venio: Difference between revisions

{{Lewis

|lshtext=<b>vĕnĭo</b>: vēni, ventum, 4 (<br /><b>I</b> fut. venibo, Pompon. ap. Non. 508, 23; imperf. venibat, Ter. Phorm. 4, 3, 47; gen. plur, [[part]]. sync. venientum, Verg. G. 4, 167; id. A. 1, 434; 6, 755), v. n. Sanscr. [[root]] gā, go; Zend [[root]] gā, gam, go; Gr. ΒΑ-, [[βαίνω]]; Lat. ar-biter, [[venio]]; Goth. quiman; O. H. Germ. quëman, koman; Engl. [[come]]; v. Curt. Gr. Etym. p. 466, to [[come]] (cf. [[accedo]]).<br /><b>I</b> Lit.: [[nunc]], cujus jussu [[venio]] et [[quam]] ob rem venerim, Dicam, etc., Plaut. Am. prol. 17: veni, vidi, vici, Suet. Caes. 37: [[imus]], venimus, videmus. Ter. Phorm. 1, 2, 53: [[maritimus]] [[hostis]] [[ante]] adesse potest [[quam]] [[quisquam]] venturum esse suspicari queat, etc., Cic. Rep. 2, 3, 6: [[venio]] ad [[macellum]], Plaut. Aul. 2, 8, 3: ut veni ad urbem, etc., Cic. Fam. 16, 12, 2: [[cupio]], te ad me venire, id. ib. 16, 10, 1; Plaut. As. 2, 4, 2: mihi si [[spatium]] fuerit in Tusculanum veniendi, Cic. Fam. 9, 5, 3: [[Cato]] ... cum venerat ad se in Sabinos, had [[come]] [[home]], id. Rep. 3, 28, 40: [[quia]] [[nudius]] [[quartus]] venimus in Cariam ex Indiā, Plaut. Curc. 3, 68: [[sexto]] [[die]] Delum Athenis venimus, Cic. Att. 5, 12, 1: Italiam fato [[profugus]], Laviniaque venit Litora, Verg. A. 1, 2: tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam Venimus, id. ib. 2, 743 (cf. [[devenio]]): [[vin']] ad te ad cenam veniam, Plaut. Stich. 3, 2, 30: [[mercator]] venit huc ad ludos, id. Cist. 1, 3, 9: [[homo]] ad praetorem [[deplorabundus]] venit, id. Aul. 2, 4, 38: [[neque]] ego te derisum [[venio]] [[neque]] [[derideo]], id. ib. 2, 2, 46: ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124.—With inf.: [[parasitus]] [[modo]] venerat [[aurum]] petere, Plaut. Bacch. 4, 3, 18: non nos Libycos populare penates Venimus, Verg. A. 1, 528.— Of [[inanimate]] subjects: [[navis]] huc ex portu Persico Venit, Plaut. Am. 1, 1, 249: [[denique]] in os salsi venit [[umor]] [[saepe]] saporis, Cum [[mare]] vorsamur [[propter]], Lucr. 4, 220: (aër) Per patefacta venit penetratque foramina, id. 4, 891: (speculi [[imago]]) Dum venit ad [[nostras]] [[acies]], id. 4, 279: sub aspectum venire, Cic. de Or. 2, 87, 358: in conspectu, Caes. B. C. 2, 27: in conspectum, Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Fin. 1, 7, 24: [[muliebris]] vox mihi ad aures venit, Plaut. Rud. 1, 4, 13; in Italiā te moraturum, dum [[tibi]] litterae meae veniant, reaches [[you]], Cic. Fam. 11, 24, 2: [[hereditas]] unicuique [[nostrum]] venit, [[comes]], i. e. descends to [[each]] of us, id. Caecin. 26, 74; cf.: hic [[Verres]] hereditatem sibi venisse [[arbitratus]] est, [[quod]] in ejus [[regnum]] ac [[manus]] venerat is, quem, etc., id. Verr. 2, 4, 27, § 62: hic segetes, [[illic]] veniunt felicius uvae, [[come]] [[forth]], i. e. [[grow]], Verg. G. 1, 54; so, arbores [[sponte]] suā, id. ib. 2, 11; 2, 58; Prop. 1, 2, 10. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Impers. [[pass]]., we, [[they]], etc., came or [[have]] [[come]], etc.: [[Lilybaeum]] venitur, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141: ad me ventum est, it has [[fallen]] to me, id Quint. 1, 3: dum ad [[flumen]] Varum veniatur, Caes. B. C. 1, 87: ([[Galli]]) veniri ad se [[confestim]] existimantes, ad [[arma]] conclamant, id. B. G. 7, 70: ventum in insulam est, Cic. Leg. 2, 3, 6: ubi eo ventum est, Caes. B. G. 1, 43: ad quos ventum erat, id. ib. 2, 11; 3, 23: eo cum esset ventum, id. ib. 7, 61.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Esp., to [[come]]. [[spring]], be descended: qui se Bebryciā veniens Amyci de gente ferebat (i. e. qui se ferebat venientem, etc.), Verg. A. 5, 373 Forbig. ad loc. —<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> In gen.: vides, quo progrediente oratione venturum me [[puto]], Cic. Rep. 1, 40, 62. ut jam a [[principio]] videndum [[sit]], [[quemadmodum]] velis venire ad extremum orationis, id. Or. 59, 201: [[contra]] rem suam me [[nescio]] [[quando]] venisse [[questus]] est, [[that]] I appeared, id. Phil. 2, 2, 3: [[contra]] amici summam existimationem, id. Att. 1, 1, 4: si rem nullam habebis, [[quod]] in buccam venerit, scribito, id. ib. 1, 12, 4; v. [[bucca]]: si [[quid]] in mentem veniet, id. ib. 12, 36, 1.—So in Cic. [[with]] nom. [[only]] of neutr. pron. or res; [[but]] freq. impers. [[with]] gen.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem, [[when]] I [[thought]] of, Cic. Sull. 6, 19: venit [[enim]] mihi in mentem oris tui, id. Rosc. Am. 34, 95; id. Sull. 14, 38; v. also [[mens]], II. B. fin. and the passages [[there]] cited: oratorum [[laus]] ita ducta ab humili venit ad summum, ut, etc., id. Tusc. 2, 2, 5: prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint. 5, 10, 34: [[vitium]] pejus, [[quod]] ex inopiā, [[quam]] [[quod]] ex copiā venit, id. 2, 4, 4: non omne [[argumentum]] [[undique]] venit, id. 5, 10, 21.—With dat.: existimabunt majus [[commodum]] ex otio meo [[quam]] ex aliorum negotiis reipublicae venturum, Sall. J. 4, 4; 8, 2: ubi ea [[dies]], [[quam]] constituerat cum legatis, venit, Caes. B. G. 1, 8; so, [[dies]], id. ib. 7, 3: [[tempus]] victoriae, id. ib. 7, 66; cf.: suum [[tempus]] eorum laudi, Quint. 3, 1, 21: non sumus [[omnino]] [[sine]] curā venientis anni, for the [[coming]] [[year]], Cic. Q. Fr. 3, 4, 4: [[exemplum]] trahens Perniciem veniens in [[aevum]], Hor. C. 3, 5, 16: veniens [[aetas]], the [[future]], Ov. F. 6, 639.—Of events, to [[come]], i. e. to [[happen]]: [[quod]] [[hodie]] venit, Tac. A. 14, 43.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Venire in aliquid ([[rarely]] ad aliquid;<br /> v. [[infra]]), to [[come]] [[into]], [[fall]] [[into]] [[any]] [[state]] or [[condition]] (so esp. freq.): venisse alicui in amicitiam, to [[have]] obtained one's [[friendship]] or [[alliance]], Caes. B. G. 6, 5, 4: in calamitatem, Cic. Rosc. Am. 17, 49: in cognitionem alicujus, Quint. 7, 2, 20: in consuetudinem, Cic. Caecin. 2, 6; cf.: quaedam in consuetudinem ex utilitatis ratione venerunt, id. Inv. 2, 53, 160: in proverbii consuetudinem, id. Off. 2, 15, 55.—Of a [[personal]] [[subject]]: (milites) qui in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant, Caes. B. C. 3, 110: ut non [[solum]] hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc., had [[fallen]] [[into]] [[contempt]], id. B. G. 3, 17: in contentionem, etc., Cic. Div. 2, 63, 129: si [[falso]] venisses in suspitionem, P. Sestio, id. Vatin. 1, 2: summum in cruciatum, Caes. B. G. 1, 31: aut in controversiam aut in contentionem, Quint. 3, 6, 44: in [[discrimen]], Cic. Rosc. Am. 6, 16: in dubium, id. Quint. 2, 5: in alicujus fidem ac potestatem, to [[place]] one's [[self]] under the [[protection]] and in the [[power]] of a [[person]], to [[surrender]] at [[discretion]], Caes. B. G. 2, 13: ne in [[odium]] veniam, Cic. Fin. 2, 24, 79; cf.: [[Tarquinii]] [[nomen]] huic [[populo]] in [[odium]] venisse regium, id. Rep. 1, 40, 62: [[ipse]] [[illi]] perditae multitudini in [[odium]] acerbissimum venerit, id. Att. 10, 8, 6: in eam opinionem [[Cassius]] veniebat, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2: in partem alicujus, to [[take]] [[part]] in it, Cic. Fam. 14, 2, 3: in [[periculum]], Caes. B. C. 1, 17: in sermonem alicujus, i. e. to [[enter]] [[into]] [[conversation]], Cic. Att. 14, 1, 1; and in [[another]] [[sense]]: cum loquerer cum Phaniā, veni in eum sermonem, ut dicerem, etc., I happened to [[say]] [[that]], id. Fam. 3, 5, 3: nonnullam in spem veneram, posse me, etc., id. de Or. 2, 54, 217: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire, to [[entertain]] hopes, to [[hope]], Caes. B. G. 1, 18.— Esp. [[with]] res as [[subject]], the [[affair]] came to, reached the [[point]], etc.: res [[proxime]] formam latrocinii venerat, Liv. 2, 48, 5; 2, 56, 5: res venit [[prope]] secessionem, id. 6, 42, 10. ad [[ultimum]] dimicationis rati rem venturam, id. 2, 56, 5: cum speramus eo rem venturam, ut, etc., Hor. Ep. 2, 1, 226.—Impers.: [[saepe]] in eum locum ventum est, ut, etc., to [[such]] a [[point]] [[that]], Caes. B. G. 6, 43; Liv. 7, 30, 9.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Ad aliquid: [[bene]] agis, [[Alba]]; ad tuam veniam condicionem, [[will]] [[accept]], Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146: ad summum fortunae, to [[attain]], Hor. Ep. 2, 1, 32.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; In [[speaking]], to [[come]] to a [[topic]]: ut jam a [[fabulis]] ad facta veniamus, Cic. Rep. 2, 2, 4: ut ad fabulas veniamus, id. Rosc. Am. 16, 46: [[venio]] ad tertiam epistulam, id. Q. Fr. 3, 14, 12: [[venio]] ad recentiores litteras, id. Att. 14, 19, 5: ad Arcesilam Carneademque veniamus, id. Ac. 2, 4, 12: [[venio]] [[nunc]] ad [[tertium]] [[genus]] illud, etc., id. Rep. 3, 33, 45: ad istius morbum et insaniam, id. Verr. 2, 4, 1, § 1 al.

{{Georges

|georg=venio, vēnī, ventum, venīre ([[βαίνω]] = *βανjω, altind. gámati, geht, gotisch qiman, ahd. quëman), [[kommen]] (Ggstz. abire, discedere, manere), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: [[istinc]], Cic.: [[huc]], Cic.: [[istuc]], Cic.: [[foras]], Plaut.: redeant, [[unde]] venerint, Liv.: [[qui]] unā venerant, Cic.: ab [[domo]] ([[Heimat]]), Liv.: ad alqm, Cic.: ad urbem, Cic.: in Cariam ex [[insula]], Plaut.: in [[astu]], Ter. u. Nep.: in [[Tusculanum]], Cic.: in conspectum, Caes. u. Nep.: in conspectum alcis, Hirt. b.G.: [[sub]] aspectum, Cic.: [[sub]] oculos, Sen. u. Quint.: [[sub]] [[ora]] viri [[caelo]], [[von]] Tauben, Verg. – m. bl. Acc. loc., domum ad alqm, Cic.: domum alcis [[saepe]] salutandi causā, Mat. in Cic. ep.: [[sexto]] die Delum Athenis, Cic.: poet. [[tumulum]], Verg.: fines Ausonios, Verg.: Scythiam, Verg. – m. Ang. [[mit]] wem? cum equitatu, Caes.: ceteros cum custodibus in aedem Concordiae venire iubet, läßt er [[unter]] [[Bedeckung]] in den T. der C. [[bringen]], Sall. – m. Ang. wem? [[novus]] [[exercitus]] [[domo]] [[accitus]] Etruscis venit, Liv. 9, 33, 2 (vgl. [[unten]] no. b). – m. [[Angabe]] [[des]] Zweckes, [[huc]] ad ludos, Plaut.: ad alqm ad cenam, Plaut.: v. [[auxilio]] (Dat.), subsidio (Dat.), Caes. u.a.: ad causam dicendam, Liv.: ad [[eum]] [[oratum]], ut etc., Caes.: [[eam]] [[veni]] [[quaesitum]], Plaut.: socios ad senatum questum venisse m. folg. Acc. u. Infin., Metell. Numid. fr.: ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic.: m. Infin., [[aurum]] petere, Plaut.: speculari, Liv.: Libycos populare [[penates]], Verg. – impers., [[dum]] ad [[flumen]] [[Varum]] veniatur, Caes.: ad quos ventum erat, Caes.: ventum in insulam est, Cic.: [[Lilybaeum]] venitur, Cic.: venitur ad [[tempus]], Vell.: [[ubi]] eo ventum est, Caes. – β) in feindlicher [[Absicht]] [[kommen]], [[anrücken]], veniens [[hostis]],Verg.: strictam aciem venientibus offert, Verg. – impers., veniri ad se existimantes, Caes. – b) v. Lebl.: nostra [[navis]] [[huc]] ex portu Persico venit, Plaut.: venit in os salsi [[umor]] saporis, Lucr.: [[sub]] aspectum, Cic., in conspectum, Cels., [[sub]] oculos, Quint.: [[frumentum]] Tiberi venit, Liv.: a te [[litterae]] [[non]] venerunt, Cael. in Cic. ep.: [[ventus]] a mediterraneis regionibus veniens, Cels.: de ipso [[caelo]] [[subito]] venturum [[oraculum]], Apul.: [[Rhodanus]] [[fluvius]] ex Alpibus veniens per Lemannum lacum meat, Mart. Cap. 6. § 635: venientia carra, die [[auf]] ihn zulaufenden, Treb. Poll. trig. tyr. 8, 5: [[eminus]] veniens [[telum]], Donat. Ter. Andr. 1, 3, 3: [[unda]] ex [[adverso]] veniens, ibid. – m. Dat. wem? dominae [[mihi]] venit [[epistula]] nostrae, Prop.: [[dum]] [[tibi]] [[litterae]] meae veniant, zukommt, zugestellt wird, Cic.: priori Remo [[augurium]] venisse fertur, soll erschienen [[sein]], Liv.<br />'''B)''' insbes.: 1) [[kommen]] = [[zurückkehren]], Romam, Liv.: cum venies, Ov. – 2) (poet.) [[kommen]] = [[hervorkommen]], a) übh.: veniens [[sol]], Hor.: venientes lacrimae, Verg. – b) [[kommen]], [[hervorkommen]] = [[wachsen]], veniunt felicius uvae, Verg.: ipsae (arbores) veniunt [[sponte]] suā, Verg.: ut hederae veniant suā [[sponte]] [[melius]], Prop.<br />'''II)''' übtr.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: ut videndum sit, quem ad modum velis venire ad [[extremum]] (orationis), Cic.: ut ad id [[aliquando]], [[quod]] cupiebat, veniret, Cic.: venimus ad [[summum]] fortunae, Hor. – β) in feindl. [[Absicht]] [[auftreten]], [[contra]] alienum [[pro]] familiari et [[necessario]], Cic.: [[contra]] summam amici existimationem, Cic.: [[contra]] iniuriam, Cic.: [[contra]] rem alcis, Cic. – b) v. Lebl.: α) übh.: alqd venit in buccam, kommt einem in den [[Mund]], fällt [[ein]], Cic.: v. in mentem, Cic.: v. in animum, [[Fronto]], [[sub]] sensum, [[Varro]] LL.: oratorum [[laus]] [[ita]] ducta ab humili venit ad [[summum]], ut [[iam]] senescat brevique tempore ad [[nihilum]] ventura videatur, Cic. – veniens in corpore [[virtus]], erscheinende, Verg. – β) v. der [[Zeit]], [[kommen]] = [[erscheinen]], [[herannahen]], [[sich]] [[nähern]], [[ubi]] ea [[dies]], [[quam]] constituerat, venit, Caes.: venisse [[tempus]] victoriae, Caes.: cum tristes [[misero]] kalendae venere, Hor.: veniet eorum laudi suum [[tempus]], Quint. – [[motus]] temporum venientis (künftigen) anni, Cic.: [[non]] sumus [[omnino]] [[sine]] [[cura]] venientis anni ([[wegen]] [[des]] k.J.), Cic.: ea [[pars]] [[rei]] publicae vicit, [[nec]] in [[praesens]] [[modo]], [[sed]] in venientem [[etiam]] annum M. Fabium et L. Valerium consules dedit, Liv. – veniens [[aetas]], die kommende [[Zeit]] (= die [[Nachkommenschaft]]), Ov. [[fast]]. 6, 639. – ventura (künftigen) bella, Verg.: u. so venturorum nepotum [[proles]], Ov. – Partiz. subst., ventūra, ōrum, n., die [[Zukunft]], Lucan. 6, 591. – γ) [[als]] mediz. t.t. [[von]] phys. Zuständen, Übeln, [[kommen]], [[eintreten]], [[sich]] [[einstellen]], si [[sudor]] [[non]] venit, Cels.: [[plenus]] [[somnus]] venit, Cels.: si [[subito]] venerit [[febris]], Cels.: [[ubi]] [[remissio]] venit, Cels.: [[donec]] [[sanitas]] venit, Cels.: venit [[malum]], [[morbus]], Cels.<br />'''B)''' insbes.: 1) v. in alqd, in eine [[Lage]] od. [[einen]] [[Zustand]] [[kommen]], [[geraten]], [[gelangen]], [[von]] Pers.u. Lebl., in calamitatem, Cic.: in consuetudinem, Cic.: in consuetudinem proverbii, in [[proverbium]], zum Sprichworte [[werden]], Liv.: in morem, zur [[Sitte]], zur [[Gewohnheit]] [[werden]], Liv. u. Ov.: in contentionem, Cic.: in [[discrimen]], Cic.: in [[dubium]], Cic.: in [[odium]], Cic.: in invidiam, Nep.: in partem alcis [[rei]], an [[etwas]] [[teilhaben]], Cic.: in sermonem, ins [[Gerede]] [[kommen]], Cic.: [[aber]] [[veni]] in [[eum]] sermonem, ut dicerem, geriet [[ich]] [[darauf]], Cic.: in [[eam]] opinionem, Cael. in Cic. ep.: in nonnullam spem, Cic.: alci in amicitiam, Caes.: in contemptionem, Caes.: [[summum]] in cruciatum, dem qualvollsten Lose [[anheimfallen]], Caes.: in fidem ac potestatem alcis, Caes.: in [[periculum]], Caes.: in cognitionem alcis, Quint.: in controversiam, Cels. u. Quint. – eo [[iam]] dementiae venimus, ut etc., Sen.: eo discordiae ventum (est), ut etc., Tac.: [[huc]] arrogantiae venerat, ut etc., Tac.: [[neque]] [[huc]] [[puto]] malignitatis ventum, ut etc., Val. Max. – cum speramus eo rem venturam, ut etc., Hor. ep. 2, 1, 126: [[saepe]] in [[eum]] locum ([[bis]] [[auf]] den [[Punkt]]) ventum est, ut etc., Caes. b.G. 6, 43, 4. – 2) in der [[Rede]], in der [[Darstellung]] zu [[etwas]] [[kommen]], [[gelangen]], [[übergehen]], ut [[iam]] a [[fabulis]] ad facta veniamus, Cic.: ab his ad maxillam [[venturus]], Cels.: [[venio]] ad recentiores litteras, Cic.: ad Arcesilam Carneademque veniamus, Cic. – impers., ad ea veniendum est, [[quae]], Cels. – 3) [[woher]] [[kommen]], a) = [[abstammen]], v. Pers., [[Bebrycia]] de gente, Verg. Aen. 5, 373. – b) = [[entstehen]], α) v. Zuständen, [[maius]] [[commodum]] ex otio [[meo]] [[quam]] ex aliorum negotiis [[rei]] publicae venturum, Sall.: prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint.: [[vitium]] [[peius]], [[quod]] ex [[inopia]], [[quam]] [[quod]] ex [[copia]] venit, Quint. – β) [[von]] der [[Zeit]], anni venientes, die [[erst]] ankommenden, aufsteigenden, zunehmenden Jahre [[des]] Alters ([[bis]] ins 45. [[Jahr]]), Ggstz. recedentes, Hor. de art. poët. 175. – 4) [[kommen]] = [[eintreten]], [[sich]] [[ereignen]], [[sich]] [[zutragen]], [[haec]] [[ubi]] veniunt, Cic.: si [[quando]] [[similis]] [[fortuna]] venisset, Liv.: [[quod]] [[longe]] [[aliter]] venit, Liv.: [[mors]] [[quidem]] omnium [[par]] est; per [[quae]] venit, diversa sunt, Sen.: si [[quid]] in Samnio adversi venisset, Liv.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 14, 43. – 5) jmdm. [[kommen]], [[zukommen]], an jmd. [[gelangen]], jmdm. [[zufallen]], zuteil [[werden]], [[isti]] [[morbus]] [[interdum]] venit, Plaut.: hereditates [[mihi]] negasti venire, Cic.: [[illi]] et gloriam et [[regnum]] venturum, Sall.: [[utrumque]] [[bellum]] Plautio sorte venit, Liv. (s. Weißenb. Liv. 29, 20, 4; [[aber]] Iustin. 13, 4, 10 Jeep sorte evenit): [[ultro]] [[illi]] et gloriam et [[regnum]] venturum, Cic.: [[umbra]] [[loco]] [[deerat]]... [[umbra]] venit [[loco]], Ov. – v. Übeln = jmd. [[treffen]], [[betreffen]], [[selten]] m. ad od. in u. Akk., ad quem [[autem]] [[dolor]] veniat, ad eundem [[etiam]] interitum venire, Cic.: ne [[qua]] in rem publicam [[clades]] veniat, Liv. – gew. m. Dat., [[quae]] [[sibi]] duobus proeliis venerant, Sall.: scis [[mihi]] [[multa]] venire [[mala]], Prop.: venit arboribus [[lues]], Verg. – 6) = provenire, vonstatten [[gehen]], [[Erfolg]] [[haben]], id [[quo]] promptius veniret, Tac. ann. 12, 32 extr. – / Archaist. [[Fut]]. [[venibo]], Pompon. com. fr. 65: venibunt, Commodian. apol. 900. – Synkop. Imperf. venibat, Ter. Phorm. 652. – Synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venientum, Verg. georg. 4, 167; Aen. 1, 434 u. 6, 755.

}}