ἔτης: Difference between revisions

|Definition=ὁ, Elean [[ϝέτας]] (v. infr.), in Hom. always in plural ἔται, οἱ:— <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[clansmen]], i.e. [[kinsmen and dependents of a great house]], ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσι <span class="bibl">Il.6.262</span>; δαινύντα γάμον πολλοῖσι ἔτῃσιν <span class="bibl">Od.4.3</span>; παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε <span class="bibl">Il.6.239</span>, cf. <span class="bibl">Od.15.273</span>; ἔται καὶ ἀνεψιοί <span class="bibl">Il.9.464</span>; ἔτας καὶ ἑταίρους <span class="bibl">7.295</span>; γείτονες ἠδὲ ἔται <span class="bibl">Od.4.16</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> later, [[citizen]], ἔταις ἀμαχανίαν ἀλέξων τεοῖσιν <span class="bibl">Pi.<span class="title">Pae.</span>6.10</span>, cf. Epic. in <span class="title">Arch.Pap.</span>7.4; <b class="b3">τὼς ἔτας καττὰ πάτρια δικάζεσθαι</b> Foed.Lac. in <span class="bibl">Th.5.79</span>: in sg., a [[private]] [[citizen]], opp. those who hold office, πρός σε . . ὡς ἔτην λέγω <span class="bibl">A.<span class="title">Supp.</span>247</span>; οὔτε δῆμος οὔτ' ἔτης ἀνήρ <span class="bibl">Id.<span class="title">Fr.</span>377</span>; ἀρχῷ, φωτὶ δ' οὐκ ἔτῃ πρέπων <span class="bibl">E.<span class="title">Fr.</span>1014</span>; αἴτε ϝέτας αἴτε τελεστά <span class="title">SIG</span>9.8 (Olympia, vi B.C.), cf. 141.12 (Corc. nigra, iv B.C.), <span class="title">Mus.Belg.</span>16.70 (Athens, ii A. D.), <span class="title">IG</span>5(2).20 (Tegea). (On the breathing, see Hdn.Gr.2.55.)</span>

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1051.png Seite 1051]] ὁ (nach den Alten von [[ἔθος]] od. [[ἐτός]], vgl. [[ἑταῖρος]]), der Angehörige, weitläuftige Verwandte, von den näheren Blutsverwandten unterschieden, Il. 6, 239 παῖδάς τε, κασιγνήτους τε ἔτας τε, wie 16, 456 κασίγνητοί τε ἔται τε; auch ἔται καὶ ἀνεψιοί stehen neben einander, 9, 464; von den ἑταῖροι unterschieden, 7, 295; Od. 4, 16 γείτονες ἠδὲ ἔται verbunden; Apoll. lex. erkl. πολῖται, ἑταῖροι, συνήθεις, vgl. Nitzsch zu Od. 4, 3. – Bei Aesch. frg. 312 [[οὔτε]] [[δῆμος]] οὔτ' [[ἔτης]] [[ἀνήρ]] (Inscr. 11, Ggstz von τελέστης, nach Böckh homo privatus, Hesych. erkl. [[πολίτης]]) u. Suppl. 244 = Stammgenossen, Freunde; auch im spart. Vertrage bei Thuc. 5, 79; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 305 Cometas (XV, 40, 40).

|btext=ου (ὁ) :<br /><b>1</b> parent, allié <i>d'ord. au pl.</i><br /><b>2</b> concitoyen ; <i>en gén.</i> habitant d'une ville, citoyen ; simple particulier.<br />'''Étymologie:''' DELG du th. pron. *swe- ; cf. <i>russe</i> svatu « beau-frère », <i>lit.</i> svecias « hôte ».

|elrutext='''ἔτης:''' ου ὁ<br /><b class="num">1)</b> член рода, (со)родич (παῖδες τε κασί-γνητοί τε [[ἔται]] τε Hom.);<br /><b class="num">2)</b> (со)гражданин: τοῖς ἔταις καττὰ [[πάτρια]] δικάζεσθαι Thuc. (в тексте договора) граждане будут подсудны законам страны,;<br /><b class="num">3)</b> [[простой гражданин]], [[частное лицо]] (πρός τινα ὡς ἔτην λέγειν Aesch.).

|mltxt=[[ἔτης]], ὁ (Α)<br />I. <b>στον πληθ.</b> oἱ [[ἔται]]<br /><b>1.</b> οικείοι, συγγενείς, δικοί, τα [[μέλη]] [[μεγάλης]] οικογένειας («ἀμύνων σοῖσιν ἔτῃσιν», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνέστιοι φίλοι ([[αλλά]] συνδυάζεται και με άλλες λέξεις που δηλώνουν [[συγγένεια]]) (α. «παῑδές τε κασίγνητοί τε [[ἔται]] τε», <b>Ομ. Ιλ.</b><br />β. «γείτονες ἠδὲ [[ἔται]]», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /><b>3.</b> <i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> «[[ἔτας]]<br />τοὺς κατ' ἐπιγαμίαν οἰκείους»<br /><b>4.</b> οι κάτοικοι μιας πόλης, οι πολίτες, οι δημότες («τοῖς δὲ ἔταις κατὰ πάτρια δικάζεσθαι», <b>Θουκ.</b>)<br />II. (σπαν. στον εν.) ὁ [[ἔτης]]<br /><b>1.</b> αυτός που δεν κατέχει κάποια [[δημόσια]] [[αρχή]], ο [[ιδιώτης]] («[[οὔτε]] [[δῆμος]] οὔτ' [[ἔτης]] [[ἀνήρ]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> ο [[φίλος]] («[[ἔτης]] Ἡρακλῆος», <b>Ορφ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>swe</i>-<i>t</i>-<i>ā</i> <span style="color: red;"><</span> ΙΕ [[ρίζα]] <i>swe</i>- ([[πρβλ]]. <i>ἕ</i>) παρεκτεταμένη με -<i>t</i>. Στα ομηρικά έπη η λ. απαντά αποκλειστικά στον πληθ., εμφανίζοντας [[ψίλωση]] και [[δίγαμμα]]. To <i>Fέτᾱς</i> συνδέεται με αρχ. ρωσ. <i>svatŭ</i> (IE <i>sw</i><i>ō</i><i>tos</i>) «[[κουνιάδος]]», λιθ. <i>svẽčias</i> (<span style="color: red;"><</span> ΙΕ <i>swetjos</i>) «φιλοξενούμενος» (<b>βλ.</b> και λ. [[εταίρος]]). Η λ. [[έτης]] στον Όμηρο σήμαινε «[[οικείος]], [[μακρινός]] [[συγγενής]]», [[αλλά]] αργότερα πήρε τη σημ. «[[πολίτης]], [[δημότης]]» (<b>Πίνδ.</b> <b>Θουκ.</b>) και «[[ιδιώτης]]» (τραγικοί)].