διάλυσις: Difference between revisions

|lstext='''διάλῠσις''': -εως, ἡ, ([[διαλύω]]) ἡ ἐλευθέρωσίς τινος ἀπό τινος, [[χωρισμός]], [[διαχώρισις]], δ. τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος Πλάτ. Γοργ. 524Β· δ. τοῦ σώματος, ἡ [[διάλυσις]] [[αὐτοῦ]] εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη, ὁ αὐτ. Φαίδωνι 88Β· ἡ δ. τῆς γεφύρας, ἡ καταστροφὴ αὐτῆς, Θουκ. 1. 137· ἐπὶ διαλύσεως στρατευμάτων, Ξεν. Κύρ. 6. 1, 3· ἡ [[διάλυσις]] συνόδου, συλλογου, ἀντίθ. [[σύλλογος]], Πλάτ. Νόμ. 758D· δ. ἀγορᾶς, ὁ καιρὸς καθ᾽ ὃν ἀπέρχονται οἱ ἄνθρωποι καὶ [[ἑπομένως]] παύει ἡ [[ἀγορά]], Ἡρόδ. 3.104· τὴν δ. ἐποιήσαντο, ἐτελείωσαν τὴν μάχην, Θουκ. 1. 51· χρεῶν δ., πληρωμή, ἀπάλειψις, Πλάτ. Νόμ. 654D, πρβλ. [[διαλύω]] Ι. 7· δ. γάμου, διαζύγιον, Πλούτ. Σύλλ. 35, κτλ.·-ἡ φθορὰ δ. οὐσίας Ἀριστ. Τοπ. 7. 3, 7·-[[ἐντεῦθεν]] ἀπολ. , [[διάλυσις]], ἀντίθ. [[σύνθεσις]], ὁ αὐτ. Οὐρ. 3. 6, 2, πρβλ. Πλάτ. Φιλ. 32Α· [[διάρρηξις]] φιλίας, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 9. 1, 3., 9. 3, 5, πρβλ. Πλάτ. Νομ. 632Β. 3) [[τέλος]], [[παῦσις]], κακῶν Εὐρ.Φοιν. 435· πολέμου Θουκ. 4. 19, Ἰσοκρ. 126D· ἀπολ., [[παῦσις]] τῶν ἐχθροπραξιῶν, [[συνθήκη]] εἰρήνης, Ἀριστ. Πολ. 4. 14, 3· [[οὕτως]] ἐν τῷ πληθ., ἠξίου δὲ καὶ πρὸς ἐμὲ αὐτῷ… γίγνεσθαι τὰς διαλύσεις Δημ. 553. 20, πρβλ. Φοινικίδ. Αὐλ. 1.