ἐφεξῆς: Difference between revisions

|lstext='''ἐφεξῆς''': Ἰων. [[ἐπεξῆς]], ποιητ. ἐφεξείης, Ὀρφ. Ἀργ. 325, 355. Ἐπίρρ.: ― κατὰ σειράν, ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον, ἵζεσθαι Ἡρόδ. 5. 18· χωρεῖν Εὐρ. Ἑλ. 1390· ἑστάναι Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 842, κτλ.: πάντες ἐφ., πάντες κατὰ σειράν, ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 47· ἐφ. ἐπὶ κέρως τεταγμέναι Εὔβουλος ἐν «Ναννίῳ» 4, Ξέναρχ. ἐν «Πεντάθλῳ» 1. 6· [[ὥσπερ]] ὁπλιτῶν φάλαγγα [[βάθος]] [[ἐφεξῆς]] Ξεν. Ἑλλ. 7. 5, 23· τὰ ἐφ. λεγόμενα Πλάτ. Σοφιστ. 261D: ― ἐν χρήσει ὡς κατηγορούμενον, ἵν’ ἐφ. ὁ [[λόγος]] ἴῃ ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 281D: ― μετ’ ἄρθρου, τὰς ἐφ. πολιτείας ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 449Α, πρβλ. Νόμ. 696Ε· ἡ ἐφ. [[γωνία]], ἡ παρακειμένη, ἡ πλησίον [[γωνία]], Εὐκλ.· τοῦτο μὲν ὡς δῆλον ἐατέον, τὸ δ’ [[ἐφεξῆς]] [[ῥητέον]], τὸ μετὰ τοῦτο, Πλάτ. Φαῖδρ. 239D. 2) μετὰ δοτ., ἐγγύτατα, εὐθὺς μετά τι, ὁ αὐτ. ἐν Παρμ. 148Ε, 149Α, κ. ἀλλ.· τὸ ἐφ. τούτοις ὁ αὐτ. ἐν Φιλ. 34D· ἐφ. τοῖς εἰρημένοις Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 9, 1· σπανίως μετὰ γεν., Πλάτ. Τίμ. 55Α. ΙΙ. κατὰ διαδοχήν, συνεχῶς, [[ἄνευ]] ἐξαιρέσεως, ἰδίως μετὰ τοῦ πᾶς, ὡς ἐφ. πάντας Ξεν. Οἰκ. 12. 10· δῃοῦν πᾶσαν τὴν γῆν ἐφ. ὁ αὐτ. ἐν Ἑλλ. 4. 6, 4· τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφ. ἁρπάζειν Δημ. 103. 15· μὴ τοῖς αἰτίοις ἀλλὰ πᾶσαν ἐφ. ὀργίζεσθαι ὁ αὐτ. 1447. 5. 2) σπανιώτερον ἐπὶ χρόνου, [[τρεῖς]] ἡμέρας [[ἐπεξῆς]] Ἡρόδ. 2. 77, πρβλ. Λυσ. 156. 31· [[τέσσαρες]] ἐφ. Ἀριστοφ. Βάτρ. 915· δὶς ἐφ. Καλλ. Ἐπιγράμμ. 37. 2) μετὰ [[ταῦτα]], ἀμέσως [[ἔπειτα]], εὐθὺς ἐφ. Δημ. 236. 17· εἰσελθὼν… καὶ [[ἐφεξῆς]]… καθεζόμενος ὁ αὐτ. 553. 14.