3,274,522
edits
νόος: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - " ;" to ";"
m (Text replacement - "<b class="b2"> ([\wÄäÖöÜüẞß]+)<\/b>" to " $1") |
m (Text replacement - " ;" to ";") |
||
| Line 23: | Line 23: | ||
}} | }} | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[νόος]] ([[νόος]], -ῳ, -ον, νόον.) <br /> <b>a</b> [[purpose]], [[will]] ; [[mind]] (of men, gods) [[χάρις]] νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν (O. 1.19) ὥστ' ἔμφρονι [[δεῖξαι]] [[μαθεῖν]] Πατρόκλου βιατὰν νόον (O. 9.75) [[μάλα]] δέ οἱ θερμαίνει φιλότατι νόον (O. 10.87) ἐθελήσαις [[ταῦτα]] νόῳ [[τιθέμεν]] (P. 1.40) τὸν δὲ ταύρῳ χαλκέῳ καυτῆρα νηλέα νόον Φάλαριν (P. 1.95) ἀλλ' οὐδὲ [[ταῦτα]] νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) Χίρωνα νόον ἔχοντ [[ἀνδρῶν]] φίλον (P. 3.5) πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει καὶ [[νόος]] [[ὀρθός]] (P. 10.68) “ὦ [[τέκνον]], ποντίου θηρὸς πετραίου χρωτὶ [[μάλιστα]] νόον προσφέρων” fr. 43. 2. [[δίχα]] μοι [[νόος]] ἀτρέκειαν [[εἰπεῖν]] fr. 213.4. esp. dat. c. adj., pro adv., ἀλαθεῖ νόῳ O.2.92. ἑκόντι [[τοίνυν]] πρέπει νόῳ τὸν εὐεργέταν ὑπαντιάσαι (P. 5.44) τίν τ, Ἐλέλιχθον, [[μάλα]] ἁδόντι νόῳ, Ποσειδάν, προσέχεται (P. 6.51) εὐμενεῖ νόῳ (P. 8.18) ἑκόντι δ' [[εὔχομαι]] νόῳ (P. 8.67) μυριᾶν δ' ἀρετᾶν ἀτελεῖ νόῳ γεύεται (N. 3.42) γείτον' νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι (N. 7.88) εὐμενεῖ δέξασθε νόῳ (Pae. 5.45) νηλεεῖ νόῳ δ fr. 177e.<br /> <b>b</b> wits ; [[wisdom]] κοινᾶνι παρ' εὐθυτάτῳ γνώμαν [[πιθών]], πάντα ἰσάντι νόῳ (sc. [[Ἀπόλλων]]) (P. 3.29) εἰ δὲ νόῳ [[τις]] [[ἔχει]] θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν (P. 3.103) κρέσσονα μὲν ἁλικίας νόον φέρβεται γλῶσσάν τε (P. 5.110) [[Διός]] [[τοι]] [[νόος]] [[μέγας]] κυβερνᾷ δαίμον' [[ἀνδρῶν]] [[φίλων]] (P. 5.122) νόῳ δὲ πλοῦτον [[ἄγει]] (sc. Ἀρκεσίλας) (P. 6.47) [[ἀλλά]] τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν νόον [[ἤτοι]] φύσιν ἀθανάτοις (N. 6.5) ὁ πονήσαις δὲ νόῳ καὶ προμάθειαν φέρει (I. 1.40) [[αἰνέω]] καὶ Πυθέαν χερσὶ δεξιόν, νόῳ ἀντίπαλον (I. 5.61) <br /> <b>c</b> fragg. ]ἔσφαλ' ὅλῳ νόῳ (ὀλοῷ coni. [[van]] Groningen) fr. 1a. 6. μ]έμηλεν πατρὸς νόῳ Δ. 4. 35. | |sltr=[[νόος]] ([[νόος]], -ῳ, -ον, νόον.) <br /> <b>a</b> [[purpose]], [[will]]; [[mind]] (of men, gods) [[χάρις]] νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν (O. 1.19) ὥστ' ἔμφρονι [[δεῖξαι]] [[μαθεῖν]] Πατρόκλου βιατὰν νόον (O. 9.75) [[μάλα]] δέ οἱ θερμαίνει φιλότατι νόον (O. 10.87) ἐθελήσαις [[ταῦτα]] νόῳ [[τιθέμεν]] (P. 1.40) τὸν δὲ ταύρῳ χαλκέῳ καυτῆρα νηλέα νόον Φάλαριν (P. 1.95) ἀλλ' οὐδὲ [[ταῦτα]] νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) Χίρωνα νόον ἔχοντ [[ἀνδρῶν]] φίλον (P. 3.5) πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει καὶ [[νόος]] [[ὀρθός]] (P. 10.68) “ὦ [[τέκνον]], ποντίου θηρὸς πετραίου χρωτὶ [[μάλιστα]] νόον προσφέρων” fr. 43. 2. [[δίχα]] μοι [[νόος]] ἀτρέκειαν [[εἰπεῖν]] fr. 213.4. esp. dat. c. adj., pro adv., ἀλαθεῖ νόῳ O.2.92. ἑκόντι [[τοίνυν]] πρέπει νόῳ τὸν εὐεργέταν ὑπαντιάσαι (P. 5.44) τίν τ, Ἐλέλιχθον, [[μάλα]] ἁδόντι νόῳ, Ποσειδάν, προσέχεται (P. 6.51) εὐμενεῖ νόῳ (P. 8.18) ἑκόντι δ' [[εὔχομαι]] νόῳ (P. 8.67) μυριᾶν δ' ἀρετᾶν ἀτελεῖ νόῳ γεύεται (N. 3.42) γείτον' νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι (N. 7.88) εὐμενεῖ δέξασθε νόῳ (Pae. 5.45) νηλεεῖ νόῳ δ fr. 177e.<br /> <b>b</b> wits; [[wisdom]] κοινᾶνι παρ' εὐθυτάτῳ γνώμαν [[πιθών]], πάντα ἰσάντι νόῳ (sc. [[Ἀπόλλων]]) (P. 3.29) εἰ δὲ νόῳ [[τις]] [[ἔχει]] θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν (P. 3.103) κρέσσονα μὲν ἁλικίας νόον φέρβεται γλῶσσάν τε (P. 5.110) [[Διός]] [[τοι]] [[νόος]] [[μέγας]] κυβερνᾷ δαίμον' [[ἀνδρῶν]] [[φίλων]] (P. 5.122) νόῳ δὲ πλοῦτον [[ἄγει]] (sc. Ἀρκεσίλας) (P. 6.47) [[ἀλλά]] τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν νόον [[ἤτοι]] φύσιν ἀθανάτοις (N. 6.5) ὁ πονήσαις δὲ νόῳ καὶ προμάθειαν φέρει (I. 1.40) [[αἰνέω]] καὶ Πυθέαν χερσὶ δεξιόν, νόῳ ἀντίπαλον (I. 5.61) <br /> <b>c</b> fragg. ]ἔσφαλ' ὅλῳ νόῳ (ὀλοῷ coni. [[van]] Groningen) fr. 1a. 6. μ]έμηλεν πατρὸς νόῳ Δ. 4. 35. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 56: | Line 56: | ||
Dans Phèdre, Platon compare l'âme à un attelage ailé, avec comme cocher la raison, l'esprit, l'intelligence (noûs), comme cheval obéissant, la volonté, le cœur (thumos), et comme cheval rétif, les désirs, le « bas-ventre » (épithumia). | Dans Phèdre, Platon compare l'âme à un attelage ailé, avec comme cocher la raison, l'esprit, l'intelligence (noûs), comme cheval obéissant, la volonté, le cœur (thumos), et comme cheval rétif, les désirs, le « bas-ventre » (épithumia). | ||
Plus loin, il écrit : « L'Essence (qui possède l'existence réelle), celle qui est sans couleur, sans forme et impalpable ; celle qui ne peut être contemplée que par le seul guide de l'âme, (le noûs) l'intelligence ; celle qui est la source du savoir véritable, réside en cet endroit. Pareille à la pensée de Dieu qui se nourrit d'intelligence et de science absolue, la pensée de toute âme, cherchant à recevoir l'aliment qui lui convient, se réjouit de revoir après un certain temps l'Être en soi, se nourrit et se rend bienheureuse en contemplant la vérité... » | Plus loin, il écrit : « L'Essence (qui possède l'existence réelle), celle qui est sans couleur, sans forme et impalpable; celle qui ne peut être contemplée que par le seul guide de l'âme, (le noûs) l'intelligence; celle qui est la source du savoir véritable, réside en cet endroit. Pareille à la pensée de Dieu qui se nourrit d'intelligence et de science absolue, la pensée de toute âme, cherchant à recevoir l'aliment qui lui convient, se réjouit de revoir après un certain temps l'Être en soi, se nourrit et se rend bienheureuse en contemplant la vérité... » | ||
