ἀνακαλέω: Difference between revisions

|lstext='''ἀνακᾰλέω''': ποιητ. ἀγκ-: (ἴδε [[καλέω]]): ― καλῶ, προσκαλῶ [[ἐπάνω]], ἰδίως τοὺς νεκρούς, Αἰσχύλ. Πέρσ. 621, Εὐρ. Ἑλ. 966, ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ. ΙΙ. καλῶ ἐπανειλημμένως, [[ἑπομένως]], 1) ἐπικαλοῦμαι ἐπανειλημμένως, [[ἱκετεύω]], τοὺς θεοὺς Ἡρόδ. 9. 90, Εὐρ. Φοίν. 608, καὶ ἀλλ.· τὰς ἐπωνυμίας τοῦ θεοῦ ἀνακαλῶν Πλάτ. Πολ. 394Α· τοὺς προγόνους Δημ. 799. 9, κτλ.: [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ, τὸν αὑτῆς δαίμον’ ἀνακαλουμένη Σοφ. Τρ. 910· κεκλημένους μὲν ἀνακαλούμεθ’ αὖ θεοὺς Εὐρ. Ἱκ. 626· μετ’ ἀπαρ. ἀνακαλοῦμαι ξυμμάχους ἐλθεῖν θεοὺς Σοφ. Ο. Κ. 1376: [[ὡσαύτως]], [[συχνάκις]] θρηνῶ, Πινδ. Ἀποσπ. 101. 2) προσκαλῶ, καλῶ, Ἡρόδ. 3. 127, Ἀνδοκ. 7. 6: [[κλητεύω]], προσκαλῶ εἰς [[δικαστήριον]], Λυσ. 144. 34: ― Μέσ., καλῶ πρὸς ἐμαυτόν, μεταπέμπομαι, Ἡρόδ. 2. 121. 1, Θουκ. 7. 73· εἰς τοὺς μυρίους ἀν. Ξεν. Ἑλλ. 7. 4, 33. 3) [[ὀνομάζω]], ἀποκαλῶ· ἀν. κακοὺς Εὐρ. Τρῳ. 469· Δαναοὺς Θουκ. 1. 3· μετὰ τοῦ ἄρθρου, ἀνακαλοῦντες τὸν προδότην Ξεν. Ἀν. 6. 6. 7, πρβλ. Κύρ. 3. 3, 4· [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσῳ, Πλάτ. Πολ. 471D: ― Παθ., [[Ἀργεῖος]] ἀνακαλούμενος Σοφ. Ἠλ. 683· οὕτω πιθαν. τῷ Λημνίῳ τῷδ’ ἀνακαλουμένῳ πυρί, τούτῳ τῷ ὀνομαζομένῳ, τῷ φημιζομένῳ, ὁ αὐτ. Φιλ. 800. 4) [[παρακελεύομαι]], ἐπιθαρρύνω, ἀναβοῶν, ἀλλήλους Ξεν. Κύρ. 7. 1, 35, κτλ.· τοὺς τριηράρχους ὀνομαστὶ ἀν. Θουκ. 7. 70· καὶ ἐν τῷ μέσῳ, [[αὐτόθι]] 73· ἀνακαλεῖσθαι τὰς κύνας, παρορμᾶν, ἐξερεθίζειν, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 19: ― μετ’ αἰτ. συστοίχου, τίνα στοναχάν .. ἀνακαλέσωμαι; Εὐρ. Φοίν. 1499· ἀνακαλεῖς με τίνα βοάν; διὰ τίνος κραυγῆς μὲ φωνάζεις; ὁ αὐτ. Ἡρ. Μαιν. 910. ΙΙΙ. ἀνακαλῶ, ἐπανακαλῶ, [[ἐπαναφέρω]], ὡς καὶ παρ’ ἡμῖν, πρὸ πάντων κατὰ μέσ. φωνήν, [[αἷμα]] τίς ἂν [[πάλιν]] ἀγκαλέσαιτ’ ἐπαείδων Αἰσχύλ. Ἀγ. 1021, κτλ.: ἰδίως, ἀνακαλῶ, ἐκ τῆς ἐξορίας, Πλάτ. Φαίδ. 89Λ: ἀνακαλῶ στρατηγὸν ἐκ τῆς στρατηγίας του, Θουκ. 1. 131: καλῶ τοὺς μαχομένους νὰ ὑποστρέψωσιν, ἀνακαλεῖσθαι τῇ σάλπιγγι, σημαίνειν ὑποχώρησιν, receptui canere Ξεν. Ἀν. 4. 4, 22· καλῶ τοὺς κύνας νὰ ἐπανέλθωσι, Πλάτ. Πολ. 440D, ἐν τῷ παθ. 2) κατὰ μέσ. ἀνακαλῶ ἐμαυτόν, [[συνέρχομαι]], Ἱππ. περὶ Ἐπιδημ. 1. 966· [[ἔνθα]] ἴδε Γαλην.· [[οὕτως]] ἀν. τὸν νόον ἐξ ἀγνοίας Τίμ. Λοκρ. 104C.: ― [[ἐντεῦθεν]] ἀνακαλῶ, τ. ἔ. διορθώνω, ἐπανορθῶ, τὰ ἁμαρτήματα Λυσ. 107. 32.