ἐκεῖνος: Difference between revisions

|lstext='''ἐκεῖνος''': [[ἐκείνη]], ἐκεῖνο, ἢ [[κεῖνος]] ([[ὅπερ]] [[εἶναι]] ὁ [[συνήθης]] [[τύπος]] παρ’ Ἐπ. καὶ Ἴωσιν, ἂν καὶ ὁ Ἡρόδ. προτιμᾷ τὸν τύπον [[ἐκεῖνος]], Δινδ. περὶ τῆς Διαλ. τοῦ Ἡροδ. xxxvi· ὁ Πίνδ. μεταχειρίζεται μόνον τὸν τύπον [[κεῖνος]]· οἱ Τραγ. [[κεῖνος]] μόνον [[ἔνθα]] τὸ [[μέτρον]] ἀπαιτεῖ τοῦτο, ἴδε Αἰσχύλ. Πέρσ. 230, 792, Σοφ. Αἴ. 220, Ἐλμσλ. ἐν Μηδ. 88, Λοβ. Φρύν. 7· ἀλλ’ ὁ [[τύπος]] [[κεῖνος]] [[εἶναι]] [[ἄγνωστος]] ἐν τῷ Ἀττ. πεζῷ λόγῳ, ([[ὥστε]] ἀντὶ τῶν ἢ [[κεῖνος]], μὴ [[κεῖνος]], [[ἀναγνωστέον]] κατὰ κρᾶσιν ἠκεῖνος, μἠκεῖνος), παρ’ Ἀριστοφ. δὲ ἀπαντᾷ μόνον ἐν χωρίοις ἐν οἷς ἐμπαικτικῶς ἀπομιμεῖται τοὺς Τραγικούς): Αἰολ. [[κῆνος]] Σαπφὼ 2· Δωρ. [[τῆνος]] Θεόκρ. 1. 4, κτλ.: ― ἐν τῇ Ἀττ. κωμῳδίᾳ καὶ τῷ πεζῷ λόγῳ εὕρηται καὶ ἐπιτεταμένον, ἐκεινοσί, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1196, κτλ. Ἀντωνυμία δεικτική: ([[ἐκεῖ]])· ὁ [[ἄνθρωπος]] «[[ἐκεῖ]] [[πέρα]]», τὸ [[ἐκεῖ]] (εὑρισκόμενον) [[πρόσωπον]] ἢ [[πρᾶγμα]], Λατ. ille, Ὅμ., κτλ.· ἐν γένει ἀναφέρεται εἰς ὅ,τι ἀμέσως προηγήθη, ἀπολογουμένου δὲ [[αὐτοῦ]] ἀντ’ ἐκείνου Πλάτ. Φαίδων 106Β, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 9, κτλ· ἀλλ’ [[ὁπόταν]] τὸ [[οὗτος]] καὶ [[ἐκεῖνος]] ἀναφέρωνται εἰς δύο [[προηγουμένως]] μνημονευθέντα πράγματα, τὸ [[ἐκεῖνος]], Λατ. ille, [[κυρίως]] ἀνήκει εἰς τὸ [[μᾶλλον]] ἀπομεμακρυσμένον, δηλ. τὸ πρῶτον· τὸ δὲ [[οὗτος]], Λατ. hic, εἰς τὸ πλησιέστερον, δηλ. τὸ δεύτερον· ἀλλ’ ὁ κανὼν [[οὗτος]] [[ἐνίοτε]] ἀναστρέφεται, ὡς ἐν τῇ Λατ., Πλάτ. Φαῖδρ. 232D, Ξεν. Ἀπομν. 1. 3, 13, Δημ. 107· ἐν τέλει, κτλ.: ― τὸ [[ἐκεῖνος]] κεῖται [[πολλάκις]] ὡς κατηγορούμενον τοῦ [[οὗτος]] ἢ τοῦ ὅδε, [[οὗτος]] [[ἐκεῖνος]] ὃν σὺ ζητεῖς Ἡρόδ. 1. 32· τοῦτ’ ἔστ’ ἐκεῖνο Εὐρ. Ἑλ. 622· ἆρ’ [[οὗτος]] ἔστ’ [[ἐκεῖνος]] Ἀριστοφ. Εἰρ. 240, κτλ.· ἀλλὰ καὶ συνδυάζονται τὰ δύο ὡς μία [[ἀντωνυμία]], τοῦτ’ ἐκεῖνο [[δέρκομαι]] Σοφ. Ἠλ. 1115, κτλ.· κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ, κατ’ ἐκεῖνο τὸ χρονικὸν [[σημεῖον]], Πλούτ., κλ.· ἀλλ’ ἐκεῖνο, ὡς τὸ Γαλλικὸν à propos, Λουκ. Νιγρ. 8. 2) ὡς τὸ ille, πρὸς δήλωσιν πασιγνώστου προσώπου, κτλ., [[κεῖνος]] [[μέγας]] θεὸς Ἰλ. Ω. 90· [[ἐκεῖνος]] [[Θουκυδίδης]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 708· καίτοι φασὶν Ἰφικράτην ποτ’ ἐκεῖνον... Δημ. 534. 23. 3) ὡς τὸ [[δεῖνα]], ἐπὶ πραγμάτων, τὰ ὁποῖα δὲν δύναταί τις νὰ ἐνθυμηθῇ, ἢ δὲν πρέπει νὰ ἀναφέρῃ [[ὀνομαστί]], Ἀριστοφ. Νεφ. 195. 4) [[ἁπλῶς]] ὡς δεικτικόν, ὡς νῦν [[Ἶρος]] [[ἐκεῖνος]]... ἧσται νευστάζων κεφαλῇ Ὀδ. Σ. 239, ἴδε Θουκ. 1. 51· πρβλ. [[οὗτος]] Γ. Ι. 5. 5) ἐν πλαγίῳ λόγῳ [[ἔνθα]] [[κυρίως]] ἔπρεπε να τεθῇ ἡ αὐτοπαθὴς [[ἀντωνυμία]] αὑτοῦ, εἰς τὸ ἐκείνου Ξεν. Ἑλλ. 1. 6, 14, Ἰσαῖος 71. 15, κτλ. 6) προηγουμένου ἀναφορικοῦ τίθεται ἐν τῇ ἀποδόσει σχεδὸν πλεοναστικῶς, Ξεν. Κύρ. 1. 4, 19. 7) παρ’ Ἀττ. τὸ οὐσιαστ. μετὰ τοῦ [[ἐκεῖνος]] [[κυρίως]] λαμβάνει τὸ ἄρθρον, ἡ δὲ ἀντων. [[ἐκεῖνος]] δύναται νὰ προηγῆται τοῦ οὐσ. ἢ νὰ ἀκολουθῇ αὐτῷ, [[ἐκείνη]] τῇ ἡμέρᾳ Θουκ. 1. 20· τῇ ἡμέρᾳ [[ἐκείνη]], κτλ.· παρὰ ποιηταῖς τὸ ἄρθρον [[συχνάκις]] παραλείπεται, ἀλλ’ [[ὅταν]] τοῦτο συμβαίνῃ παρὰ τοῖς πεζοῖς, ἡ ἀντωνυμ. [[ἐκεῖνος]] τίθεται μετὰ τὸ οὐσιαστ., [[νῆες]] ἐκεῖναι Θουκ. 1. 51· ἡμέρας ἐκείνης ὁ αὐτ. 3. 59 ΙΙ. Ἐπίρρ. ἐκείνως, κατ’ ἐκεῖνον τὸν τρόπον, ὁ αὐτ. 1. 77., 3. 46, Πλάτ. Πολ. 516D, κτλ.· Ἰων. κείνως Ἡρόδ. 1. 120 ΙΙΙ. ἡ δοτ. τοῦ θηλ. ἐκείνῃ κεῖται ἐπιρρηματικῶς, 1) ἐπὶ τόπου (ἐξυπακουομ. τῆς λέξ. ὁδῷ), [[ἐκεῖ]], ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ, ἐπ’ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ, ἢν κομισάμενος τοὺς οἰκέτας οἰκέῃ ἐκείνῃ Ἡρόδ. 8. 106, Θουκ. 4. 77, κτλ.· [[οὐδέ]] τι κείνῃ ἄνδρες ἐσέρχονται, «τὸ ἐκείνῃ ἐπίρρημά ἐστι ἴσον τῷ [[ἐκεῖσε]]» (Εὐστ.), Ὀδ. Ν. 111. 2) ἐπὶ τρόπου, κατ’ ἐκεῖνον τὸν τρόπον, Πλάτ. Πολ. 556Α, κτλ. IV. μετὰ προθέσεων, ἐξ ἐκείνου, δηλ. τοῦ χρόνου, Ξεν. Ἀγησ. 1. 17· οὕτω καὶ ἀπ’ ἐκείνου Λουκ. Ἐναλ. Διάλ. 2. 2· κατ’ ἐκεῖνα τὰ μέρη, [[ἐκεῖ]], Ξεν. Ἑλλ. 3. 5, 17, κτλ.· μετ’ ἐκεῖνα, μετὰ [[ταῦτα]], [[ἔπειτα]], Θουκ. 5. 81· πρβλ. [[ἐπέκεινα]], [[ὑπερέκεινα]].