ἀσάω: Difference between revisions

|lstext='''ἀσάω''': [ᾰσ], ἐν χρήσει μόνον ἐν τῷ παθ. ἀσάομαι, προστ. ἀσῶ, μετοχ. ἀσώμενος: ἀόρ. ἠσήθην: (ἄση): - [[αἰσθάνομαι]] ἀηδίαν ἢ ναυτίαν ἐκ πολυφαγίας ἢ κραιπάλης ἢ ἄλλης αἰτίας· ἀσᾶται Ἱππ. 309, 15., 551. 17· ἀσῶνται, ἐπὶ γυναικῶν ἐν ἐγκυμοσύνη, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 7. 4, 6: - μεταφ., ἀνιῶμαι, θλίβομαι, μετὰ δοτ., μηδὲν [[ἄγαν]] χαλεποῖσιν ἀσῶ φρένα μηδ’ ἀγαθοῖσιν χαῖρ’ Θέογν. 657· [[μήτε]] κακοῖσιν ἀσῶ τι [[λίην]] φρένα, (κατὰ Bgk. [[ἀντί]], ἀσῶντα, [[ὅπερ]] ἄλλως θὰ ἦτο [[παράδειγμα]] τῆς χρήσεως τοῦ ἐνεργητικοῦ), [[αὐτόθι]] 593· [[ὅταν]] δέ τι θυμὸν ἀσηθῇς [[αὐτόθι]] 989· ἐδίζητο ἐπ’ ᾧ ἂν [[μάλιστα]] τὴν ψυχὴν ἀσηθείη Ἡρόδ. 3. 41· ἀσώμενος ἐν φρεσὶ Θεόκρ. 25. 240· ἀνθ’ οὗ ἔχομεν τὸν Αἰολικὸν τύπον ἀσάμενοι [ἀσᾶ] ἀηδισθέντες, Ἀλκαῖος 29. - [[οὐδέποτε]] ἐν τῷ δοκίμῳ Ἀττικῷ λόγῳ.