3,274,903
edits
ἐπήβολος: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui atteint le but, qui parvient à, qui obtient, qui possède, gén. ; [[ἐπήβολος]] φρενῶν maître de sa raison ; [[ἐπήβολος]] avec l'inf. qui parvient à faire, apte à faire qch;<br /><b>2</b> atteint par, gén..<br />'''Étymologie:''' DELG [[ἐπί]], [[βάλλω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui atteint le but, qui parvient à, qui obtient, qui possède, gén. ; [[ἐπήβολος]] φρενῶν maître de sa raison ; [[ἐπήβολος]] avec l'inf. qui parvient à faire, apte à faire qch;<br /><b>2</b> atteint par, gén..<br />'''Étymologie:''' DELG [[ἐπί]], [[βάλλω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπήβολος:'''<br /><b class="num">1)</b> [[достигший]], [[обретший]], [[владеющий]] (чем-л.), располагающий (οὐ νηὸς οὐδ᾽ ἐρετάων Hom.; ἐπιστὴμης Plat.; [[δυοῖν]] μεγίστοιν ἀγαθοῖν Plut.): ἐπῆβολον [[γενέσθαι]] τινός Hom., Arst.; получить что-л., обладать чем-л.;<br /><b class="num">2)</b> [[преисполненный]], [[одержимый]] (τερπνῆς νόσου Aesch.): ἐ. φρενῶν Aesch., Soph.; находящийся в здравом уме; [[νῆσος]] [[θεῶν]] ἐ. Her. хранимый богами остров;<br /><b class="num">3)</b> [[обладающий способностью]], [[весьма искусный]] (κλέψαι τι ἐπηβολώτατος Plut.);<br /><b class="num">4)</b> [[подобающий]], [[свойственный]] (γυναιξί Theocr.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐπήβολος:''' -ον, ποιητ. αντί [[ἐπί]]-βολος ([[ἐπιβάλλω]]),<br /><b class="num">1.</b> [[κάτοχος]], [[κύριος]] ή [[αρμόδιος]] για [[κάτι]], με γεν., σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ., Αισχύλ.· <i>ἐπ. φρενῶν</i>, [[compos]] mentis, στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για πράγματα, αυτός που ανήκει, αναφέρεται σε [[κάτι]], ο αρμόζων, αυτός που ταιριάζει, με δοτ., σε Θεόκρ. | |lsmtext='''ἐπήβολος:''' -ον, ποιητ. αντί [[ἐπί]]-βολος ([[ἐπιβάλλω]]),<br /><b class="num">1.</b> [[κάτοχος]], [[κύριος]] ή [[αρμόδιος]] για [[κάτι]], με γεν., σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ., Αισχύλ.· <i>ἐπ. φρενῶν</i>, [[compos]] mentis, στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για πράγματα, αυτός που ανήκει, αναφέρεται σε [[κάτι]], ο αρμόζων, αυτός που ταιριάζει, με δοτ., σε Θεόκρ. | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym | ||
