παρεῖπον: Difference between revisions

|lstext='''παρεῖπον''': ἀόρ. β΄ [[ἄνευ]] ἐνεστ. ἐν χρήσει, ὡς ἐνεστὼς δὲ παραλαμβάνεται τὸ [[παράφημι]] ἢ παραγορεύω, [[καταπείθω]] διὰ πλαγίων μέσων, [[φέρω]] πρὸς τὸ [[μέρος]] μου, ὡς τὸ [[παραπείθω]], Ἰλ. Α. 555, Ζ. 337, Αἰσχύλ. Πρ. 130· εἰ .. θυμὸν ὀρίναις παρειπών, πείσας διὰ λόγων, Ἰλ. Λ. 792, πρβλ. Ο. 404· [[ἐντεῦθεν]], ἐξαπατῶ, [[δολιεύομαι]], Valck. Adon. σ. 356· ― μετὰ συστοίχ. αἰτ., [[παρέχω]] συμβουλήν, παραινῶ, [[συμβουλεύω]], αἴσιμα παρειπὼν Ἰλ. Ζ. 62, Η. 121. [Ἐν τῇ Ἴλ. ἡ πρώτη συλλαβὴ [[εἶναι]] μακρά, πᾱρειπών, πᾱρειποῦσα, [[ἐπειδὴ]] ὁ ἀρχικὸς [[τύπος]] ἦτο παρϝειπών· μόνον ἐν Α. 555, μή σε πᾰρείπῃ] ― Καθ᾿ Ἡσύχ.: «παρειπεῖν· παραμυθήσασθαι. παραινέσαι. παραπείσειν. παραλογίσασθαι».