δή: Difference between revisions

|elnltext=δή, modaal, ‘evidentieel’ partikel; de spreker markeert met δή dat wat hij zegt vanzelfsprekend is of hoort te zijn bij losse woorden of woordgroep in feite, precies, inderdaad, zeker; of te ‘vertalen’ door nadruk:. κάρτιστοι δή echt heel sterke (mannen) Il. 1.266; ἄλλοισιν δὴ ταῦτ ’ ἐπιτέλλεο die opdrachten moet je maar aan ánderen geven Il. 1.295; ἦμος δ ’ ἠέλιος κατέδυ... δὴ τότε κοιμήσαντο toen de zon was ondergegaan, toén dan gingen zij naar bed Il. 1.476; ὡς δὴ ἀληθέως αὐτόμολος precies alsof hij werkelijk een overloper was Hdt. 3.156.1; σὲ δή jij daar! Soph. Ant. 441; κίνησις γὰρ αὕτη μεγίστη δὴ τοῖς Ἕλλησιν ἐγένετο want dit was zeker de meest schokkende gebeurtenis voor de Grieken Thuc. 1.1.2; δῆλον δὴ τοῦτό γε dit is in elk geval evident duidelijk Plat. Grg. 502a. bij hele zinnen: markeert dat de inhoud vanzelfsprekend waar of relevant is zeker, natuurlijk, vanzelfsprekend, het is natuurlijk zo dat...; vaak gepaard met connectieve functie: markeert overgang naar iets dat nieuw, maar duidelijk relevant is dan (ook), dus, nou:. ἔστι δὲ νέος· φοβούμεθα δὴ περὶ αὐτῷ hij is jong; we zijn dus natuurlijk bezorgd om hem Plat. Euthyd. 275b. in vraag als reactie op opmerking τί δή; ja, én?, wat zou dat (dan)? in caus., fin., compar. bijzinnen en met ὡς + ptc., ook met ironische, sarcastische toon tuurlijk, vast en zeker, vanzelfsprekend:. λόγου ἕνεκα... λέγεις τὸν λόγον, ἵνα δὴ ἄτοπον λέγῃς je zegt maar wat, om maar iets absurds te berde te brengen natuurlijk Plat. Euthyd. 286d; ὡς δὴ κηδόμενος αὐτοῦ; zeker omdat je bezorgd om hem bent? Hdt. 7.17.2.