LSJ

ἱκνέομαι: Difference between revisions

Page Discussion

ἱκνέομαι (view source)

Revision as of 17:30, 2 October 2022

No change in size ,  2 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - ".[[" to ". [[")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1248.png Seite 1248]] Präsensform zu ἵκω, wovon die andern tempp. gebildet werden; fut. ἵξομαι, auch ἱξοῦμαι, Glauc. 2 (IX, 341); aor. ἱκόμην, imper. ἵκου, hat sich gegen die Regel erhalten, Soph. O. R. 741, wie Eur. I. A. 1034 Or. 1230; perf. ἷγμαι, ἱγμένοις Soph. Phil. 494; ἷκτο Hes. Th. 481; Simonds. 106 (VI, 217); – [[kommen]], [[ankommen]], wohin gelangen; – a) zunächst von Menschen; Hom. das praes. ἱκνεύμεθα, ἱκνεύμεναι, Od. 9, 128. 24, 339, vgl. ἵκω, [[ἱκάνω]]; αὐτίκ' ἐφ' ἵππων βάντες μετεκίαθον, [[αἶψα]] δ' ἵκοντο Il. 18, 532; mit dem acc. des Ortes oder der Person, zu der man kommt, Τυδείδης ἵκετο νῆας 8, 149, ἐπεὶ ἵκετο [[ἔθνος]] ἑταίρων 11, 595, οὐ [[τέλος]] ἵκεο μύθων, du kommst nicht ans Ende, zu Ende, 9, 56; so auch Pind., γαῖαν P. 4, 118; einzeln bei Folgenden, [[ἄλσος]] Aesch. Suppl. 551, τὰς ἐμὰς στέγας Soph. O. R. 534, τὸ πύθιον [[μαντεῖον]] El. 32, σὰ πεδία Eur. Suppl. 618, γῆν, [[ἄλσος]], I. A. 1543. 1627; mit andern Bestimmungen, λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο Il. 1, 432, [[δεῦρο]] 2, 138, μετὰ Τρῶας 3, 264, μετὰ [[κλέος]] 'Αχαιῶν 11, 227, ἐς Ὄλυμπον 5, 360, ἐπὶ νῆας 6, 69, [[οἴκαδε]] 9, 393, πρὶν Πηλείωνάδ' ἱκέσθαι 24, 338, wie Θήρανδε Pind. P. 5, 70; πρὸς ἀνδρῶν [[γένος]] Ol. 6, 30; Tragg., ἐπὶ πάγον Aesch. Prom. 117, πρὸς οἶκον Soph. O. R. 1491, πατρῷον ἐς οἶκον Eur. Hec. 952. Anders ist der dat. zu fassen, ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο, zu denen die eilten, als diese schon eilten, Il. 12, 374. – Od. 11, 104 muß aus dem Zusammenhange "ins Vaterland" ergänzt werden, so daß es die Bdtg "zurückkehren" zu erhalten scheint. – Bes. als Schutzflehender, Hülfesuchender, [[ἱκέτης]], zu Einem kommen, τὴν ἱκόμην φεύγων Il. 14, 260, μή μιν ἵκωμαι ἰών, ὁ δέ μ' οὐκ ἐλεήσει 22, 123, vgl. Od. 16, 424. 17, 516; τὰ σὰ [[γοῦνα]] ἱκόμεθα 9, 267; τὸν πολυξενώτατον Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Aesch. Suppl. 150, vgl. Pers. 212; [[anflehen]], πάντες σ' ἱκνοῦνται Δαναΐδαι Eur. Suppl. 130; μίαν δὸς [[χάριν]], ἱκνούμεθα Herc. Fur. 321; oft bei Soph. im praes., z. B. [[καί]] σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου ἱκνοῦμαι Ai. 588; O. C. 276; μέθες, ἱκνοῦμαί σ' Ἔρως Ar. Eccl. 953. – Auch ἐς χεῖρας ἱκέσθαι, [[handgemeinwerden]], Il. 10, 448; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, mit dir möchte ich sprechen, Soph. El. 407. – Von der Zeit, ἥβην, Il. 24, 728 Od. 15, 366, ἥβης [[μέτρον]], Il. 11, 225 Od. 11, 317. 18, 217, γήραος οὐδόν, des Alters Schwelle erreichen, 15, 246. 23, 212, ὀλέθρου πείρατα, Il. 6, 143. – bl von leblosen Dingen, wie vom Rauche, der zum Himmel aufsteigt, ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰθέρ' ἵκηται Il. 18, 207; ὅσσον πυρὸς ἵκετ' [[ἀϋτμή]] Od. 16, 290, vgl. ἵκω; vom Gerücht, ἐς πόλιν ἵκετ' [[ἀϋτή]] 14, 265; [[δοῦπος]] Aesch. Ch. 370, vgl. 375; ἱκνεῖται [[λόγος]] διὰ στηθέων Spt. 545; μῦθός μοι ἵκετο Soph. Ant. 12; von äußeren Verhältnissen, bes. Unglück, das den Menschen trifft, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται Il. 19, 348, ἡμᾶς ἵκετο [[πένθος]] Od. 23, 224, ὅν κεν ἵκηται ἄλη καὶ [[πῆμα]] καὶ [[ἄλγος]] 15, 345; von Gemüthsbewegungen, 'Αχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν, Sehnsucht erfaßt sie, Il. 1, 240; [[τίς]] ὁ [[πόθος]] αὐτοὺς ἵκετο Soph. Phil. 597; [[πῆμα]] O. C. 1562. – c) übertr. (nur praes. u. impf.), auf Einen kommen, ihn betreffen od. anbelangen, gehörig, passend sein; Her., z. B. δικάζειν, ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν, d. i. wem es zukomme, sie zu heirathen, 6, 57; τοῦ ἑτέρου κέρεός φαμεν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν, es komme Anständige, [[μᾶλλον]] τοῦ ἱκνευμένου 6, 84; ἐν χρόνῳ ἱκνευμένῳ 6, 86; so auch Thuc., τὸ ἱκνούμενον [[ἀνάλωμα]] 1, 99, die auf sie fallende od. die hinreichende Ausgabe; Arist., κατὰ τοὺς ἱκνουμένους χρόνους gen. anim. 3, 1 (aber bei D. Hal. sind οἱ ἱκνούμενοι χρόνοι die kommenden Zeiten); τὸ ἱκνούμενον [[μέγεθος]], die passende, rechte Größe, ib. 4, 4; οὐδὲν εἴρηται ἱκνούμενον, nichts Prosa ist in der eigentl. Bdtg nur das comp. [[ἀφικνέομαι]] gew.; Thuc. 5, 40 ἧκον für ἵκοντο zu lesen. [Ι ist im aor. kurz, nur im ind. des Augments wegen lang, doch läßt Hom. dies oft aus.]
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1248.png Seite 1248]] Präsensform zu ἵκω, wovon die andern tempp. gebildet werden; fut. ἵξομαι, auch ἱξοῦμαι, Glauc. 2 (IX, 341); aor. ἱκόμην, imper. ἵκου, hat sich gegen die Regel erhalten, Soph. O. R. 741, wie Eur. I. A. 1034 Or. 1230; perf. ἷγμαι, ἱγμένοις Soph. Phil. 494; ἷκτο Hes. Th. 481; Simonds. 106 (VI, 217); – [[kommen]], [[ankommen]], wohin gelangen; – a) zunächst von Menschen; Hom. das praes. ἱκνεύμεθα, ἱκνεύμεναι, Od. 9, 128. 24, 339, vgl. ἵκω, [[ἱκάνω]]; αὐτίκ' ἐφ' ἵππων βάντες μετεκίαθον, [[αἶψα]] δ' ἵκοντο Il. 18, 532; mit dem acc. des Ortes oder der Person, zu der man kommt, Τυδείδης ἵκετο νῆας 8, 149, ἐπεὶ ἵκετο [[ἔθνος]] ἑταίρων 11, 595, οὐ [[τέλος]] ἵκεο μύθων, du kommst nicht ans Ende, zu Ende, 9, 56; so auch Pind., γαῖαν P. 4, 118; einzeln bei Folgenden, [[ἄλσος]] Aesch. Suppl. 551, τὰς ἐμὰς στέγας Soph. O. R. 534, τὸ πύθιον [[μαντεῖον]] El. 32, σὰ πεδία Eur. Suppl. 618, γῆν, [[ἄλσος]], I. A. 1543. 1627; mit andern Bestimmungen, λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο Il. 1, 432, [[δεῦρο]] 2, 138, μετὰ Τρῶας 3, 264, μετὰ [[κλέος]] 'Αχαιῶν 11, 227, ἐς Ὄλυμπον 5, 360, ἐπὶ νῆας 6, 69, [[οἴκαδε]] 9, 393, πρὶν Πηλείωνάδ' ἱκέσθαι 24, 338, wie Θήρανδε Pind. P. 5, 70; πρὸς ἀνδρῶν [[γένος]] Ol. 6, 30; Tragg., ἐπὶ πάγον Aesch. Prom. 117, πρὸς οἶκον Soph. O. R. 1491, πατρῷον ἐς οἶκον Eur. Hec. 952. Anders ist der dat. zu fassen, ἐπειγομένοισι δ' ἵκοντο, zu denen die eilten, als diese schon eilten, Il. 12, 374. – Od. 11, 104 muß aus dem Zusammenhange "ins Vaterland" ergänzt werden, so daß es die Bdtg "zurückkehren" zu erhalten scheint. – Bes. als Schutzflehender, Hülfesuchender, [[ἱκέτης]], zu Einem kommen, τὴν ἱκόμην φεύγων Il. 14, 260, μή μιν ἵκωμαι ἰών, ὁ δέ μ' οὐκ ἐλεήσει 22, 123, vgl. Od. 16, 424. 17, 516; τὰ σὰ [[γοῦνα]] ἱκόμεθα 9, 267; τὸν πολυξενώτατον Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις Aesch. Suppl. 150, vgl. Pers. 212; [[anflehen]], πάντες σ' ἱκνοῦνται Δαναΐδαι Eur. Suppl. 130; μίαν δὸς [[χάριν]], ἱκνούμεθα Herc. Fur. 321; oft bei Soph. im praes., z. B. [[καί]] σε πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου ἱκνοῦμαι Ai. 588; O. C. 276; μέθες, ἱκνοῦμαί σ' Ἔρως Ar. Eccl. 953. – Auch ἐς χεῖρας ἱκέσθαι, [[handgemeinwerden]], Il. 10, 448; ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, mit dir möchte ich sprechen, Soph. El. 407. – Von der Zeit, ἥβην, Il. 24, 728 Od. 15, 366, ἥβης [[μέτρον]], Il. 11, 225 Od. 11, 317. 18, 217, γήραος οὐδόν, des Alters Schwelle erreichen, 15, 246. 23, 212, ὀλέθρου πείρατα, Il. 6, 143. – bl von leblosen Dingen, wie vom Rauche, der zum Himmel aufsteigt, ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰθέρ' ἵκηται Il. 18, 207; ὅσσον πυρὸς ἵκετ' [[ἀϋτμή]] Od. 16, 290, vgl. ἵκω; vom Gerücht, ἐς πόλιν ἵκετ' [[ἀϋτή]] 14, 265; [[δοῦπος]] Aesch. Ch. 370, vgl. 375; ἱκνεῖται [[λόγος]] διὰ στηθέων Spt. 545; μῦθός μοι ἵκετο Soph. Ant. 12; von äußeren Verhältnissen, bes. Unglück, das den Menschen trifft, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται Il. 19, 348, ἡμᾶς ἵκετο [[πένθος]] Od. 23, 224, ὅν κεν ἵκηται ἄλη καὶ [[πῆμα]] καὶ [[ἄλγος]] 15, 345; von Gemüthsbewegungen, 'Αχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν, Sehnsucht erfaßt sie, Il. 1, 240; [[τίς]] ὁ [[πόθος]] αὐτοὺς ἵκετο Soph. Phil. 597; [[πῆμα]] O. C. 1562. – c) übertr. (nur praes. u. impf.), auf Einen kommen, ihn betreffen od. anbelangen, gehörig, passend sein; Her., z. B. δικάζειν, ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν, d. i. wem es zukomme, sie zu heirathen, 6, 57; τοῦ ἑτέρου κέρεός φαμεν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν, es komme Anständige, [[μᾶλλον]] τοῦ ἱκνευμένου 6, 84; ἐν χρόνῳ ἱκνευμένῳ 6, 86; so auch Thuc., τὸ ἱκνούμενον [[ἀνάλωμα]] 1, 99, die auf sie fallende od. die hinreichende Ausgabe; Arist., κατὰ τοὺς ἱκνουμένους χρόνους gen. anim. 3, 1 (aber bei D. Hal. sind οἱ ἱκνούμενοι χρόνοι die kommenden Zeiten); τὸ ἱκνούμενον [[μέγεθος]], die passende, rechte Größe, ib. 4, 4; οὐδὲν εἴρηται ἱκνούμενον, nichts Prosa ist in der eigentl. Bdtg nur das comp. [[ἀφικνέομαι]] gew.; Thuc. 5, 40 ἧκον für ἵκοντο zu lesen. [Ι ist im aor. kurz, nur im ind. des Augments wegen lang, doch läßt Hom. dies oft aus.]
}}
{{bailly
|btext=-οῦμαι;<br /><i>impf.</i> ἱκνούμην, <i>f.</i> [[ἵξομαι]], <i>ao.2</i> [[ἱκόμην]], <i>pf.</i> [[ἷγμαι]];<br /><b>1</b> venir, aller : τινα, [[μετά]] τινα, ἔς τινα, venir vers qqn ; [[ἐς]] Ὄλυμπον OD, ἐπὶ [[νῆας]] OD, κατὰ λειμῶνα OD venir dans l'Olympe, vers les vaisseaux, dans une prairie, <i>etc. ; avec un simple</i> acc. : ἱκν. [[ἄλσος]] ESCHL, στέγας SOPH venir dans un bois, sous un toit;<br /><b>2</b> arriver jusqu’à, atteindre, gagner : ποσὶν [[οὖδας]] OD atteindre de ses pieds le sol ; <i>fig.</i> ἥβην IL, γήραος οὖδον OD, [[τέλος]] μύθων IL atteindre la jeunesse, le seuil de la vieillesse, la fin de son discours ; ἱκ. [[χρόα]] IL <i>ou</i> [[ὀστέον]] OD atteindre la peau, l'os <i>en parl. d’un trait</i> ; [[ἐς]] λόγους τινός SOPH venir à un entretien avec qqn ; [[ἐς]] χεῖρας IL en venir aux mains ; <i>fig.</i> μετὰ [[κλέος]] IL gagner de la gloire ; καπνὸς αἰθέρ’ ἵκηται IL la fumée se répand dans l'air ; [[ἐς]] γαῖάν [[τε]] καὶ οὐρανὸν ἵκετ’ [[ἀϋτμή]] IL, [[ἐς]] πόλιν OD le cri se répandit sur la terre et jusqu’au ciel, dans la ville ; τινα ἵκετο [[ποθή]] IL la douleur s'empara de qqn ; τινα θυμόν <i>ou</i> κραδίην IL envahir le cœur de qqn;<br /><b>3</b> <i>particul.</i> venir en suppliant, venir supplier : τινα, qqn ; γοῦνά τινος ἱκ. OD s'approcher comme suppliant des genoux de qqn ; Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ESCHL nous viendrons supplier Zeus, des rameaux en main ; <i>abs. c.</i> [[ἱκετεύω]], supplier, implorer : τινα, qqn ; τινα πρὸς [[θεῶν]] SOPH qqn au nom des dieux;<br /><b>4</b> <i>seul. en prose, au sens impers. d'ord. au prés. et à l'impf., rar. au fut.</i> revenir à qqn, être le lot, la part de qqn, convenir à qqn : φαμὲν [[ἡμέας]] ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν HDT nous disons que c'est à nous que revient le droit de commander ; δικάζειν [[ἐς]] τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν HDT décider auquel appartient le droit de la posséder ; <i>abs.</i> convenir : [[ἐν]] χρόνῳ ἱκνευμένῳ <i>(ion.)</i> HDT dans le temps convenable ; [[μᾶλλον]] [[τοῦ]] ἱκνευμένου HDT plus qu’il ne convient.<br />'''Étymologie:''' R. Ἱ, venir, &gt; Ἱκ, avec développement d’un κ comme dans [[ἐρύκω]] de [[ἐρύω]] ; [[ὀλέκω]] du th. ὀλε- de [[ὄλλυμι]] ; [[ἔθηκα]], [[ἔδωκα]], ἕηκα, des th. θη-, δω-, ἡ-, etc.
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''ἱκνέομαι''': ἀποθ. ἐκτεταμ. [[τύπος]] τοῦ ἵκω (ὃ ἴδε), [[ἱκάνω]], [[ἅπερ]] [[εἶναι]] οἱ παρ, Ὁμήρῳ τύποι τοῦ ἐνεστῶτος· τοῦ δὲ ἐνεστ. [[ἱκνέομαι]] μεταχειρίζεται ὁ Ὅμ. μόνον τοὺς τύπους ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα (Ὀδ. Ι. 128, Ω. 339): παρατ. ἱκνεῖτο Σοφ. Ο.Κ. 970: μέλλ. ἵξομαι Ὅμ., Τρ.: Δωρ. ἱξοῦμαι Ἀνθ. Π. 9. 341: - ἀόρ. ἱκόμην Ὅμ. μετὰ ῐ, πλὴν [[ὁσάκις]] ἐκτείνεται διὰ τῆς αὐξήσ., ὡς ἐν τῷ ἵκετο, κτλ., καὶ παρὰ πᾶσι τοῖς ποιηταῖς· περὶ τῆς μετοχ. ἵκμενος ἴδε ἐν λ.: - πρκμ. [[ἷγμαι]], ἷκται, Εὐρ. Ἱκέτ. 22 (κατὰ τὸν Ἕρμαννον [[ἀντί]] τοῦ κεῖται), μετοχ. ἱγμένος, Σοφ. Φιλ. 494, ὑπερσ. [[ἷκτο]], Ἡσ. θ. 481, Σιμων. (;) ἐν Ἀνθ. Π. 6. 217- ὁ παρὰ τοῖς πεζολόγοις ἐν χρήσει [[τύπος]] [[εἶναι]] [[ἀφικνέομαι]] (ἴδε κατωτ. ΙΙΙ)· ἀλλ, [[ἐνίοτε]] [[εἶναι]] [[εὔχρηστος]] καί ὁ ἀόρ. ἵκετο Ἡρόδ. 1. 216, ἵκηται Πλάτ. Φαῖδρ. 276D, συνηθέστερος παρὰ Λουκ. καὶ τοῖς μεταγεν. συγγραφεῦσιν. Ἔρχομαι, αἷψα δ, ἵκοντο Ἰλ. Σ. 532· [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, [[ὁσάκις]] ἤρχετο ἐκ Κρήτης, Γ. 233· ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι Ζ. 502· πλῆρες, ὑπότροπον οἴκαδ, ἱκ. Ὀδ. Χ. 35, πρβλ. Υ. 332· οὕτω, πεζὸν ἐνθάδ, ἱκ. Α. 173· [[δεῦρο]] Ρ. 524· λιμένος… ἐντὸς ἵκοντο Λ. 432· ἐς Ὄλυμπον Ε. 360· ἐς χῶρον Δ. 446· ἐς νῆσον, ἐς Πύλον, κτλ.· ἐπὶ νῆας Ζ. 69· ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας, κτλ.· κατὰ λειμῶνα Ὀδ. Ω. 13· [[προτὶ]] πτόλιν, [[προτὶ]] ἄστυ Ἰλ.· πρὸς [[γούνατα]] Ἡσ. Θ. 460· ὑπὸ πτόλιν Ἰλ. Λ. 182· - ἀλλὰ παρ, Ὁμ. συχν. μετ, αἰτ., [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἴς τι, ἵκετο νῆας Ἰλ. Θ. 149· [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ι. 56· ἱκ. Ὄλυμπον, Τροίην, δῆμον, [[ἔθνος]] ἑταίρων, κτλ.· οἶκον... καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Ὀδ. Ψ. 259· οὕτω βραδύτερον, ἱκέσθαι γαῖαν Πινδ. Π. 4. 210· [[ἄλσος]] Αἰσχύλ. Ἱκ. 556· στέγας Σοφ. Ο. Τ. 534, κτλ. 2) [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἰς..., ποσὶν [[οὖδας]] ἱκ. Ὀδ. Θ.376· οὐδ’ ἵκετο [[χρόα]] καλόν, ἐπὶ δόρατος, Ἰλ. Λ. 352· οὐδ’ [[ὀστέον]] ἵκετο Ὀδ. Τ. 451, ἴδ. ἐν λ. [[ὑπερίημι]]· [[οὕτως]] ἐπὶ πράγμ., ἠχὴ δ’... ἵκετ’ αἰθέρ Ἰλ. Ν. 837, Σ. 207· ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ, ἀϋτμὴ Ξ. 174· ὅσσον πυρὸς ἵξετ’ ἀϋτμὴ Ὀδ. Π. 290, πρβλ. Τ. 9. 20· ἐς πόλιν ἵκετ, [[ἀϋτή]] Ξ. 265· - [[οὕτως]] ἐπὶ χρόνου, ἥβης [[μέτρον]] ἢ ἥβην ἱκ. Ἰλ. Λ. 225, Ω. 728, κτλ.· γήραος οὐδόν ἢ [[γῆρας]] Ὀδ. Ο. 246· [[οὕτως]], ἐπὶ [[γῆρας]] Θ. 237· οὐκ ἄν τις τούτων γε ἐΰθρονον Ἠῶ ἵκοιτο, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν δὲν θὰ ἔζη ἕως τὸ πρωΐ, Ρ. 497· οὕτω καί, οὐ [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ἰλ. Ι. 56· ὀλέθρου πείραθ’ ἱκ. Β. 143· οἱ μέν [[ἔπειτα]] ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο, «ἀσπαστῶς καὶ ἐπιθυμητικῶς ὑπεμνήσθησαν τοῦ [[πάλαι]] τῆς συνουσίας νόμου» (Σχόλ.), περὶ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τῆς Πηνελόπης ὅτε μετὰ τὴν ἀναγνώρισιν μετέβησαν εἰς τὴν κλίνην, Ὀδ. Ψ. 296, πρβλ. 354. 3) ἐν ποικίλαις φράσεσιν· μετὰ [[κλέος]] ἵκετ, Ἀχαιῶν, ἀπῆλθεν εις τοὺς Ἀχαιοὺς παρακολουθῶν τὴν φήμην αὐτῶν, Ἰλ. Λ. 227· [[ἐπεὶ]] ἵκεο χεῖρας ἐς ἀμάς, ἀφοῦ ἔπεσες εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν, Κ448· ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, ὅ τι ἔπιπτεν εἰς τὰς χεῖρας των, Ὀδ. Μ. 331· ἱκ. ἐς γενεάν τινος, εἰς τὴν οἰκογένειάν τινος, Πινδ. Ν. 10. 25· ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, ἀντὶ ἐς λόγους ἱκοίμην σοι, νὰ συνομιλήσω μετὰ σοῦ, Σοφ. Ἠλ. 315· ἐνθάδ’ ἵξομαι, ἐδῶ ἐπὶ τέλους θὰ φθάσω, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 1365· ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, ἐάν ποτε ἔλθῃ [[πάλιν]] [[περίστασις]] πρὸς μερισμὸν λαφύρων, Ἰλ. Α. 166. ΙΙ. μετὰ προσωπικοῦ ἀντικειμένου, ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὅν κεν ἵκωμαι, «[[οὗτος]] δὲ ὀργισθείη ἂν πρὸς ὃν ἂν ἀφίκωμαι (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Α. 139, κτλ.· ἔς τινα Ὀδ. Ζ. 176· ἀλλὰ καί, [[ἔρχομαι]] εἰς τὴν οἰκίαν τινός, ἵκετο δ’ ἐς Πείραιον Υ. 372· εἰς τὴν σκηνήν τινος, πρὶν Πηλεϊωνάδ’ ἱκέσθαι Ἰλ. Ω. 338· - οὕτω, μετὰ Τρῶας ἱκ. γ. 264· σπανίως μετὰ δοτ., ἐπειγομένοισι δ’ ἵκοντο Μ. 374, πρβλ. Ὀδ. Φ. 207, καὶ ἴδε [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2) ἐπὶ θλίψεως, δυστυχίας, κτλ., [[ἐπέρχομαι]] εἴς τινα, [[πένθος]] ἱκ. τινά ἢ φρένας Ἰλ. Α. 240, 362· ἄλη καὶ [[πῆμα]] καὶ [[ἄλγος]] ἵκηταί τινα Ὀδ. Ο. 345· λιμὸς Ἰλ. Τ. 348· ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἰδρὼς γούναθ’ ἵκοιτο Ν. 711· [[ἄδος]], [[ἄχος]], [[σέβας]], [[χόλος]], ἱκ. τινὰ θυμὸν ἢ κραδίην, κτλ. 3) [[συχνάκις]] ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], προσέρχομαί τινι ὡς [[ἱκέτης]], τὴν ἱκόμην φεύγων Ἰλ. Ξ. 260, πρβλ. Χ. 123, Ὀδ. Π. 424· [[ὡσαύτως]], τὰ σὰ [[γοῦνα]] ἱκόμεθ’ Ι. 267· - οὕτω βραδύτερον, θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη Αἰσχύλ. Πέρσ. 216· Ζῆνα... ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 159, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 671· θεὸν θυέεσιν ἱκνεῖσθαι, πλησιάζειν θεόν τινα μετὰ προσφορῶν καὶ δεήσεων, Θεοκρ. Ἐπιγράμ. 7. 3· πρβλ. [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2. β) παρὰ Τραγ. ὁ ἐνεστ. [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἀκριβῶς ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι Σοφ. Ο. Κ. 1011· καὶ σὲ πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 588, πρβλ. Ο. Κ. 275, Φιλ. 470· οὕτω, ταύτης ἱκνοῦμαί σ’ Εὐρ. Ὀρ. 671: - μετ’ ἀπαρ., πάντες σ’ ἱκνοῦνται... θάψαι νεκροὺς Εὐρ. Ἱκ. 130. - [[συχνάκις]] παρενθετικῶς ὡς τὸ [[λίσσομαι]], Σοφ. Φιλ. 932, Ἠλ. 132, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 758. ΙΙΙ. παρὰ πεζολόγοις [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὰ σύνθετα, [[ἀφικνέομαι]], καὶ [[ἐφικνέομαι]], ἀλλὰ τὸ ἁπλοῦν [[ῥῆμα]] [[εἶναι]] εὔχρηστον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζολόγοις συνωνύμως τῷ προσήκει, ἁρμόζει, [[εἶναι]] [[πρέπον]], μετ’ αἰτ. ἀπαρ., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Ἡρ. 9. 26· τοὺς [[μάλιστα]] ἱκνέεται (δηλ. κεκάρθαι) ὁ αὐτ. 2. 36· [[οὕτως]], ἐς τὸν ἱκνέεται, [[ἐκεῖνος]] εἰς ὃν ἀνήκει, ὁ αὐτ. 6. 57· ἱκνέεται, [[εἶναι]] σύνηθες νὰ.., Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828· παρὰ μεταγεν. οὐχὶ ἀπρόσ., οὗ ἡ [[ἱερουργία]] ἱκνεῖτο Δίων Κ. Exc. Peiresc. 29. 2) [[συχνάκις]] [[ὡσαύτως]] κατὰ μετοχ., τὸ ἱκνεύμενον, τὸ ἁρμόζον, τὸ [[πρέπον]], Ἡρόδ. 6. 84· ὁ ἱκν. [[χρόνος]], ὁ ἁρμόζων, ὁ [[κατάλληλος]] [[χρόνος]], ὁ αὐτ. 6. 86, 1. Ἱππ. π. Ἀέρ. 234· ἐν ἱκνουμένᾳ ἡμέρᾳ, χρησμ. παρὰ Δημ. 1072. 27· τὸ ἱκν. [[ἀνάλωμα]], ἡ ἀναλογοῦσα [[δαπάνη]], Θουκ. 1. 99· κατὰ τοὺς ἱκν. χρόνους Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 3. 1. 19, ([[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, Διον. Ἁλ. 1. 66)· τὸ ἱκν. [[μέγεθος]] Ἀριστ. [[αὐτόθι]] 4. 4, 29· ἡ ἱκν. [[ἐπιστήμη]] ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 4. 1, 2· τῆς ἱκν. ἡλικίας τυχεῖν [[αὐτόθι]] 7. 14, 5· οὐδὲν εἴρητο ἱκν. Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 1. 205: - οὕτω καὶ ἐν τῷ Ἰων. Ἐπιρρ. ἱκνευμένως, ἁρμοδίως, ὀρθῶς, Ἡρόδ. 6. 65, Ἱππ. 652. 33.
|lstext='''ἱκνέομαι''': ἀποθ. ἐκτεταμ. [[τύπος]] τοῦ ἵκω (ὃ ἴδε), [[ἱκάνω]], [[ἅπερ]] [[εἶναι]] οἱ παρ, Ὁμήρῳ τύποι τοῦ ἐνεστῶτος· τοῦ δὲ ἐνεστ. [[ἱκνέομαι]] μεταχειρίζεται ὁ Ὅμ. μόνον τοὺς τύπους ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα (Ὀδ. Ι. 128, Ω. 339): παρατ. ἱκνεῖτο Σοφ. Ο.Κ. 970: μέλλ. ἵξομαι Ὅμ., Τρ.: Δωρ. ἱξοῦμαι Ἀνθ. Π. 9. 341: - ἀόρ. ἱκόμην Ὅμ. μετὰ ῐ, πλὴν [[ὁσάκις]] ἐκτείνεται διὰ τῆς αὐξήσ., ὡς ἐν τῷ ἵκετο, κτλ., καὶ παρὰ πᾶσι τοῖς ποιηταῖς· περὶ τῆς μετοχ. ἵκμενος ἴδε ἐν λ.: - πρκμ. [[ἷγμαι]], ἷκται, Εὐρ. Ἱκέτ. 22 (κατὰ τὸν Ἕρμαννον [[ἀντί]] τοῦ κεῖται), μετοχ. ἱγμένος, Σοφ. Φιλ. 494, ὑπερσ. [[ἷκτο]], Ἡσ. θ. 481, Σιμων. (;) ἐν Ἀνθ. Π. 6. 217- ὁ παρὰ τοῖς πεζολόγοις ἐν χρήσει [[τύπος]] [[εἶναι]] [[ἀφικνέομαι]] (ἴδε κατωτ. ΙΙΙ)· ἀλλ, [[ἐνίοτε]] [[εἶναι]] [[εὔχρηστος]] καί ὁ ἀόρ. ἵκετο Ἡρόδ. 1. 216, ἵκηται Πλάτ. Φαῖδρ. 276D, συνηθέστερος παρὰ Λουκ. καὶ τοῖς μεταγεν. συγγραφεῦσιν. Ἔρχομαι, αἷψα δ, ἵκοντο Ἰλ. Σ. 532· [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, [[ὁσάκις]] ἤρχετο ἐκ Κρήτης, Γ. 233· ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι Ζ. 502· πλῆρες, ὑπότροπον οἴκαδ, ἱκ. Ὀδ. Χ. 35, πρβλ. Υ. 332· οὕτω, πεζὸν ἐνθάδ, ἱκ. Α. 173· [[δεῦρο]] Ρ. 524· λιμένος… ἐντὸς ἵκοντο Λ. 432· ἐς Ὄλυμπον Ε. 360· ἐς χῶρον Δ. 446· ἐς νῆσον, ἐς Πύλον, κτλ.· ἐπὶ νῆας Ζ. 69· ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας, κτλ.· κατὰ λειμῶνα Ὀδ. Ω. 13· [[προτὶ]] πτόλιν, [[προτὶ]] ἄστυ Ἰλ.· πρὸς [[γούνατα]] Ἡσ. Θ. 460· ὑπὸ πτόλιν Ἰλ. Λ. 182· - ἀλλὰ παρ, Ὁμ. συχν. μετ, αἰτ., [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἴς τι, ἵκετο νῆας Ἰλ. Θ. 149· [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ι. 56· ἱκ. Ὄλυμπον, Τροίην, δῆμον, [[ἔθνος]] ἑταίρων, κτλ.· οἶκον... καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Ὀδ. Ψ. 259· οὕτω βραδύτερον, ἱκέσθαι γαῖαν Πινδ. Π. 4. 210· [[ἄλσος]] Αἰσχύλ. Ἱκ. 556· στέγας Σοφ. Ο. Τ. 534, κτλ. 2) [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἰς..., ποσὶν [[οὖδας]] ἱκ. Ὀδ. Θ.376· οὐδ’ ἵκετο [[χρόα]] καλόν, ἐπὶ δόρατος, Ἰλ. Λ. 352· οὐδ’ [[ὀστέον]] ἵκετο Ὀδ. Τ. 451, ἴδ. ἐν λ. [[ὑπερίημι]]· [[οὕτως]] ἐπὶ πράγμ., ἠχὴ δ’... ἵκετ’ αἰθέρ Ἰλ. Ν. 837, Σ. 207· ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ, ἀϋτμὴ Ξ. 174· ὅσσον πυρὸς ἵξετ’ ἀϋτμὴ Ὀδ. Π. 290, πρβλ. Τ. 9. 20· ἐς πόλιν ἵκετ, [[ἀϋτή]] Ξ. 265· - [[οὕτως]] ἐπὶ χρόνου, ἥβης [[μέτρον]] ἢ ἥβην ἱκ. Ἰλ. Λ. 225, Ω. 728, κτλ.· γήραος οὐδόν ἢ [[γῆρας]] Ὀδ. Ο. 246· [[οὕτως]], ἐπὶ [[γῆρας]] Θ. 237· οὐκ ἄν τις τούτων γε ἐΰθρονον Ἠῶ ἵκοιτο, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν δὲν θὰ ἔζη ἕως τὸ πρωΐ, Ρ. 497· οὕτω καί, οὐ [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ἰλ. Ι. 56· ὀλέθρου πείραθ’ ἱκ. Β. 143· οἱ μέν [[ἔπειτα]] ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο, «ἀσπαστῶς καὶ ἐπιθυμητικῶς ὑπεμνήσθησαν τοῦ [[πάλαι]] τῆς συνουσίας νόμου» (Σχόλ.), περὶ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τῆς Πηνελόπης ὅτε μετὰ τὴν ἀναγνώρισιν μετέβησαν εἰς τὴν κλίνην, Ὀδ. Ψ. 296, πρβλ. 354. 3) ἐν ποικίλαις φράσεσιν· μετὰ [[κλέος]] ἵκετ, Ἀχαιῶν, ἀπῆλθεν εις τοὺς Ἀχαιοὺς παρακολουθῶν τὴν φήμην αὐτῶν, Ἰλ. Λ. 227· [[ἐπεὶ]] ἵκεο χεῖρας ἐς ἀμάς, ἀφοῦ ἔπεσες εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν, Κ448· ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, ὅ τι ἔπιπτεν εἰς τὰς χεῖρας των, Ὀδ. Μ. 331· ἱκ. ἐς γενεάν τινος, εἰς τὴν οἰκογένειάν τινος, Πινδ. Ν. 10. 25· ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, ἀντὶ ἐς λόγους ἱκοίμην σοι, νὰ συνομιλήσω μετὰ σοῦ, Σοφ. Ἠλ. 315· ἐνθάδ’ ἵξομαι, ἐδῶ ἐπὶ τέλους θὰ φθάσω, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 1365· ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, ἐάν ποτε ἔλθῃ [[πάλιν]] [[περίστασις]] πρὸς μερισμὸν λαφύρων, Ἰλ. Α. 166. ΙΙ. μετὰ προσωπικοῦ ἀντικειμένου, ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὅν κεν ἵκωμαι, «[[οὗτος]] δὲ ὀργισθείη ἂν πρὸς ὃν ἂν ἀφίκωμαι (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Α. 139, κτλ.· ἔς τινα Ὀδ. Ζ. 176· ἀλλὰ καί, [[ἔρχομαι]] εἰς τὴν οἰκίαν τινός, ἵκετο δ’ ἐς Πείραιον Υ. 372· εἰς τὴν σκηνήν τινος, πρὶν Πηλεϊωνάδ’ ἱκέσθαι Ἰλ. Ω. 338· - οὕτω, μετὰ Τρῶας ἱκ. γ. 264· σπανίως μετὰ δοτ., ἐπειγομένοισι δ’ ἵκοντο Μ. 374, πρβλ. Ὀδ. Φ. 207, καὶ ἴδε [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2) ἐπὶ θλίψεως, δυστυχίας, κτλ., [[ἐπέρχομαι]] εἴς τινα, [[πένθος]] ἱκ. τινά ἢ φρένας Ἰλ. Α. 240, 362· ἄλη καὶ [[πῆμα]] καὶ [[ἄλγος]] ἵκηταί τινα Ὀδ. Ο. 345· λιμὸς Ἰλ. Τ. 348· ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἰδρὼς γούναθ’ ἵκοιτο Ν. 711· [[ἄδος]], [[ἄχος]], [[σέβας]], [[χόλος]], ἱκ. τινὰ θυμὸν ἢ κραδίην, κτλ. 3) [[συχνάκις]] ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], προσέρχομαί τινι ὡς [[ἱκέτης]], τὴν ἱκόμην φεύγων Ἰλ. Ξ. 260, πρβλ. Χ. 123, Ὀδ. Π. 424· [[ὡσαύτως]], τὰ σὰ [[γοῦνα]] ἱκόμεθ’ Ι. 267· - οὕτω βραδύτερον, θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη Αἰσχύλ. Πέρσ. 216· Ζῆνα... ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 159, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 671· θεὸν θυέεσιν ἱκνεῖσθαι, πλησιάζειν θεόν τινα μετὰ προσφορῶν καὶ δεήσεων, Θεοκρ. Ἐπιγράμ. 7. 3· πρβλ. [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2. β) παρὰ Τραγ. ὁ ἐνεστ. [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἀκριβῶς ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι Σοφ. Ο. Κ. 1011· καὶ σὲ πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 588, πρβλ. Ο. Κ. 275, Φιλ. 470· οὕτω, ταύτης ἱκνοῦμαί σ’ Εὐρ. Ὀρ. 671: - μετ’ ἀπαρ., πάντες σ’ ἱκνοῦνται... θάψαι νεκροὺς Εὐρ. Ἱκ. 130. - [[συχνάκις]] παρενθετικῶς ὡς τὸ [[λίσσομαι]], Σοφ. Φιλ. 932, Ἠλ. 132, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 758. ΙΙΙ. παρὰ πεζολόγοις [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὰ σύνθετα, [[ἀφικνέομαι]], καὶ [[ἐφικνέομαι]], ἀλλὰ τὸ ἁπλοῦν [[ῥῆμα]] [[εἶναι]] εὔχρηστον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζολόγοις συνωνύμως τῷ προσήκει, ἁρμόζει, [[εἶναι]] [[πρέπον]], μετ’ αἰτ. ἀπαρ., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Ἡρ. 9. 26· τοὺς [[μάλιστα]] ἱκνέεται (δηλ. κεκάρθαι) ὁ αὐτ. 2. 36· [[οὕτως]], ἐς τὸν ἱκνέεται, [[ἐκεῖνος]] εἰς ὃν ἀνήκει, ὁ αὐτ. 6. 57· ἱκνέεται, [[εἶναι]] σύνηθες νὰ.., Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828· παρὰ μεταγεν. οὐχὶ ἀπρόσ., οὗ ἡ [[ἱερουργία]] ἱκνεῖτο Δίων Κ. Exc. Peiresc. 29. 2) [[συχνάκις]] [[ὡσαύτως]] κατὰ μετοχ., τὸ ἱκνεύμενον, τὸ ἁρμόζον, τὸ [[πρέπον]], Ἡρόδ. 6. 84· ὁ ἱκν. [[χρόνος]], ὁ ἁρμόζων, ὁ [[κατάλληλος]] [[χρόνος]], ὁ αὐτ. 6. 86, 1. Ἱππ. π. Ἀέρ. 234· ἐν ἱκνουμένᾳ ἡμέρᾳ, χρησμ. παρὰ Δημ. 1072. 27· τὸ ἱκν. [[ἀνάλωμα]], ἡ ἀναλογοῦσα [[δαπάνη]], Θουκ. 1. 99· κατὰ τοὺς ἱκν. χρόνους Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 3. 1. 19, ([[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, Διον. Ἁλ. 1. 66)· τὸ ἱκν. [[μέγεθος]] Ἀριστ. [[αὐτόθι]] 4. 4, 29· ἡ ἱκν. [[ἐπιστήμη]] ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 4. 1, 2· τῆς ἱκν. ἡλικίας τυχεῖν [[αὐτόθι]] 7. 14, 5· οὐδὲν εἴρητο ἱκν. Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 1. 205: - οὕτω καὶ ἐν τῷ Ἰων. Ἐπιρρ. ἱκνευμένως, ἁρμοδίως, ὀρθῶς, Ἡρόδ. 6. 65, Ἱππ. 652. 33.
}}
{{bailly
|btext=-οῦμαι;<br /><i>impf.</i> ἱκνούμην, <i>f.</i> [[ἵξομαι]], <i>ao.2</i> [[ἱκόμην]], <i>pf.</i> [[ἷγμαι]];<br /><b>1</b> venir, aller : τινα, [[μετά]] τινα, ἔς τινα, venir vers qqn ; [[ἐς]] Ὄλυμπον OD, ἐπὶ [[νῆας]] OD, κατὰ λειμῶνα OD venir dans l'Olympe, vers les vaisseaux, dans une prairie, <i>etc. ; avec un simple</i> acc. : ἱκν. [[ἄλσος]] ESCHL, στέγας SOPH venir dans un bois, sous un toit;<br /><b>2</b> arriver jusqu’à, atteindre, gagner : ποσὶν [[οὖδας]] OD atteindre de ses pieds le sol ; <i>fig.</i> ἥβην IL, γήραος οὖδον OD, [[τέλος]] μύθων IL atteindre la jeunesse, le seuil de la vieillesse, la fin de son discours ; ἱκ. [[χρόα]] IL <i>ou</i> [[ὀστέον]] OD atteindre la peau, l'os <i>en parl. d’un trait</i> ; [[ἐς]] λόγους τινός SOPH venir à un entretien avec qqn ; [[ἐς]] χεῖρας IL en venir aux mains ; <i>fig.</i> μετὰ [[κλέος]] IL gagner de la gloire ; καπνὸς αἰθέρ’ ἵκηται IL la fumée se répand dans l'air ; [[ἐς]] γαῖάν [[τε]] καὶ οὐρανὸν ἵκετ’ [[ἀϋτμή]] IL, [[ἐς]] πόλιν OD le cri se répandit sur la terre et jusqu’au ciel, dans la ville ; τινα ἵκετο [[ποθή]] IL la douleur s'empara de qqn ; τινα θυμόν <i>ou</i> κραδίην IL envahir le cœur de qqn;<br /><b>3</b> <i>particul.</i> venir en suppliant, venir supplier : τινα, qqn ; γοῦνά τινος ἱκ. OD s'approcher comme suppliant des genoux de qqn ; Ζῆνα ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ESCHL nous viendrons supplier Zeus, des rameaux en main ; <i>abs. c.</i> [[ἱκετεύω]], supplier, implorer : τινα, qqn ; τινα πρὸς [[θεῶν]] SOPH qqn au nom des dieux;<br /><b>4</b> <i>seul. en prose, au sens impers. d'ord. au prés. et à l'impf., rar. au fut.</i> revenir à qqn, être le lot, la part de qqn, convenir à qqn : φαμὲν [[ἡμέας]] ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν HDT nous disons que c'est à nous que revient le droit de commander ; δικάζειν [[ἐς]] τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν HDT décider auquel appartient le droit de la posséder ; <i>abs.</i> convenir : [[ἐν]] χρόνῳ ἱκνευμένῳ <i>(ion.)</i> HDT dans le temps convenable ; [[μᾶλλον]] [[τοῦ]] ἱκνευμένου HDT plus qu’il ne convient.<br />'''Étymologie:''' R. Ἱ, venir, &gt; Ἱκ, avec développement d’un κ comme dans [[ἐρύκω]] de [[ἐρύω]] ; [[ὀλέκω]] du th. ὀλε- de [[ὄλλυμι]] ; [[ἔθηκα]], [[ἔδωκα]], ἕηκα, des th. θη-, δω-, ἡ-, etc.
}}
}}
{{Autenrieth
{{Autenrieth
Retrieved from "https://lsj.gr/wiki/Special:MobileDiff/2659690"