προσαγορεύω: Difference between revisions

|lstext='''προσᾰγορεύω''': τούτου ὁ Ἀττ. ἀόρ. [[εἶναι]] [[προσεῖπον]], μέλλ. καὶ πρκμ. προσερῶ, προσείρηκα· (ἀλλ’ ἀπαντᾷ προσαγορεῦσαι ἐν τοῖς Ἀπομνημ. Ξενοφ. 3. 2, 1, προσαγορεύσομεν Πλάτ. Θεαίτ. 147Ε), παθ. ἀόρ. προσερρήθην (ἀλλὰ προσηγορεύθην Αἰσχύλ Πρ. 834, Ἀναξίλ. ἐν «Νεοττίδι» 2. 4, Φιλήμ. ἐν Ἀδήλ. 16)· ἴδε Ξεν. Ἀπομν. 3. 13, 1, Πλάτ. Θεαίτ. 152D, 182D κἑξ., [[ἔνθα]] [[προσαγορεύω]], [[προσεῖπον]], κτλ., ἀπαντῶσι πλησίον [[ἀλλήλων]]. Προσφωνῶ, [[χαιρετίζω]], [[ἀσπάζομαι]], λατ. salutare, τινὰ Ἡρόδ. 1. 134, 2. 80· δυστυχοῦντες οὐ προσαγορευόμεθα, ἐν δυστυχίᾳ ὄντας δὲν χαιρετίζουσιν ἡμᾶς, Θουκ. 6. 16· πρ. τινὰ δι’ εὐχῆς Πλάτ. Νόμ. 823D· πόρρωθεν πρ. Θεοφρ. Χαρ. 3· ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τοὺς φίλους πρ. Πλάτ. Ἐπιστ. 315Β. 2) μετὰ διπλῆς αἰτ., προσφωνῶ τινα ἢ [[χαιρετίζω]] ὀνομάζων, [[ὀνομάζω]], καλῶ, [[λέγω]], ὑφ’ ὧν προσηγορεύθης ἡ Διὸς [[δάμαρ]] Αἰσχύλ. Πρ. 834· Δίκαν δέ νιν προσαγορεύομεν βροτοὶ ὁ αὐτ. ἐν Χο. 950· τὸν αὐτὸν πατέρα πρ. Ξεν. Κύρ. 8. 7, 14· βασιλέα πρ. τινὰ Πλουτ. Αἰμίλ. 8, πρβλ. Πομπ. 8, κτλ.· ― μετ’ ἀπαρ., πάσας ἡδονὰς ἀγαθὸν [[εἶναι]] προσαγορεύεις Πλάτ. Φίληβ. 13Β, πρβλ. Πρωτ. 325Α· πρ. τινὰ χαίρειν, χαιρετίζειν ἢ ἀποχαιρετίζειν τινά, Ἀριστοφ. Πλ. 323, Πλάτ. Νόμ. 771Α· οὕτω, μετὰ τοῦ χαίρειν πρ. τινὰ Πλουτ. Φωκ. 17. 3) καλῶ κατ’ [[ὄνομα]], [[ὀνομάζω]]…, τὸν Ἀγαμέμνονα πρ. ποιμένα λαῶν Ξεν. Ἀπομν. 3. 2, 1· τί τὴν πόλιν προσαγορεύεις; Πλάτ. Πολ. 428D, πρβλ. Γοργ. 474Ε, Σοφ. 216C, Λυκοῦργ. 151. 16· πρ. τινὰ ὀνόματι Ἀντιφῶν 146. 7, Πλάτ. Πολιτ. 291Ε, κτλ.· ὀνομαστὶ πρ. Ξεν. Κύρ. 5. 3, 47· τοῦτο [[τοὔνομα]] πρ. [[σφᾶς]] αὐτοὺς Πολύβ. 1. 8, 1. ― Παθ., καλοῦμαι, ἐκ τῆς ἑταιρίας [[ἑταίρα]] [[τοὔνομα]] προσηγορεύθη Ἀναξίλ. ἐν «Νεοττίδι» 2· [[λίθος]] Φιλήμ. ἐν Ἀδήλ. 16· [[συχν]]. παρὰ Πλάτ., ὡς ἐν Πολ. 579Ε, ἐν Φιλήβ. 54Α· τῷ ὀνόματί τινος, ἑνὶ ὀν. πρ. ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 205C, Σοφ. 219Β, κτλ. ΙΙ. ἀποδίδω εἴς τινα, τινί τι Heind. εἰς Πλάτ. Θεαίτ. 147D. ΙΙΙ. δηλῶ, [[λέγω]], [[μνημονεύω]], «[[ἀναφέρω]]», τι ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 719Ε.