ἀπορρέω: Difference between revisions

{{DGE

|dgtxt=<b class="num">• Alolema(s):</b> ép. -ρρείω Nic.<i>Th</i>.404<br /><b class="num">• Morfología:</b> [fut. ἀπορρυήσομαι Dsc.5.75; pas. aor. subj. ἀπορρυῇ Hp.<i>Aër</i>.22, part. ἀπορρυείς A.<i>A</i>.1294; perf. ἀπερρύεκε Archil.300.18]<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>de líquidos [[fluir]], [[manar]] αἵματα A.l.c., cf. Ath.381b, del jugo de una planta, Hdt.2.94, 4.23, del agua, Pl.<i>Criti</i>.113e, ὥσπερ ἐκ πηγῆς πλουσίας ἀπορρεῖ τῆς ἡμερότητος Plu.<i>Cat.Ma</i>.5<br /><b class="num">•</b>muy frec. en medic., ref. a procesos fisiológicos y morbosos τὸ [[αἷμα]] Hp.l.c., τὸ πύον Hp.<i>Morb</i>.2.60, ὑγρὴ γίνεται καὶ ἀπορρέει μυξῶδες καὶ γλισχρόν Hp.<i>Nat.Mul</i>.17, ὁ ἰχώρ Hp.<i>Loc.Hom</i>.29, ὁ [[γόνος]] Hp.<i>Mul</i>.1.24, cf. <i>Morb.Sacr</i>.5, <i>Loc.Hom</i>.14, <i>Morb</i>.1.15.<br /><b class="num">2</b> fil. [[emanar]] de las partículas que permiten la sensación ἃ ... χρόας ἐκαλέσαμεν, φλόγα τῶν σωμάτων ἀπορρέουσαν lo que llamamos colores, una llama que emana de los cuerpos</i> Pl.<i>Ti</i>.67c, δοκεῖ ... τοῦ πυρὸς ἀπορρεῖν parece que se producen emanaciones del fuego</i> Thphr.<i>Sens</i>.20 (= Emp.A 86), el olor ὀσμὴν ... ἀπὸ τῶν λεπτῶν ... ἀπορρεῖν Thphr.<i>Sens</i>.9 (= Emp.A 86)<br /><b class="num">•</b>en el neoplatonismo τὸ ἀπορρέον ἐκ νοῦ λόγος Plot.3.2.2.<br /><b class="num">3</b> astrol. [[influir]] de un astro en la vida humana, Paul.Al.38.3.<br /><b class="num">II</b> <b class="num">1</b>de objetos y personas [[caerse]] el fruto, Hdt.1.193, Androt.77, plumas, Pl.<i>Phdr</i>.246d, φύλλα D.22.70, el pelo, Arist.<i>HA</i> 518^a14, Aq.<i>Ez</i>.29.18, <i>SB</i> 7350.2 (IV d.C.) de jinetes εἰς γῆν Plu.2.288a, ἵππου Plu.<i>Eum</i>.7<br /><b class="num">•</b>[[desprenderse]] σάρκες ἀπ' ὀστέων E.<i>Med</i>.1201, ἀπὸ γυίων σάρκες Nic.<i>Th</i>.404<br /><b class="num">•</b>de líquidos [[colarse]] Dsc.5.75.<br /><b class="num">2</b> gener. de abstr. [[desaparecer]], [[perderse]], [[extinguirse]] ἄνθος ... παρθενήιον καὶ χάρις Archil.l.c., [[δαίμων]] S.<i>El</i>.1000, μνῆστις S.<i>Ai</i>.523, τῶν καλῶν (ἡ μνήμη) Longin.33.3, (πῦρ) Plot.2.1.3 (<i>bis</i>).<br /><b class="num">3</b> de pers. [[desvariar]] Aq.<i>Ie</i>.17.11.<br /><b class="num">III</b> de pers. [[alejarse espiritualmente]] c. gen. ἀλλήλων Pl.<i>Lg</i>.776a, τῶν ἱλαρῶν καὶ προσηνῶν Plu.2.473e, τῆς ἐπιφορᾶς Phld.<i>Mus</i>.4.26.36<br /><b class="num">•</b>gener. [[alejarse]] ἀπ' [[αὐτοῦ]] Plb.5.26.11, τῆς αὐλῆς Plu.<i>Arat</i>.51<br /><b class="num">•</b>abs. [[escabullirse]], [[fugarse]] Plb.5.15.7<br /><b class="num">•</b>astrol. [[apartarse]] παρατηρεῖν ... ἀπὸ τίνος ἡ σελήνη ἀπέρρευσεν Serapio en <i>Cat.Cod.Astr</i>.1.101.3, cf. 102<br /><b class="num">•</b>fig. [[decaer]], [[declinar]] τῆς δόξης Plu.2.199a.

}}

{{ls

|lstext='''ἀπορρέω''': Ἐπ. -ρείω Νικ. Θ. 404: μέλλ. ἀπορρῠήσομαι: ἀόρ. ἀπερρύην, μετοχ. ἀπορρυεὶς Αισχύλ. Ἀγ. 1294· ἀλλὰ παρὰ Πολυβ. 5. 15, 7, Ἀθην. 381B, ἀπέρρευσα. ῾Ρέω, χύνομαι ἀπό τινος, Κρήνην, ἀπ’ ἧς τὸ [[ὕδωρ]] ἀπορρέον κτλ. Ἡρόδ. 4, 23· ἔκ τινος, ψυχρὸν δὲ ([[ὕδωρ]]) ἐκ τῆς κρήνης ἀπορρέον ἕτερον Πλάτ. Κριτί. 113E, κτλ.: -ἀπολ., ἀφθόνως [[ἐκρέω]], ἐπὶ αἵματος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1294· τὸ ἀπορρέον, ὁ ὀπὸς ἢ [[χυμός]], [[ὅστις]] ἐκρέει, Ἡρόδ. 2. 94., 4. 23: - [[ὡσαύτως]], ἐπὶ τοῦ [[πυρός]], ἐξορμῶ, Πλάτ. Τίμ. 67C· λιγνὺς ἀπὸ τῆς φλογὸς ἀπ., ἐκπορευομένη ἐκ τῆς [[φλογός]], Ἀριστ. Μετεωρ. 3. 4, 15, πρβλ. π. Κόσμ. 4. 2. ΙΙ. [[ἀποπίπτω]], ὡς οἱ καρποί, Ἡρόδ. 1. 193· πτερά, Πλάτ. Φαῖδρ. 246D· φύλλα Δημ. 615. 10· τρίχες, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 3, 11, 6· [[σάρξ]], σάρκες ἀπ’ ὀστέων Εὐρ. Μήδ. 1201· ἀποχωρίζεσθαι, ἀπ. [[ἀλλήλων]] Πλάτ. Νόμ. 776A· τοῦ ἵππου, Πλούτ. 2. 288A. 2) [[ἐκλείπω]], φθείρομαι, ἀπόλλυμαι, ἀπ. [[δαίμων]] (ὅ ἐ. [[εὐδαιμονία]]), ἀπ. [[μνῆστις]] Σοφ. Ἠλ. 999, Αἴ. 523· τῶν καλῶν ἡ [[μνήμη]] [[ταχέως]] ἀπορρεῖ Λογγῖν. 33. 3. 3) ἐπὶ προσώπων, [[ἀπομακρύνομαι]] ἀπό τινος, οἱ δὲ λοιποὶ [[παραχρῆμα]] πάντες ἀπέρρεον ἀπ’ [[αὐτοῦ]] Πολύβ. 5. 26, 11· [[πίπτω]] [[κάτω]] ἐκ, ἀπερρύη τοῦ ἵππου Πλουτ. Εὐμ. 7. -ἀπολ., [[ἀναζεύγνυμι]], [[διαλύω]] τὸ [[στρατόπεδον]] καὶ ἀναχωρῶ, Πολύβ. 10. 44, 7: - Ἡ [[λέξις]] κατέστη συχνὴ παρὰ τοῖς μεταγεν. πεζογράφ., ἴδε Λοβ. Αἴ. ἔνθ’ ἀν., Οὐϋττεμβαχ. Πλούτ. 2. 199A.

}}

{{grml