ὑπακούω: Difference between revisions

|lstext='''ὑπᾰκούω''': μέλλ. -ακούσομαι (ἴδε ἐν τέλ.)· Ι. ἀπολ., [[προσέχω]], δίδω προσοχήν, [[ἀκούω]] μετὰ προσοχῆς, θεοὶ δ’ ὑπὸ πάντες ἄκουον Ἰλ. Θ. 4· ὁ δ’ ἄρ’ [[ἐμμαπέως]] ὑπάκουσεν Ὀδ. Ξ. 485· πρβλ. Ὕμν. Ἀφρ. 181, Εὐρ. Ἄλκ. 400, Ἀριστοφ. Σφ. 273. 2) ἀποκρίνομαι καλούμενος, δίδω ἀπάντησιν, ἢ ἐξελθέμεναι ἢ [[ἔνδοθεν]] αἶψ’ ὑπακοῦσαι Ὀδ. Δ. 283, πρβλ. Κ. 83, Θεόκρ. 13. 59 οὕτω παρὰ τοῖς πεζολόγοις, κᾆθ’ ὁ [[κῆρυξ]] ἐκήρυττε τίς τὴν ἱκετηρίαν καταθείη, καὶ οὐδεὶς ὑπήκουεν Ἀνδοκ. περὶ Μυστηρ. 112 ἐρωτώμενοι [[τἀναντία]]... [[πολλάκις]] ὑπ. Ἀριστ. Τοπικ 8., 1, 6· ἴδε κατωτ. 11. 2. 3) μετά τινος πτώσεως, [[προσέχω]], δίδω προσοχήν, τινος Ἀριστοφ. Σφ. 319· τῆς εὐχῆς, τῆς κρίσεως ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 263, Αἰσχίνης 61. 33· [[ὡσαύτως]], ὑπ. τινὶ Ἀριστοφ. Λυσ. 878, Θουκ. 5. 98, κτλ.· ὑπ. τοῖς λόγοις Πλάτ. Νόμ. 898C· τῷ λόγῳ Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 14, 9. ΙΙ. Ἰδιαίτεραι σημασίαι: 1) ἐπὶ θυρωροῦ, ἀποκρίνομαι εἰς τὸ [[κτύπημα]] καὶ ἀνοίγω τὴν θύραν, [[θαυμάζω]], [[ὅπως]] ἠθέλησέ σοι ὁ τοῦ δεσμωτηρίου [[φύλαξ]] ὑπακοῦσαι Πλάτ. Κρίτων 43Α· ἀπολ., ὁ αὐτ. ἐν Φαίδωνι 59Ε, Θεοφρ Χαρακτ. 4, Πράξ. Ἀποστ. ιβ΄, 13· ὁ ὑπακούσας, ὁ [[θυρωρός]], Ξεν. Συμπ. 1, 11, Δημ 1149. 27. 2) ἐπὶ δικαστοῦ, δίδω ἀκρόασιν εἰς παράπονα, τινὶ Ξεν. Κύρ. 8. 1. 18· - ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν κατηγορουμένων ἢ τῶν συνηγόρων αὐτῶν, [[ὑπακούω]] εἰς κλῆσιν δικαστικήν, ἐμφανίζομαι εἰς τὸ [[δικαστήριον]], Ἰσαῖος 49. 25, Δημ. 423. 17., 434. 15· ὑπ. εἰς τὸ [[δικαστήριον]] Ὑπερείδ. ὑπέρ Εὐξενίππ. 19. 3) ἐπὶ ὑπηκόων, κτλ., [[ὑπακούω]], ὑποτάσσομαι εἴς τινα, τινὸς Ἡρόδ. 3. 101., 4. 56., 6. 82, Ξεν., κλπ· τινὶ Ἀριστοφ. Νεφ. 360, Θουκ. 2. 61, κλπ.· [[ὡσαύτως]], ὑποχωρῶ εἴς τινα, συναινῶ, [[συγκατανεύω]], τινὶ Πλάτ. Πολ. 459C, Δημ. 426. 15· ― μετὰ γεν. πράγματ., δίδω προσοχὴν εἴς τινα, Πλάτ. Θεαίτ. 162C, Ξεν. Κύρ. 8. 1, 20· ὑπ. νόμων ἢ νόμοις Πλάτ. Νόμ. 708D, Αἰσχίν. 7. 33· ὑπ. τῷ ξυμφόρῳ τινός, συναινῶ, συμφωνῶ πρὸς τὸ συμφέρον τινός, Θουκ. 5. 98· δείπνῳ ὑπ., [[δέχομαι]] πρόσκλησιν εἰς [[δεῖπνον]], Ἀθήν. 247D· ― ἀπολ., ὡς καὶ νῦν, ὑποχωρῶ, ὑποτάσσομαι, [[ὑπακούω]], Ἡρόδ. 3. 148., 4. 119· ― μετ’ οὐδ. ἐπιθ., τοῦτό γε ὑπήκουσεν, εἰς τοῦτο ὑπήκουσεν, Ξεν. Κύρ. 2. 2, 3· οὐδὲν τούτων ὑπήκουον Θουκ. 1. 29, πρβλ. 139, 140, Ξεν., κλπ.· ὑπ. τινός τι ἢ τινί τι, ὑποτάσσομαι εἴς τινα ὡς [[πρός]] τι [[πρᾶγμα]], Θουκ. 1. 26, Πλάτ. Νόμ. 774B. 4) [[ἀνταποκρίνομαι]] πρὸς τὰς προσδοκίας τινός, [[ἐπιτυγχάνω]], ὑπήκουέ μοι τὸ [[πρᾶγμα]] Λουκ. Ἰκαρομέν. 10· τῆς μεταλλείας ἀσθενῶς ὑπακουούσης Στράβ. 399. 5) μεταφορ., [[ὑπόκειμαι]], τούτων ἔδοξεν γυμνὸς αὐτῷ κᾶπος ὀξείαις ὑπακουέμεν αὐγαῖς ἀελίου, τούτων, δηλ. τῶν δένδρων, γυμνὸς ἐφάνη εἰς αὐτὸν ὁ [[κῆπος]], δηλ. ὁ [[χῶρος]] ὁ ὑποκείμενος ἀεὶ εἰς τὰς φλογερὰς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου, Πινδ. Ο. 3. 44· ταῖς ὥραις Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 1. 15, 1· τοῦ ψύχους [[αὐτόθι]] 5. 4, 2. 6) ἐπὶ νόσων, ὑποχωρῶ εἰς τὴν ἰαματικὴν ἐνέργειαν φαρμάκου, τινὶ Ἱππ. 1086B· ἀπολ., ὁ αὐτ. 112A· οὕτω, μεταφορ., τὸ μυθῶδες ὑπ. λόγῳ Πλουτ. Θησ. 1· πληγαῖς ὑπ., ἐπὶ μετάλλου, ὁ αὐτ. 2. 802Β. 7) ὑποχωρῶ εἰς συζήτησιν, παραχωρῶ τι ἀμφισβητούμενον, Ἀριστ. Τοπ. 8. 11, 15. ΙΙΙ. κοινὸν ὑπ., ἐννοῶ ὑπὸ τὸν ὅρον, κοινόν...; Πλάτ. Φίληβ. 31C· πρβλ. [[ὑπακουστέον]] καὶ ἴδε Πλούτ. 2. 23C. 2) παρὰ τοῖς γραμμ., νοῶ [[ἔξωθεν]] λέξιν παραλειπομένην, Λατ. sub uarre, Ἀπολλών. π. Συντάξ. 27, κ. ἀλλ. IV. ὁ μέλλ. ὑπακούσεται ἐν Θουκ. 6. 69, [[ἐνίοτε]] λαμβάνεται ἐπὶ παθ. σημασίας, εἰ... ῥᾶον αὐτοῖς ὑπακούσεται, ἐὰν ἡ εἰς αὐτοὺς ὑπακοὴ ᾖ εὐχερεστέρα ἀλλ’ [[εἶναι]] ἀμφίβολον ἂν δύναται νὰ ἔχῃ οὕτω τὸ [[χωρίον]]· οἱ δοκιμώτεροι ἑρμηνευταὶ λαμβάνουσι τὸ [[ὑπήκοον]] ὡς ὑποκείμ. τοῦ ὑπακούσεται, ἀναφέροντες τὸ ξυγκαταστρεψαμένοις... αὐτοῖς εἰς τὸ Ἀθηναίοις. V. ἐν τῇ Ἐκκλ. γλώσσῃ = [[ὑποφωνέω]], Μεθόδ. 208C, Εὐσέβ. ἐν Βίῳ Κωνστ. 73B, Ἀθαν. Ι, 676. Ἰωαν. Μόσχ. 3045.