Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

κλαίω: Difference between revisions

From LSJ

κλαίω (view source)

Revision as of 23:30, 2 October 2022

No change in size ,  2 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elnl.*}}\n)({{elru.*}}\n)" to "$3$4$1$2"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elnl.*}}\n)({{elru.*}}\n)" to "$3$4$1$2")
Line 15: Line 15:
{{bailly
{{bailly
|btext=<i>impf.</i> ἔκλαιον, <i>att.</i> [[ἔκλαον]] ; <i>f.</i> [[κλαύσομαι]], <i>att.</i> [[κλαιήσω]] <i>ou</i> [[κλαήσω]] ; <i>ao.</i> [[ἔκλαυσα]], <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. ao.</i> [[ἐκλαύσθην]], <i>pf.</i> κέκλαυμαι, <i>postér.</i> κέκλαυσμαι;<br /><b>I.</b> <i>intr.</i> pleurer, <i>etc.</i> : [[ἀμφί]] τινα, sur qqn ; κλάειν τινὶ λέγειν, souhaiter du mal à qqn ; αὐτὸν κλαίοντα [[ἀφήσω]] IL je te renverrai pleurant, <i>càd</i> battu, meurtri ; κλαίοντά τινα καθιστάναι XÉN faire pleurer qqn, le maltraiter ; κλάοις [[ἄν]], [[εἰ]] ESCHL tu t’en repentirais, si ; <i>au part. prés.</i> κλάων SOPH à tes risques et périls, pour ton malheur;<br /><b>II.</b> <i>tr.</i> <b>1</b> pleurer sur, déplorer : τινα, pleurer qqn ; [[τι]], déplorer qch;<br /><b>2</b> appeler en criant, acc.;<br /><i><b>Moy.</b></i> κλαίομαι;<br /><b>1</b> <i>intr.</i> pleurer pour soi <i>ou</i> sur soi ; κεκλαυμένος ESCHL qui est en larmes;<br /><b>2</b> <i>tr.</i> pleurer <i>ou</i> déplorer pour soi, acc..<br />'''Étymologie:''' R. ΚλαϜ, pleurer, d'où devant un j = ι, κλαϜι- &gt; κλαι-, <i>att.</i> κλα-, et dev. une cons. κλαυ-.
|btext=<i>impf.</i> ἔκλαιον, <i>att.</i> [[ἔκλαον]] ; <i>f.</i> [[κλαύσομαι]], <i>att.</i> [[κλαιήσω]] <i>ou</i> [[κλαήσω]] ; <i>ao.</i> [[ἔκλαυσα]], <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. ao.</i> [[ἐκλαύσθην]], <i>pf.</i> κέκλαυμαι, <i>postér.</i> κέκλαυσμαι;<br /><b>I.</b> <i>intr.</i> pleurer, <i>etc.</i> : [[ἀμφί]] τινα, sur qqn ; κλάειν τινὶ λέγειν, souhaiter du mal à qqn ; αὐτὸν κλαίοντα [[ἀφήσω]] IL je te renverrai pleurant, <i>càd</i> battu, meurtri ; κλαίοντά τινα καθιστάναι XÉN faire pleurer qqn, le maltraiter ; κλάοις [[ἄν]], [[εἰ]] ESCHL tu t’en repentirais, si ; <i>au part. prés.</i> κλάων SOPH à tes risques et périls, pour ton malheur;<br /><b>II.</b> <i>tr.</i> <b>1</b> pleurer sur, déplorer : τινα, pleurer qqn ; [[τι]], déplorer qch;<br /><b>2</b> appeler en criant, acc.;<br /><i><b>Moy.</b></i> κλαίομαι;<br /><b>1</b> <i>intr.</i> pleurer pour soi <i>ou</i> sur soi ; κεκλαυμένος ESCHL qui est en larmes;<br /><b>2</b> <i>tr.</i> pleurer <i>ou</i> déplorer pour soi, acc..<br />'''Étymologie:''' R. ΚλαϜ, pleurer, d'où devant un j = ι, κλαϜι- &gt; κλαι-, <i>att.</i> κλα-, et dev. une cons. κλαυ-.
}}
{{elnl
|elnltext=κλαίω en κλᾱ́ω praes. opt. 2 sing. κλαίοισθα, imperf. ἔκλαον en ἔκλαιον, ep. κλαῖον, imperf. iter. ep. κλαίεσκε; aor. ἔκλαυσα, med. ἐκλαυσάμην; aor. pass. ἐκλαύσθην; perf. κέκλαυκα; med.-pass. κέκλαυμαι, later κέκλαυσμαι; fut. perf. κεκλαύσομαι; fut. κλαιήσω, Att. κλαήσω, later κλαύσω, med. κλαύσομαι, zelden κλαυσοῦμαι huilen, klagen:; ὁ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν telkens uitte hij zijn verdriet tot de hemel Il. 8.364; τροφὸν δ’ Ὀρέστου τήνδ’ ὁρῶ κεκλαυμένην ik zie hier de voedster van Orestes in tranen zitten Aeschl. Ch. 731; in dreigementen:; κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας het zal je berouwen, als je hen aanraakt Aeschl. Suppl. 925; ptc.: σὺ πρὸς χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖς, κλαίων δ ' ἐρεῖς dat zul je niet tot je plezier zeggen, je zult het tot je verdriet zeggen Soph. OT 1152. huilen om, beklagen, met acc.:; κλαῖεν... Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν zij huilde om Odysseus, haar dierbare echtgenoot Od. 1.363; ook med.:; πάθη... πόλλ’ ἔγωγ’ ἐκλαυσάμην talrijk zijn mijn lotgevallen die ik beweend heb Soph. Tr. 153; onpers. pass.: μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται er zal vergeefs door mij geweend zijn Aristoph. Nub. 1436.
}}
{{elru
|elrutext='''κλαίω:''' атт. [[κλάω]] (ᾱ) (атт. impf. ἔκλᾱον, fut. [[κλαύσομαι]] - атт. [[κλαιήσω]] и [[κλαήσω]], aor. [[ἔκλαυσα]] - эп. 3 л. sing. [[κλαῦσε]]; med.: aor. ἐκλαυσάμην, part. pf. κεκλαυσμένος; pass.: aor. [[ἐκλαύσθην]], pf. [[κέκλαυμαι]] - поздн. κέκλαυσμαι)<br /><b class="num">1)</b> [[плакать]], [[рыдать]] (επί τινι и ἐπί τινα NT): εἰπὲ ὅ τι κλαίεις καὶ [[ὀδύρεαι]]; Hom. скажи, отчего ты плачешь и скорбишь?; κλαυσεταί τις Arph. кто-нибудь (из них) поплачет, т. е. поплатится; κλαίων δοκεῖς μοι ἀγηλατήσειν Soph. думаю, что себе на горе ты отправишь в изгнание (виновника мора в Фивах); (в угрозах) κ. τινὶ λέγειν или κελεύειν Arph. заставлять кого-л. плакать, т. е. желать кому-л. всяческого зла или расправляться с кем-л.; κ. [[λέγω]]! Her. смотри ты у меня!; κλαίοντά τινα καθιστάναι Xen. заставлять плакать, т. е. мучить кого-л.; κεκλαυμένος Aesch., Soph. плачущий, весь в слезах;<br /><b class="num">2)</b> [[оплакивать]] ([[φίλον]] πόσιν Hom.; τὶ τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph.; τὰ τέκνα [[ἑαυτοῦ]] NT): σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. прах человека, горячо (или горько) оплаканного.
}}
}}
{{ls
{{ls
Line 33: Line 39:
{{lsm
{{lsm
|lsmtext='''κλαίω:''' Αττ. [[κλάω]] <i>[ᾱ]</i>· Επικ. βʹ ενικ. ευκτ. [[κλαίοισθα]]· Αττ. παρατ. <i>ἔκλᾱον</i>, Επικ. [[κλαῖον]], Ιων. [[κλαίεσκον]]· μέλ. [[κλαύσομαι]], Δωρ. [[κλαυσοῦμαι]], Αττ. επίσης [[κλαιήσω]] ή [[κλαήσω]], αόρ. αʹ [[ἔκλαυσα]], Επικ. <i>κλαῦσα</i> — Παθ., μέλ. <i>κεκλαύσομαι</i>, αόρ. αʹ [[ἐκλαύσθην]], παρακ. [[κέκλαυμαι]]·<br /><b class="num">I.</b> αμτβ., [[θρηνώ]], [[οδύρομαι]], [[θρηνολογώ]], σε Όμηρ. κ.λπ.· αὐτὸν κλαίοντα [[ἀφήσω]], θα τον στείλω [[σπίτι]] κλαίγοντας, δηλ. νικημένο, σε Ομήρ. Ιλ.· απ' όπου, <i>κλαύσεται</i>, θα κλάψει, δηλ. θα το μετανιώσει, σε Αριστοφ.· κλαύσει [[μακρά]], στον ίδ.· <i>κλάων</i>, προς [[βλάβη]] [[σου]], προς δικό [[σου]] κίνδυνο, σε Σοφ., Ευρ.· κλάειν σε [[λέγω]] ή [[κελεύω]], Λατ. plorare te [[jubeo]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">II.</b> μτβ., [[κλαίω]] για κάποιον, [[θρηνώ]], σε Όμηρ.· στην Παθ., θρηνούμαι, σε Αισχύλ.· απρόσ., [[μάτην]] ἐμοὶ κεκλαύσεται, θα θρηνήσω [[μάταια]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">III. 1.</b> Μέσ., [[κλαίω]] για τον εαυτό μου, [[θρηνώ]] μεγαλόφωνα, σε Αισχύλ.· ομοίως μτχ. Παθ. παρακ. <i>κεκλαυμένος</i>, [[πολυδάκρυτος]], [[γεμάτος]] δάκρυα, στον ίδ., σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> μτβ., [[θρηνώ]] [[μόνος]] μου, σε Σοφ.
|lsmtext='''κλαίω:''' Αττ. [[κλάω]] <i>[ᾱ]</i>· Επικ. βʹ ενικ. ευκτ. [[κλαίοισθα]]· Αττ. παρατ. <i>ἔκλᾱον</i>, Επικ. [[κλαῖον]], Ιων. [[κλαίεσκον]]· μέλ. [[κλαύσομαι]], Δωρ. [[κλαυσοῦμαι]], Αττ. επίσης [[κλαιήσω]] ή [[κλαήσω]], αόρ. αʹ [[ἔκλαυσα]], Επικ. <i>κλαῦσα</i> — Παθ., μέλ. <i>κεκλαύσομαι</i>, αόρ. αʹ [[ἐκλαύσθην]], παρακ. [[κέκλαυμαι]]·<br /><b class="num">I.</b> αμτβ., [[θρηνώ]], [[οδύρομαι]], [[θρηνολογώ]], σε Όμηρ. κ.λπ.· αὐτὸν κλαίοντα [[ἀφήσω]], θα τον στείλω [[σπίτι]] κλαίγοντας, δηλ. νικημένο, σε Ομήρ. Ιλ.· απ' όπου, <i>κλαύσεται</i>, θα κλάψει, δηλ. θα το μετανιώσει, σε Αριστοφ.· κλαύσει [[μακρά]], στον ίδ.· <i>κλάων</i>, προς [[βλάβη]] [[σου]], προς δικό [[σου]] κίνδυνο, σε Σοφ., Ευρ.· κλάειν σε [[λέγω]] ή [[κελεύω]], Λατ. plorare te [[jubeo]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">II.</b> μτβ., [[κλαίω]] για κάποιον, [[θρηνώ]], σε Όμηρ.· στην Παθ., θρηνούμαι, σε Αισχύλ.· απρόσ., [[μάτην]] ἐμοὶ κεκλαύσεται, θα θρηνήσω [[μάταια]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">III. 1.</b> Μέσ., [[κλαίω]] για τον εαυτό μου, [[θρηνώ]] μεγαλόφωνα, σε Αισχύλ.· ομοίως μτχ. Παθ. παρακ. <i>κεκλαυμένος</i>, [[πολυδάκρυτος]], [[γεμάτος]] δάκρυα, στον ίδ., σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> μτβ., [[θρηνώ]] [[μόνος]] μου, σε Σοφ.
}}
{{elnl
|elnltext=κλαίω en κλᾱ́ω praes. opt. 2 sing. κλαίοισθα, imperf. ἔκλαον en ἔκλαιον, ep. κλαῖον, imperf. iter. ep. κλαίεσκε; aor. ἔκλαυσα, med. ἐκλαυσάμην; aor. pass. ἐκλαύσθην; perf. κέκλαυκα; med.-pass. κέκλαυμαι, later κέκλαυσμαι; fut. perf. κεκλαύσομαι; fut. κλαιήσω, Att. κλαήσω, later κλαύσω, med. κλαύσομαι, zelden κλαυσοῦμαι huilen, klagen:; ὁ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν telkens uitte hij zijn verdriet tot de hemel Il. 8.364; τροφὸν δ’ Ὀρέστου τήνδ’ ὁρῶ κεκλαυμένην ik zie hier de voedster van Orestes in tranen zitten Aeschl. Ch. 731; in dreigementen:; κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας het zal je berouwen, als je hen aanraakt Aeschl. Suppl. 925; ptc.: σὺ πρὸς χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖς, κλαίων δ ' ἐρεῖς dat zul je niet tot je plezier zeggen, je zult het tot je verdriet zeggen Soph. OT 1152. huilen om, beklagen, met acc.:; κλαῖεν... Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν zij huilde om Odysseus, haar dierbare echtgenoot Od. 1.363; ook med.:; πάθη... πόλλ’ ἔγωγ’ ἐκλαυσάμην talrijk zijn mijn lotgevallen die ik beweend heb Soph. Tr. 153; onpers. pass.: μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται er zal vergeefs door mij geweend zijn Aristoph. Nub. 1436.
}}
{{elru
|elrutext='''κλαίω:''' атт. [[κλάω]] (ᾱ) (атт. impf. ἔκλᾱον, fut. [[κλαύσομαι]] - атт. [[κλαιήσω]] и [[κλαήσω]], aor. [[ἔκλαυσα]] - эп. 3 л. sing. [[κλαῦσε]]; med.: aor. ἐκλαυσάμην, part. pf. κεκλαυσμένος; pass.: aor. [[ἐκλαύσθην]], pf. [[κέκλαυμαι]] - поздн. κέκλαυσμαι)<br /><b class="num">1)</b> [[плакать]], [[рыдать]] (επί τινι и ἐπί τινα NT): εἰπὲ ὅ τι κλαίεις καὶ [[ὀδύρεαι]]; Hom. скажи, отчего ты плачешь и скорбишь?; κλαυσεταί τις Arph. кто-нибудь (из них) поплачет, т. е. поплатится; κλαίων δοκεῖς μοι ἀγηλατήσειν Soph. думаю, что себе на горе ты отправишь в изгнание (виновника мора в Фивах); (в угрозах) κ. τινὶ λέγειν или κελεύειν Arph. заставлять кого-л. плакать, т. е. желать кому-л. всяческого зла или расправляться с кем-л.; κ. [[λέγω]]! Her. смотри ты у меня!; κλαίοντά τινα καθιστάναι Xen. заставлять плакать, т. е. мучить кого-л.; κεκλαυμένος Aesch., Soph. плачущий, весь в слезах;<br /><b class="num">2)</b> [[оплакивать]] ([[φίλον]] πόσιν Hom.; τὶ τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph.; τὰ τέκνα [[ἑαυτοῦ]] NT): σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. прах человека, горячо (или горько) оплаканного.
}}
}}
{{etym
{{etym
Retrieved from "https://lsj.gr/wiki/Special:MobileDiff/2670933"