ὅταν: Difference between revisions

|lstext='''ὅταν''': ἀντὶ ὅτ’ ἄν (ὅτε ἄν) ὡς παρ’ Ὁμ.· - ἐπίρρ. χρόνου, μεθ’ ὑποθετ. δυνάμεως, [[ὥστε]] [[σχεδόν]] = τῷ ἐὰν (ἴδε εἰ Α. Π, 1), ἀναφέρεται δὲ εἰς ἀόρ. [[σημεῖον]] τοῦ μέλλ. (ἴδε ὅτε Α. Ι. 1. γ), Ἰλ. Α. 519, Ὀδ. Ι. 6, κτλ.: - [[ὡσαύτως]] ἐπὶ γεγονότων κατὰ πᾶσαν πιθανότητα μελλόντων νὰ συμβῶσιν ἐκ νέου, Ἰλ. Β. 397, Ὀδ. Ι. 6. κτλ.: - οὕτω καὶ παρ’ Ἐπικ. ὅτε κεν, Ἰλ. Α. 567, Ζ. 225, - ἐπιτεταμένον, [[ὅταν]] περ. Σοφ. Ο. Κ. 301, Πλάτ. Πολ. 565Α· - ἐπαναλαμβανόμενον κατὰ ῥητορικὸν [[σχῆμα]] [[χάριν]] ἐμφάσεως, [[ὅταν]] ὡς ὑβρίζων, [[ὅταν]] ὡς [[ἐχθρός]], [[ὅταν]] κονδύλοις, [[ὅταν]] ἐπὶ κόρρης Δημ. 537 ἐν τέλει. 2) [[οὐδέποτε]] μέθ’ ὁριστ. παρὰ τοῖς δοκίμοις πλὴν ἐν Ὀδ. Κ. 410, [[ἔνθα]] ἔχομεν, ὡς δ’ [[ὅταν]] ... σκαίρουσι (ἀντὶ σκαίρωσι)· καὶ ἐν Ω. 88, ὅτε κε ... ζώννυνταί τε νέοι καὶ ἐπεντύνονται ἄεθλα· ἐν Ἰλ. Μ. 42 τὸ στρέφεται [[εἶναι]] Ἐπικ. ἀντὶ στρέφηται. 3) [[οὐδέποτε]] μετ’ εὐκτικῆς παρὰ τοῖς δοκίμοις, εἰ μὴ ἐπὶ πλαγίου λόγου, [[ὅπου]] ἐν εὐθεῖ λόγῳ θὰ ἐτίθετο ὑποτακτ. μετὰ τοῦ [[ὅταν]], καὶ [[οὕτως]] ἐξηγητέον [[ἴσως]] τὸ ἐν Αἰσχύλ. Πέρσ. 450, [[ὅπως]] [[ὅταν]] νεῶν φθαρέντες ἐχθροὶ νῆσον ἐκσῳζοίατο (ὁ Elmsl. ἀνέγνω ὅτ’ ἐκ)· - κατὰ τὸ παραδεδεγμένον κείμενον τὸ ὅτε κεν παρακολουθεῖται ὑπὸ τοῦ ἵκοι ἐν Ἰλ. Ι. 525 ΙΙ. Ἰδιαίτεραι χρήσεις: 1) πρὸς εἰσαγωγὴν παρομοιώσεως, ὡς δ’ ὅτ’ ἄν ἀστράπτῃ [[πόσις]] Ἥρης ἠϋκόμοιο Ἰλ. Κ. 5, Ὀδ. Ε. 394. 2) πρὶν γ’ [[ὅταν]] = [[πρίν]] ἢ [[ὅταν]] (ἴδε ὅτε Α. ΙΙ. 2), Β. 374. 3) εἰς ὅτε κεν, [[μέχρι]] τοῦ χρόνου, καθ’ ὅν ..., Β. 99, Τ. 144. 4) [[ὅταν]] τάχιστα, Λατ. quum prinnum, Ἀριστοφ. Θεσμ. 1205, Ξεν. Κύρ. 4. 5, 33· [[ὅταν]] πρῶτον Πλάτ. Λῦσ. 211Β. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 170.