3,254,016
edits
Η: Difference between revisions
From LSJ
m
pape replacement
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)«([\p{Cyrillic}\s]+)»" to "«$1»") |
m (pape replacement) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''Η:''' η, [[ἦτα]], τό, άκλιτο, το έβδομο [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, | |lsmtext='''Η:''' η, [[ἦτα]], τό, άκλιτο, το έβδομο [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, ηʹ = [[ὀκτώ]] και [[ὄγδοος]], [[αλλά]] ͵η = 8.000. Ο μεγαλογραφούμενος [[τύπος]] του Ήτα (Η) ήταν ένα διπλό <i>ε</i> και [[πιθανώς]] προφερόταν ως μακρό <i>ε</i>, πρβλ. [[δῆλος]] (από το [[δέελος]]). Το παλιό [[αλφάβητο]] είχε μόνο ένα [[σημάδι]] (<i>Ε</i>) για τον ήχο ε, τον βραχύ και τον μακρό, [[μέχρι]] τη [[στιγμή]] που εισήχθησαν τα [[μακρά]] φωνήεντα <i>η</i> και <i>ω</i>, από το Σαμιακό [[αλφάβητο]] επί άρχοντος Ευκλείδη το 403 π.Χ., αν και το Η χρησιμ. ως [[φωνήεν]] και [[πριν]] από αυτόν. Το στοιχείο Η, [[προτού]] παραστήσει το μακρό <i>ε</i>, παρίστανε το [[πνεύμα]] της δασείας, όπως ΗΟΣ αντί <i>ὅς</i>(το οποίο παραμένει στο Λατινικό Η). Όταν το Η χρησιμ. για να παραστήσει το μακρό <i>ε</i> κόπηκε ταυτόχρονα σε [[δύο]] τμήματα, έτσι ώστε το | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''Η:''' η (τὸ [[ἦτα]]) «[[эта]]» (7-я буква греч. алфавита, с середины II в. н. э. стала произноситься как i); ηʹ = 8; ͵η = 8000. | |elrutext='''Η:''' η (τὸ [[ἦτα]]) «[[эта]]» (7-я буква греч. алфавита, с середины II в. н. э. стала произноситься как i); ηʹ = 8; ͵η = 8000. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=η, ῆτα, der [[siebente]] [[Buchstabe]] des griechischen Alphabets, als [[Zahlzeichen]] <b>ηʹ</b> = 8, <b>͵η</b> = 8000. Erst spät (403 v. Chr.) wurde [[dieser]] [[Buchstabe]] von den Athenern in das [[Alphabet]] zum [[Zeichen]] für das gedehnte [e] [[aufgenommen]], welches[[früher]] auch durch ε bezeichnet [[worden]] war, vgl. Plat. <i>Crat</i>. 426c. Das [[Zeichen]] <b>Η</b> diente [[ursprünglich]] zur [[Bezeichnung]] des <i>[[spiritus]] asper</i>, vgl. Ath. IX.398b (dah. in alten [[Inschriften]] <b>Η</b> das [[Zeichen]] für 100, [[ἑκατόν]] ist), [[woraus]] [[nachher]] die beiden [[Hälften]], ┤ zur [[Bezeichnung]] des <i>[[spiritus]] lenis</i>, ├ des <i>asper</i> [[entnommen]] wurden, aus [[denen]] sich die [[jetzt]] üblichen Spirituszeichen bildeten. – Vorherrschend ist η bei den Ioniern, die es für ᾱ der attischen [[Schriftsprache]] in vielen Wörtern und Formen [[setzen]].<br>Bei den [[späteren]] Attikern geht ει und ηϊ [[häufig]] in η über; die [[Böotier]] [[sprechen]] oft η für αι und ει, vgl. Böckhs <i>Inscr</i>. I p. 722. | |||
}} | }} | ||
