3,274,216
edits
οὗτος: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - "[[ " to " [["
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "[[ " to " [[") |
||
| (30 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=oytos | |Transliteration C=oytos | ||
|Beta Code=ou(=tos | |Beta Code=ou(=tos | ||
| | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0421.png Seite 421]] αὕτη, τοῦτο (für τουτοσ, ταυτη, von welchen Formen auch die andern Casus genommen werden, nur nom. plur. masc. u. fem. lautet noch οὗτοι, αὗται, vgl. ὁ, ἡ, τό), demonstrat. zu ποσ, bestimmter hinweisend als ὁ; – 1) [[dieser]], [[diese]], [[dieses]], Hom. u. Folgde; mit Hinweisung auf einen Relativsatz, οὐχ ἑκὰς [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], ὃς λαὸν ἤγειρα, Od. 2, 40. 6, 201. 7, 48 u. sonst; Hes. O. 291; πάντες οὗτοι, οὓς ὁρᾶτε, βάρβαροι, Xen. An. 1, 5, 16; ὅλην ταύτην, ἣν λέγεις, κοινωνίαν, Plat. Rep. V, 449 e; auch [[ταῦτα]] ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες, Od. 14, 362; oft dem Relativum nachgstzt, s. 2 c; – ohne dieses, bald stärker, bald schwächer hinzeigend, sowohl substantivisch allein stehend, [[οὗτος]] δέ μοι [[φίλος]] [[μέγιστος]] Soph. Phil. 581, öfter bei den Tragg., wie in Prosa, als auch adjectivisch, wo dann das dabeistehende Substantivum regelmäßig den Artikel bei sich hat, entweder [[οὗτος]] ὁ [[σοφός]], Soph. O. R. 568, oder umgestellt, ὁ [[μάντις]] [[οὗτος]], 562; τούτου τἀνδρός, Tr. 350; τοῦ λόγου τούτου, O. R. 520; ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστὴ ἡ τῆς τραγῳδίας [[ποίησις]], Plat. Gorg. 502 b; ἀναδήσω καὶ τὴν τούτου ταυτηνὶ τὴν θαυμαστὴν κεφαλήν, Conv. 213 e. – Wenn der Artikel fehlt, so ist das Substantivum als Prädicat zu betrachten, ταύτην, ἔφη, γνώμην ἔχω ἔγωγε, eigtl. dies habe ich als meine Ansicht, dies ist meine Ansicht, Xen. An. 2, 2, 12; ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι [[νόσημα]], eigtl. dies als eine Krankheit; τούτῳ γὰρ [[Ἄρης]] βόσκεται φόνῳ βροτῶν, Aesch. Spt. 226, wo das subst. als eine Erklärung hinzugesetzt ist, daran, nämlich am Morde; αὕτη γὰρ ἦν σοι [[πρόφασις]], Soph. Phil. 1022, u. öfter, wo also [[οὗτος]] ebenfalls substantivisch gebraucht ist, obwohl an manchen Stellen der Dichter der Artikel, wie auch in anderen Vrbdgn bloß ausgelassen scheint. – Eben so ist es aufzufassen, wo es ausdrücklich auf Etwas hinzeigt und im Deutschen mit <b class="b2">heda!</b> du da! übersetzt werden kann, [[οὗτος]], τί ποιεῖς; Aesch. Suppl. 889; [[οὗτος]], σὲ [[προσμολεῖν]] καλῶ, Soph. Ai. 71, vgl. 1026; [[οὗτος]] σύ, πῶς δεῦρ' ἦλθες; O. R. 532; O. C. 1632; Ἱπποκράτης [[οὗτος]], μή τι νεώτερον ἀγγέλλεις; Plat. Prot. 310 h; auch mit dem Artikel, ὁ Φαληρεὺς [[οὗτος]] [[Ἀπολλόδωρος]], οὐ περιμενεῖς; Conv., u. A. Daher es oft geradezu mit | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0421.png Seite 421]] αὕτη, τοῦτο (für τουτοσ, ταυτη, von welchen Formen auch die andern Casus genommen werden, nur nom. plur. masc. u. fem. lautet noch οὗτοι, αὗται, vgl. ὁ, ἡ, τό), demonstrat. zu ποσ, bestimmter hinweisend als ὁ; – 1) [[dieser]], [[diese]], [[dieses]], Hom. u. Folgde; mit Hinweisung auf einen Relativsatz, οὐχ ἑκὰς [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], ὃς λαὸν ἤγειρα, Od. 2, 40. 6, 201. 7, 48 u. sonst; Hes. O. 291; πάντες οὗτοι, οὓς ὁρᾶτε, βάρβαροι, Xen. An. 1, 5, 16; ὅλην ταύτην, ἣν λέγεις, κοινωνίαν, Plat. Rep. V, 449 e; auch [[ταῦτα]] ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθες, Od. 14, 362; oft dem Relativum nachgstzt, s. 2 c; – ohne dieses, bald stärker, bald schwächer hinzeigend, sowohl substantivisch allein stehend, [[οὗτος]] δέ μοι [[φίλος]] [[μέγιστος]] Soph. Phil. 581, öfter bei den Tragg., wie in Prosa, als auch adjectivisch, wo dann das dabeistehende Substantivum regelmäßig den Artikel bei sich hat, entweder [[οὗτος]] ὁ [[σοφός]], Soph. O. R. 568, oder umgestellt, ὁ [[μάντις]] [[οὗτος]], 562; τούτου τἀνδρός, Tr. 350; τοῦ λόγου τούτου, O. R. 520; ἡ σεμνὴ αὕτη καὶ θαυμαστὴ ἡ τῆς τραγῳδίας [[ποίησις]], Plat. Gorg. 502 b; ἀναδήσω καὶ τὴν τούτου ταυτηνὶ τὴν θαυμαστὴν κεφαλήν, Conv. 213 e. – Wenn der Artikel fehlt, so ist das Substantivum als Prädicat zu betrachten, ταύτην, ἔφη, γνώμην ἔχω ἔγωγε, eigtl. dies habe ich als meine Ansicht, dies ist meine Ansicht, Xen. An. 2, 2, 12; ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι [[νόσημα]], eigtl. dies als eine Krankheit; τούτῳ γὰρ [[Ἄρης]] βόσκεται φόνῳ βροτῶν, Aesch. Spt. 226, wo das subst. als eine Erklärung hinzugesetzt ist, daran, nämlich am Morde; αὕτη γὰρ ἦν σοι [[πρόφασις]], Soph. Phil. 1022, u. öfter, wo also [[οὗτος]] ebenfalls substantivisch gebraucht ist, obwohl an manchen Stellen der Dichter der Artikel, wie auch in anderen Vrbdgn bloß ausgelassen scheint. – Eben so ist es aufzufassen, wo es ausdrücklich auf Etwas hinzeigt und im Deutschen mit <b class="b2">heda!</b> du da! übersetzt werden kann, [[οὗτος]], τί ποιεῖς; Aesch. Suppl. 889; [[οὗτος]], σὲ [[προσμολεῖν]] καλῶ, Soph. Ai. 71, vgl. 1026; [[οὗτος]] σύ, πῶς δεῦρ' ἦλθες; O. R. 532; O. C. 1632; Ἱπποκράτης [[οὗτος]], μή τι νεώτερον ἀγγέλλεις; Plat. Prot. 310 h; auch mit dem Artikel, ὁ Φαληρεὺς [[οὗτος]] [[Ἀπολλόδωρος]], οὐ περιμενεῖς; Conv., u. A. Daher es oft geradezu mit [[»hier«]], [[»da«]] übersetzt werden kann, [[τίς]] δ' [[οὗτος]] κατὰ νῆας ἔρχεαι [[οἶος]]; Il. 10, 82, wer bist du, der da allein geht? [[οὗτος]], ἔφη, [[ὄπισθεν]] προσέρχεται, da kommt er her, Plat. Rep. I, u. A.; [[ὅπου]] 'στίν; αὑτηί, da! Ar. Nubb. 214. – In solchen Vrbdgn steht das Hauptwort ohne Artikel, πολλὰ δὲ ὁρῶ [[ταῦτα]] πρόβατα, ich sehe da viel Schaafe, Xen. An. 3, 5, 9; οὐ γὰρ ὁρῶμεν, εἰ μὴ ὀλίγους τούτους ἀνθρώπους, 4, 7, 5; [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], Plat. Gorg. 467 b; 489 b 505 c; ὃ σὺ λέγεις τοῦτο, was du da sagst, Prot. 342 a; τί οὖν δὴ τοῦτο λέγεις; was sagst du da? Gorg. 452 d; Ar. Pax 275 sagt auch ταῦτ', ὦ δέσποτα, hier, Herr! oder ja, Herr! – 2) Besonders zu bemerken ist – a) daß [[οὗτος]] von ὅδε (s. dieses oben) sich so unterscheidet, daß es auf das nächst Vorhergehende, ὅδε auf das Folgende geht, ὡς, [[ὅταν]] τοῦτο λέγωμεν, [[τόδε]] λέγομεν, ὅτι, Plat. Men. 90 c; oder daß sich [[οὗτος]] auf ein entfernteres, ὅδε auf ein näheres Nomen bezieht, τούτω μὲν (auf die v. 104 erwähnten Rosse des Nestor bezüglich) θεράποντε κομείτων· τώδε (auf die von dem redenden Diomedes erbeuteten Pferde des Aeneas) νῶι ἰθύνομεν, Il. 8, 109; zuweilen geht es aber auch auf das Folgende, 13, 377 Od. 2, 306; Her. 2, 104; – [[ταῦτα]], die zunächstliegenden Dinge, das Irdische, s. Heind. Plat. Phaed. 75 e. – b) wenn das, worauf durch [[οὗτος]] hingewiesen wird, nicht als gegenwärtig zu denken ist, so wird es als etwas Bekanntes, gewöhnlich Berühmtes dargestellt, ὁ [[μάντις]] [[οὗτος]] ἦν ἐν τῇ τέχνῃ, der bekannte Tiresias, von dem schon oft die Rede gewesen, Soph. O. R. 562; ὁ πάντ' [[ἄναλκις]] [[οὗτος]], El. 293; vgl. αὕτη γὰρ ἡ λόγοισι γενναία [[γυνή]], 279; οὗ ἔστιν ἐν [[Πυθοῖ]] τοῦτο τὸ καλὸν [[ἀνάθημα]], Plat. Gorg. 472 a; Phaed. 69 c; selten verächtlich od. im üblen Sinne, wie iste, τούτους τοὺς συκοφάντας, die berüchtigten Sykophanten, Crit. 45 a; τούτους τοὺς πανδήμους ἐραστάς, Conv. 181 e; ἔχοντες τούτους τοὺς πολυτελεῖς χιτῶνας, die vornehmen Perser mit ihren bekannten kostbaren Kleidern, Xen. An. 1, 5, 8 u. sonst. – Bes. bezieht es sich auf das, wovon eben die Rede gewesen, im Gespräch auf das, was der Andere gesagt hat, oft bei Plat., wie iste; daher in der att. Gerichtssprache im Munde des Anwalts sowohl von dem, dessen Sache er führt, als gewöhnlich auf die entgegengesetzte Partei hinzeigend, aber auch auf die Richter, Oratt., auch, im plur., auf alle Zuhörer, Wolf Dem. Lpt. p. 222 ff. – c) ähnlich ist auch der Gebrauch des [[οὗτος]] nach einem Zwischensatze, wo es den Hauptsatz mit Nachdruck wieder aufnehmen soll, wo wir »[[wie gesagt]]« dafür setzen können, οὐδὲ Ἀριστέης, –, οὐδὲ [[οὗτος]] ἔφησε [[προσωτέρω]] ἀπικέσθαι, Her. 4, 16, also auch dieser nicht, vgl. 4, 81; καὶ τὰς ἁμάξας ἃς παρεσκευάσατο [[Κῦρος]], [[ἦσαν]] δὲ αὗται τετρακόσιαι, καὶ ταύτας διήρπασαν, Xen. An. 1, 10, 18; Κλέαρχος δὲ Τολμίδην, ὃν ἐτύγχανεν ἔχων παρ' ἑαυτῷ κήρυκα [[ἄριστον]] τῶν [[τότε]], τοῦτον ἐκέλευσεν, 2, 3, 20, wo Krüger mehrere Beispiele aus Xen. anführt, wo aber wie 5, 7, 30, τοὺς δὲ νεκρούς, οὓς [[πρόσθεν]] αὐτοὶ ἐκέλευον θάπτειν, τούτους διεπράξαντο, eigtl. eine Umstellung der Sätze anzunehmen, so daß τούτους τοὺς νεκρούς zusammenzuziehen u. in der Übersetzung wenigstens es heißen kann »sie machten, daß man die Todten, welche –«; denn oft geht der relative Satz, auf den sich [[οὗτος]] bezieht, voran, vgl. ὃς γῆν πατρῴαν ἠθέλησε μὲν πυρὶ πρῆσαι, τοῦτον πόλει τῇδ' ἐκκεκηρῦχθαι, Soph. Ant. 203; u. mit Wiederholung des Nomens, [[Δαρεῖος]] βουλόμενος Ἰνδὸν ποταμόν, ὃς κροκοδείλους παρέχεται, τοῦτον τὸν ποταμὸν [[εἰδέναι]], Her. 4, 44. – d) <b class="b2">καὶ [[οὗτος]]</b>, wie im Lat. isque, [[und zwar]], ebenfalls das Frühere wieder aufnehmend und näher bestimmend, οὗτοι γὰρ μοῦνοι Ἰώνων οὐκ ἄγουσιν [[Ἀπατούρια]]· καὶ οὗτοι κατὰ φόνου τινὰ σκῆψιν, Her. 1, 147, vgl. 6, 11; ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ τούτων πονηρῶν, οἵτινες ἐθέλουσιν, Xen. An. 5, 2, 21. Bes. ist <b class="b2">καὶ [[ταῦτα]]</b> eine geläufige Verbindung, [[und noch dazu]], od. mit einem ganzen Satze durch [[da doch]], [[obschon]] zu übersetzen, ἥτις τοιαῦτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν, καὶ [[ταῦτα]] [[τηλικοῦτος]], u. noch dazu in diesem Alter, Soph. El. 614; [[Ὅμηρος]] [[οὔτε]] ἰχθύσιν αὐτοὺς ἑστιᾷ καὶ [[ταῦτα]] ἐπὶ θαλάττῃ ἐν Ἑλλησπόντῳ ὄντας, obschon sie doch am Meere sind, Plat. Rep. III, 404 b; vgl. Xen. An. 1, 4, 12; Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ [[ταῦτα]] παρὰ Ἀριαίου ὤν, 2, 4, 15, eigtl. und dies that er, obgleich er vom Ariäos kam; Cyr. 2, 2, 12; auch nach dem partic., νῦν [[γοῦν]], ἔφη, ἐπεχείρησας, οὐδὲν ὢν καὶ [[ταῦτα]], dennoch, Plat. Rep. I, 341 c. Vgl. noch Aesch. Eum. 864 Prom. 951; – Καὶ [[ταῦτα]] μὲν δὴ [[ταῦτα]], das wäre denn nun das, schließt eine längere Untersuchung ab, das mag denn sein, genug davon, Ar. Plut. 8; Plat. – Anders ist Ἀγίας καὶ [[Σωκράτης]] καὶ τούτω ἀπεθανέτην, auch diese, wie et hi, et ipsi, sie wurden ebenfalls hingerichtet, Xen. An. 2, 6, 30, vgl. Krüger zu 1, 10, 18; [[ταῦτα]] δὲ ποιῶν καὶ [[οὗτος]] ἀποθνήσκει, Hell. 6, 4, 34. – e) in der Antwort ist τοῦτο, [[ταῦτα]], ''[[sc.]]'' ἔστι, dies ist so, so viel, wie ja, ἐὰν δέῃ μάχεσθαι, ἆρ' οὐ πλουσίοις ἀνδράσι μαχοῦνται –; ναὶ τοῦτό γε, Plat. Rep. IV, 422 b; ἀλλ' εἰσίωμεν. – Ταῦτά γε, νῦν [[εἴπερ]] δοκεῖ, Ar. Vesp. 1008. – f) τοῦτο geht oft auf einen ganzen Satz, der gew. mit ὅτι ausgedrückt ist, oder mit dem acc. c. inf., τοῦτο γιγνώσκεις, ὅτι ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι; Aesch. Prom. 377; ἀτὰρ φράσον μοι τοῦτο, πόσον τι [[πλῆθος]] ἦν νεῶν, Pers. 325; δέονται δέ σου καὶ τοῦτο, παραγενόμενον πεῖραν [[λαβεῖν]], Xen. An. 6, 4, 33; ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου τοῦτο ἐγένετο, ἐμὲ [[τεθνάναι]] δή, Plat. Apol. 38 c; vgl. Soph. 234 b, [[οὐκοῦν]] τόν γ' ὑπισχνούμενον δυνατὸν εἶναι μιᾷ τέχνῃ πάντα ποιεῖν γιγνώσκομέν που τοῦτο ὅτι δυνατὸς ἔσται; oft bei Xen., vgl. An. 2, 6, 18. 3, 1, 7. 5, 7, 7; τοῦτο [[πάνυ]] χαλεπῶς [[φέρω]], εἰ – Cyr. 5, 5, 12. – g) wenn auch gewöhnlich in Verbindungen, wie [[dieses]] ist die Ursache, αὕτη τούτου [[αἰτία]], Plat. Prot. 323 a, gesagt wird, sich also [[οὗτος]] nach dem folgenden Prädikatssubstantivum im Genus richtet, so findet sich doch auch im Griechischen, wie bei uns, τοῦτο nicht bloß so, daß das Substantiv als eine Erklärung nachgesetzt wird, wie Xen. An. 4, 6, 3, τοῦτό γε δὴ μόνον διάφορον ἐν τῇ πορείᾳ ἐγένετο, ἡ τοῦ ἡγεμόνος [[κάκωσις]] καὶ [[ἀμέλεια]], nämlich die Mißhandlung, womit man Od. 1, 159 vergleichen kann, τούτοισιν μὲν [[ταῦτα]] [[μέλει]], [[κίθαρις]] καὶ [[ἀοιδή]], u. ταυτὶ γὰρ ἔγωγε [[ἀκούω]] Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ φιλαργύρους, Plat. Gorg. 515 e, Rep. III, 407 a, sondern auch unmittelbar neben einander stehend, τοῦτό γε [[θάνατος]] ὀνομάζεται, Phaed. 67 d, u. oft bei Plat. Ähnlich καὶ τοῦτο [[κίνδυνος]], Xen. An. 7, 7, 31, auch das ist zu fürchten, wenn man nicht τοῦτο für den acc. erklären will, in dieser Beziehung ist zu fürchten; denn – h) [[τοῦτο]] u. [[ταῦτα]] stehen auch für διὰ τοῦτο, wie man es gew. erkl., oder als accus. abs., [[in dieser Beziehung]], in dieser Rücksicht, [[deshalb]], καὶ μὴν [[μάλιστα]] τοῦτ' ἀφικόμην, [[ὅπως]] εὖ πράξαιμί τι, Soph. O. R. 1005; vgl. Eur. Andr. 212 I. T. 939; so ταῦτ' ἄρα, ταῦτ' οὖν, Ar. Pax 406 Av. 120; ἀλλ' αὐτὰ [[ταῦτα]] καὶ νῦν ἥκω, Plat. Prot. 310 e; [[ταῦτα]] δὴ ἐκαλλωπισάμην, ἵνα καλὸς παρὰ καλὸν ἴω, Conv. 174 a; vgl. Xen. Cyr. 1, 4, 27, der An. 4, 1, 21 sogar verbindet [[ταῦτα]] ἐγὼ ἔσπευδον καὶ διὰ τοῦτό σε οὐχ ὑπέμενον. – i) τοῦτ' ἐκεῖνο, s. [[ἐκεῖνος]] u. vgl. damit τοῦτ' [[ἐκεῖ]], grade damals, Eur. Ion 566; τοῦτ' αὐτό, grade dies, τοῦτ' αὐτό, πρέσβυ, τοῦτό μ' εἰσαεὶ φοβεῖ, Soph. O. R. 1013; u. eben so mit wiederholtem [[οὗτος]], τοῦτ' αὔτ' ἔχρῃζον τοῦτό σου μαθεῖν, Tr. 407. – k) [[τοῦτο μέν]] – [[τοῦτο δέ]], wie τὸ μέν – τὸ δέ bilden coordinirte Sätze, [[theils]] – [[theils]], Her. u. A.; auch mit anderen Abweichungen, wie το ῦτο μέν – [[ἔπειτα]] δέ, Soph. Ant. 61, τοῦτο μέν – [[εἶτα]], Ai. 672 O. C. 441, τοῦτο μέν – τοῦτ' [[αὖθις]], Ant. 165. – Ταύτῃ s. besonders. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=[[αὕτη]], [[τοῦτο]];<br /><i>gén.</i> [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]], <i>etc.</i><br /><i>plur.</i> [[οὗτοι]], αὗται, [[ταῦτα]], <i>gén.</i> τούτων <i>pour les 3 genres ; dat.</i> τούτοις, ταύταις, τούτοις, <i>etc.</i><br /><i>duel nom.-acc. att.</i> [[τούτω]] <i>pour les 3 genres ; gén.-dat.</i> τούτοιν <i>pour les 3 genres</i>;<br /><i>pron. et adj. démonstr.</i><br />celui-ci, celle-ci, ceci ; ce, cet, cette;<br /><b>A. <i>Construct.</i></b> : [[οὗτος]] <i>s'emploie</i>;<br /><b>I.</b> <i>abs., au sens d'un pron. démonstr.</i> celui-ci, celle-ci, ceci ; lui, elle, cela, HOM, ATT ; <i>particul. au neutre sg. ou plur.</i> : [[τοῦτο]] τῆς ἀγνοίας ATT ce degré d'ignorance ; ἔστι δὲ [[τοῦτο]] [[τυραννίς]] PLAT voilà ce | |btext=[[αὕτη]], [[τοῦτο]];<br /><i>gén.</i> [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]], <i>etc.</i><br /><i>plur.</i> [[οὗτοι]], αὗται, [[ταῦτα]], <i>gén.</i> τούτων <i>pour les 3 genres ; dat.</i> τούτοις, ταύταις, τούτοις, <i>etc.</i><br /><i>duel nom.-acc. att.</i> [[τούτω]] <i>pour les 3 genres ; gén.-dat.</i> τούτοιν <i>pour les 3 genres</i>;<br /><i>pron. et adj. démonstr.</i><br />celui-ci, celle-ci, ceci ; ce, cet, cette;<br /><b>A. <i>Construct.</i></b> : [[οὗτος]] <i>s'emploie</i>;<br /><b>I.</b> <i>abs., au sens d'un pron. démonstr.</i> celui-ci, celle-ci, ceci ; lui, elle, cela, HOM, ATT ; <i>particul. au neutre sg. ou plur.</i> : [[τοῦτο]] τῆς ἀγνοίας ATT ce degré d'ignorance ; ἔστι δὲ [[τοῦτο]] [[τυραννίς]] PLAT voilà ce qu'est la tyrannie ; <i>dans le dialogue, abs.</i> [[ταῦτα]], ταῦτά [[γε]], <i>précisément (cf. fr. c'est cela) ; dans certaines locut.</i> πρὸς τούτοις, outre cela, en outre;<br /><b>II.</b> <i>adj., avec un subst. accompagné de l'art.</i> [[οὗτος]] <i>précédant ou suivant les deux</i> : [[οὗτος]] ὁ [[σοφός]] SOPH l'homme qui sait et que voici ; τοῦ λόγου [[τούτου]] SOPH de cette parole. <i>L'art. est omis en poésie</i> : [[οὗτος]] [[ἀνήρ]] IL, OD l'homme que voici ; τοῦτ' [[ἔπος]] ESCHL cette parole ; <i>ou lorsque le subst. est déterminé par une propos. relat.</i> : πατὴρ [[οὗτος]] [[σός]], ὃν θρηνεῖς [[ἀεί]] SOPH ton père, celui que tu pleures toujours ; <i>ou lorsque le subst. est attribut</i> ([[οὗτος]], <i>au lieu de rester neutre, se construisant au genre de ce subst.</i>) : ταύτην, ἔφη, γνώμην [[ἔχω]] [[ἔγωγε]] XÉN voilà, dit-il, mon avis (<i>pour</i> [[τοῦτο]], ἔφη, γνώμην [[ἔχω]] ἔγ.) ; <i>avec un pron.</i> : [[οὗτος]] συ SOPH toi là, πατὴρ [[οὗτος]] [[σός]] SOPH ton illustre père (dont tu parles sans cesse);<br /><b>B.</b> [[οὗτος]], <i>employé par opp. à</i> [[ἐκεῖνος]], <i>se rapporte d'ord. à l'objet le plus proche</i>, [[ἐκεῖνος]] <i>à l'objet le plus éloigné ; p. suite, sert à désigner les choses présentes</i> : [[ταῦτα]] ATT les choses de ce monde ; <i>p. oppos. à</i> [[ὅδε]], <i>se rapporte dans Homère au plus éloigné</i>, [[ὅδε]] <i>au plus proche ; chez les Att. au plus proche</i>, [[ὅδε]] <i>au plus éloigné</i>;<br /><b>C.</b> [[οὗτος]] <i>s'emploie qqf emphatiq.</i> : τούτους τοὺς πολυτελεῖς χιτῶνας XÉN les fameux vêtements de luxe des Perses ; <i>dans la langue politique ou judiciaire pour désigner</i> l'ennemi, l'adversaire, plaignant <i>ou</i> défendeur;<br /><b>D.</b> [[οὗτος]] <i>désigne qqf par pléonasme un suj. ou un rég. déjà exprimé</i> : τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὃν [[πάλαι]] ζητεῖς, οὗτός ἐστιν [[ἐνθάδε]] SOPH cet homme que tu cherches depuis longtemps, cet homme il est ici ; <i>dans les locut.</i> καὶ [[οὗτος]], καὶ [[ταῦτα]], <i>etc. au sens du fr.</i> et cela, et en outre : ἀπόρων ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ τούτων πονηρῶν XÉN c'est le fait de gens sans ressources, sans talent, et en outre méchants ; ἄνδρα γενναῖον [[θανεῖν]], καὶ [[ταῦτα]] πρὸς γυναικός ESCHL qu'un homme généreux soit mort, et cela de la main d'une femme;<br /><i>Locut. adv.</i><br />• [[τοῦτο]] :<br /><b>1</b> [[à cause de cela]], [[c'est pour cela que]], [[c'est pourquoi]];<br /><b>2</b> • [[τοῦτο]] μὲν… [[τοῦτο]] [[δέ]], • [[τοῦτο]] μὲν… μετὰ [[δέ]], • [[τοῦτο]] μὲν… [[ἔπειτα]] [[δέ]], tantôt…, tantôt ; une fois… ensuite;<br />• [[ταῦτα]], à cause de cela, c'est pour cela que, c'est pourquoi;<br />• [[ταύτῃ]] (<i>s.e.</i> τῇ χώρᾳ), dans cette contrée, à cette place, de ce côté, ici ; <i>ou</i> à ce point ; <i>ou (s.e.</i> ὁδῷ), de celle façon, par ce moyen, ainsi, par conséquent ; <i>ou (s.e.</i> ἡμέρᾳ) ce jour-là;<br />• ἐκ [[τούτου]] <i>et</i> • ἐκ τούτων, ensuite, après cela, à partir de ce moment, c'est pourquoi;<br />• [[ἐν]] [[τούτῳ]], • [[ἐν]] τούτοις, à ce moment, en même temps, cependant, <i>ou</i> conformément à cela, jusqu'à ce point;<br />• ἐπὶ τούτοις, dans ces conditions;<br />• πρὸς τούτοις, en plus de cela, en outre.<br />'''Étymologie:''' ὁ, [[αὐτός]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''οὗτος:''' [[αὕτη]], [[τοῦτο]], gen. [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]] [ὁ + [[αὐτός]] (pl. [[οὗτοι]], αὗται, [[ταῦτα]], gen. τούτων; dual. [[τούτω]], gen. dat. τούτοιν)<br /><b class="num">1</b> (вот) этот, (вот) тот, вот кто (что); иногда (вот) он, вот такой (какой), (ниже)следующий: τίς [[οὗτος]]; Eur. кто это?; τί [[τοῦτο]] [[κήρυγμα]]; Soph. что это за такой указ?; ἐς γῆν ταύτην, ἥντινα [[νῦν]] [[Σκύθαι]] νέμονται Her. в тот край, который ныне населяют скифы; ταύτην γνώμην [[ἔχω]] [[ἔγωγε]] Xen. вот каково мое мнение; [[οὗτος]] [[ἀνήρ]] Plat. этот или тот человек; [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], ὃς λαὸν [[ἤγειρα]] Hom. тот, кто собрал народ; [[οὗτοι]] Dem. вот эти (люди); ῥήτορος [[αὕτη]] [[ἀρετή]] τἀληθῆ λέγειν Plat. говорить правду - вот долг оратора; τοῦτό ἐστιν ὁ [[συκοφάντης]] Dem. вот что такое сикофант; [[οὔκουν]] [[τοῦτο]] γιγνώσκεις, ὅτι …; Aesch. разве ты не знаешь того, что …?; [[τοῦτο]] δ᾽ εἰς ἕν ἐστι συγκεκυφός Arph. (торговцы кожей, медом и сыром) - все это одна шайка; [[ταῦτα]] καὶ ἄλλα πρὸς τούτοισι Her. это и другое сверх этого; в разговорной речи: [[ταῦτα]] ([[νῦν]], γε и др.) Arph. (''[[sc.]]'' [[ἐστί]] или δράσω) пусть так, ладно, хорошо; ᾗ φυγὰς πλανώμενος; - Ἦν [[ταῦτα]] Eur. блуждая как изгнанник? - Да, (именно) так; καὶ [[ταῦτα]] μὲν δὴ [[ταῦτα]] Plat. ну, стало быть, так, т. е. об этом довольно; (в подчеркнутом обращении): [[οὗτος]], τί ποιεῖς; Aesch. послушай, что ты делаешь?; [[αὕτη]] σύ, [[ποῖ]] στρέφει; Arph. эй, ты, куда направляешься?; ὦ [[οὗτος]], [[οὗτος]] [[Οἰδίπους]]! Soph. Эдип!, Эдип!; с членом или местоимением: [[οὗτος]] ὁ [[σοφός]] Soph. этот вот мудрец; [[οὗτος]] ὁ αὐτὸς [[ἀνήρ]] Soph. вот этот самый человек;<br /><b class="num">2</b> (в смысле обобщенного указания): τοῖς μαντεύμοιοι. - Ποίοισι τούτοις; Soph. (я узнал об этом) из прорицаний. - Каких же это?; πολλὰ ὁρῶ [[ταῦτα]] πρόβατα καὶ αἶγας Xen. я вижу здесь много овец и коз; τι τοῦτ᾽ ἔλεξας; Soph. что ты хочешь этим сказать?; [[τοῦτο]] или [[ταῦτα]] (= διὰ [[τοῦτο]]) Soph., Eur.; из-за того, для того, с той целью; τρίτην ταύτην ἡμέραν NT вот уж третий день; [[τοῦτο]] μὲν … [[τοῦτο]] δέ Her. (тж. μετὰ δέ Her., [[ἔπειτα]] δέ или [[εἶτα]] Soph.) то … то; [[ταῦτα]] Arph. (тж. ταῦτ᾽ [[οὖν]] Soph. и [[ταῦτα]] δέ Arst.) вот почему, поэтому; αὐτὰ [[ταῦτα]] Plat. именно поэтому; [[ταύτῃ]] Soph., Thuc., Xen.; здесь, с этой стороны, отсюда, сюда, тж. до такой степени или таким образом; καὶ [[οὕτω]] καὶ [[ταύτῃ]] или [[οὕτω]] τε καὶ [[ταύτῃ]] Plat. именно таким образом; ἐν [[τούτῳ]] и ἐν τούτοις Thuc., Xen., Plat.; в это время, тем временем или при таких обстоятельствах;<br /><b class="num">3</b> (для логического выделения фразы) в смысле и притом, и заметьте или хотя: ἢ εἶναι ἐλευθέροισι ἢ δούλοισι, καὶ τούτοισι ὡς δρηπέτῃσι Her. (от исхода войны с персами зависело), быть ли (ионянам) свободными или рабами и, притом, рабами как бы беглыми; Μένωνα δὲ οὐκ ἐζήτει, καὶ [[ταῦτα]] παρ᾽ Ἀριαίου ὤν, τοῦ Μένωνος ξένου Xen. Менона же он не искал, хотя пришел от Ариея, Менонова гостя;<br /><b class="num">4</b> (при [[ἐκεῖνος]] слово [[οὗτος]] содержат указание преимущ. на нечто более близкое, при [[ὅδε]] - преимущ. на более отдаленное или предшествующее): [[ὅταν]] [[τοῦτο]] λέγωμεν, [[τόδε]] λέγομεν Plat. когда мы это говорим, мы (тем самым) говорим следующее. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 23: | Line 26: | ||
}} | }} | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[οὗτος]] ([[οὗτος]], [[τούτῳ]], τοῦτον, τούτων, τούτοις; ταύτας, [[ταύτᾳ]], ταύταν, ταύταις; τοῦτ（ο) nom., acc., [[ταῦτα]], τούτων, ταῦτ（α).) <br /> <b>1</b> <br /> <b>a</b> [[this]], [[that]] I [[have]] [[just]] mentioned. [[ἔχει]] δ' ἀπάλαμον βίον τοῦτον ἐμπεδόμοχθον (O. 1.59) ἀλλ' ἐμοὶ μὲν [[οὗτος]] [[ἄεθλος]] ὑποκείσεται (O. 1.84) ἔχων [[τοῦτο]] [[κᾶδος]] (O. 1.107) [[ἴστω]] γὰρ ἐν [[τούτῳ]] πεδίλῳ [[δαιμόνιον]] πόδ' ἔχων Σωστράτου [[υἱός]] i. e. the [[character]] I [[have]] [[just]] outlined fits him (O. 6.8) κεῖναι γὰρ ἐξ ἀλλᾶν ὁδὸν ἁγεμονεῦσαι ταύταν ἐπίστανται (O. 6.26) ᾤχετ' ἰὼν ταύτας πεῤ ἀτλάτου πάθας (O. 6.38) τὸ καὶ κατεφάμιξεν καλεῖσθαί μιν χρόνῳ [[σύμπαντι]] [[μάτηρ]] τοῦτ' ὄνυμ ἀθάνατον (O. 6.57) [[ἀπό]] μοι λόγον τοῦτον, [[στόμα]], ῥῖψον i. e. [[what]] I [[have]] [[just]] said (O. 9.36) [[ταύτᾳ]] δ' ἐν πρωτογόνῳ τελετᾷ (O. 10.51) [[ἀφθόνητος]] δ' [[αἶνος]] Ὀλυμπιονίκαις [[οὗτος]] ἄγκειται (O. 11.8) ὃς τοῦτ' ἐφέπεις [[ὄρος]] (P. 1.30) ὁ δὲ [[λόγος]] ταύταις ἐπὶ συντυχίαις [[δόξαν]] φέρει (P. 1.36) ἔσχε [[τοι]] ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου [[λῆμα]] Κορωνίδος (P. 3.24) ἐν [[τούτῳ]] λόγῳ (P. 4.59) παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει [[μέρος]] Ἀρκεσίλας (τούτοι（ο) coni. Christ: τεοῖς Wil.: these, [[your]] children the adj. has no [[specific]] [[prior]] [[reference]]) (P. 4.65) “τούτων μὲν κεφάλαια λόγων [[ἴστε]]” (P. 4.116) “τοῦτον [[ἄεθλον]] ἑκὼν τέλεσον” (P. 4.165) σύνθεσιν ταύταν ἐπαινήσαντες (P. 4.168) [[μάλιστα]] μὲν Κρονίδαν σέβεσθαι· ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον (P. 6.26) [[ἔγεντο]] καὶ [[πρότερον]] [[Ἀντίλοχος]] βιατὰς [[νόημα]] [[τοῦτο]] φέρων (P. 6.29) ἀλλ' [[ἐπεὶ]] ἐκ τούτων φίλον ἄνδρα πόνων ἐρρύσατο (P. 12.18) ταύταν μεθέπων [[Διόθεν]] αἶσαν (N. 6.13) κράτησεν ἀπὸ ταύτας [[αἷμα]] πάτρας Καλλίας (i. e. the Bassidai, v. 31) (N. 6.35) Μολοσσίᾳ δ' ἐμβασίλευεν [[ὀλίγον]] χρόνον· ἀτὰρ [[γένος]] αἰεὶ φέρει τοῦτό οἱ [[γέρας]] (N. 7.40) [[οὐκ]] [[ἔχω]] [[εἰπεῖν]] τίνι [[τοῦτο]] [[Μοῖρα]] [[τέλος]] ἔμπεδον ὤρεξε (i. e. εὐδαιμονίαν ἅπασαν) (N. 7.57) [[ποτίφορος]] δ' ἀγαθοῖσι μισθὸς [[οὗτος]] (N. 7.63) δέδορκεν παιδὶ τοῦθ' Ἁγησιδάμου [[φέγγος]] ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ (i. e. [[κλέος]]) (N. 9.42) Ζεῦ πάτερ, [[εὔχομαι]] ταύταν ἀρετὰν κελαδῆσαι σὺν Χαρίτεσσιν (N. 9.54) καὶ γυναιξὶν καλλικόμοισιν ἀριστεύει [[πάλαι]] (sc. [[Ἄργος]]). [[Ζεύς|Ζεὺς]] ἐπ' Ἀλκμήναν Δανάαν τε μολὼν τοῦτον κατέφανε λόγον (Er. Schmid e Σ: τὸν codd.) (N. 10.11) ([[Διόσκουροι]]) πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον· [[ἐπεὶ]] τοῦτον εἵλετ' αἰῶνα [[Πολυδεύκης]] (N. 10.58) πάντ' ἔχεις εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο [[καλῶν]] (i. e. [[εὐτυχία]] καὶ [[εὐλογία]] v. 13) (I. 5.15) Λάμπων δὲ μελέταν ἔργοις ὀπάζων Ἡσιόδου [[μάλα]] τιμᾷ τοῦτ' [[ἔπος]] (I. 6.67) [[ὅστις]] ἐν [[ταύτᾳ]] νεφέλᾳ χάλαζαν αἵματος πρὸ φίλας πάτρας ἀμύνεται (i. e. a [[reference]] to the [[battle]] [[implied]] in [[χάλκασπις]] [[Ἄρης]] v. 25) (I. 7.27) εἰ δέ [[τις]] ἀνθρώποισι [[θεόσδοτος]] ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν (ἀτλάτα κακότας coni. Boeckh) fr. 42. 6. τοῦτον ἔσχετε τεθμόν (i. e. πιθεῖν σοφούς v. 52) Πα.… ἐμοὶ δὲ [[τοῦτο]][ν δ]ιέδωκ.ν ἀθάνατον πόνον Πα. 7B. 21. pro subs., τούτων ἔδοξεν γυμνὸς [[αὐτῷ]] [[κᾶπος]] ὑπακούεμεν (O. 3.24) τοῦτό γε οἱ [[σαφέως]] μαρτυρήσω (O. 6.20) ὁ δ' ἐπαντέλλων [[χρόνος]] [[τοῦτο]] πράσσων μὴ κάμοι (O. 8.29) Δὶ τοῦτ' Ἐνυαλίῳ τ ἐκδώσομεν πράσσειν (O. 13.106) ἐθελήσαις [[ταῦτα]] νόῳ [[τιθέμεν]] (P. 1.40) κέρδει δὲ τί [[μάλα]] [[τοῦτο]] κερδαλέον τελέθει; (P. 2.78) ἀλλ' οὐδὲ [[ταῦτα]] νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) “κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον [[ταῦτα]] πορσύνοντ' [[ἄγαν]]” (P. 4.151) “ταῦτά μοι θαυμαστὸς [[ὄνειρος]] ἰὼν φωνεῖ” (P. 4.163) τὶν δὲ τούτων ἐξυφαίνονται χάριτες (n.) (P. 4.275) [[ἔχει]] συγγενὴς ὀφθαλμὸς αἰδοιότατον [[γέρας]] τεᾷ [[τοῦτο]] μειγνύμενον φρενί (P. 5.19) “καὶ [[γάρ]] σε ἔτραπε [[μείλιχος]] ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον” (P. 9.43) “[[ταύτᾳ]] [[πόσις]] [[ἵκεο]] βᾶσσαν τάνδε” (P. 9.51) ὁ [[μέν]] που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ' ἔπραξεν (i. e. the [[victory]], v. 9) (P. 10.11) εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, [[ἄγε]], [[Μοῖσα]], [[οὖρον]] ἐπέων εὐκλέα (N. 6.28) καὶ [[ταῦτα]] μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν [[εὗρον]] (Pauw: ταύταν codd.) (N. 6.53) “ἔστι [[σοι]] τούτων [[λάχος]]” (N. 10.85) [[ταῦτα]], Νικάσιππ, ἀπόνειμον (I. 2.47) ταῦτ' [[ἄρα]] οἱ φαμένῳ (I. 6.49) [[ταῦτα]] καὶ μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί (I. 8.26) [[ταῦτα]] θεοῖσι μὲν πιθεῖν σοφοὺς δυνατόν (Pae. 6.51) πρέπει δ' ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι καλλίσταις ἀοιδαῖς. [[τοῦτο]] γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει μόνον fr. 121. 3. τί ἔρδων [[φίλος]] [[σοί]] τε [[εἴην]], τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.<br /> <b>b</b> [[such]] as [[this]] ([[that]] I [[have]] mentioned) ἧν [[Τάνταλος]] [[οὗτος]] (O. 1.55) καὶ Νεμέᾳ γὰρ [[ὁμῶς]] [[ἐρέω]] ταύταν [[χάριν]] (O. 8.57) εὔχομαί νιν Ὀλυμπίᾳ [[τοῦτο]] [[δόμεν]] [[γέρας]] [[ἔπι]] Βάττου γένει (P. 5.124) [[πεῖραν]] μὲν ἀγάνορα Φοινικοστόλων ἐγχέων ταύταν θανάτου [[πέρι]] καὶ ζωᾶς ἀναβάλλομαι ὡς [[πόρσιστα]] (N. 9.29) cf. “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” i. e. [[such]] as [[you]] [[have]] [[seen]] (O. 4.24) <br /> <b>2</b> [[prospective]], (cf. [[ὅδε]] 2.) στέφανοι πράσσοντί με [[τοῦτο]] θεόδματον [[χρέος]], φόρμιγγά τε ποικιλόγαρυν καὶ βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν συμμεῖξαι (O. 3.7) [[εὐδαίμων]] δὲ καὶ ὑμνητὸς [[οὗτος]] ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς, ὃς ἂν [[ἕλῃ]] (P. 10.22) ἀλλ' [[ἔσται]] [[χρόνος]] [[οὗτος]], ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν [[ἔμπαλιν]] γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ [[οὔπω]] (P. 12.31) λεγόμενον δὲ [[τοῦτο]] προτέρων [[ἔπος]] [[ἔχω]] (N. 3.52) pro subs., [[τοῦτο]] δ' ἀμάχανον [[εὑρεῖν]]· [[ὅτι]] [[νῦν]] (O. 7.25) Ἰξίονα φαντὶ [[ταῦτα]] βροτοῖς λέγειν (P. 2.21) φαντὶ δ' [[ἔμμεν]] τοῦτ ἀνιαρότατον καλὰ γινώσκοντ ἀνάγκᾳ ἐκτὸς ἔχειν [[πόδα]] (P. 4.288) “καὶ ἔν τε θεοῖς [[τοῦτο]] κἀνθρώποις [[ὁμῶς]] αἰδέοντ' ἀμφανδὸν ἁδείαις [[τυχεῖν]] τὸ πρῶτον εὐνᾶς” (P. 9.40) [[τοῦτο]] γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ [[τις]] εὖ εἴπῃ τι (I. 4.40) τοῦτό γέ οἱ [[ἐρέω]] fr. 42. 2. εἰ χρεὼν τοῦθ' κοινὸν εὔξασθαι [[ἔπος]] (P. 3.2) <br /> <b>3</b> = [[ὅδε]], [[this]] ([[here]], [[before]] [[you]]) ἐς ταύταν ἑορτὰν (O. 3.34) [[παντᾷ]] ἀγγελίαν πέμψω ταύταν i. e. [[this]] [[hymn]] (O. 9.25) [[τοῦτο]] δὲ προσφέρων [[ἄεθλον]] (τὸν ὕμνον Σ.) (O. 9.108) [[ἄγγελος]] [[ἔβαν]], πέμπτον ἐπὶ [[εἴκοσι]] [[τοῦτο]] γαρύων [[εὖχος]] ἀγώνων [[ἄπο]] (N. 6.58) ὦ Θρασύβουλ, ἐρατᾶν ὄχημ' ἀοιδᾶν τοῦτό [[τοι]] [[πέμπω]] μεταδόρπιον fr. 124. 2. “τοῦτ' [[ἔργον]] [[βασιλεύς]], ἐμοὶ τελέσαις” (P. 4.229) “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” (i. e. [[τοιοῦτος]]) (O. 4.24) “οὔ τί που [[οὗτος]] [[Ἀπόλλων]]” (P. 4.87) <br /> <b>4</b> referring to [[time]]. εἴη σέ τε τοῦτον [[ὑψοῦ]] χρόνον πατεῖν, [[ἐμέ]] τε [[τοσσάδε]] νικαφόροις ὁμιλεῖν (τοῦτον, ὃν ζῶμεν Σ.) (O. 1.115) <br /> <b>5</b> fragg. ]σα τουτο[ Πα. 13. d. 2. ]ν [[τοῦτο]] βαλλεμ[ Πα. 17. a. 7. τοτ ἐναυ[ (Pae. 21.5) ἀλκὰν Ἀχελωίου [[κρανίον]] [[τοῦτο]] ζάθε[ον (Pae. 21.10) τουτ.νπο[ (Pae. 21.22) ]ν [[ὀρθαί]] τε β[ουλ]αὶ τοῦτον[ Θρ. 4. 16. | |sltr=[[οὗτος]] ([[οὗτος]], [[τούτῳ]], τοῦτον, τούτων, τούτοις; ταύτας, [[ταύτᾳ]], ταύταν, ταύταις; τοῦτ（ο) nom., acc., [[ταῦτα]], τούτων, ταῦτ（α).) <br /> <b>1</b> <br /> <b>a</b> [[this]], [[that]] I [[have]] [[just]] mentioned. [[ἔχει]] δ' ἀπάλαμον βίον τοῦτον ἐμπεδόμοχθον (O. 1.59) ἀλλ' ἐμοὶ μὲν [[οὗτος]] [[ἄεθλος]] ὑποκείσεται (O. 1.84) ἔχων [[τοῦτο]] [[κᾶδος]] (O. 1.107) [[ἴστω]] γὰρ ἐν [[τούτῳ]] πεδίλῳ [[δαιμόνιον]] πόδ' ἔχων Σωστράτου [[υἱός]] i. e. the [[character]] I [[have]] [[just]] outlined fits him (O. 6.8) κεῖναι γὰρ ἐξ ἀλλᾶν ὁδὸν ἁγεμονεῦσαι ταύταν ἐπίστανται (O. 6.26) ᾤχετ' ἰὼν ταύτας πεῤ ἀτλάτου πάθας (O. 6.38) τὸ καὶ κατεφάμιξεν καλεῖσθαί μιν χρόνῳ [[σύμπαντι]] [[μάτηρ]] τοῦτ' ὄνυμ ἀθάνατον (O. 6.57) [[ἀπό]] μοι λόγον τοῦτον, [[στόμα]], ῥῖψον i. e. [[what]] I [[have]] [[just]] said (O. 9.36) [[ταύτᾳ]] δ' ἐν πρωτογόνῳ τελετᾷ (O. 10.51) [[ἀφθόνητος]] δ' [[αἶνος]] Ὀλυμπιονίκαις [[οὗτος]] ἄγκειται (O. 11.8) ὃς τοῦτ' ἐφέπεις [[ὄρος]] (P. 1.30) ὁ δὲ [[λόγος]] ταύταις ἐπὶ συντυχίαις [[δόξαν]] φέρει (P. 1.36) ἔσχε [[τοι]] ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου [[λῆμα]] Κορωνίδος (P. 3.24) ἐν [[τούτῳ]] λόγῳ (P. 4.59) παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει [[μέρος]] Ἀρκεσίλας (τούτοι（ο) coni. Christ: τεοῖς Wil.: these, [[your]] children the adj. has no [[specific]] [[prior]] [[reference]]) (P. 4.65) “τούτων μὲν κεφάλαια λόγων [[ἴστε]]” (P. 4.116) “τοῦτον [[ἄεθλον]] ἑκὼν τέλεσον” (P. 4.165) σύνθεσιν ταύταν ἐπαινήσαντες (P. 4.168) [[μάλιστα]] μὲν Κρονίδαν σέβεσθαι· ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον (P. 6.26) [[ἔγεντο]] καὶ [[πρότερον]] [[Ἀντίλοχος]] βιατὰς [[νόημα]] [[τοῦτο]] φέρων (P. 6.29) ἀλλ' [[ἐπεὶ]] ἐκ τούτων φίλον ἄνδρα πόνων ἐρρύσατο (P. 12.18) ταύταν μεθέπων [[Διόθεν]] αἶσαν (N. 6.13) κράτησεν ἀπὸ ταύτας [[αἷμα]] πάτρας Καλλίας (i. e. the Bassidai, v. 31) (N. 6.35) Μολοσσίᾳ δ' ἐμβασίλευεν [[ὀλίγον]] χρόνον· ἀτὰρ [[γένος]] αἰεὶ φέρει τοῦτό οἱ [[γέρας]] (N. 7.40) [[οὐκ]] [[ἔχω]] [[εἰπεῖν]] τίνι [[τοῦτο]] [[Μοῖρα]] [[τέλος]] ἔμπεδον ὤρεξε (i. e. εὐδαιμονίαν ἅπασαν) (N. 7.57) [[ποτίφορος]] δ' ἀγαθοῖσι μισθὸς [[οὗτος]] (N. 7.63) δέδορκεν παιδὶ τοῦθ' Ἁγησιδάμου [[φέγγος]] ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ (i. e. [[κλέος]]) (N. 9.42) Ζεῦ πάτερ, [[εὔχομαι]] ταύταν ἀρετὰν κελαδῆσαι σὺν Χαρίτεσσιν (N. 9.54) καὶ γυναιξὶν καλλικόμοισιν ἀριστεύει [[πάλαι]] (''[[sc.]]'' [[Ἄργος]]). [[Ζεύς|Ζεὺς]] ἐπ' Ἀλκμήναν Δανάαν τε μολὼν τοῦτον κατέφανε λόγον (Er. Schmid e Σ: τὸν codd.) (N. 10.11) ([[Διόσκουροι]]) πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον· [[ἐπεὶ]] τοῦτον εἵλετ' αἰῶνα [[Πολυδεύκης]] (N. 10.58) πάντ' ἔχεις εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο [[καλῶν]] (i. e. [[εὐτυχία]] καὶ [[εὐλογία]] v. 13) (I. 5.15) Λάμπων δὲ μελέταν ἔργοις ὀπάζων Ἡσιόδου [[μάλα]] τιμᾷ τοῦτ' [[ἔπος]] (I. 6.67) [[ὅστις]] ἐν [[ταύτᾳ]] νεφέλᾳ χάλαζαν αἵματος πρὸ φίλας πάτρας ἀμύνεται (i. e. a [[reference]] to the [[battle]] [[implied]] in [[χάλκασπις]] [[Ἄρης]] v. 25) (I. 7.27) εἰ δέ [[τις]] ἀνθρώποισι [[θεόσδοτος]] ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν (ἀτλάτα κακότας coni. Boeckh) fr. 42. 6. τοῦτον ἔσχετε τεθμόν (i. e. πιθεῖν σοφούς v. 52) Πα.… ἐμοὶ δὲ [[τοῦτο]][ν δ]ιέδωκ.ν ἀθάνατον πόνον Πα. 7B. 21. pro subs., τούτων ἔδοξεν γυμνὸς [[αὐτῷ]] [[κᾶπος]] ὑπακούεμεν (O. 3.24) τοῦτό γε οἱ [[σαφέως]] μαρτυρήσω (O. 6.20) ὁ δ' ἐπαντέλλων [[χρόνος]] [[τοῦτο]] πράσσων μὴ κάμοι (O. 8.29) Δὶ τοῦτ' Ἐνυαλίῳ τ ἐκδώσομεν πράσσειν (O. 13.106) ἐθελήσαις [[ταῦτα]] νόῳ [[τιθέμεν]] (P. 1.40) κέρδει δὲ τί [[μάλα]] [[τοῦτο]] κερδαλέον τελέθει; (P. 2.78) ἀλλ' οὐδὲ [[ταῦτα]] νόον ἰαίνει φθονερῶν (P. 2.89) “κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον [[ταῦτα]] πορσύνοντ' [[ἄγαν]]” (P. 4.151) “ταῦτά μοι θαυμαστὸς [[ὄνειρος]] ἰὼν φωνεῖ” (P. 4.163) τὶν δὲ τούτων ἐξυφαίνονται χάριτες (n.) (P. 4.275) [[ἔχει]] συγγενὴς ὀφθαλμὸς αἰδοιότατον [[γέρας]] τεᾷ [[τοῦτο]] μειγνύμενον φρενί (P. 5.19) “καὶ [[γάρ]] σε ἔτραπε [[μείλιχος]] ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον” (P. 9.43) “[[ταύτᾳ]] [[πόσις]] [[ἵκεο]] βᾶσσαν τάνδε” (P. 9.51) ὁ [[μέν]] που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ' ἔπραξεν (i. e. the [[victory]], v. 9) (P. 10.11) εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, [[ἄγε]], [[Μοῖσα]], [[οὖρον]] ἐπέων εὐκλέα (N. 6.28) καὶ [[ταῦτα]] μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν [[εὗρον]] (Pauw: ταύταν codd.) (N. 6.53) “ἔστι [[σοι]] τούτων [[λάχος]]” (N. 10.85) [[ταῦτα]], Νικάσιππ, ἀπόνειμον (I. 2.47) ταῦτ' [[ἄρα]] οἱ φαμένῳ (I. 6.49) [[ταῦτα]] καὶ μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί (I. 8.26) [[ταῦτα]] θεοῖσι μὲν πιθεῖν σοφοὺς δυνατόν (Pae. 6.51) πρέπει δ' ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι καλλίσταις ἀοιδαῖς. [[τοῦτο]] γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει μόνον fr. 121. 3. τί ἔρδων [[φίλος]] [[σοί]] τε [[εἴην]], τοῦτ' αἴτημί σε fr. 155. 3.<br /> <b>b</b> [[such]] as [[this]] ([[that]] I [[have]] mentioned) ἧν [[Τάνταλος]] [[οὗτος]] (O. 1.55) καὶ Νεμέᾳ γὰρ [[ὁμῶς]] [[ἐρέω]] ταύταν [[χάριν]] (O. 8.57) εὔχομαί νιν Ὀλυμπίᾳ [[τοῦτο]] [[δόμεν]] [[γέρας]] [[ἔπι]] Βάττου γένει (P. 5.124) [[πεῖραν]] μὲν ἀγάνορα Φοινικοστόλων ἐγχέων ταύταν θανάτου [[πέρι]] καὶ ζωᾶς ἀναβάλλομαι ὡς [[πόρσιστα]] (N. 9.29) cf. “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” i. e. [[such]] as [[you]] [[have]] [[seen]] (O. 4.24) <br /> <b>2</b> [[prospective]], (cf. [[ὅδε]] 2.) στέφανοι πράσσοντί με [[τοῦτο]] θεόδματον [[χρέος]], φόρμιγγά τε ποικιλόγαρυν καὶ βοὰν αὐλῶν ἐπέων τε θέσιν συμμεῖξαι (O. 3.7) [[εὐδαίμων]] δὲ καὶ ὑμνητὸς [[οὗτος]] ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς, ὃς ἂν [[ἕλῃ]] (P. 10.22) ἀλλ' [[ἔσται]] [[χρόνος]] [[οὗτος]], ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν [[ἔμπαλιν]] γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ [[οὔπω]] (P. 12.31) λεγόμενον δὲ [[τοῦτο]] προτέρων [[ἔπος]] [[ἔχω]] (N. 3.52) pro subs., [[τοῦτο]] δ' ἀμάχανον [[εὑρεῖν]]· [[ὅτι]] [[νῦν]] (O. 7.25) Ἰξίονα φαντὶ [[ταῦτα]] βροτοῖς λέγειν (P. 2.21) φαντὶ δ' [[ἔμμεν]] τοῦτ ἀνιαρότατον καλὰ γινώσκοντ ἀνάγκᾳ ἐκτὸς ἔχειν [[πόδα]] (P. 4.288) “καὶ ἔν τε θεοῖς [[τοῦτο]] κἀνθρώποις [[ὁμῶς]] αἰδέοντ' ἀμφανδὸν ἁδείαις [[τυχεῖν]] τὸ πρῶτον εὐνᾶς” (P. 9.40) [[τοῦτο]] γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ [[τις]] εὖ εἴπῃ τι (I. 4.40) τοῦτό γέ οἱ [[ἐρέω]] fr. 42. 2. εἰ χρεὼν τοῦθ' κοινὸν εὔξασθαι [[ἔπος]] (P. 3.2) <br /> <b>3</b> = [[ὅδε]], [[this]] ([[here]], [[before]] [[you]]) ἐς ταύταν ἑορτὰν (O. 3.34) [[παντᾷ]] ἀγγελίαν πέμψω ταύταν i. e. [[this]] [[hymn]] (O. 9.25) [[τοῦτο]] δὲ προσφέρων [[ἄεθλον]] (τὸν ὕμνον Σ.) (O. 9.108) [[ἄγγελος]] [[ἔβαν]], πέμπτον ἐπὶ [[εἴκοσι]] [[τοῦτο]] γαρύων [[εὖχος]] ἀγώνων [[ἄπο]] (N. 6.58) ὦ Θρασύβουλ, ἐρατᾶν ὄχημ' ἀοιδᾶν τοῦτό [[τοι]] [[πέμπω]] μεταδόρπιον fr. 124. 2. “τοῦτ' [[ἔργον]] [[βασιλεύς]], ἐμοὶ τελέσαις” (P. 4.229) “[[οὗτος]] ἐγὼ ταχυτᾶτι” (i. e. [[τοιοῦτος]]) (O. 4.24) “οὔ τί που [[οὗτος]] [[Ἀπόλλων]]” (P. 4.87) <br /> <b>4</b> referring to [[time]]. εἴη σέ τε τοῦτον [[ὑψοῦ]] χρόνον πατεῖν, [[ἐμέ]] τε [[τοσσάδε]] νικαφόροις ὁμιλεῖν (τοῦτον, ὃν ζῶμεν Σ.) (O. 1.115) <br /> <b>5</b> fragg. ]σα τουτο[ Πα. 13. d. 2. ]ν [[τοῦτο]] βαλλεμ[ Πα. 17. a. 7. τοτ ἐναυ[ (Pae. 21.5) ἀλκὰν Ἀχελωίου [[κρανίον]] [[τοῦτο]] ζάθε[ον (Pae. 21.10) τουτ.νπο[ (Pae. 21.22) ]ν [[ὀρθαί]] τε β[ουλ]αὶ τοῦτον[ Θρ. 4. 16. | ||
}} | }} | ||
{{Abbott | {{Abbott | ||
|astxt=[[οὗτος]], [[αὕτη]], [[τοῦτο]], gen., [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]], [in [[LXX]] [[chiefly]] for זֹאת,זֶה;] demonstr. pron. ([[related]] to [[ἐκεῖνος]] as hic to ille), <br />[[this]];<br /><b class="num">1.</b>as subst., [[this]] [[one]], he;<br /><b class="num">(a)</b>absol.: Mt 3:17, Mk 9:7, Lk 7:44, 45, Jo 1:15, Ac 2:15, al.; expressing [[contempt]] (cl.), Mt 13:55, 56, Mk 6:2, 3, Jo 6:42, al.; | |astxt=[[οὗτος]], [[αὕτη]], [[τοῦτο]], gen., [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]], [in [[LXX]] [[chiefly]] for זֹאת,זֶה;] demonstr. pron. ([[related]] to [[ἐκεῖνος]] as hic to ille), <br />[[this]];<br /><b class="num">1.</b>as subst., [[this]] [[one]], he;<br /><b class="num">(a)</b>absol.: Mt 3:17, Mk 9:7, Lk 7:44, 45, Jo 1:15, Ac 2:15, al.; expressing [[contempt]] (cl.), Mt 13:55, 56, Mk 6:2, 3, Jo 6:42, al.; εἰς [[τοῦτο]], Mk 1:38, Ro 14:9; μετὰ [[τοῦτο]] ([[ταῦτα]]; V. Westc. on Jo 5:1), Jo 2:12 11:7, al.; <br /><b class="num">(b)</b>epanaleptic (referring to [[what]] precedes): Mt 5:19, Mk 3:35, Lk 9:48, Jo 6:46, Ro 7:10, al.; <br /><b class="num">(c)</b>proleptic (referring to [[what]] follows): seq. [[ἵνα]] (Bl., §69, 6), Lk 1:43, Jo 3:19 (and freq.) 15:8, Ro 14:9, al.; seq. [[ὅτι]], Lk 10:11, Jo 9:3o, Ac 24:14, Ro 2:3, al.; [[ὅπως]], Ro 9:17; [[ἐάν]], Jo 13:35; <br /><b class="num">(d)</b>[[special]] idioms: [[τοῦτο]] μὲν… τ. δέ (cl), [[partly]]… [[partly]]. He 10:33; καὶ [[τοῦτο]] (τοῦτον, [[ταῦτα]]), and [[that]] (him) [[too]], Ro 13:11, I Co 2:2, He 11:12; τοῦτ’ ἐστιν, Mt 27:46.<br /><b class="num">2.</b>As adj., c. subst.;<br /><b class="num">(a)</b>c. [[art]].<br /><b class="num">(α)</b>[[before]] the [[art]].: Mt 12:32, Mk 9:29, Lk 7:44, Jo 4:15, Ro 11:24, Re 19:9, al.; <br /><b class="num">(β)</b>[[after]] the [[noun]]: Mt 3:9, Mk 12:16, Lk 11:31, Jo 4:13, Ac 6:13, Ro 15:28, I Co 1:20, Re 2:24, al.; <br /><b class="num">(b)</b>c. subst. anarth. ([[with]] predicative [[force]]; Bl., §49, 4): Lk 1:36 2:2 24:21, Jo 2:11 4:54 21:14, II Co 13:1. | ||
}} | }} | ||
{{StrongGR | {{StrongGR | ||
| Line 32: | Line 35: | ||
}} | }} | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=[[αὕτη]], [[τοῦτο]], [[demonstrative]] pronoun (cf. [[Curtius]], p. 543), [[Hebrew]] זֶה, זֹאת, [[this]]; used: I. [[absolutely]].<br /><b class="num">1.</b><br /><b class="num">a.</b> [[this]] [[one]], [[visibly]] [[present]] [[here]]: the [[one]] [[just]] named: R G L); [[this]] [[one]] [[just]] mentioned and no [[other]]: ἐν [[τούτῳ]]); [[such]] as I [[have]] [[just]] described, [[καί]] [[οὗτος]], [[this]] [[one]] [[just]] mentioned [[also]], i. e. as [[well]] as the [[rest]], R G L; [[καί]] [[τοῦτον]], and him [[too]], and him [[indeed]], Winer's Grammar, § 23,1; (Buttmann, § 127,3)): [[Γάζα]] [[under]] the [[end]]); [[οὗτος]] is referred by ([[many]]) orthodox interpreters [[incorrectly]] ([[see]] Alford at the [[passage]]; Winer's Grammar, and Buttmann s Grammar, the passages cited)) to the [[immediately]] [[preceding]] [[subject]], Christ); [[οὗτος]], [[αὕτη]] ἐστι, in [[this]] appears ... [[that]] etc.; on [[this]] depends ... [[that]] etc.: followed by [[ὅτι]], as [[αὕτη]] ἐστιν ἡ [[ἐπαγγελία]], [[ὅτι]], [[ἵνα]], [[τοῦτο]] ἐστι τό [[ἔργον]], τό [[θέλημα]] | |txtha=[[αὕτη]], [[τοῦτο]], [[demonstrative]] pronoun (cf. [[Curtius]], p. 543), [[Hebrew]] זֶה, זֹאת, [[this]]; used: I. [[absolutely]].<br /><b class="num">1.</b><br /><b class="num">a.</b> [[this]] [[one]], [[visibly]] [[present]] [[here]]: the [[one]] [[just]] named: R G L); [[this]] [[one]] [[just]] mentioned and no [[other]]: ἐν [[τούτῳ]]); [[such]] as I [[have]] [[just]] described, [[καί]] [[οὗτος]], [[this]] [[one]] [[just]] mentioned [[also]], i. e. as [[well]] as the [[rest]], R G L; [[καί]] [[τοῦτον]], and him [[too]], and him [[indeed]], Winer's Grammar, § 23,1; (Buttmann, § 127,3)): [[Γάζα]] [[under]] the [[end]]); [[οὗτος]] is referred by ([[many]]) orthodox interpreters [[incorrectly]] ([[see]] Alford at the [[passage]]; Winer's Grammar, and Buttmann s Grammar, the passages cited)) to the [[immediately]] [[preceding]] [[subject]], Christ); [[οὗτος]], [[αὕτη]] ἐστι, in [[this]] appears ... [[that]] etc.; on [[this]] depends ... [[that]] etc.: followed by [[ὅτι]], as [[αὕτη]] ἐστιν ἡ [[ἐπαγγελία]], [[ὅτι]], [[ἵνα]], [[τοῦτο]] ἐστι τό [[ἔργον]], τό [[θέλημα]] τοῦ Θεοῦ, [[ἵνα]], οὐ πάντες οἱ ἐξ [[Ἰσραήλ]], [[οὗτοι]] [[Ἰσραήλ]], L marginal [[reading]] οἱ τοιοῦτοι); ὅς, [[ὅστις]]; [[which]] [[description]] [[either]] follows, as ὁ ... ὑπάρχων, [[οὗτος]]); R G in ὅς, L marginal [[reading]] [[αὐτός]]); [[ὅστις]], ὅσοι ... [[οὗτοι]], εἰ [[τίς]], [[αὐτός]]); [[ἐάν]] [[τίς]], Winer's Grammar, § 23,4.<br /><b class="num">f.</b> [[with]] [[αὐτός]] annexed, [[this]] [[man]] [[himself]], these [[themselves]], [[οὗτοι]] εἰσιν οἱ υἱοί τῆς βασιλείας, [[αὕτη]] ἐστιν ἡ [[μεγάλη]] [[ἐντολή]], [[οὗτος]] ἐστιν ὁ [[πλάνος]] (German diese sind), [[τοῦτο]] a. refers to [[what]] precedes: [[τοῦτο]] [[εἰπών]], and the [[like]], T omits; Tr brackets WH [[reject]] the [[verse]]); [[διά]] [[τοῦτο]], [[see]] [[διά]], B. II:2a.; εἰς [[τοῦτο]], [[see]] εἰς, B. II:3c. β.; [[αὐτό]] [[τοῦτο]], for [[this]] [[very]] [[cause]], αὐτοί); cf. Matthiae, § 470,7; Passow, [[under]] the [[word]], C. 1a. at the [[end]] (Liddell and Scott, [[under]] the [[word]], C. IX:1 at the [[end]]; Winer's Grammar, § 21,3note 2; Kühner, § 410 Anm. 6); [[μετά]] [[τοῦτο]], [[see]] [[μετά]], II:2b. ἐκ [[τούτου]], for [[this]] [[reason]] ([[see]] ἐκ, II:8), from [[this]], i. e. hereby, by [[this]] [[note]], ἐν [[τούτῳ]], for [[this]] [[cause]], hereby, by [[this]] token, [[ἐπί]] [[τούτῳ]], in the [[meanwhile]], [[while]] [[this]] [[was]] [[going]] on ([[but]] [[see]] [[ἐπί]], B. 2e., at the [[end]], p. 234 a), [[τούτου]] [[χάριν]], [[ταῦτα]], these so [[great]], so [[wonderful]], things); [[μετά]] [[ταῦτα]], [[see]] [[μετά]], II:2b. [[κατά]] [[ταῦτα]], in [[this]] [[same]] [[manner]], in τά αὐτά or [[ταῦτα]]). it refers to the [[substance]] of the [[preceding]] [[discourse]]: [[καθώς]] ... [[ταῦτα]], Winer's Grammar, § 23,5): [[αὐτό]] [[τοῦτο]] [[ὅτι]], [[τοῦτο]] [[λέγω]] followed by [[direct]] [[discourse]], [[λέγω]], II:2d.). it is prefixed to sentences introduced by the particles [[ὅτι]], [[ἵνα]], etc.: [[τοῦτο]] [[λέγω]] or [[φημί]] followed by [[ὅτι]], [[λέγω]] as [[above]]); γινώσκεις [[τοῦτο]] followed by [[ὅτι]], λογίζεσθαι [[τοῦτο]] [[ὅτι]], ὁμολογεῖν, [[εἰδώς]], ἐν [[τούτῳ]] [[ὅτι]], [[τοῦτο]], [[ἵνα]], εἰς [[τοῦτο]], [[ἵνα]], [[διά]] [[τοῦτο]], [[ἵνα]], [[τούτων]] (on [[this]] neuter plural referring to a [[single]] [[object]] [[see]] Winer's Grammar, 162 (153); (cf. Riddell, Platonic Idioms, § 41)), [[ἵνα]], ἐν [[τούτῳ]], [[ἐάν]], [[ὅταν]], [[τοῦτο]] [[αὐτό]], [[ἵνα]], on [[this]] [[very]] [[account]], [[that]] ([[see]] a. [[above]] ([[but]] others [[take]] it [[here]] as the accusative of [[object]]; [[see]] Meyer at the [[passage]] (for instances of [[αὐτό]] [[τοῦτο]] [[see]] Buttmann, § 127,12))), εἰς [[αὐτό]] [[τοῦτο]], [[ἵνα]], [[ὅπως]], [[τοῦτο]] is [[put]] [[before]] an infinitive [[with]] τό for the [[sake]] of [[emphasis]] (Winer's Grammar, § 23,5; Buttmann, § 140,7, 9, etc.): R G prefix τοῦ to the infinitive); [[before]] an accusative and infinitive [[τοῦτο]] [[εὔχομαι]], [[τήν]] [[ὑμῶν]] κατάρτισιν, [[καί]] [[τοῦτο]], and [[this]], and [[that]] [[too]], and [[indeed]], [[especially]]: L T Tr WH [[also]] in 8; [[καί]] [[ταῦτα]], and [[that]] [[too]], [[καί]] [[ταῦτα]] [[also]] in classical Greek; cf. Devar. edition Klotz i., p. 108; Viger. edition Herm., p. 176f; Matthiae, § 470,6).<br /><b class="num">d.</b> [[ταῦτα]], of [[this]] [[sort]], [[such]], [[spoken]] [[contemptuously]] of men, [[Sophocles]] O. R 1329; [[Thucydides]] 6,77; Livy 30,30; cf. Bernhardy (1829), p. 281; (Winer's Grammar, 162 (153))).<br /><b class="num">e.</b> [[τοῦτο]] [[μέν]] ... [[τοῦτο]] δέ, [[partly]] ... [[partly]], Winer's Grammar, 142 (135); Matthiae, ii., § 288 Anm. 2; (Kühner, § 527 Anm. 2)).<br /><b class="num">f.</b> τουτ' ἐστιν, [[see]] [[εἰμί]], II:3, p. 176{b}. II. Joined to nouns it is used [[like]] an adjective;<br /><b class="num">a.</b> so [[that]] the [[article]] stands [[between]] the [[demonstrative]] and the [[noun]], [[οὗτος]] ὁ, [[αὕτη]] ἡ, [[τοῦτο]] τό (cf. Winer's Grammar, § 23at the [[end]]; Buttmann, § 127,29): T WH omits; Tr brackets the [[verse]]); L WH [[omit]]; Tr brackets the [[clause]]); [[τοῦτο]] τό [[παιδίον]], [[such]] a [[little]] [[child]] as ye [[see]] [[here]], [[τοῦτο]] [[thus]] as representing the class, '[[this]] and the [[like]];' [[but]] cf. Meyer (edited by Weiss) at the [[passage]]).<br /><b class="num">b.</b> so [[that]] the [[noun]] stands [[between]] the [[article]] and the [[demonstrative]] (cf. Winer's Grammar, 548 (510)); as, οἱ λίθοι [[οὗτοι]], the stones [[which]] ye [[see]] [[lying]] [[near]], L Tr WH brackets [[τούτους]]), Tr marginal [[reading]] WH marginal [[reading]] αὐτῆς); Winer's Grammar, as [[above]])); it is added to a [[noun]] [[which]] has [[another]] adjective, ἡ [[χήρα]] ἡ πτωχή [[αὕτη]], πάντα τά ῤήματα [[ταῦτα]], T WH L marginal [[reading]] [[omit]]; L [[text]] Tr marginal [[reading]] brackets [[ταῦτα]]); [[ἀπό]] τῆς γενεάς τῆς σκολιᾶς [[ταύτης]], [[οὗτος]] ὁ and ὁ ... [[οὗτος]]: viz. [[οὗτος]] ὁ, L [[text]] T Tr WH; R L marginal [[reading]]; R G; R G; L WH Tr marginal [[reading]]; L T Tr WH. ὁ ... [[οὗτος]], R G L marginal [[reading]]; G L [[text]] T Tr WH; L T Tr WH; John vii 36 L T Tr WH; G T Tr [[text]]; R G; etc.<br /><b class="num">d.</b> [[with]] anarthrous nouns, [[especially]] numerical specifications (Winer's Grammar, § 37,5 N. 1): τρίτον [[τοῦτο]], [[this]] [[third]] [[time]], [[τοῦτο]] τρίτον, δεύτερον [[τοῦτο]], [[τοῦτο]] δέκατον, τέταρτον [[τοῦτο]], [[Herodotus]] 5,76). (The passages [[which]] [[follow]], [[although]] introduced [[here]] by Prof. Grimm, are ([[with]] the [[exception]] of [[οὗτος]]; cf. Winer's Grammar, 110 (105) [[note]]; Buttmann, § 127,31; Rost § 98,3 A.<br /><b class="num">c.</b> α. [[following]]): [[τοῦτο]] [[πάλιν]] δεύτερον [[σημεῖον]] ἐποίησεν, τρίτην ταύτην ἡμέραν [[ἄγει]], [[this]] is the [[third]] [[day]] [[that]] Israel is [[passing]] ([[but]] [[see]] [[ἄγω]], 3), [[κεῖμαι]] τριακοστην ταύτην ἡμέραν, [[this]] is [[now]] the [[thirtieth]] [[day]] [[that]] I [[lie]] ([[unburied]]), Lucian, [[dial]]. mort. 13,3); οὐ [[μετά]] πολλάς ταύτας ἡμέρας ([[see]] [[μετά]], II:2b. (Winer's Grammar, 161 (152); Buttmann, § 127,4)), [[οὗτος]] [[μήν]] [[ἕκτος]] ἐστιν αὐτῇ, [[this]] is the [[sixth]] [[month]] [[with]] her etc. [[αὕτη]] [[ἀπογραφή]] πρώτη ἐγένετο, L (T) Tr WH; ταύτην ἐποίησεν [[ἀρχήν]] τῶν σημείων, L T Tr WH. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 39: | Line 42: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''οὗτος:''' [[αὕτη]], [[τοῦτο]], γεν. [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]] κ.λπ.· δεικτ. αντων.<br /><b class="num">I. 1.</b> αυτός, αυτή, αυτό, Λατ. [[hic]], λέγεται για να δηλώσει το κοντινότερο [[μεταξύ]] [[δύο]] πραγμάτων, σε αντίθ. προς το [[ἐκεῖνος]], ο πιο απομακρυσμένος από τους [[δύο]] (πρβλ. [[ὅδε]]), σε Όμηρ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> όταν το ένα από τα [[δύο]] προηγείται και το [[άλλο]] ακολουθ., το [[ὅδε]] γενικά αναφέρεται σε αυτό που ακολουθεί, ενώ το [[οὗτος]] σ' αυτό που προηγείται, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">3.</b> ομοίως, επίσης, το [[οὗτος]] χρησιμ. εμφατικά, γενικά περιφρονητικά, ενώ το [[ἐκεῖνος]] (όπως το Λατ. [[ille]]) δηλώνει έπαινο· ὁ πάντ' [[ἄναλκις]] [[οὗτος]], δηλ. ο Αίγισθος, σε Σοφ.· [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], σε Πλάτ.· <i>τούτους τοὺς συκοφάντας</i>, στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> στην Αττ. νομική [[γλώσσα]], το [[οὗτος]] αναφέρεται στον αντίδικο, [[είτε]] τον κατήγορο [[είτε]] τον υπόδικο, ενώ στη Λατ. [[hic]] ήταν ο [[πελάτης]], και [[iste]] ο [[αντίδικος]], σε Δημ.<br /><b class="num">5.</b> [[συχνά]], [[σχεδόν]] ως επίρρ. με τοπική [[σημασία]] (πρβλ. το [[ὅδε]] στην [[αρχή]]), τίς δ' [[οὗτος]] κατὰ [[νῆας]] [[ἔρχεαι]]; [[ποιος]] είσαι εσύ που έρχεσαι εδώ...; σε Ομήρ. Ιλ.· [[συχνά]] στην Αττ., τίς [[οὑτοσί]]; [[ποιος]] είναι αυτός εδώ; σε Αριστοφ.<br /><b class="num">6.</b> με αντων. βʹ προσ. [[οὗτος]] σύ, Λατ. heus tu! ε, εσύ! εσύ [[εκεί]]! σε Σοφ. κ.λπ.· και [[έπειτα]], το [[οὗτος]] [[μόνος]] του, ως κλητ.· [[οὗτος]], <i>τί ποιεῖς;</i> σε Αισχύλ.· ὦ [[οὗτος]], [[οὗτος]], [[Οἰδίπους]], σε Σοφ.<br /><b class="num">7.</b> η [[φράση]] αυτή [[κυρίως]] υποδηλώνει θυμό, [[ανυπομονησία]] ή [[περιφρόνηση]]· ομοίως, <i>οὗτοςἀνὴρ</i> αντί [[ἐγώ]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">II.</b> το καὶ [[οὗτος]] προστίθεται επίσης για να επιτείνει μια προηγούμενη [[λέξη]]· <i>ναυτικῷ ἀγῶνι</i>, καὶ [[τούτῳ]] πρὸς Ἀθηναίους, σε Θουκ.· βλ. κατωτ. III. 5.<br /><b class="num">III.</b> το ουδ. [[ταῦτα]] σε ποικίλες φράσεις:<br /><b class="num">1.</b> <i>ταῦτ' ὦ δέσποτα</i>, [[μάλιστα]] Κύριε (δηλ. <i>ταῦτά ἐστι</i> κ.λπ.), σε Αριστοφ.· ομοίως, [[ταῦτα]] δή, στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> [[ταῦτα]] μὲν δὴ ὑπάρξει, άρα θα γίνει, σε Πλάτ.<br /><b class="num">3.</b> καὶ [[ταῦτα]] μὲν δὴ [[ταῦτα]], Λατ. [[haec]] [[hactenus]], στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> διὰ [[ταῦτα]], γι' αυτό, σε Αττ.· πρὸς [[ταῦτα]], έτσι [[λοιπόν]], άρα, σε Τραγ.· επίσης, το [[ταῦτα]] απόλ., γι' αυτό, [[επομένως]], σε Ομήρ. Ιλ.· ταῦτ'[[ἄρα]], σε Αριστοφ.· [[ταῦτα]] δή, σε Αισχύλ.· ταῦτ' [[οὖν]], σε Σοφ.<br /><b class="num">5.</b> καὶ [[ταῦτα]], που προσθέτει ένα [[περιστατικό]] για να ενισχύσει ό,τι έχει ειπωθεί, και αυτό, Λατ. et [[hoc]]· ἄνδρα [[θανεῖν]], καὶ [[ταῦτα]] πρὸς γυναικός, [[σκέφτομαι]] ότι [[ένας]] άντρας επρόκειτο να πεθάνει, και αυτό (δηλ. και [[μάλιστα]]) από το [[χέρι]] μιας γυναίκας, σε Αισχύλ. κ.λπ.<br /><b class="num">6.</b> [[τοῦτο]] [[μέν]]..., [[τοῦτο]] δέ..., από τη μια [[πλευρά]]..., από την [[άλλη]]..., εν μέρει..., εν μέρει..., σε Ηρόδ.<br /><b class="num">IV.</b> 1. δοτ. θηλ. [[ταύτῃ]], σ' αυτό το [[σημείο]], εδώ, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> στο [[σημείο]] αυτό, πάνω σ' αυτό το [[σημείο]], σε Αριστοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">3.</b> μ' αυτόν τον τρόπο, έτσι, σε Τραγ. κ.λπ.<br /><b class="num">V.</b> ἐκ [[τούτου]] ή <i>τούτων</i>, [[μετά]] απ' αυτά, σε Ξεν.· [[συνεπώς]], [[λοιπόν]], στον ίδ.<br /><b class="num">VI.</b> 1. ἐν [[τούτῳ]], σ' αυτό [[επάνω]], ως προς αυτό, σε Θουκ., Πλάτ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> στο μεσοδιάστημα, σε Θουκ., Ξεν.<br /><b class="num">VII.</b><i>πρὸς τούτοις</i>, επί [[πλέον]], επίσης, σε Ηρόδ., Αττ. | |lsmtext='''οὗτος:''' [[αὕτη]], [[τοῦτο]], γεν. [[τούτου]], [[ταύτης]], [[τούτου]] κ.λπ.· δεικτ. αντων.<br /><b class="num">I. 1.</b> αυτός, αυτή, αυτό, Λατ. [[hic]], λέγεται για να δηλώσει το κοντινότερο [[μεταξύ]] [[δύο]] πραγμάτων, σε αντίθ. προς το [[ἐκεῖνος]], ο πιο απομακρυσμένος από τους [[δύο]] (πρβλ. [[ὅδε]]), σε Όμηρ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> όταν το ένα από τα [[δύο]] προηγείται και το [[άλλο]] ακολουθ., το [[ὅδε]] γενικά αναφέρεται σε αυτό που ακολουθεί, ενώ το [[οὗτος]] σ' αυτό που προηγείται, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">3.</b> ομοίως, επίσης, το [[οὗτος]] χρησιμ. εμφατικά, γενικά περιφρονητικά, ενώ το [[ἐκεῖνος]] (όπως το Λατ. [[ille]]) δηλώνει έπαινο· ὁ πάντ' [[ἄναλκις]] [[οὗτος]], δηλ. ο Αίγισθος, σε Σοφ.· [[οὗτος]] [[ἀνήρ]], σε Πλάτ.· <i>τούτους τοὺς συκοφάντας</i>, στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> στην Αττ. νομική [[γλώσσα]], το [[οὗτος]] αναφέρεται στον αντίδικο, [[είτε]] τον κατήγορο [[είτε]] τον υπόδικο, ενώ στη Λατ. [[hic]] ήταν ο [[πελάτης]], και [[iste]] ο [[αντίδικος]], σε Δημ.<br /><b class="num">5.</b> [[συχνά]], [[σχεδόν]] ως επίρρ. με τοπική [[σημασία]] (πρβλ. το [[ὅδε]] στην [[αρχή]]), τίς δ' [[οὗτος]] κατὰ [[νῆας]] [[ἔρχεαι]]; [[ποιος]] είσαι εσύ που έρχεσαι εδώ...; σε Ομήρ. Ιλ.· [[συχνά]] στην Αττ., τίς [[οὑτοσί]]; [[ποιος]] είναι αυτός εδώ; σε Αριστοφ.<br /><b class="num">6.</b> με αντων. βʹ προσ. [[οὗτος]] σύ, Λατ. heus tu! ε, εσύ! εσύ [[εκεί]]! σε Σοφ. κ.λπ.· και [[έπειτα]], το [[οὗτος]] [[μόνος]] του, ως κλητ.· [[οὗτος]], <i>τί ποιεῖς;</i> σε Αισχύλ.· ὦ [[οὗτος]], [[οὗτος]], [[Οἰδίπους]], σε Σοφ.<br /><b class="num">7.</b> η [[φράση]] αυτή [[κυρίως]] υποδηλώνει θυμό, [[ανυπομονησία]] ή [[περιφρόνηση]]· ομοίως, <i>οὗτοςἀνὴρ</i> αντί [[ἐγώ]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">II.</b> το καὶ [[οὗτος]] προστίθεται επίσης για να επιτείνει μια προηγούμενη [[λέξη]]· <i>ναυτικῷ ἀγῶνι</i>, καὶ [[τούτῳ]] πρὸς Ἀθηναίους, σε Θουκ.· βλ. κατωτ. III. 5.<br /><b class="num">III.</b> το ουδ. [[ταῦτα]] σε ποικίλες φράσεις:<br /><b class="num">1.</b> <i>ταῦτ' ὦ δέσποτα</i>, [[μάλιστα]] Κύριε (δηλ. <i>ταῦτά ἐστι</i> κ.λπ.), σε Αριστοφ.· ομοίως, [[ταῦτα]] δή, στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> [[ταῦτα]] μὲν δὴ ὑπάρξει, άρα θα γίνει, σε Πλάτ.<br /><b class="num">3.</b> καὶ [[ταῦτα]] μὲν δὴ [[ταῦτα]], Λατ. [[haec]] [[hactenus]], στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> διὰ [[ταῦτα]], γι' αυτό, σε Αττ.· πρὸς [[ταῦτα]], έτσι [[λοιπόν]], άρα, σε Τραγ.· επίσης, το [[ταῦτα]] απόλ., γι' αυτό, [[επομένως]], σε Ομήρ. Ιλ.· ταῦτ'[[ἄρα]], σε Αριστοφ.· [[ταῦτα]] δή, σε Αισχύλ.· ταῦτ' [[οὖν]], σε Σοφ.<br /><b class="num">5.</b> καὶ [[ταῦτα]], που προσθέτει ένα [[περιστατικό]] για να ενισχύσει ό,τι έχει ειπωθεί, και αυτό, Λατ. et [[hoc]]· ἄνδρα [[θανεῖν]], καὶ [[ταῦτα]] πρὸς γυναικός, [[σκέφτομαι]] ότι [[ένας]] άντρας επρόκειτο να πεθάνει, και αυτό (δηλ. και [[μάλιστα]]) από το [[χέρι]] μιας γυναίκας, σε Αισχύλ. κ.λπ.<br /><b class="num">6.</b> [[τοῦτο]] [[μέν]]..., [[τοῦτο]] δέ..., από τη μια [[πλευρά]]..., από την [[άλλη]]..., εν μέρει..., εν μέρει..., σε Ηρόδ.<br /><b class="num">IV.</b> 1. δοτ. θηλ. [[ταύτῃ]], σ' αυτό το [[σημείο]], εδώ, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> στο [[σημείο]] αυτό, πάνω σ' αυτό το [[σημείο]], σε Αριστοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">3.</b> μ' αυτόν τον τρόπο, έτσι, σε Τραγ. κ.λπ.<br /><b class="num">V.</b> ἐκ [[τούτου]] ή <i>τούτων</i>, [[μετά]] απ' αυτά, σε Ξεν.· [[συνεπώς]], [[λοιπόν]], στον ίδ.<br /><b class="num">VI.</b> 1. ἐν [[τούτῳ]], σ' αυτό [[επάνω]], ως προς αυτό, σε Θουκ., Πλάτ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> στο μεσοδιάστημα, σε Θουκ., Ξεν.<br /><b class="num">VII.</b><i>πρὸς τούτοις</i>, επί [[πλέον]], επίσης, σε Ηρόδ., Αττ. | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym | ||
| Line 47: | Line 47: | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt= | |mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> demonstr. Pron. [[this]], Lat. hic, to [[designate]] the nearer of two things, opp. to [[ἐκεῖνος]], the [[more]] [[remote]] (cf. ὅδἐ, Hom., etc.<br /><b class="num">2.</b> [[when]], of two things, one precedes and the [[other]] follows, ὅδε [[generally]] refers to [[what]] follows, [[οὗτος]] to [[what]] precedes, Soph., etc.<br /><b class="num">3.</b> so also, [[οὗτος]] is used emphat., [[generally]] in [[contempt]], [[while]] [[ἐκεῖνος]] (like Lat. [[ille]]) denotes [[praise]], ὁ πάντ' [[ἄναλκις]] [[οὗτος]], i. e. [[Aegisthus]], Soph.; [[οὗτος]] [[ἀνήρ]] Plat.; τούτους τοὺς συκοφάντας Plat.<br /><b class="num">4.</b> in Attic law-[[language]], [[οὗτος]] is [[commonly]] applied to the [[opponent]], [[whether]] [[plaintiff]] or [[defendant]], [[whereas]] in Lat. hic was the [[client]], [[iste]] the [[opponent]], Dem.<br /><b class="num">5.</b> often [[much]] like an adv., in [[local]] [[sense]] (cf. [[ὅδε]] init.), τίς δ' [[οὗτος]] κατὰ [[νῆας]] [[ἔρχεαι]]; who art thou [[here]] that comest… ? Il.; often in Attic, τίς [[οὑτοσί]]; who's [[this]] [[here]]? Ar.<br /><b class="num">6.</b> with Pron. of 2nd pers., [[οὗτος]] σύ, Lat. heus tu! ho you! you [[there]]! Soph., etc.; and then [[οὗτος]] [[alone]] like a Vocat., [[οὗτος]], τί ποιεῖς; Aesch.; ὦ [[οὗτος]] [[οὗτος]], [[Οἰδίπους]] Soph.<br /><b class="num">7.</b> [[this]] [[phrase]] [[mostly]] implies [[anger]], [[impatience]], or [[scorn]]:—so, [[οὗτος]] [[ἀνήρ]] for ἐγώ, Od.<br /><b class="num">II.</b> καὶ [[οὗτος]] is also added to [[heighten]] the [[force]] of a [[previous]] [[word]], ναυτικῷ ἀγῶνι, καὶ [[τούτῳ]] πρὸς Ἀθηναίους Thuc.; v. infr. III. 5.<br /><b class="num">III.</b> neut. [[ταῦτα]] in [[various]] phrases,<br /><b class="num">1.</b> ταῦτ', ὦ δέσποτα yes Sir, (i. e. ταῦτά ἐστι, etc.), Ar.; so [[ταῦτα]] δή Ar.<br /><b class="num">2.</b> [[ταῦτα]] μὲν δὴ ὑπάρξει so it shall be, Plat.<br /><b class="num">3.</b> καὶ [[ταῦτα]] μὲν δὴ [[ταῦτα]], Lat. [[haec]] [[hactenus]], Plat.<br /><b class="num">4.</b> διὰ [[ταῦτα]] [[therefore]], Attic; πρὸς [[ταῦτα]] so then, [[therefore]], Trag.:—also [[ταῦτα]] absol., [[therefore]], Il.; ταῦτ' ἄρα Ar.; [[ταῦτα]] δή Aesch.; ταῦτ' οὖν Soph.<br /><b class="num">5.</b> καὶ [[ταῦτα]], adding a [[circumstance]] heightening the [[force]] of [[what]] has been said, and that, Lat. et hoc, ἄνδρα [[θανεῖν]], καὶ [[ταῦτα]] πρὸς γυναικός to [[think]] that a man should die, and that by a [[woman]]'s [[hand]], Aesch., etc.<br /><b class="num">6.</b> [[τοῦτο]] μέν…, [[τοῦτο]] δέ…, on the one [[hand]]…, on the [[other]]…, [[partly]]…, [[partly]]. ., Hdt.<br /><b class="num">IV.</b> dat. fem. [[ταύτῃ]] on [[this]] [[spot]], [[here]], Soph., etc.<br /><b class="num">2.</b> in [[this]] [[point]], herein, Ar., etc.<br /><b class="num">3.</b> in [[this]] way, [[thus]], Trag., etc.<br /><b class="num">V.</b> ἐκ [[τούτου]] or τούτων, [[thereupon]], Xen.: [[therefore]], Xen.<br /><b class="num">VI.</b> ἐν [[τούτῳ]] herein, so far, Thuc., Plat., etc.<br /><b class="num">2.</b> in the [[meantime]], Thuc., Xen.<br /><b class="num">VII.</b> πρὸς τούτοις [[besides]], Hdt., Attic | ||
}} | }} | ||
{{FriskDe | {{FriskDe | ||
