εύνις: Difference between revisions

|mltxt=<b>(I)</b><br />[[εὖνις]], -ιδος και -ιος, ὁ, ἡ (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει στερηθεί από κάποιον ή [[κάτι]], που του λείπει [[κάποιος]], ο [[έρημος]] («ὅς μ' υἱῶν... εὖνιν ἔθηκε», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που δεν έχει [[παιδιά]], ο στερημένος από [[τέκνα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Αβέβαιης ετυμολ. Παράλ. τ. <i>εύνιος</i>. Πιο συγγενές με ορισμένα επίθετα που περιείχαν <i>u</i>- ή <i>va</i>-, όπως αρχ. ινδ. <i>ū</i><i>na</i> «[[ανεπαρκής]]», αβεστ. <i>ŭna</i> «[[ανεπαρκής]]», αρμ. <i>unayn</i> «[[κενός]]», λατ. <i>vanus</i> «[[κενός]], [[μάταιος]]», γοτθ. <i>wans</i> «ελλείπων»].<br /><b>(II)</b><br />[[εὖνις]], -ιδος ἡ (Α) [[ευνή]]<br /><b>1.</b> ευνέτις, συγκοιμωμένη, [[σύζυγος]] («ξὺν Ἡρακλεῑ τὸ πρῶτον [[εὖνις]] [[ἑσπόμην]]», <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> ([[κατά]] το Μέγα Ετυμολογικόν και αρσ.) ο [[εύνις]]<br />ο [[σύζυγος]].