παρατείνω: Difference between revisions

|lstext='''παρατείνω''': [[ἐκτείνω]] κατὰ [[μῆκος]], παρατεταμέναι χεῖρες Ἱππ. π. Ἀγμῶν 761, 12· [[παρά]] τι ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 780· [[ἀναπτύσσω]] τὴν φάλαγγα, Λατιν. ordines explicare, Κλεάνορα κέλευε διὰ τοῦ πεδίου παρατεῖναι τὴν φάλαγγα παρὰ τὰς κώμας Ξεν. Ἀν. 7. 3, 48· παρετέτατο δὲ ἡ [[τάφρος]] ἄνω διὰ τοῦ πεδίου ἐπὶ [[δώδεκα]] παρασάγγας, ἐξετείνετο δέ, κλ., [[αὐτόθι]] 1. 7, 15, πρβλ. Ἡρόδ. 1. 185. - Παθ., ἐκτείνομαι κατὰ [[μῆκος]] (ἴδε κατωτ. ΙΙ. Ι)· ἁπλώνομαι καὶ τανύομαι [[κάτω]] ὡς τὰ δέρματα ὑπὸ τῶν βυρσοδεψῶν, ταπεινοῦμαι, ὑπὸ γὰρ αὐτῶν παρετάθη καὶ Περικλέους, περὶ τῆς Εὐβοίας, [[ἔνθα]] ὑπάρχει λογοπαίγνιον, [[διότι]] ἐν τῷ προηγουμένῳ στίχῳ ὑπάρχει: παρατέταμαι μακρὰ [[πόρρω]] [[πάνυ]], Ἀριστοφ. Νεφ. 213, ἴδε κατωτ. ΙΙ. 1· πρβλ. [[ἐκτάδην]]. 2) καταπονῶ, κατακουράζω, Πλούτ. 2. 135D· μεταφορ., Ξεν. Κύρ. 1. 3, 11. - Παθ., βασανίζομαι, λιμῷ Πλάτ. Συμπ. 207Β· κατακουράζομαι, μετὰ μετοχ., παρατέταμαι μακρὰν ὁδὸν πορευθεὶς Ξενοφ. Ἀπομν. 3. 13, 6· παρατέταμαι λιπαρὰ κάπτων, σχεδὸν ἔσκασα τρώγων παχέα φαγητά, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 421· γελῶντε ... ὀλίγου παρετάθησαν (διάφ. γραφ. παρείθησαν) Πλάτ. Εὐθύδ. 303Β παραταθήσεται ὑπὸ σοῦ ... θαμὰ λέγοντος ὁ αὐτ. ἐν Λύσ. 204C· - [[ἀλλά]], πολιορκίᾳ παρατείνεσθαι εἰς τοὔσχατον, [[ἐκτείνω]] τὰς δυνάμεις μου μέχρις ἐσχάτων, [[ἀγωνίζομαι]] μέχρις ἐσχάτων, Θουκ. 3. 46. 3) [[ἐπιμηκύνω]], [[ἐκτείνω]], τοὺς λόγους Ἀριστ. Ποιητ. 17, 5, πρβλ. 9, 11· ἐπὶ πλεῖον τὴν διάσκεψιν Λουκ. Ἰκαρομ. 29, πρβλ. Νεκρ. Διαλ. 4. 2· τὴν ἀκρόασιν ὁ αὐτ. ἐν Εἰκόσι 13· - Παθ., ὁ αὐτ. ἐν Ἔρωσι 4, κτλ. 4) ὡς τὸ [[παραβάλλω]] VIII, [[ἐφαρμόζω]] σχῆμά τι εἰς εὐθεῖαν γραμμήν, Πλάτ. Μένων 87Α, πρβλ. Πολ. 527Α. 5) κοιλίαν π., ποιῶ εὐκοίλιον, Φιλιστίων παρ’ Ἀθην. 115Ε. 6) [[μηκύνω]] λέξιν τινὰ ἐν τῇ προφορᾷ, [[προφέρω]] αὐτὴν μακρῶς, Λατιν. producere, γοερόν τι φθεγγόμενος καὶ παρατείνων ἕκαστον τῶν ὀνομάτων Λουκ. π. Πένθους 13· [[ἐπιμηκύνω]] τὸν ἦχον τῆς φωνῆς, ἐπὶ τῆς ἠχοῦς, [[ἠρέμα]] καὶ αὐτὸς [[ὥσπερ]] τὰ ἄντρα συνεπηχῶν .. καὶ παρατείνων τὰ τελευταῖα τῆς φωνῆς ὁ αὐτ. π. Οἴκου 3. ΙΙ. ἀμετάβ., ἐκτείνομαι ἢ [[κεῖμαι]] πλησίον ἢ κατὰ [[μῆκος]] ἐπὶ τείχους, ἐπὶ τῆς γραμμῆς χώρας, κτλ., Ἡρόδ. 1. 180· μετ’ αἰτ. τόπου, τὰ πρὸς τὴν ἑσπέρην φέροντα ὁ [[Καύκασος]] παρατείνει [[αὐτόθι]] 203, πρβλ. Θουκ. 4. 8. - Παθ., παρατέταται τὸ [[ὄρος]] Ἡρόδ. 2. 8, πρβλ. 4. 38· ἡ δέ γε [[Εὔβοια]] ... ἡδὶ παρατέταται (μετὰ λογοπαιγνίου ἐπὶ τῆς σημασίας, Ι. 1 ἐν τῷ ἑπομένῳ στίχῳ) Ἀριστοφ. Νεφέλ. 212· - [[ὡσαύτως]], παρατείνειν [[παρά]] τι Πολύβ. 6. 31, 5· καὶ μετὰ δοτ., π. τῷ κόλπῳ Στράβ. 335. 2) ἐκτείνομαι, ἀπὸ τοῦ ἐντέρου [[κάτω]] π. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4 4, 20· ἐκτείνομαι εἰς, πάντας χρόνους καὶ τόπους Ἀριστείδ. 1, σ. 11. 3) ἐπὶ χρόνου, ἐξακολουθῶ, [[πόλεμος]] π. εἰς ἔτη μ’ Ἀππ. Συρ. 48· - ἐξακολουθῶ νὰ ζῶ, ἕως ..., μέχρις ..., Πλούτ. 2. 832F, πρβλ. Λουκ. Μακροβ. 3. 4) ὡς βοηθητ. ῥῆμ., μετὰ μετοχ., ποῖ παρατενεῖς δεδιὼς [[ταῦτα]]; ἕως [[πότε]] θὰ ἐξακολουθῇς νὰ φοβῆσαι [[ταῦτα]]; Λατιν. quousque tendes ἢ perges haec timere? Φιλόστρ. 302, πρβλ. 208. - Καθ’ Ἡσύχιον: «παρατείνει· παρέλκει. πλατύνει», καὶ «παρατενεῖς· ἀπολεῖς».