ἐγώ: Difference between revisions

|lstext='''ἐγώ''': προσωπ. ἀντων. τοῦ α΄ προσ. - Ἐπ. ἐγὼν πρὸ φωνηέντων (παρὰ δὲ Δωριεῦσι καὶ πρὸ συμφώνων, Ἐπίχ. 64 Ahr., Σώφρων 39, Ἀριστοφ. Ἀχ. 748, 754, ἀλλ’ ἐν τῇ Αἰολ. διαλέκτῳ παροξυτόνως ἔγων Ἀπολλ. περὶ Ἀντων. σ. 64), σπανιώτατα παρ’ Ἀττ., ὅδ’ [[ἐγών]], οἰοῖ Αἰσχύλ. Πέρσ. 931· μετ’ ἐπιτάσεως ἔγωγε, Λατ. equidem, ἐγὼ βεβαίως, ἐγὼ [[τοὐλάχιστον]], ὅσον δι’ ἐμέ, βεβαίως, τῷ ὄντι· ἀλλὰ πολλῷ συνηθέστερον τοῦτο παρ’ Ἀττ. ἢ παρ’ Ὁμήρ.· Δωρ. ἐγώγα, ἐγώνγα, Ἀλκμὰν 65, Ἀριστοφ. Ἀχ. 736, Λυσ. 986· Βοιωτ. ἰώνγα, [[ἰώγα]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 898· Λακων. καὶ Ταραντ. ἐγώνη Ἡσύχ., Ἀπολλ. ἐν Α. Β. 524. ΙΙ. [[διάφορος]] [[ῥίζα]] ΜΕ ἀναφαίνεται ἐν ταῖς πλαγίαις πτώσεσι, δηλ. γεν. ἐμοῦ καὶ ἐγκλιτ. μου· Ἰων. καὶ Ἐπ. [[ἐμέο]], [[ἐμεῦ]], μευ, [[ὡσαύτως]] [[ἐμέθεν]] Ἰλ. Α. 525, Εὐρ. Ἑλ. 177 (λυρικ.)· ἐμεῖο Ἐπιτύμβ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 956, 1027, κ. ἀλλ.· [[μέθεν]] Σώφρων 46 Ahr.· Δωρ. ἐμέος, ἐμεῦς Ἐπίχ. παρ’ Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. σ. 365· Βοιωτ. [[ἐμοῦς]] Κόρινν. 33· [[ὡσαύτως]] ἐμείω, ἐμείως, ἐμῶς Ἀπολλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· - δοτ. ἐμοὶ καὶ ἐγκλιτ. μοι· Δωρ. ἐμὶν Ἐπιχ. 94. 9 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 733, Θεόκρ. 4. 30· ἐμίνη, «[[συνήθης]] Ταραντίνοις· ἡ δὲ [[χρῆσις]] παρὰ Ρίνθωνι» Ἀπολλ. π. Ἀντωνυμ. 104Β· - αἰτ. ἐμὲ καὶ ἐγκλιτ. με. ΙΙΙ. Δυϊκ. ὀνομ. καὶ αἰτ. νῶϊ (πρβλ. τὸ Λατ. nos), [[ἡμεῖς]] οἱ δύο, ἡμᾶς τοὺς δύο, Ὁμ. καὶ Ἰων.· Ἀττ. νώ, [[ὅπερ]] [[ὅμως]] εὕρηται καὶ ἐν Ὀδ. Ο. 475., ΙΙ. 306· νῶε Ἀντίμαχ.· γεν. καὶ δοτ. νῶιν, Ἀττ. νῷν· νῶϊν = ἡμῖν Κόϊντ. Σμ. 1. 213, κτλ. IV. Πλ. ὀνομ. [[ἡμεῖς]] (τὸν Ἰων. [[τύπος]] ἡμέες, ὡς εὕρηται ἐν χειρογρ. τοῦ Ἡροδ., ἀποδοκιμάζει ὁ Δινδ. de Dial. Hdt. σ. 20)· Αἰολ. [[ἄμμες]] Ὀδ. Ι. 303, Ἀλκαῖος 18, Πινδ. ΙΙ. 4. 256· Δωρ. ἀμὲς Ἐπίχ. 94. 6, Ἀριστοφ. Λυσ. 168. - Γεν. ἡμῶν, Ἰων. [[ἡμέων]], ἡμείων (Ὀδ. Ω. 170)· Αἰολ. ἀμμέων Ἀλκαῖος 93· Δωρ. ἁμέων Ἀλκμὰν 50, ἁμῶν Ἐπίχ. 147, Ἀριστοφ. Λυσ. 168, Θεόκρ. 2. 158. - Δοτ. ἡμῖν, παρ’ Ἀττ. ποιηταῖς [[ὡσαύτως]] ἡμὶν ῐ [[χάριν]] τοῦ μέτρου, τοῦτό γ’ ἡμὶν Σοφ. Ο. Κ. 25 (ἤ, ὥς τινες γραμματικοὶ ἔγραφον αὐτήν, ἧμιν), [[οὐδαμοῦ]] παρ’ Εὐριπ., [[συχν]]. παρὰ Σοφ., ἀλλὰ σπανίως παρὰ Κωμ., Δινδ. ἐν Ἀριστοφ. Ὄρν. 386· Αἰολ. καὶ ἄμμῐν, ἄμμῐ, Ἰλ. Α. 384, Ἀλκαῖος 12, 19, 76, Πινδ. ΙΙ. 4. 275, Αἰσχύλ. Θήβ. 156· Δωρ. ἁμὶν Ἀλμὰν 66, Αἰσχύλ. Εὐμ. 347, Ἀριστοφ. Λυσ. 1081· μετὰ ῑ, Ἀριστοφ. Ἀχ. 821, Θεόκρ., ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ γράφηται ἀμῖν, Αh π. Δωρ. σ. 260. - Αἰτ. ἡμᾶς (καὶ ἧμᾰς Ὀδ. ΙΙ. 372)· Ἰων. ἡμέας· Αἰολ. ἄμμε Ἰλ. Α. 59, Σαπφὼ 115, Θεόκρ. 8. 25· Δωρ. ἁμὲ Ἐπίχ. 97 Ahr., Ἀριστοφ. Ἀχ. 759, Λυσ. 95, 1099. - Περὶ τῶν διαλεκτικῶν τούτων ποικιλιῶν ἴδε Ἀπολλώνιον περὶ Ἀντωνυμ. σ. 324-387, Ahr. π. Αἰολ. σ. 123 κἑξ., π. Δωρ. 247 κἑξ. (Πρβλ. Σανσκρ. aham ([[ἐγών]]), Λατ. ego, Γοτθ. ik, Παλαιο-Σκανδιν. ek, Ἀγγλο-Σαξον. ic, κτλ.· καὶ πρὸς τὰ ἐμέ, με, πρβλ. Σανσκρ. mâm, mâ, Γοτθ. καὶ Παλαιο-Σκανδιν. mik, Ἀγγλο-Σαξον. mec, κτλ.) Χρῆσις: [[συχν]]. ἐν ἀποκρίσεσιν ὡς βεβαιωτ. [[μάλιστα]] ἐν τῷ τύπῳ ἔγωγε, Σοφ. Τρ. 1248, Πλάτ., κλ.· [[οὗτος]] ἐγώ, Λατ. ille ego, ἰδοὺ ἐγώ, Πινδ. Ο. 4. 37· ὅδ’ [[ἐκεῖνος]] ἐγὼ Σοφ. Ο. Κ. 138· σπανίως μετ’ ἄρθρου, τὸν ἐμέ, ἐμαυτόν, ἐμὲ αὐτόν, Πλάτ. Θεαίτ. 166Α, Σοφ. 239Α, Φίληβ. 20Β· τίς ὢν [[οὗτος]] ὁ ἐγὼ [[τυγχάνω]]; Πλούτ. 2. 1119Α· τί τοῦτ’ ἐμοί; ἡμῖν τί τοῦτ’ ἔστ’; Λατ. quid mea hoc refert? Ἀριστοφ. Θεσμ. 498, κτλ.· πρβλ. σύ.

|sltr=[[ἐγώ]] ([[ἐγώ]]（ν), μοι, [[ἐμοί]], [[ἐμίν]], με, [[ἐμέ]]; [[ἄμμες]], [[ἄμμι]]（ν), [[ἄμμε]]; [[νῷν]]) Apart [[from]] its [[use]] [[within]] [[direct]] [[speech]], [[this]] pronoun in the [[singular]] [[may]] [[normally]] be referred to [[both]] [[Pindar]] and [[chorus]], [[but]] to the [[chorus]] [[only]] (Pae. 4.21) cf. Fränkel, W &amp; F, 366&#774;{1}, [[van]] Leeuwen, 407&#774;{15}, 505&#774;{36}. The plural is [[never]] [[certainly]] used to [[represent]] the [[singular]]. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[ἐγώ]]. ([[ἐγών]] [[before]] a vowel (P. 3.77), [[but]] [[ἐγώ]] correpted (I. 1.4) ) “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” (O. 4.24) καὶ ἐγὼ [[νέκταρ]] πέμπων [[ἱλάσκομαι]] (O. 7.7) εἰ δ' ἐγὼ [[κῦδος]] [[ἀνέδραμον]] ὕμνῳ (O. 8.54) ἐγὼ δέ [[τοι]] ἀγγελίαν πέμψω ταύταν (O. 9.21) ἐγὼ δὲ κλυτὸν [[ἔθνος]] Λοκρῶν [[ἀμφέπεσον]], μέλιτι εὐάνορα πόλιν καταβρέχων (O. 10.97) ἐγὼ δὲ οὐ ψεύσομ' ἀμφὶ Κορίνθῳ (O. 13.49) διασωπάσομαί οἱ [[μόρον]] [[ἐγώ]] (O. 13.91) ἄνδρα δ' ἐγὼ κεῖνον αἰνῆσαι μενοινῶν ἔλπομαι (P. 1.42) ἀλλ' ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν [[ἐθέλω]] (P. 3.77) ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι [[δώσω]] (P. 4.67) “μῆλά τε [[γάρ]] τοᾰ ἐγὼ ἀφίημ” (P. 4.148) ἐγὼ δ' Ἡρακλέος ἀντέχομαι [[προφρόνως]] (N. 1.33) ἐγὼ δὲ [[κοινάσομαι]] (N. 3.11) ἐγὼ [[τόδε]] [[τοι]] [[πέμπω]] πόμ' ἀοίδιμον (N. 3.76) ἑκόντι δ' ἐγὼ νώτῳ [[ἄγγελος]] [[ἔβαν]] (N. 6.57) ἐγὼ δὲ [[πλέον]]' ἔλπομαι λόγον Ὀδυσσέος ἢ πάθαν διὰ τὸν ἁδυεπῆ γενέσθ Ὅμηρον (N. 7.20) χρυσὸν εὔχονται, [[πεδίον]] δ' ἕτεροι ἀπέραντον, ἐγὼ δ ἀστοῖς ἁδὼν (N. 8.38) (ἄεθλοι) ὧν ἐγὼ μνασθεὶς ἐπασκήσω κλυταῖς ἥρωα τιμαῖς (N. 9.9) ἄνδρα δ' ἐγὼ [[μακαρίζω]] μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν (N. 11.11) ἀλλἐγω&#774; Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ [[γέρας]] [[ἐθέλω]] (I. 1.14) χαίρετ· ἐγὼ δὲ Ποσειδάωνι περιστέλλων ἀοιδὰν γαρύσομαι (I. 1.32) ἐγὼ δ' ὑψίθρονον Κλωθὼ κασιγνήτας τε [[προσεννέπω]] [[ἑσπέσθαι]] κλυταῖς ἀνδρὸς φίλου Μοίρας ἐφετμαῖς (I. 6.16) τῶ καὶ [[ἐγώ]], [[καίπερ]] ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν (I. 8.5) [[ἤτοι]] καὶ ἐγὼ [[σκόπελον]] ναίων διαγινώσκομαι a [[chorus]] of Keans speaks Πα. . 21. κλυτοὶ μάντιες Ἀπόλλωνος, ἐγὼ μὲν [[ὑπὲρ]] χθονὸς (Pae. 8.14) σὲ δ' ἐγὼ [[παρά]] μιν [[αἰνέω]] [[μέν]], Γηρυόνα, fr. 81 ad Δ. 2. ἀλλ' ἐγὼ τάκομαι (as opposed to those [[not]] [[affected]] by [[love]] of Theoxenos) fr. 123. 10. ]νον ἐγὼ[ fr. 140a. 77 (51). ἐγὼ μ[ fr. 140b. 11. μαντεύεο, [[Μοῖσα]], προφατεύσω δ' [[ἐγώ]] fr. 150. “καὶ τότ' ἐγὼ” fr. 168. 4.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> acc. a. με, μ（ε). στέφανοι πράσσοντί με [[τοῦτο]] θεόδματον [[χρέος]] (O. 3.7) ἅ τε Πίσα με γεγωνεῖν (O. 3.9) τεαὶ γὰρ ὧραι μ' ἔπεμψαν μάρτυῤ ἀέθλων (O. 4.2) [[[δεῖ]] σάμερόν μ' [[ἐλθεῖν]] (μ [[add]]. Boeckh met. gr.: om. codd.) (O. 6.28) ] ἅ μ' ἐθέλοντα προσέρπει (O. 6.83) μὴ βαλέτω με λίθῳ τραχεῖ [[φθόνος]] (O. 8.55) ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν (P. 2.96) ἄγοντι δέ με [[πέντε]] μὲν [[Ἰσθμοῖ]] νῖκαι (P. 7.13) Χαρίτων κελαδεννᾶν μή με λίποι καθαρὸν [[φέγγος]] (P. 9.90) [[ἀλλά]] με [[Πυθώ]] τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει (P. 10.4) ἤ μέ [[τις]] [[ἄνεμος]] [[ἔξω]] πλόου ἔβαλεν; (P. 11.39) τὰ μακρὰ δ' ἐξενέπειν ἐρύκει με τεθμὸς (N. 4.33) εἰ δέ [[τοι]] μάτρῳ μ' [[ἔτι]] Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν [[θέμεν]] (N. 4.80) οὐ μέμφεταί μ' [[ἀνήρ]] (N. 7.64) ἔα με (N. 7.75) Λατόος [[ἔνθα]] με παῖδες εὐμενεῖ δέξασθε νόῳ (Pae. 5.44) [[λίσσομαι]] ἐν ζαθέῳ με [[δέξαι]] χρόνῳ ἀοίδιμον Πιερίδων προφάταν (Pae. 6.5) [[Διόθεν]] τέ με σὺν ἀγλαίᾳ ἴδετε πορευθέντ fr. 75. 7. ἀνδρὸς δ' [[οὔτε]] γυναικός [[χρή]] [μ]ε [[λαθεῖν]] ἀοιδὰν πρόσφορον Παρθ. 2. 3. ὁ Μοισαγέτας με [[καλεῖ]] χορεῦσαι [[Ἀπόλλων]] fr. 94c. 1. ἀλλὰ [[θαυμάζω]] τί με λέξοντι Ἰσθμοῦ δεσπόται fr. 122. 13. Μοῖσ' ἀνέηκέ με fr. 151. [[οὔτοι]] με ξένον οὐδ' ἀδαήμονα Μοισᾶν ἐπαίδευσαν κλυταὶ [[Θῆβαι]] fr. 198. [[ὦ τάν]], μή με κερτόμ[ει (με a papyri correctore deletum metro tamen desideratur) fr. 215. 4. “Κενταύρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί.” (P. 4.103) “[[τοί]] μ' [[κρύβδα]] πέμπον” (P. 4.111) “φὴρ δέ με [[θεῖος]] Ἰάσονα κικλῄσκων προσαύδα” (P. 4.119) “κοὔ με πονεῖ” (P. 4.151) “ἀλλ' [[ἤδη]] με γηραιὸν [[μέρος]] ἁλικίας ἀμφιπολεῖ” (P. 4.157) “καὶ ὡς [[τάχος]] ὀτρύνει με” (P. 4.164) “[[ὥσπερ]] [[τόδε]] [[δέρμα]] με [[νῦν]] περιπλανᾶται [[θηρός]]” (Stephanus: μίμνοι codd.: Herakles speaks) (I. 6.47) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[ἐμέ]], ἔμ（ε): [[emphatic]], in [[first]] [[position]] in [[sentence]] [[save]] in [[two]] [[dubious]] examples, fr. 6a. e, fr. 75. 13, [[where]] [[perhaps]] με should be [[read]]. ἐμὲ δὲ στεφανῶσαι κεῖνον [[χρή]] (O. 1.100) εἴη σέ τε πατεῖν, [[ἐμέ]] τε ὁμιλεῖν (O. 1.115) ἐμὲ δ' ὦν πᾳ θυμὸς ὀτρύνει φάμεν (O. 3.38) ἀλλ' ἐμὲ χρὴ φράσαι (O. 8.74) ἐμὲ δ' οὐ χρὴ τὰ πολλὰ βέλεα καρτύνειν [[χεροῖν]] (O. 13.93) ἐμὲ δὲ χρεὼν φεύγειν [[δάκος]] ἀδινὸν κακαγοριᾶν (P. 2.52) ἐμὲ δ' [[οὖν]] [[τις]] ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει [[χρέος]] (P. 9.103) Μξῖσ, ἀνέγειρ' [[ἐμέ]] fr. 6a. e. cf. fr. 151. ἐμὲ δ' ἐξαίρετον κάρυκα σοφῶν ἐπέων Μοῖσ ἀνέστασ' (*d. 2. 23) . ἐναργέα τἔμ [[ὥστε]] μάντιν οὐ λανθάνει ([[van]] Groningen: νεμέω, νεμεα, τεμεῷ codd. Dion. Hal.) fr. 75. 13. ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν a [[chorus]] of girls speaks (*parq. 2. 33.) “ἐμὲ δ' ἐπὶ ταχυτάτων πόρευσον ἁρμάτων” (O. 1.77) “ἀλλ' ἐμὲ χρὴ καὶ δὲ ὑφαίνειν” (P. 4.141) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> dat.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> μοι (correpted (O. 2.83), (N. 1.21), (N. 10.80), (Pae. 7.10) ) [[πολλά]] μοᾰ ὑπἀγκῶνος [[ὠκέα]] βέλη [[ἔνδον]] ἐντὶ φαρέτρας possessive (O. 2.83) [[Μοῖσα]] δ' [[οὕτω]] ποι παρέστα μοι νεοσίγαλον εὑρόντι τρόπον (O. 3.4) [[τόλμα]] τέ μοι [[εὐθεῖα]] γλῶσσαν ὀρνύει λέγειν possessive. (O. 13.11) [[ἀλαθής]] τέ μοι [[ἔξορκος]] [[ἐπέσσεται]] ἁδύγλωσσος βοὰ (O. 13.98) εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι (P. 3.110) “δόμους φράσσατέ μοι [[σαφέως]]” (P. 4.117) “ταῦτά μοι θαυμαστὸς [[ὄνειρος]] ἰὼν φωνεῖ” (P. 4.163) μακρά μοι νεῖσθαι κατ' ἀμαξιτόν (P. 4.247) τὸ δ' ἐν [[ποσί]] μοι τράχον [[ἴτω]] τεὸν [[χρέος]] possessive (P. 8.32) [[γείτων]] [[ὅτι]] μοι καὶ κτεάνων [[φύλαξ]] ἐμῶν ὑπάντασεν ἰόντι (P. 8.58) [[ἔνθα]] μοι ἁρμόδιον [[δεῖπνον]] κεκόσμηται (N. 1.21) ([[ῥῆμα]]) τό μοι [[θέμεν]] εἴη (N. 4.9) ἄπορα γὰρ λόγον Αἰακοῦ παίδων τὸν ἅπαντά μοι [[διελθεῖν]] (N. 4.72) μακρά μοι [[αὐτόθεν]] ἅλμαθ' ὑποσκάπτοι [[τις]] (N. 5.19) θρασύ μοι τόδ' [[εἰπεῖν]] (N. 7.50) εἴη μή [[ποτέ]] μοι τοιοῦτον [[ἦθος]] (N. 8.35) τὸ δ' [[αὖτις]] τεὰν ψυχὰν κομίξαι οὔ μοι δυνατόν (N. 8.45) βραχύ μοι [[στόμα]] πάντ' ἀναγήσασθ (N. 10.19) “ἔσσι μοᾰ [[υἱός]]” (N. 10.80) μή μοι κραναὰ νεμεσάσαι Δᾶλος (I. 1.3) ἔστι μοι [[θεῶν]] [[ἕκατι]] μυρία [[παντᾷ]] [[κέλευθος]] (I. 4.1) πολλὰ μὲν ἀρτεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ' [[ἔχει]] (I. 5.47) τέθμιόν μοι [[φαμί]] σαφέστατον [[ἔμμεν]] (I. 6.20) ἀλλὰ [[νῦν]] μοι Γαιάοχος εὐδίαν ὄπασσεν ἐκ χειμῶνος (I. 7.37) κεἴ [[μοί]] τιν' ἄνδρα [[τῶν]] θανόντων fr. 4. μή μοι [[μέγας]] ἕρπων κάμοι [[ἐξοπίσω]] [[χρόνος]] [[ἔμπεδος]] (Pae. 2.26) [[λίαν]] μοι [δέο]ς ἔμπεδον εἴη κεν” possessive Πα. . . [[ἔραται]] δέ μο[ι] [[γλῶσσα]] μέλιτος [[ἄωτον]] γλυκὺν[ (sc. καταλείβειν simm., Wil.) Πα. . . ]Χαρίτεσσί μοᾰ [[ἄγχι]] θ[ (Pae. 7.10) ]μη μο[ι Πα. 7B. 7. ἄπιστά μοι [[δέδοικα]] Πα. 7B. 45. ]εἰ δέ μοι[ fr. 60a. 3. “ὦ [[τάλας]] ἐφάμερε, νήπια βάζεις, χρήματά μοι διακομπέων” fr. 157. [[δίχα]] μοι [[νόος]] ἀτρέκειαν [[εἰπεῖν]] fr. 213. 4. ἔστι μοι πατρίδ' ἀρχαίαν (ἀγάλλειν e. g. supp. Snell) fr. 215. 5. ethic dat., c. impv. ζεῦξον [[ἤδη]] μοι [[σθένος]] ἡμιόνων (O. 6.22) [[ἀπό]] μοι λόγον τοῦτον, [[στόμα]], ῥῖψον (O. 9.35) ἀνάγνωτέ μοι Ἀρχεστράτου παῖδα (O. 10.1) ἔλα [[νῦν]] μοι [[πεδόθεν]] (I. 5.38) ἐ]να[ισίμ]ῳ [[νῦν]] μοι ποδὶ στείχ ων ἁγέο Παρθ. 2. 66. cf. καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων (P. 1.59) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[ἐμοί]], [[emphatic]] [[form]], [[never]] ethic, [[once]] possessive (P. 5.76) ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν [[εἰπεῖν]] (O. 1.52) ἀλλ' ἐμοὶ μὲν [[οὗτος]] [[ἄεθλος]] ὑποκείσεται (O. 1.84) ἐμοὶ μὲν ὦν [[Μοῖσα]] καρτερώτατον [[βέλος]] ἀλκᾷ τρέφει (O. 1.111) ὣς ἐμοὶ [[φάσμα]] λέγει (O. 8.43) βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι ἀκίνδυνον ἐμοὶ [[ἔπος]] παρέχοντι (P. 2.66) “τοῦτ' [[ἔργον]] ἐμοὶ τελέσαις —” (P. 4.230) φῶτες Αἰγείδαι, ἐμοὶ πατέρες (v. Wil., Pind., 477f; Fränkel, D &amp; P, 485&#774;{2}) (P. 5.76) ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι [[θεῶν]] τελεσάντων [[οὐδέν]] ποτε φαίνεται [[ἔμμεν]] ἄπιστον (P. 10.48) ἐμοὶ δ' ὁποίαν ἀρετὰν ἔδωκε Πότμος [[ἄναξ]] (N. 4.41) “καὶ ἐμοὶ θάνατον σὺν τῷδ' [[ἐπίτειλον]], [[ἄναξ]]” (N. 10.77) “εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις λτ;ναίειν ἐμοὶγτ; [[σύν]] τ' Ἀθαναίᾳ” (supp. Boeckh: om. codd.) (N. 10.84) ἐμοὶ δὲ μακρὸν πάσας ἀναγήσασθ' ἀρετάς (I. 6.56) ἀλλ' ἐμοὶ [[δεῖμα]] μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν (ἀλλ' ἐμὲ coni. Boehmer) (I. 8.11) ἐμο[ὶ δ] (Pae. 2.102) “ἐμοὶ δ' [[ὀλίγον]] δέδοται” a [[chorus]] of Keans speaks Πα. . . ἐμοὶ δὲ τοῦτον διέδω[κ.ν] ἀθάνατον πόνον (*pa. 7B. 21.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[ἐμίν]]. [κατ' ἐμὶν coni. Schr.: [[κατά]] τιν codd. (P. 8.68) ] ]τὶν μὲν [πά]ρ μιν[] ἐμὶν δὲ πὰ[ρ] κείνοι[ς (Pae. 10.19) cf. Σ Ar., Av. 931: χλευάζει [[τῶν]] διθυραμ- βοποιῶν τὸν συνεχῆ ἐν τοῖς τοιούτοις δωρισμὸν καὶ [[μάλιστα]] τὸν Πίνδαρον [[συνεχῶς]] λέγοντα ἐν ταῖς αἰτήσεσι τὸ [[ἐμίν]] fr. 298, Schr.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> [[ἄμμες]], Aeolic nom. pl. “τρίταισιν δ' ἐν γοναῖς [[ἄμμες]] αὖ κείνων φυτευθέντες” (v. 1. ἀμὲς) (P. 4.144) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> [[ἄμμε]], acc. pl.: us i. e. [[mankind]] [[μία]] δ' [[οὐχ]] ἅπαντας [[ἄμμε]] θρέψει μελέτα (O. 9.106) [[καίπερ]] ἐφαμερίαν [[οὐκ]] εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας [[ἄμμε]] [[πότμος]] ἅντιν' ἔγραψε [[δραμεῖν]] [[ποτὶ]] στάθμαν (N. 6.6) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> [[ἄμμιν]], [[ἄμμι]], dat. pl. “λῦσον, [[ἄμμιν]] μή τι νεώτερον ἀναστάῃ” (P. 4.155) “καρτερὸς [[ὅρκος]] [[ἄμμιν]] [[μάρτυς]] [[ἔστω]] [[Ζεῦς]]” (P. 4.167) [[ἄμμι]] δ' ἔοικε Κρόνου σεισίχθον υἱὸν κελαδῇσαι i. e. [[for]] [[Pindar]] and his [[fellow]] Thebans (I. 1.52) [[ἄμμι]] δ' [[πόρε]], Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον i. e. to the [[chorus]] and the [[victor]] (I. 7.49) [[ἐπειδὴ]] τὸν [[ὑπὲρ]] [[κεφαλᾶς]] γε Ταντάλου λίθον [[παρά]] [[τις]] ἔτρεψεν [[ἄμμι]] [[θεός]] i. e. [[for]] us Greeks (I. 8.10) “[[μηδὲ]] Νηρέος [[θυγάτηρ]] νεικέων πέταλα δὶς ἐγγυαλιζέτω [[ἄμμιν]].” (I. 8.44) μὴ προφαίνειν, [[τίς]] φέρεται [[μόχθος]] [[ἄμμιν]] ([[probably]] the [[fragment]] is [[part]] of [[some]] [[speech]]) fr. 42. 2.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> [[νῷν]] dual dat. “οὐ πρέπει [[νῷν]] τιμὰν [[δάσασθαι]]” (νῶ（ι）ν, νῶ（ι) codd.) (P. 4.147) ]ο νῶιν[ (σὺν τῷ ϊ. Σ.) P. Oxy. 841. fr. 94. 2.