3,252,772
edits
σκιά: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - " ιονιξ " to " ''Ionic'' ") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0897.png Seite 897]] ἡ, ion. [[σκιή]], der [[Schatten]]; Od. 11, 207; auch die Schatten der Abgeschiedenen, 10, 495, wie πότνιά τ' Οἰδίπου [[σκιά]] Aesch. Spt. 961, vgl. 976; Pind. sagt σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]], P. 8, 95; πετραίη τε [[σκιή]] (wo σκ keine Position macht), Hes. O. 591, Felsenschatten; so öfter von schattigen, Kühlung u. Erquickung gewährenden Orten, O. 545; ὑπὸ σκιῇ ἐστιν ἡ [[μάχη]], Her. 7, 226; Plat. u. sonst in Prosa, ᾔσθου ἐμὲ διὰ θάλπ ος μαχόμενόν τῳ περὶ σκιᾶς, Xen. Mem. 1, 6, 6; bekannt ist περὶ ὄνου σκιᾶς, Plat. Phaedr. 260 c, vgl. Ar. Vesp. 191; Zenob. 6, 28 u. app. paroem. 4, 26; auch περὶ τῆς ἐν Δελφοῖς σκιᾶς πολεμῆσαι, Dem. 5, 25. – Übertr., das Schwache, εὐτυχοῦντα μὲν [[σκιά]] τις ἂν τρέψειεν, Aesch. Ag. 1301; übh. das Nichtige, Vergängliche bezeichnend, ἡμᾶς οὐδὲν ἄλλο πλὴν εἴδωλα ἢ κούφην σκιάν, Soph. Ai. 126; ἀνδρὸς οὐκέτ' ὄντος, ἀλλ' [[ἤδη]] σκιᾶς, 1236; vgl. noch τἄλλ' ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην, Ant. 1155; τὰ θνητὰ ἡγοῦμαι σκιάν, Eur. Med. 1224. – Der Umriß, Schattenriß, Sp. – Nach Suid. auch der ungebetene, mitgebrachte Gast, umbra, vgl. Plut. Symp. 7, 6. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0897.png Seite 897]] ἡ, ion. [[σκιή]], der [[Schatten]]; Od. 11, 207; auch die Schatten der Abgeschiedenen, 10, 495, wie πότνιά τ' Οἰδίπου [[σκιά]] Aesch. Spt. 961, vgl. 976; Pind. sagt σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]], P. 8, 95; πετραίη τε [[σκιή]] (wo σκ keine Position macht), Hes. O. 591, Felsenschatten; so öfter von schattigen, Kühlung u. Erquickung gewährenden Orten, O. 545; ὑπὸ σκιῇ ἐστιν ἡ [[μάχη]], Her. 7, 226; Plat. u. sonst in Prosa, ᾔσθου ἐμὲ διὰ θάλπ ος μαχόμενόν τῳ περὶ σκιᾶς, Xen. Mem. 1, 6, 6; bekannt ist περὶ ὄνου σκιᾶς, Plat. Phaedr. 260 c, vgl. Ar. Vesp. 191; Zenob. 6, 28 u. app. paroem. 4, 26; auch περὶ τῆς ἐν Δελφοῖς σκιᾶς πολεμῆσαι, Dem. 5, 25. – Übertr., das Schwache, εὐτυχοῦντα μὲν [[σκιά]] τις ἂν τρέψειεν, Aesch. Ag. 1301; übh. das Nichtige, Vergängliche bezeichnend, ἡμᾶς οὐδὲν ἄλλο πλὴν εἴδωλα ἢ κούφην σκιάν, Soph. Ai. 126; ἀνδρὸς οὐκέτ' ὄντος, ἀλλ' [[ἤδη]] σκιᾶς, 1236; vgl. noch τἄλλ' ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην, Ant. 1155; τὰ θνητὰ ἡγοῦμαι σκιάν, Eur. Med. 1224. – Der Umriß, Schattenriß, Sp. – Nach Suid. auch der ungebetene, mitgebrachte Gast, umbra, vgl. Plut. Symp. 7, 6. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ᾶς (ἡ) :<br />ombre :<br /><b>I.</b> <i>au propre</i> ombre d'une personne <i>ou</i> d'une chose ; <i>particul.</i> :<br /><b>1</b> pour signifier une chose vaine : μάχεσθαί [[τῳ]] περὶ σκιᾶς XÉN disputer contre qqn pour une ombre ; καπνοῦ [[σκιά]] SOPH l'ombre d'une fumée ; [[ἄνθρωπος]] σκιᾶς [[ὄναρ]] PIND l'homme est le rêve d'une ombre;<br /><b>2</b> ombre dans un dessin : σκιᾶς [[ἀπόχρωσις]] <i>ou</i> [[φθορά]] PLUT dégradation de l'ombre;<br /><b>II.</b> ombre des morts ; <i>p. anal.</i> ombre, fantôme;<br /><b>III.</b> ombre, convive non invité qu’on amenait avec soi à un repas.<br />'''Étymologie:''' cf. <i>skr.</i> khâyâ, ombre. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''σκιά''': ᾶς, Ἰων. [[σκιή]], ῆς, ἡ, (ἴδε ἐν τέλ.)· ― [[σκιά]], «ἴσκιος», Ὀδ. Λ. 207· σκιὰ [[ἀντίστοιχος]] ὥς, ὡς ἡ [[σκιά]], ἥτις [[εἶναι]] [[σύντροφος]] τοῦ ἀνθρώπου, Εὐρ. Ἀνδρ. 745· ὑπὸ κίονος σκιὰν ἔπτηξεν ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 973· παροιμ., τὴν [[αὐτοῦ]] σκιὰν δέδοικεν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 62, Πλάτ. Φαίδων 101D. 2) ἡ σκιὰ νεκροῦ, [[φάσμα]], [[φάντασμα]], Ὀδ. Κ. 495, Αἰσχύλ. Θήβ. 988 (πρβλ. Ἕρμανν. 955), Σοφ. Αἴ. 1257· σποδόν τε καὶ σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1159· κατθανὼν δὲ πᾶς ἀνὴρ γῆ καὶ σκιὰ Εὐρ. Ἀποσπ. 536· σκιᾷ τινι λόγους ἀνέσπα Σοφ. Αἴ. 301· [[ὡσαύτως]], ἐπὶ ἀνθρώπου κατίσχνου, καταντήσαντος ὡς [[σκιά]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 302· φωνὴ καὶ σκιὰ [[γέρων]] ἀνὴρ Εὐρ. Ἀποσπ. 512· ― συχν. ἐν παροιμίαις ἐπὶ τῆς θνητῆς τοῦ ἀνθρώπου καταστάσεως, σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]] Πινδ. Π. 8. 136· [[εἴδωλον]] σκιᾶς Αἰσχύλ. Ἀγ. 839· πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 587. 6· ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν [[ἄλλο]] πλὴν εἴδωλα ... ἢ κούφαν σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 126· ἄνθρωπός ἐστι [[πνεῦμα]] καὶ σκιὰ μόνον ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 13· οὐδέν ἐσμεν πλὴν σκιαῖς ἐοικότες [[αὐτόθι]] 682· ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εὐτυχοῦντα μὲν [[σκιά]] τις ἂν τρέψειεν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1328· οὐδὲν [[μᾶλλον]] ἢ καπνοῦ σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 295· ἐπὶ πραγμάτων ἀναξίων λόγου, τἆλλ’ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1170, πρβλ. Φιλ. 946· καπνοὺς καὶ σκιὰς Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 14· ― τὰ πάντ’ ὄνου σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 308· περὶ ὄνου σκιᾶς μάχεσθαι Ἀριστοφ. Σφ. 191, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 260C· ὁ Ἄρχιππ. ἔγραψε κωμῳδίαν ἐπιγραφομένην Ὄνου [[σκιά]]· ― ἡ ἐν Δελφοῖς [[σκιά]], τὸ ἐν Δελφοῖς ἐκεῖνο [[φάντασμα]], δηλ. τὸ Ἀμφικτυονικὸν [[συνέδριον]], Δημ. 63 ἐν τέλ.· αἱ τοῦ δικαίου σκ., [[ἁπλαῖ]] σκιαὶ δικαιοσύνης καὶ οὐδὲν πλέον, Πλάτ. Πολ. 517D· σκιαὶ καὶ ἐν ὕδασιν εἰκόνες [[αὐτόθι]] 510Ε· σκιαὶ τῶν ὄντων, ἀλλ’ οὐκ εἰδώλων σκ. [[αὐτόθι]] 532C· στιγμὴ ἢ σκιὰ τούτων Δημ. 552. 7· ἂν ἔχη φίλου σκιὰν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 24. ΙΙ. ἡ σκιὰ δένδρου, κτλ., ὡς [[προφύλαξις]] ἀπὸ τῆς θερμότητος τοῦ ἡλίου, πετραίη [[σκιή]], ἡ σκιὰ βράχου, Ἡσ. Ἔργ. κ . Ἡμ. 587 ([[ἔνθα]] ὑπάρχει βραχεῖα συλλαβὴ πρὸ τοῦ σκ)· ἐν σκιῆ ἐζόμενος [[αὐτόθι]] 591· εἰ ὑπὸ σκιῆ ἔσοιτο ἡ [[μάχη]] Ἡρόδ. 7. 226· ὑπὸ σκιᾶς Εὐρ. Βάκχ. 458, ἴδε [[συμμιγής]]· ὑπὸ σκιὰν εἰσελθὼν καθίζεσθαι Ἀνδοκ. 6. 14· σκιὰν παρέχειν Πλάτ. Τίμ. 76D· ἐν σκιᾷ, δηλ. ἐν τῇ οἰκίᾳ, Ξεν. Συμπ. 2, 18, πρβλ. 3, 3 (ἴδε ἐν λ. [[σκιατροφέω]])· σκιὰν ὑπερτείνασα Σειρίου κυνός, σκιὰν ἀπὸ τῆς θερμότητος [[αὐτοῦ]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 967· ― ἐν τῷ πληθ., αἱ τῶν δένδρων καὶ αἱ τῶν πετρῶν σκιαὶ Ξεν. Κύρ. 8. 8, 17· ὑπὸ σκιαῖς ὁ αὐτ. ἐν Οἰκ. 20, 18, πρβλ. 5, 9. ΙΙΙ. σκιὰ ἐν τῇ ζωγραφικῇ, τὰ λαμπρὰ τῇ σκιᾷ τρανότερα ποιοῦσι Πλούτ. 2. 863Ε, πρβλ. 407Α, καὶ ἴδε [[σκιαγράφος]]. IV. ὡς τὸ Λατ. umbra, [[ἀπρόσκλητος]] φίλος, ὃν δηλ. [[ἄλλος]] φίλος προσκαλεῖ καὶ φέρει μεθ’ [[ἑαυτοῦ]]. Πλούτ. 2. 707Α. Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ. ἐν λέξ. Ἀπίκιος, Ἡσύχ. Ἐντεῦθεν σκιάω, σκιάζω, σκιερός, σκιάς, σκιάδειον· πρβλ. Σανσκρ. khâ-yâ ἀντὶ skâyâ ([[σκιά]])· Ἀρχ. Σκανδιν. sky, Ἀρχ. Σαξον. sci-o ([[νέφος]])· [[ἴσως]] ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης παράγονται τὰ σκηνή, σκότος· ― ἐξ ἐπιτεταμένου δὲ τύπου τῆς ῥίζης ὑπάρχει τὸ Γοτθ. skad-us ([[σκιά]]), καὶ [[ἴσως]] τὸ Λατ. ca-sa, ca-ssis, ca-strum (ἀντὶ scad-sa, κτλ.)· ― [[σκέπω]], [[σκέπας]], [[σκέπη]] [[εἶναι]] [[ὡσαύτως]] συγγενῆ πιθανῶς). | |lstext='''σκιά''': ᾶς, Ἰων. [[σκιή]], ῆς, ἡ, (ἴδε ἐν τέλ.)· ― [[σκιά]], «ἴσκιος», Ὀδ. Λ. 207· σκιὰ [[ἀντίστοιχος]] ὥς, ὡς ἡ [[σκιά]], ἥτις [[εἶναι]] [[σύντροφος]] τοῦ ἀνθρώπου, Εὐρ. Ἀνδρ. 745· ὑπὸ κίονος σκιὰν ἔπτηξεν ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 973· παροιμ., τὴν [[αὐτοῦ]] σκιὰν δέδοικεν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 62, Πλάτ. Φαίδων 101D. 2) ἡ σκιὰ νεκροῦ, [[φάσμα]], [[φάντασμα]], Ὀδ. Κ. 495, Αἰσχύλ. Θήβ. 988 (πρβλ. Ἕρμανν. 955), Σοφ. Αἴ. 1257· σποδόν τε καὶ σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1159· κατθανὼν δὲ πᾶς ἀνὴρ γῆ καὶ σκιὰ Εὐρ. Ἀποσπ. 536· σκιᾷ τινι λόγους ἀνέσπα Σοφ. Αἴ. 301· [[ὡσαύτως]], ἐπὶ ἀνθρώπου κατίσχνου, καταντήσαντος ὡς [[σκιά]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 302· φωνὴ καὶ σκιὰ [[γέρων]] ἀνὴρ Εὐρ. Ἀποσπ. 512· ― συχν. ἐν παροιμίαις ἐπὶ τῆς θνητῆς τοῦ ἀνθρώπου καταστάσεως, σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]] Πινδ. Π. 8. 136· [[εἴδωλον]] σκιᾶς Αἰσχύλ. Ἀγ. 839· πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 587. 6· ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν [[ἄλλο]] πλὴν εἴδωλα ... ἢ κούφαν σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 126· ἄνθρωπός ἐστι [[πνεῦμα]] καὶ σκιὰ μόνον ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 13· οὐδέν ἐσμεν πλὴν σκιαῖς ἐοικότες [[αὐτόθι]] 682· ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εὐτυχοῦντα μὲν [[σκιά]] τις ἂν τρέψειεν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1328· οὐδὲν [[μᾶλλον]] ἢ καπνοῦ σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 295· ἐπὶ πραγμάτων ἀναξίων λόγου, τἆλλ’ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1170, πρβλ. Φιλ. 946· καπνοὺς καὶ σκιὰς Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 14· ― τὰ πάντ’ ὄνου σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 308· περὶ ὄνου σκιᾶς μάχεσθαι Ἀριστοφ. Σφ. 191, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 260C· ὁ Ἄρχιππ. ἔγραψε κωμῳδίαν ἐπιγραφομένην Ὄνου [[σκιά]]· ― ἡ ἐν Δελφοῖς [[σκιά]], τὸ ἐν Δελφοῖς ἐκεῖνο [[φάντασμα]], δηλ. τὸ Ἀμφικτυονικὸν [[συνέδριον]], Δημ. 63 ἐν τέλ.· αἱ τοῦ δικαίου σκ., [[ἁπλαῖ]] σκιαὶ δικαιοσύνης καὶ οὐδὲν πλέον, Πλάτ. Πολ. 517D· σκιαὶ καὶ ἐν ὕδασιν εἰκόνες [[αὐτόθι]] 510Ε· σκιαὶ τῶν ὄντων, ἀλλ’ οὐκ εἰδώλων σκ. [[αὐτόθι]] 532C· στιγμὴ ἢ σκιὰ τούτων Δημ. 552. 7· ἂν ἔχη φίλου σκιὰν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 24. ΙΙ. ἡ σκιὰ δένδρου, κτλ., ὡς [[προφύλαξις]] ἀπὸ τῆς θερμότητος τοῦ ἡλίου, πετραίη [[σκιή]], ἡ σκιὰ βράχου, Ἡσ. Ἔργ. κ . Ἡμ. 587 ([[ἔνθα]] ὑπάρχει βραχεῖα συλλαβὴ πρὸ τοῦ σκ)· ἐν σκιῆ ἐζόμενος [[αὐτόθι]] 591· εἰ ὑπὸ σκιῆ ἔσοιτο ἡ [[μάχη]] Ἡρόδ. 7. 226· ὑπὸ σκιᾶς Εὐρ. Βάκχ. 458, ἴδε [[συμμιγής]]· ὑπὸ σκιὰν εἰσελθὼν καθίζεσθαι Ἀνδοκ. 6. 14· σκιὰν παρέχειν Πλάτ. Τίμ. 76D· ἐν σκιᾷ, δηλ. ἐν τῇ οἰκίᾳ, Ξεν. Συμπ. 2, 18, πρβλ. 3, 3 (ἴδε ἐν λ. [[σκιατροφέω]])· σκιὰν ὑπερτείνασα Σειρίου κυνός, σκιὰν ἀπὸ τῆς θερμότητος [[αὐτοῦ]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 967· ― ἐν τῷ πληθ., αἱ τῶν δένδρων καὶ αἱ τῶν πετρῶν σκιαὶ Ξεν. Κύρ. 8. 8, 17· ὑπὸ σκιαῖς ὁ αὐτ. ἐν Οἰκ. 20, 18, πρβλ. 5, 9. ΙΙΙ. σκιὰ ἐν τῇ ζωγραφικῇ, τὰ λαμπρὰ τῇ σκιᾷ τρανότερα ποιοῦσι Πλούτ. 2. 863Ε, πρβλ. 407Α, καὶ ἴδε [[σκιαγράφος]]. IV. ὡς τὸ Λατ. umbra, [[ἀπρόσκλητος]] φίλος, ὃν δηλ. [[ἄλλος]] φίλος προσκαλεῖ καὶ φέρει μεθ’ [[ἑαυτοῦ]]. Πλούτ. 2. 707Α. Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ. ἐν λέξ. Ἀπίκιος, Ἡσύχ. Ἐντεῦθεν σκιάω, σκιάζω, σκιερός, σκιάς, σκιάδειον· πρβλ. Σανσκρ. khâ-yâ ἀντὶ skâyâ ([[σκιά]])· Ἀρχ. Σκανδιν. sky, Ἀρχ. Σαξον. sci-o ([[νέφος]])· [[ἴσως]] ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης παράγονται τὰ σκηνή, σκότος· ― ἐξ ἐπιτεταμένου δὲ τύπου τῆς ῥίζης ὑπάρχει τὸ Γοτθ. skad-us ([[σκιά]]), καὶ [[ἴσως]] τὸ Λατ. ca-sa, ca-ssis, ca-strum (ἀντὶ scad-sa, κτλ.)· ― [[σκέπω]], [[σκέπας]], [[σκέπη]] [[εἶναι]] [[ὡσαύτως]] συγγενῆ πιθανῶς). | ||
}} | }} | ||
{{Slater | {{Slater | ||
