ἐξάλλομαι: Difference between revisions

|lstext='''ἐξάλλομαι''': μέλλ. -ᾰλοῦμαι, Ἀποθ.: ― πηδῶ ἔξω ἀπό τινος τόπου, ἐξάλλεται αὐλῆς, ἐπὶ λέοντος, Ἰλ. Ε. 142· ἀλλαχοῦ ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατὰ μετοχ.· ἀόρ. ἐξάλμενος, ἀπολ., ἐκπηδῶ, εἴ τινά που Τρώων ἐξάλμενος ἄνδρα βάλοισθα Ο. 571· μετὰ γεν., προμάχων ἐξάλμενος, τῶν ἄλλων ἐξ., πηδήσας ἐκ μέσου τῶν..., Ρ. 342, Ψ. 299 (οὐχὶ ἐν τῇ Ὀδ.)· ἐξάλατο ναὸς (Δωρ. ἀντὶ ἐξήλατο νηὸς) Θεόκρ. 17. 100· ἐξ. κατὰ τοῦ τείχους, ἐπήδησε [[κάτω]] ἐκ τοῦ τείχους, Ξεν. Ἑλλην. 7. 2, 6: ― ἀπολ., ἐκπηδῶ, εἶτ’ ἐξήλετο Ἀριστοφ. Σφ. 130· ὦ δαῖμον, ἵν’ ἐξήλου, ποῦ ἐξεπήδησας, ποῦ ἔχεις φθάσῃ! Σοφ. Ο. Τ. 1311· ἐπὶ ἰχθύος, πηδῶ ἔξω τοῦ ὕδατος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 19, 11, 4· πρβλ. 4. 8. 2) τινάσσομαι ἔξω ἐκ τῆς θέσεώς μου, ἐξαρθροῦμαι, ἐπὶ τῶν μελῶν τοῦ σώματος, ἐξ. ἔξαλσιν Ἱππ. π. Ἄρθρ. 811· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ τεθραυσμένου ὀστοῦ, Πλούτ. 2. 341Β· ἐπὶ τροχῶν, τινάσσομαι ἔξω τοῦ ἄξονος, Ξεν. Κύρ. 7. 1, 32. ΙΙ. ἀναπηδῶ, ὁ αὐτ. Ἀν. 7. 3, 33· ἐπὶ ἵππων, ἵσταμαι ὀρθὸς ἐπὶ τῶν ὀπισθίων ποδῶν καὶ ὀπισθοδρομῶ, ὁ αὐτ. Κύρ. 7. 1, 27: ― τὸ ἐν τῷ Ὕμνω τοῦ Καλλιμ. εἰς Δήμ. 88 [[χωρίον]] ἐξάλλετο γαστὴρ φαίνεται ἐφθαρμένον, ἴδε Blomf. 2) μεταφ., ἐξ. [[πρός]] τι, προστρέχειν εἴς τι, καταφεύγειν, Πλούτ. 2. 382D.