ὄφελος: Difference between revisions

{{pape

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0425.png Seite 425]] τό, Förderung, Nutzen, Vortheil; αἴ κ' ὄφελός τι γενώμεθα, Il. 13, 236, ob wir einiger Nutzen werden, ob wir einigermaßen nützlich werden, nützen können; ὅς τοι πόλλ' [[ὄφελος]] γένετο, πτόλεΐ τε καὶ αὐτῷ, 17, 152, wie οὐδὲν σοί γ' [[ὄφελος]], d. i. dir kommt es nicht zu Statten, 22, 513; ὄφελός τί μοι ἔσσῃ, H. h. Merc. 34; λέγεις δ' Ἀτρείδαις [[ὄφελος]] ἢ' π' ἐμοὶ τάδε, Soph. Phil. 1370; τί δῆτ' ἂν εἴης [[ὄφελος]] ἡμῖν; was wärst du uns nütze, Ar. Plut. 1152, vgl. Eccl. 53; – c. gen., πολυδρόμου φυγᾶς [[ὄφελος]] εἴ τί μοι, Aesch. Suppl. 718, Nutzen von der Flucht haben, wie τῶν [[ὄφελος]] [[οὐδέν]], sie nutzen Nichts, Her. 8, 68; τί γὰρ [[ὄφελος]] σώματί γε κάμνοντι σιτία πολλὰ διδόναι; Plat. Gorg. 504 e; οἶσθ' ὅτι οὐδὲν ἡμῖν [[ὄφελος]], Rep. VI, 505 a; und oft adjectivisch, οἷ ἐλθὼν [[μήτε]] ὑμῖν [[μήτε]] ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν [[ὄφελος]] εἶναι, ich sollte Nichts nütze sein, Apol. 36 c; ἐάν τι ἡμῶν ὡς νομοθετῶν [[ὄφελος]] ᾖ, Rep. VII, 530 c, u. öfter so c. genit., vgl. noch Charmid. 175 b, εἴ τι ἐμοῦ [[ὄφελος]] ἦν πρὸς τὸ [[καλῶς]] ζητεῖν; Xen. [[ὄφελος]] οὐδὲν γεωργοῦ ἀργοῦ, ein fauler Ackersmann ist nichts nütze, Cyr. 1, 6, 18, wie ἀρετῆς οὐδὲν ὄφελός ἐστι, 3, 1, 16; τῶν κτημάτων οὐδ' [[ὁτιοῦν]] [[ὄφελος]] ἂν εἴη, Dem. 24, 217; μαγείρῳ μαχαίρας [[οὐδέν]] ἐστιν [[ὄφελος]], ἥτις μὴ τέμνει, 25, 46; Sp., πάντες, ὧν καὶ μικρὸν [[ὄφελος]], Pol. 3, 36, 6; Plut. adv. Stoic. 8 u. Luc.

}}

{{ls

|lstext='''ὄφελος''': τό, ([[ὀφέλλω]] Β) ἐν χρήσει μόνον κατ’ ὀνομαστικὴν καὶ αἰτιατικὴν ἑνικ., τὰ δὲ λοιπὰ ἐκ τοῦ [[ὠφέλεια]], ὡς καὶ νῦν, [[ὄφελος]], [[κέρδος]], [[βοήθεια]], [[συχνάκις]] ἐν χρήσει (ὡς τὸ Λατιν. opus) ὡς ἄκλιτ. ἐπίθετ., Ὅμ. καὶ Ἀττ.· αἴ κ’ ὄφελός τι γενώμεθα, «εἴ ποτέ τις [[ὠφέλεια]] γενοίμεθα» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Ν. 236· ὅς τοι πόλλ’ ὄφ. γένετο, [[ὅστις]] [[μεγάλως]] σὲ ἐβοήθησε, Ρ. 152· οὐδὲν σοίγ’ ὄφ. Χ. 513· ὄφ. τί μοι ἔσσῃ Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 34· τί ὃ’ ἔστι’ ὄφ. δειλὸς [[ἀνήρ]]; Θέογν. 102· οὕτω παρ’ Ἀττ., λέγεις Ἀτρείδαις ὄφ. ἢ ’π’ ἐμοὶ τόδε Σοφ. Φιλ. 1384· τί δῆτ’ ἂν εἴης ὄφ. ἡμῖν; εἰς τί ἠδύνασο νὰ μᾶς χρησιμεύσης; Ἀριστοφ. Πλ. 1152, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 505Α, κτλ.· τὸ μέγα ὄφ., columen rerum, εἰρωνικὸν παρ’ Αἰσχίνῃ 31. 23· μετ’ ἀπαρ., τί γὰρ ὄφ. σώματί γε κάμνοντι ... σιτία πολλὰ διδόναι; Πλάτ. Γοργ. 504Ε, πρβλ. 513Ε· τί ζῆν ὄφ. ᾧ μή ’στι τὸ ζῆν εἰδέναι; Φιλήμων ἐν Ἀδήλ. 42. 2) μετὰ γεν., τῶν [[ὀφελός]] ἐστι οὐδὲν Ἡρόδ. 8, 68, 3· οὕτω, φυγᾶς ὄφ. εἴ τί μοι Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 737· τί τῆς εὐμορφίας [[ὄφελος]]; Εὐρ. Ἀποσπ. 552· ἐλευθερίας οὐδέν ὄφ. Ἀνδοκ. 31. 22· ἐάν τι ἡμῶν ὄφ. ᾖ Πλάτ. Πολ. 530C· ἀνὴρ ὅτου τι καὶ σμικρὸν ὄφ. ὁ αὐτ. ἐν Ἀπολογ. 28Β· ὄφ. οὐδὲν γεωργοῦ ἀργοῦ Ξεν. Κύρ. 1. 6. 18· μαγείρῳ μαχαίρας οὐδὲν ὄφ. ἥτις μὴ τέμνει Δημ. 784. 11· τί δ’ ὄφ. εὖ λαλοῦντος, ἂν κακῶς φρονῇ; Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 464. 3) ὅ τι πέρ ἐστ’ ὄφ. ἐν τῇ πόλει, πᾶν ὅ,τι [[εἶναι]] καλὸν διὰ τὴν πόλιν, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 53· οὕτω μετὰ γεν., ὅ τι περ ὄφ. στρατεύματος, τὸ ὑγιὲς καὶ χρήσιμον [[μέρος]] τοῦ στρατεύματος, Ξεν. Ἑλλ. 5. 3, 6· ὅ τι περ ... ἀπληστίας ὄφ., [[ἀντί]], ὁ πάντων ἀπληστότατος, Λουκ. Τίμων 55, [[ἔνθα]] ἴδε Hemst. 4) μετὰ γεν. τοῦ ἀντικειμ., [[βοήθεια]] [[ἐναντίον]] πράγματός τινος, Νικ. Θηρ. 518.

}}

{{Autenrieth