3,254,070
edits
Ῥιανός: Difference between revisions
From LSJ
m
Text replacement - "(?s)(==Wikipedia EL==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkpel |wkeltx=$3 }}$4"
m (Text replacement - "(?s)(==Wikipedia EN==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkpen |wketx=$3 }}$4") |
m (Text replacement - "(?s)(==Wikipedia EL==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkpel |wkeltx=$3 }}$4") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
= | {{wkpel | ||
Ο Ριανός ο Κρης ήταν Έλληνας ποιητής και γραμματικός, κάτοικος της Κρήτης και φίλος του Ερατοσθένη (275 π.Χ. - 195 π.Χ.). H Σούδα λέει ότι αρχικά ήταν σκλάβος και παρατηρητής στην παλαίστρα αλλά αργότερα στη ζωή του απέκτησε καλή μόρφωση και αφιερώθηκε στη μελέτη της γραμματικής, μάλλον στην Αλεξάνδρεια. Ετοίμασε μια αναθεώρηση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, που χαρακτηρίστηκε από σωστή κρίση και ποιητικό αισθητήριο, ενώ τα σχόλια περιλάμβαναν συχνά δυναμικές παρατηρήσεις του. Έγραψε επίσης επιγράμματα, έντεκα από τα οποία σώζονται στην Παλατινή Ανθολογία και στον Αθήναιο και δείχνουν κομψότητα και ζωντάνια. Ιδιαίτερα γνωστός όμως έγινε σαν συγγραφέας επών (μυθολογικών και εθνογραφικών), το πιο διάσημο από τα οποία ήταν τα έξι βιβλία των Μεσσηνιακών που ασχολούνταν με το Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο και την κεντρική φιγούρα του Αριστομένη, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τον Παυσανία στο τέταρτο βιβλίο του σαν έγκυρη πηγή. Άλλα παρόμοια ποιήματα ήταν τα Αχαϊκά, τα Ηλιακά και τα Θεσσαλικά. Τα Ηράκλεια ήταν ένα μεγάλο μυθολογικό έπος, μάλλον μίμηση του ομώνυμου ποιήματος του Πανυάσι, που είχε τον ίδιο αριθμό βιβλίων (δεκατέσσερα). | |wkeltx=Ο Ριανός ο Κρης ήταν Έλληνας ποιητής και γραμματικός, κάτοικος της Κρήτης και φίλος του Ερατοσθένη (275 π.Χ. - 195 π.Χ.). H Σούδα λέει ότι αρχικά ήταν σκλάβος και παρατηρητής στην παλαίστρα αλλά αργότερα στη ζωή του απέκτησε καλή μόρφωση και αφιερώθηκε στη μελέτη της γραμματικής, μάλλον στην Αλεξάνδρεια. Ετοίμασε μια αναθεώρηση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, που χαρακτηρίστηκε από σωστή κρίση και ποιητικό αισθητήριο, ενώ τα σχόλια περιλάμβαναν συχνά δυναμικές παρατηρήσεις του. Έγραψε επίσης επιγράμματα, έντεκα από τα οποία σώζονται στην Παλατινή Ανθολογία και στον Αθήναιο και δείχνουν κομψότητα και ζωντάνια. Ιδιαίτερα γνωστός όμως έγινε σαν συγγραφέας επών (μυθολογικών και εθνογραφικών), το πιο διάσημο από τα οποία ήταν τα έξι βιβλία των Μεσσηνιακών που ασχολούνταν με το Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο και την κεντρική φιγούρα του Αριστομένη, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τον Παυσανία στο τέταρτο βιβλίο του σαν έγκυρη πηγή. Άλλα παρόμοια ποιήματα ήταν τα Αχαϊκά, τα Ηλιακά και τα Θεσσαλικά. Τα Ηράκλεια ήταν ένα μεγάλο μυθολογικό έπος, μάλλον μίμηση του ομώνυμου ποιήματος του Πανυάσι, που είχε τον ίδιο αριθμό βιβλίων (δεκατέσσερα). | ||
}} | |||
{{wkpen | {{wkpen | ||
|wketx=[[Rhianus]] (Greek: [[Ῥιανὸς ὁ Κρής]]) was a Greek poet and grammarian, a native of Crete, friend and contemporary of Eratosthenes (275–195 BC). The Suda says he was at first a slave and overseer of a palaestra, but obtained a good education later in life and devoted himself to grammatical studies, probably in Alexandria. He prepared a new recension of the Iliad and Odyssey, characterized by sound judgment and poetical taste. His bold atheteses are frequently mentioned in the scholia. He also wrote epigrams, eleven of which, preserved in the Greek Anthology and Athenaeus, show elegance and vivacity. But he was chiefly known as a writer of epics (mythological and ethnographical), the most celebrated of which was the Messeniaca in six books, dealing with the Second Messenian War and the exploits of its central figure Aristomenes, and used by Pausanias in his fourth book as a trustworthy authority. Other similar poems were the Achaica, Eliaca, and Thessalica. The Heracleia was a long mythological epic, probably an imitation of the poem of the same name by Panyasis, containing the same number of books (fourteen). | |wketx=[[Rhianus]] (Greek: [[Ῥιανὸς ὁ Κρής]]) was a Greek poet and grammarian, a native of Crete, friend and contemporary of Eratosthenes (275–195 BC). The Suda says he was at first a slave and overseer of a palaestra, but obtained a good education later in life and devoted himself to grammatical studies, probably in Alexandria. He prepared a new recension of the Iliad and Odyssey, characterized by sound judgment and poetical taste. His bold atheteses are frequently mentioned in the scholia. He also wrote epigrams, eleven of which, preserved in the Greek Anthology and Athenaeus, show elegance and vivacity. But he was chiefly known as a writer of epics (mythological and ethnographical), the most celebrated of which was the Messeniaca in six books, dealing with the Second Messenian War and the exploits of its central figure Aristomenes, and used by Pausanias in his fourth book as a trustworthy authority. Other similar poems were the Achaica, Eliaca, and Thessalica. The Heracleia was a long mythological epic, probably an imitation of the poem of the same name by Panyasis, containing the same number of books (fourteen). | ||
