ἀμυνάθω: Difference between revisions

|lstext='''ἀμῡνάθω''': ἐνεστὼς ὑποληφθεὶς ὑπὸ τῶν γραμματ. (Δράκων 59, Ἐτυμ. Μ. 8. 18) ὡς ἐκτεταμένος [[τύπος]] τοῦ [[ἀμύνω]]: ἀλλὰ πάντες οἱ σχηματισμοὶ οἱ ἀναγόμενοι εἰς τὸν τύπον τοῦτον ἀνήκουσιν εἰς ἀόριστόν τινα ἠμύνᾰθον, πρὸς ὃν δυνάμεθα να παραβάλωμεν τοὺς σχηματισμοὺς τῶν ἀορίστων [[ἀλκαθεῖν]], διωκαθεῖν, [[εἰκαθεῖν]], [[εἰργαθεῖν]], σχεθεῖν: ἴδε Ἐλμσ. Εὐρ. Μήδ. 186, Δινδόρφ. Σοφ. Ἠλ. 396, Ἐλλένδου Λεξ. Σοφ. ἐν λ. [[εἰκαθεῖν]]. Ἡ [[ἀπαρέμφατος]] λοιπὸν [[εἶναι]] ἀμυναθεῖν (οὐχὶ -άθειν), προστ. μέσ. ἀμυναθοῦ (οὐχὶ -άθου). Ὑπερασπίζω, βοηθῶ μετὰ δοτ. προσ., εἰ καὶ σοῖς φίλοις ἀμυναθεῖν χρῄζεις Εὐρ. Ἀνδρ. 1079, πρβλ. Ι. Α. 910· ἀμυνάθετέ μοι Ἀριστοφ. Νεφ. 1323: ἀπολ., ἄξιαι δ’ ἀμυναθεῖν [αἱ ξυμφοραί] Σοφ. Ο. Κ. 1015: - Μέσ., [[ἀποκρούω]] ἀπ’ [[ἐμαυτοῦ]], ἀπωθῶ: τόνδ’ ἀμυναθοῦ ψόγον Αἰσχύλ. Εὐμ. 438: λάβε ἐκδίκησιν διά..., μὴ... ἀμυνάθοιτό σε Εὐρ. Ἀνδρ. 721.