παράκειμαι: Difference between revisions

|lstext='''παράκειμαι''': ποιητ. πάρκειμαι· Ἐπικ. παρατατ. [[παρεκέσκετο]] Ὀδ. Ξ. 521· - ἐν χρήσει ὡς παθ. τοῦ [[παρατίθημι]], [[κεῖμαι]] πλησίον ἢ ἐνώπιόν τινος, ἔτι καὶ παρέκειτο [[τράπεζα]] Ἰλ. Ω. 476· ὀϊστόν, ὃς οἱ παρέκειτο τραπέζῃ Ὀδ. Φ. 416 οὕτω παρ’ Ἀττ., Φερεκρ. ἐν «Μεταλλεῦσι» 1. 17, παράκειντ’ ἐπὶ ταῖσι τραπέζαις Τηλεκλείδης ἐν «Ἀμφικτύοσι» 1. 7, Πλάτ., κλ.· - μεταφορ., ὑμῖν παράκειται [[ἐναντίον]] ἠὲ μάχεσθαι ἢ φεύγειν, κεῖται πρὸ ὑμῶν νὰ ἐκλέξητε ἢ τὴν μάχην ἢ τὴν φυγήν, «πρόκειται εἰς αἵρεσιν» (Σχόλ.), Ὀδ. Χ. 65· ἔρδειν ... ἀμηχανίη παράκειται Θέογν. 685· ἅμα παρακεῖσθαι λύπας τε καὶ ἡδονάς, πλησίον [[ἀλλήλων]], Πλάτ. Φίληβ. 41· - [[συχν]]. κατὰ μετοχ., ᾍδᾳ παρακείμενος, κείμενος πλησίον τοῦ ᾍδου, παρὰ τὴν θύραν τοῦ θανάτου, (ἄμεινον: Ἀΐδα πάρα κείμενος, πρβλ. Ο.Τ. 972), Σοφ. Φ. 861· παρκείμενον [[τέρας]], τὸ παρὸν [[θαῦμα]], Πινδ. Ο. 13, 103· τὸ παρκείμενον, τὸ παρόν, ὁ αὐτ. ἐν Ν. 3. 131· οὕτω τὰ παρακείμενα Ἀριστοφ. Λυσ. 1048· ἀλλὰ τὰ παρακείμενα, τὰ κείμενα πλησίον, τὰ ἐπὶ τῆς τραπέζης ἰχθυοπώλου, λαβών τι τῶν παρακειμένων Ἄμφις ἐν «Πλάνῳ» 1. 6· κλίνην ... παρακειμένην τε τὴν τράπεζαν Διόδωρ. Κωμ. ἐν «Ἐπικλήρῳ» 1· 10· ἡ π. [[πύλη]], ἡ [[ἐκεῖ]] πλησίον, Πολύβ. 7. 16, 5· ἐν μνήμῃ παρακείμενα, πράγματα παρόντα ἐν τῇ μνήμῃ, Πλάτ. Φίληβ. 19D. 2) ὡς τὸ [[ἐπίκειμαι]], [[βιάζω]], ἐξαναγκάζω, μετὰ δοτ., Ἑβδ. (Γ΄ Μακκ. Ζ΄, 3). 3) μεταφορ., [[κεῖμαι]] πλησίον τινὸς [[πρηνής]], ἐπὶ τελείας ὑποταγῆς, παράκεινται προσώπου σου Ἑβδ. (Ἰουδὶθ Γ΄, 3). ΙΙ. παρὰ τοῖς γραμματ.: 1) παράκειται = μνημονεύεται, «παράκειται ἐκ τοῦ Θεοφράστου» Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 720. 2) ὁ παρακείμενος (ἐξυπακ. [[χρόνος]]), tempus perfectum, Ἀπολλών. περὶ Συντάξ. 205. 3) [[ἀντί]]-φρασίς ἐστι [[λέξις]] διὰ τοῦ ἐναντίου ἢ παρακειμένου τὸ [[ἐναντίον]] παριστῶσα, ex adjecto, ὡς [[ὅταν]] κατ’ εὐφημισμὸν τὴν χολὴν ἡδεῖαν λέγωμεν καὶ τὰς Ἐρινῦς Εὐμενίδας Ρήτορες (Walz) τ. 8. σ. 755, πρβλ. 786. 4) ἐπὶ λέξεων ἡνωμένων διὰ παραθέσεως καὶ οὐχὶ συνθέσεως, Ἀπολλών. π. Συντάξ. 311· πρβλ. [[παράθεσις]].