Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

consolor: Difference between revisions

From LSJ
No change in size ,  19 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2"
(2)
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=consolor consolari, consolatus sum V DEP :: console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>con-sōlor</b>: ātus, 1, v. dep.<br /><b>I</b> Of [[personal]] objects, to [[console]], [[encourage]], [[animate]], [[cheer]], [[comfort]] (freq. and [[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: istam, [[quod]] potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi [[malo]] consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my [[name]], id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: [[egomet]], qui te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, [[quod]], etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. [[memet]], Cat. 64, 182: me [[ipse]] [[consolor]] [[maxime]] [[illo]] solacio, [[quod]], etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: [[neque]] monere te [[audeo]] ... nec confirmare ... consolari [[vero]] nullo [[modo]], id. Fam. 4, 8, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec [[igitur]] officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi [[causa]] ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: [[Caesar]] ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., [[encouraging]] him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—<br /><b>II</b> Of things, to [[mitigate]], [[alleviate]], [[lighten]], [[relieve]], [[soothe]] ([[most]] freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem [[celeritas]], diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur [[honestas]] egestatem, id. Quint. 15, 49: [[incommodum]], id. Q. Fr. 2, 4, 6: [[desiderium]] tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā [[consolor]], id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: [[otium]] [[nostrum]], Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur [[aequalitas]], Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.
|lshtext=<b>con-sōlor</b>: ātus, 1, v. dep.<br /><b>I</b> Of [[personal]] objects, to [[console]], [[encourage]], [[animate]], [[cheer]], [[comfort]] (freq. and [[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: istam, [[quod]] potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi [[malo]] consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my [[name]], id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: [[egomet]], qui te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, [[quod]], etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. [[memet]], Cat. 64, 182: me [[ipse]] [[consolor]] [[maxime]] [[illo]] solacio, [[quod]], etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: [[neque]] monere te [[audeo]] ... nec confirmare ... consolari [[vero]] nullo [[modo]], id. Fam. 4, 8, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec [[igitur]] officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi [[causa]] ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: [[Caesar]] ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., [[encouraging]] him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—<br /><b>II</b> Of things, to [[mitigate]], [[alleviate]], [[lighten]], [[relieve]], [[soothe]] ([[most]] freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem [[celeritas]], diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur [[honestas]] egestatem, id. Quint. 15, 49: [[incommodum]], id. Q. Fr. 2, 4, 6: [[desiderium]] tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā [[consolor]], id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: [[otium]] [[nostrum]], Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur [[aequalitas]], Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=cōn-sōlor, ātus [[sum]], ārī, a) leb. [[Wesen]], jmdm. [[Trost]] od. [[Mut]] [[einsprechen]], jmd. tröstend, ermutigend [[aufrichten]], [[ermutigen]], [[beschwichtigen]], [[auch]] jmdm. [[sein]] [[Beileid]] [[bezeigen]], Indutiomarum, Caes.: sapientem, Cic.: parentem, Ov.: trepidantem, Plin. ep.: pauperes, Val. Max.: suos, Sen.: [[etsi]] [[egomet]], [[qui]] te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] [[sum]], Cic.: [[non]] [[egeo]] medicinā, [[ipse]] me [[consolor]], [[ich]] [[weiß]] mich [[selbst]] zu [[trösten]], Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) [[vehementer]] alqm consolatur [[conscientia]] factorum et consiliorum suorum, Cic.: te consolata est [[spes]] [[brevi]] tempore congrediendi, Cic. – [[mit]] Abl. ([[womit]]? [[wodurch]]?), c. pueros crustulo, Sen.: se inani et [[tenui]] spe, Cic.: se conscientiā optimae [[mentis]], Cic.: se [[illo]] solacio, [[quod]] (daß) etc., Cic.: alqm verbis alcis (in jmds. Namen), Cic.: u. (prägn.) se, [[quod]] (daß) etc., od. se his m. folg. Akk. u. Infin. = [[sich]] [[trösten]] [[mit]] dem Gedanken, daß usw., consolare te, [[quod]] (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si etc., Hor. [[sat]]. 1, 6, 130. – [[mit]] per u. Akk., se per litteras (in der Schrifstellerei [[Trost]] [[suchen]]), Cic. – m. in u. Abl., [[spes]] sola homines in miseriis consolari solet, Cic. – m. de u. Abl., Telamonem de Aiacis morte, Cic.: alqm de communibus miseriis, Cic. – [[ganz]] absol., cum querimur, consolamur, Quint.: gew. im Gerund. u. Partic., [[haec]] [[omnia]] genera consolandi, Cic.: [[etsi]] [[unus]] ex omnibus [[minime]] [[sum]] ad te consolandum [[accommodatus]], Cic.: [[illa]] [[oratio]] ex commemoratione alienorum malorum ad malevolos consolandos est accommodata, Cic.: consolando levare dolorem, Cic.: officia consolantium, Cic.: verba consolantia, Ov.: [[Caesar]] [[consolatus]] rogat ([[eum]]), finem orandi faciat, Caes.: in me consolando [[non]] mediocrem [[ipse]] animi dolorem adhibuisti, Cic.: [[caput]] est in consolando detrahere illam opinionem maerenti, Cic.: [[ire]] ad aliquem locum consolandi causā, um [[sein]] [[Beileid]] zu [[bezeigen]] ([[einen]] Kondolenzbesuch zu [[machen]]), Varr. LL. 6, 57. – b) lebl. Objj., [[über]] etw. [[trösten]], etw. [[durch]] [[Trost]] [[mildern]], [[lindern]], [[beschwichtigen]], [[erträglich]] [[machen]], [[entschädigen]], [[vergessen]] [[machen]] (s. Kühner und [[Meister]] Cic. Tusc. 5, 88), gratulari [[magis]] virtuti [[debeo]], [[quam]] consolari dolorem tuum, Cic.: [[mit]] Abl., [[ego]] [[desiderium]] tui spe tuorum commodorum consolabor, Cic. – v. lebl. Subjj. (s. Nipperd. Tac. ann. 3, 24), consolatur [[honestas]] egestatem, Cic.: luctum alcis consolatur [[dignitas]], [[quam]] etc., Cic.: hanc cladem [[domus]] meae vestra [[felicitas]] et [[secunda]] [[fortuna]] [[publica]] consolatur, Liv. – m. Abl., [[esse]] hanc (gloriam) unam, [[quae]] brevitatem vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. [[consolo]].
|georg=cōn-sōlor, ātus [[sum]], ārī, a) leb. [[Wesen]], jmdm. [[Trost]] od. [[Mut]] [[einsprechen]], jmd. tröstend, ermutigend [[aufrichten]], [[ermutigen]], [[beschwichtigen]], [[auch]] jmdm. [[sein]] [[Beileid]] [[bezeigen]], Indutiomarum, Caes.: sapientem, Cic.: parentem, Ov.: trepidantem, Plin. ep.: pauperes, Val. Max.: suos, Sen.: [[etsi]] [[egomet]], [[qui]] te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] [[sum]], Cic.: [[non]] [[egeo]] medicinā, [[ipse]] me [[consolor]], [[ich]] [[weiß]] mich [[selbst]] zu [[trösten]], Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) [[vehementer]] alqm consolatur [[conscientia]] factorum et consiliorum suorum, Cic.: te consolata est [[spes]] [[brevi]] tempore congrediendi, Cic. – [[mit]] Abl. ([[womit]]? [[wodurch]]?), c. pueros crustulo, Sen.: se inani et [[tenui]] spe, Cic.: se conscientiā optimae [[mentis]], Cic.: se [[illo]] solacio, [[quod]] (daß) etc., Cic.: alqm verbis alcis (in jmds. Namen), Cic.: u. (prägn.) se, [[quod]] (daß) etc., od. se his m. folg. Akk. u. Infin. = [[sich]] [[trösten]] [[mit]] dem Gedanken, daß usw., consolare te, [[quod]] (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si etc., Hor. [[sat]]. 1, 6, 130. – [[mit]] per u. Akk., se per litteras (in der Schrifstellerei [[Trost]] [[suchen]]), Cic. – m. in u. Abl., [[spes]] sola homines in miseriis consolari solet, Cic. – m. de u. Abl., Telamonem de Aiacis morte, Cic.: alqm de communibus miseriis, Cic. – [[ganz]] absol., cum querimur, consolamur, Quint.: gew. im Gerund. u. Partic., [[haec]] [[omnia]] genera consolandi, Cic.: [[etsi]] [[unus]] ex omnibus [[minime]] [[sum]] ad te consolandum [[accommodatus]], Cic.: [[illa]] [[oratio]] ex commemoratione alienorum malorum ad malevolos consolandos est accommodata, Cic.: consolando levare dolorem, Cic.: officia consolantium, Cic.: verba consolantia, Ov.: [[Caesar]] [[consolatus]] rogat ([[eum]]), finem orandi faciat, Caes.: in me consolando [[non]] mediocrem [[ipse]] animi dolorem adhibuisti, Cic.: [[caput]] est in consolando detrahere illam opinionem maerenti, Cic.: [[ire]] ad aliquem locum consolandi causā, um [[sein]] [[Beileid]] zu [[bezeigen]] ([[einen]] Kondolenzbesuch zu [[machen]]), Varr. LL. 6, 57. – b) lebl. Objj., [[über]] etw. [[trösten]], etw. [[durch]] [[Trost]] [[mildern]], [[lindern]], [[beschwichtigen]], [[erträglich]] [[machen]], [[entschädigen]], [[vergessen]] [[machen]] (s. Kühner und [[Meister]] Cic. Tusc. 5, 88), gratulari [[magis]] virtuti [[debeo]], [[quam]] consolari dolorem tuum, Cic.: [[mit]] Abl., [[ego]] [[desiderium]] tui spe tuorum commodorum consolabor, Cic. – v. lebl. Subjj. (s. Nipperd. Tac. ann. 3, 24), consolatur [[honestas]] egestatem, Cic.: luctum alcis consolatur [[dignitas]], [[quam]] etc., Cic.: hanc cladem [[domus]] meae vestra [[felicitas]] et [[secunda]] [[fortuna]] [[publica]] consolatur, Liv. – m. Abl., [[esse]] hanc (gloriam) unam, [[quae]] brevitatem vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. [[consolo]].
}}
{{LaEn
|lnetxt=consolor consolari, consolatus sum V DEP :: console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)
}}
}}