ἐκφαίνω: Difference between revisions

|lstext='''ἐκφαίνω''': μέλλ. -φᾰνῶ, Ἰων. -φανέω ἐν Λουκ. περὶ τῆς Συρ. Θ. 32: Ι. ἐπὶ προσώπων, [[φέρω]] εἰς φῶς, [[κάμνω]] νὰ φανῇ εἰς τὸν κόσμον, [[σήμερον]] ἄνδρα [[φόωσδε]]... [[Εἰλείθυια]] ἐκφανεῖ Ἰλ. Τ. 104 ἐκφ. τινά, φανερώνω, παρουσιάζω, οἱ δὲ ἐκφήναντες αὐτὸν δῶρα λάμψονται Ἡρόδ. 3. 36· εἰ μὴ τὸν αὐτόχειρα... ἐκφανεῖτ’ ἐς ὀφθαλμοὺς ἐμοὺς Σοφ. Ἀντ. 307, πρβλ. Ο. Τ. 329· μετὰ μετοχ., καὶ ἐκφαίνειν οἶκας σεωυτὸν ἐόντα τοῦ πατρὸς οὐδὲν εἷσσω, καὶ φαίνεσαι ἀποδεικνύων σεαυτὸν [[ὄντα]] κατ’ οὐδὲν κατώτερον τοῦ πατρός σου, Ἡρόδ. 3. 71· κακοὺς θνητῶν ἐξέφηνε... [[χρόνος]] Εὐρ. Ἱππ. 428: - Παθ., οὕνεκ’ Ἀχιλλεὺς ἐξεφάνη, ἐπεφάνη, Ἰλ. Τ. 46, πρβλ. Ὀδ. Κ. 260, κ. ἀλλ.· τά γε δοῦρα Χαρύβδιος ἐξεφαάνθη, ἀνεφάνησαν ἐκ τῆς Χαρύβδεως, Μ. 441· ὅ τε δειλὸς [[ἀνήρ]], ὅς τ’ [[ἄλκιμος]], ἐξεφαάνθη, ἐφάνη, Ἰλ. Ν. 278· δίκαιοι δ’ [[αὖθις]] ὄντες ἐκφανούμεθα Σοφ. Φ. 82· σὺ μὲν... ἐκφανεῖ κακὴ ὁ αὐτ. Ο. Τ. 1063. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ποιῶ γνωστόν, φανερώνω, [[ἀποκαλύπτω]], τινί τι Ἡρόδ. 6. 135, κ. ἀλλ.· ([[οὕτως]] ἀπολ., ὡς τὸ [[μαντεῖον]] ἐξέφηνεν... ἐμοὶ Σοφ. Ο. Τ. 243)· ἐκφ. [[ἑωυτοῦ]] γνώμην Ἡρόδ. 5. 35· τὴν αἰτίην ὁ αὐτ. 6. 3· τὴν ἀλήθειαν ὁ αὐτ. 1. 117· λόγον Εὐρ. Ἱππ. 881· ἐκφ. ἐς [[φάος]] κακὰ [[αὐτόθι]] 368: - Παθ. μετὰ μέσ. μέλλ., [[ἐκλάμπω]], ἐν δὲ οἱ [[ὄσσε]] δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων [[ὡσεὶ]] [[σέλας]] ἐξεφάανθεν Ἰλ. Τ. 17· [[πλευρά]], τὰ οἱ κύψαντι παρ’ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη, ἐφάνησαν ἐκτεθειμένα, Δ. 468· ἐκφανήσεται, φανερὸν γενήσεται, Εὐρ. Ἱππ. 42, πρβλ. Πλάτ. Ἱππ. Μείζ. 295Α. 2) δεικνύω, δειλίαν Πλάτ. Μενέξ. 246Ε· κακότητα ἔς τινα Ἡρόδ. 5. 92, 7. 3) ἐκφ. πόλεμον [[πρός]] τινα, κηρύττειν πόλεμον, Ξεν. Ἀν. 3. 1, 16.