμαι προσκεκολλημένος ἢ ἀφωσιωμένος ἔις τινα, τινι Ἡρόδ. 6. 61· τῷ δήμῳ, τῷ ὄχλῳ Θουκ. 6. 89, κτλ.· ἀπολ. θεραπεύων πρ. ὁ αὐτ. 8. 52· ― [[ὡσαύτως]], ἀφοσιοῦμαι εἰς τὴν λατρείαν θεοῦ τινος, τῷ Διονύσῳ, τῷ θεῷ Διον. Κ. 51. 25, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 4. 7, 20· ― [[ὡσαύτως]] ἐπὶ πραγμάτων, πρ. τῷ λεγομένῳ, δίδω πίστιν εἰς τὸ λεγόμενον, Ἡρόδ. 4. 11· πρ. οἴνῳ, τῇ φιλοινίη, εἶμαι δεδομένος, [[ἔκδοτος]] εἰς τὸν [[οἶνον]], [[αὐτόθι]] 133., 3. 34· ἄγραις ἀφοσιοῦμαι εἰς τὴν θήραν, ἀσχολοῦμαι εἰς αὐτήν, Σοφ. Αἴ. 406· ταῖς ναυσὶ Θουκ. 1. 93, πρβλ. 8. 89· τῇ του ὄντος ἰδέᾳ Πλάτ. Σοφιστ. 254Α· τῇ του Ὁμήρου ποιήσει Παυσ. 2. 21, 10· τοῖς Δημοσθένους λόγοις Ἀριστείδ. 2. 315· θειασμῷ Πλουτ. Νικ. 4. 3) [[ἐπιμένω]], παρακαλῶ, [[ἱκετεύω]], ὡς τὸ [[ἔγκειμαι]], τῷ Κύρῳ δῶρα πρ. πέμπων Ἡρόδ. 1. 123· πρ. αὐτῷ ἀξιοῦντες…, Ξεν. Ἑλλ. 3. 4, 7· ἀπολ., ἐπηκολούθουν κἠντιβόλουν προσκείμενοι, μετὰ θερμῶν παρακλήσεων, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 460· προσκείμενος ἐδίδασκε, μετὰ ζήλου, Θουκ. 7. 18· δεόμενοι προσέκειντο Πλουτ. Περικλ. 33. β) ἐπὶ στρατιωτικῆς σημασίας, [[πιέζω]], στενοχωρῶ, [[διώκω]] κατὰ πόδας, τινι Ἡρόδ. 9. 57, πρβλ. 40, 60, Θουκ. 4. 33, κτλ.· ἀπολ., ἀκολουθῶ ἐκ τοῦ πλησίον, Ἀριστοφ. Ἱππ. 245, κτλ.· τὸ γὰρ προσκείμενον ἔβλαπτεν αὐτοὺς Ἡρόδ. 9. 61· κλύδωνα πολεμίων προσκείμενον Εὐρ. Ι. Τ. 316, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 210Ε· ― μεταφ., ἐχθρὰ δὲ τῷ θανόντι προσκείσει Σοφ. Ἀντ. 94· ― σπανίως μετ’ αἰτιατ., οἵ μ’ ἀεὶ προσκείμενοι Εὐρ. Ι. Α. 814. ΙΙΙ. μετὰ πραγματικοῦ ὑποκειμένου, τοῖσι θεῶν τιμὴ αὕτη προσκέεται Ἡρόδ., 1. 118, πρβλ. 2. 83, κτλ.· πρ. τινι [[δοῦλος]] Εὐρ. Τρῳ. 185· ― ἀπόκειται εἴς τινα ὡς [[ἔργον]] [[αὐτοῦ]], τούτοισι προσκέεται… ἀποδεικνύναι Ἡρόδ. 6. 57, πρβλ. 1. 119· ἐμοὶ τοῦτο πρ., μηδένα πελάζειν δόμοις Εὐρ. Ἑλ. 433· ἐπὶ ποινῶν, Ξεν. Πόροι 4, 21. 2) προστίθεμαι εἴς τι, βραχεῖ λόγῳ... πολλὰ πρόσκειται σοφὰ Σοφ. Ἀποσπ. 89· τὴν ἀβουλίαν, ὅσῳ μέγιστον ἀνδρὶ πρόσκειται κακὸν ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1243· [[ἄλγος]] ἄλγει πρ. Εὐρ. Ἄλπ. 1039· ἐπὶ τοῖς [[πάλαι]] κακοῖς πρ. [[πῆμα]] ὁ αὐτ. ἐν [[Ἡρακλ]]. 483· [[κέρδος]] πρὸς ἔργῳ ὁ αὐτ. ἐν Ρήσ. 162· πρ. τῇ πόλει ὑπὸ τοῦ θεοῦ [[ὥσπερ]] ἵππῳ Πλάτ. Ἀπολ. 30Ε· [[ταῦτα]] προσκείσθω τοῖς εἰρημένοις Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδ. § 210 (196)· ― ἀπολ., ἡ [[χάρις]] προσκείσεται Σοφ. Ο. Τ. 232· ἀντίθετον τῷ ἀφαιρεῖσθαι, Πλάτ. Κρατ. 393D. 3) ἐπὶ ἀριθμητικῆς σημασίας, ἀντίθ. τῷ ἀφηρῆσθαι, Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 5. 4, 12., 5. 11, 4, κ. ἀλλ. 4) ἐν τῇ λογικῇ τοῦ Ἀριστοτέλους, προστίθεμαι ὡς [[γνώρισμα]] ὁρίζον γενικὴν ἔννοιαν (ἴδε [[πρόσθεσις]] ΙΙΙ. 3), περὶ Ἑρμ. 11, 8, Ἀναλυτ. Πρότ. 1. 8, 2, ἀλ.