προσφωνέω: Difference between revisions

|elnltext=προσ-φωνέω, ep. imperf. 3 sing. προσεφώνεε, 3 plur. προσεφώνεον, toespreken; met acc..; τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖ ’ Ἀφροδίτη boos sprak de stralende Aphrodite haar toe Il. 3.413; κάλλιον οὐδεὶς οἶδε προσφωνεῖν φίλους geen ander weet zijn vrienden fraaier toe te spreken Eur. Med. 664; met dubb. acc..; εἴτε Ἀλέξανδρον θέλεις ὀνόματι προσφωνεῖν νιν of je hem bij de naam Alexander wilt noemen Eur. Tr. 942; met acc. en acc. v. h. inw. obj..; οὐδε τί μιν προσεφώνεον zij spraken geen woord meer tegen hem Il. 1.332; met acc. v. h. inw. obj..; τήνδε προσφωνεῖν φάτιν (de urn) op deze manier toe te spreken Soph. El. 1213; later ook met dat..; προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις (kinderen) die de anderen toespreken NT Mt. 11.16; overdr. opdragen:. Σύλλας... ἐκείνῳ προσεφώνησεν Sulla droeg het werk aan hem op Plut. Luc. 1.4.